WDS Chapter 19 กลับไปยังห้องสมุด

แดนีลขอกับเฟลิกซ์ว่า เขาจะกลับออกไปก่อนในเย็นวันถัดไป โดยเขาอ้างว่าเขามีเรื่องบางอย่างที่จะต้องทำ

เมื่อถึงวันถัดมา แดนีลก็ไปหาเอเลนาฟและวางแผนกับเขา เนื่องจากเขาเป็นหนึ่งในผู้ขัดเกล่าร่างกายที่โดดเด่นที่สุดในรุ่นเยาว์และเขาก็มาจากตระกูลพ่อค้าขนาดใหญ่ที่มั่งคั่งร่ำรวย เขาจึงมีเส้นสายที่ดีทั่วเมืองชั้นนอก

ในการสนทนาระหว่างพวกเขา แดนีลถามเขาเกี่ยวกับเรื่องที่ว่า การต่อสู้ที่นอกห้องสมุดเกิดขึ้นได้อย่างไร

มันเริ่มจาก คนรับใช้คนหนึ่งที่ทำงานในสำนักงานของข้าราชการคนหนึ่ง ได้ทำผิดพลาดเล็กๆน้อยๆต่อหน้าข้าราชการคนนั้น และด้วยความโกรธ เขาจึงได้สั่งให้ยามทำร้ายคนรับใช้คนนั้นจนบาดเจ็บสาหัส

เนื่องจากเขามาจากสลัมและไม่มีเงินจ่ายค่ารักษา คนรับใช้คนนั้นจึงตายลงอย่างน่าสงสาร แล้วยังได้ทิ้งทั้งภรรยาและลูกสาวอีก 2 คนเอาไว้

หลังจากที่รู้เรื่องนี้ เอเลนาฟก็บุกไปที่บ้านข้าราชการคนนั้น และทำร้ายเขาโดยตรง ส่วนพวกยาม เขาไม่ได้ทำอะไรพวกเขา เนื่องจากพวกเขาเพียงแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น

ในฐานะหนึ่งในสมาชิกของรัฐ ข้าราชการจึงมีสิทธิพิเศษบางอย่าง และเขาก็ได้ออกคำสั่งให้จับเอเลนาฟในทันที

โดยปกติแล้ว คำสั่งดังกล่าวจะถูกยกเลิกในวันถัดไป เพราะไม่ว่าจะเป็นสำนักฝึกฝนหรือตระกูลของเขา ต่างก็มีอำนาจมากพอที่จะทำเช่นนั้นได้ อย่างมาก เขาก็เพียงแค่ต้องนอนเล่นอยู่ในคุกซัก 1-2 วันเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ยอมให้จับแต่โดยดี และเลือกที่จะต่อสู้กับเจ้าหน้าที่ที่หยิ่งผยองแทน

แดนีลรู้ถึงความยากลำบากในสลัมดี หลังจากที่พบว่าครอบครัวดังกล่าวได้ย้ายมาอยู่ที่สำนักฝึกฝนแล้ว เขาก็รู้สึกดีใจที่เลือกฝ่ายที่ติดตามถูก และเขาก็ยังคิดอีกว่า ข้าราชการคนนั้นมันสมควรตายอย่างแท้จริง แล้วเขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประทับใจกับการกระทำของเอเลนาฟ

ด้วยการใช้เวลาร่วมกันอย่างต่อเนื่อง พวกเขาสนิทสนมกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนเกือบจะเรียกได้ว่าเป็นพี่น้องกันแล้ว ดังนั้น แดนีลจึงเชื่อใจเอเลนาฟอย่างมาก และพวกเขาก็ได้วางแผนร่วมกัน

เช้าตรู่วันถัดมา แดนีลเดินไปที่บรรไดห้องสมุด เสมียนคนเดิมจำเขาไม่ได้เพราะเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยในช่วง 3 เดือนที่ผ่านมา

ไม่เพียงเท่านั้น เขายังสวมชุดที่มีรอยปะหลายแห่ง ขณะที่เขาเดินไปยังเสมียน เขาก็นับเงิน 10 แลนเงินอย่างระมัดระวัง ก่อนจะยื่นให้กับเสมียน

ในขณะที่รับเหรียญเงินมา เขาสัมผัสมันและอ้าปากค้างราวกับมันเป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่เคยเห็นเป็นครั้งแรก ในเวลานั้น เขาได้เหลือบมองและสังเกตเห็นว่า ดวงตาของเสมียนกำลังประกายชั่วร้าย

วัตถุประสงค์ที่เขาทำเช่นนี้ก็เพื่อดึงดูดคู่หูคู่เดิม เพื่อให้พวกเขาทำกับเขาเช่นเดิมอีกครั้ง

แดนีลเดินไปที่โพเดียมเพื่อทำการอ่านหนังสือ แน่นอนว่า เขาไม่ต้องการที่จะเสียเงิน 10 แลนเงิน ที่เขายืมมาจากเอเลนาฟไปเพียงเพื่อรับเอาความยุติธรรมและไม่ได้รับประโยชน์ใดๆ

‘ระบบ รวบรวมหนังสือเกี่ยวกับเวทมนต์’ เขากล่าว และหวังว่าการได้รับข้อมูลเพิ่มเติม จะทำให้เขาได้รับแต้มประสบการณ์มาบ้าง เพื่อลดเวลาในการอัพเกรด PAM-1 ให้สั้นที่สุด

[ค้นพบ 72 เล่ม โปรดเปิดหนังสือแต่ละเล่ม]

หลังจากได้คำตอบแล้ว แดนีลก็เริ่มค้นหาหนังสือและเปิดมันบนโพเดียม เขาเปิดเฉพาะหน้าแรกเท่านั้นเพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัย สำหรับทุกคนที่มองมายังเขา พวกเขาคิดว่าเขาเป็นเพียงเด็กน้อยที่ต้องการจะใช้เงินค่าเข้าห้องสมุดให้คุ้มค่า ด้วยการอ่านหนังสือให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ โดยไม่สนใจเนื้อหาหรือทำความเข้าใจใดๆ

แม้ว่าเขาจะทำเช่นนั้น แต่ยามก็ยังคงไม่เข้ามาหาเขา

[ติ๊ง!]

[ได้รับความเข้าใจเบื้องต้นเกี่ยวกับพลังและความสามารถของจอมเวทย์ รางวัลพิเศษ แต้มประสบการณ์ 30 แต้ม]

รู้สึกได้ถึงความสุข แดนีลเริ่มเปลี่ยนหัวเรื่องถัดไปในทันที แต่ความคิดของเขาก็ได้ถูกขัดจังหวะ และเขาก็พบว่าร่างของเขาลอยอยู่บนอากาศ

“เด็กน้อย เจ้าอีกแล้วหรือ ข้าไม่มีวันที่จะลืมใบหน้าของเจ้า ไม่ว่าเจ้าจะเปลี่ยนไปมากเพียงใดก็ตาม และข้าก็เคยบอกเหตุผลเจ้าไปแล้วว่าเหตุใดเจ้าถึงได้ถูกโยนออกไปเมื่อครั้งก่อน อย่าบอกข้านะว่าเจ้าจำมันไม่ได้?” ยามนำตัวเขาออกมาด้านนอก โดยไม่ถามไถ่ใดๆ

ขณะที่ถูกโยนออกมาอีกครั้ง หัวของแดนีลเกือบจะชนเข้ากับพื้น ซึ่งมันทำให้ยามและเสมียนยิ้มให้กันและกัน แล้วพวกเขาก็หัวเราะออกมาอย่างพึงพอใจ ส่วนคนอื่นๆก็ไม่ได้สนใจใดๆและเพียงทำงานของพวกเขาต่อไป

แดนีลลุกขึ้นและเดินไปด้านหน้าพร้อมแสดงความโกรธ

“พวกเจ้าทำเช่นนี้กับข้าไม่ได้ ตั้งแต่ครั้งก่อน ข้าก็ได้ไปถามมาแล้ว และข้าก็รู้ว่า พวกเจ้าไม่มีเหตุผลที่จะโยนข้าออกมา ข้าจะรายงานเรื่องนี้ต่อรัฐหากพวกเจ้าไม่คืนเงินให้ข้าเดี๋ยวนี้” เขากรีดร้องออกมาเสียงดัง ซึ่งมันได้ดึงดูดคนที่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น

ยามแสยะยิ้ม ก่อนจะกล่าวว่า “ลองทำดูซิเด็กน้อย เจ้าไม่มีพยานหรือหลักฐานใดๆ ใครจะเชื่อเจ้ากัน”

ช่วงเวลาที่เขากล่าวออกมา แดนีลก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาเล็กน้อย เห็นเช่นนั้น ยามก็หยุดหัวเราะและก้มลมไปคว้าตัวแดนีลในทันที

เนื่องจากเป็นการเคลื่อนไหวในฉับพลัน แดนีลจึงไม่สามารถจะหลบมันได้ ยามอยู่ในระดับมนุษย์ขั้น 2 เป็นอย่างน้อย และความเร็วของเขาก็ไม่ใช่สิ่งที่แดนีลซึ่งอยู่ไม่ไกลจะสามารถจะหลีบเลี่ยงได้

ก่อนหน้านี้ เขาคว้าตัวแดนีลเพื่อหยิบเหรียญเงินออกมา ตอนนี้ เขาทำการค้นตัวอย่างละเอียดมากขึ้น และพบเหรียญสี่เหลี่ยมที่ซ่อนอยู่ในกางเกงของแดนีล

“เครื่องประดับเวทมนต์บันทึกวิดีโอ เจ้าพยายามได้ดีนี่เด็กน้อย เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นคนแรกที่ทำเช่นนี้หรือ?” เขาโยนแดนีลลงกับพื้นและเตรียมที่จะตีอีกครั้ง

ความตื่นตระหนกและหวาดกลัวปรากฎบนใบหน้าของแดนีล ทำให้เสมียนและยามยิ้มออกมา ซึ่งในขณะนั้น ก็ได้มีฝูงชนจำนวนมากเข้ามามุงดูพวกเขาแล้ว