WDS Chapter 50 การก้าวเดินของคนเมาอันลึกลับ

แดนีลกำหนดเป้าหมายเป้าหมายที่ชัดเจนภายในใจของเขา จากนั้น เขาก็หันไปมองแฟกซัลที่ยังคิดไปกับเรื่องราวที่น่าเหลือเชื่อ

แดนีลคิดย้อนกลับไปทุกช่วงเวลาที่เขาอยู่กัลแฟกซัลจนถึงตอนนี้ ในขณะที่ทำเช่นนี้ เขาได้พัฒนาสัญชาตญาณที่บอกได้ว่า เขาสามารถไว้วางใจใครซักคนได้จากประสบการณ์ระหว่างเขาและพวกเขา แน่นอน แม้มันจะเป็นสัญชาตญาณที่ยังคงอยู่ในช่วงการพัฒนา แต่มันก็แสดงให้เห็นถึงคุณค่าของมันแล้ว เช่นการที่เขา เลือกที่จะไว้วางใจเคลเลอร์ ซึ่งมันได้กระตุ้นระบบมอบรางวัลความสำเร็จให้กับเขา

ตอนนี้ เขาตัดสินใจว่า แฟกซัลจะเป็นหนึ่งในผู้นำของฝ่ายที่เขาจะสร้าง แม้สหายผู้นี้ของเขาจะขาดทักษะทางสังคม แต่ความมุ่งมั่นในการทำงานให้บรรลุเป้าหมายของเขาเป็นสิ่งที่น่าชื่นชม

ขณะนั้น ระบบได้แจ้งเตือนออกมาในฉับพลับ

[ผ่านข้อกำหนดลับ : ตัดสินพันธมิตร 2 คน]

[โมดูลฝ่าย-1ปลดล็อก, ได้รับรางวัล 100 แต้มประสบการณ์]

[โมดูลฝ่าย-1 : 1 ฝ่ายอย่างเป็นทางการ สามารถสร้างได้สูงสุด 20 คน ตอนนี้ โฮสต์สามารถใช้เครื่องมือฝ่ายที่มีอยู่ในร้านค้าระบบ สำหรับเครื่องมือฝ่ายเพิ่มเติม จะต้องถูกปลดล็อกเสียก่อน]

การแจ้งเตือนนี้ทำให้แดนีลถึงกับยิ้มออกมา เพราะเขาสามารถจดจำเครื่องมือที่น่าเหลือเชื่อทั้งหมดในร้านค้าระบบได้ เขาตัดสินว่า จะเริ่มต้นฝ่ายก่อนแล้วค่อยถามระบบว่าใช้มันอย่างไร แต่ตอนนี้ ระบบได้ให้คำตอบแก่เขาแล้ว

แฟกซัลเพิ่งได้สติกลับมา เขามีสีหน้างงงวยขณะที่เห็นประกายในดวงตาของแดนีลในดวงตาของแดนีล พวกมันเป็นดั่งดวงตาของสิงโต ที่จ้องมองเหยื่อที่มันจะกลืนกินในไม่ช้า

เห็นแฟกซัลจดจ้องเขา แดนีลก็สลัดความคิดจากการแจ้งเตือนของระบบไป และเขาจะต้องไปที่กลุ่มระดับความเข้าใจขั้นสีเหลืองในไม่ช้า

เสียงไอได้ทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจ และแดนีลก็นำกลับไปที่ห้องของพวกเขา แม้แฟกซัลจะติดตามมา แต่เขาก็ยังคงสงสัยในสิ่งที่สหายของเขากำลังคิด ซึ่งมันถึงกับทำให้เขาแสดงออกเช่นนั้นบนใบหน้า

ก่อนจะกลับมาถึงห้อง เสียงกรนก็ได้ทักทายพวกเขาตั้งแต่ที่พวกเขาเดินขึ้นบันได

อาจารย์โจนาห์ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงของเขาโดยไม่สนใจใดๆ และกลิ่นอาเจียนก็เริ่มจะเล็ดลอดออกมาภายนอกแล้ว เนื่องจากห้องพักส่วนใหญ่ในหอพักว่าง แดนีลและแฟกซัลจึงเลือกห้องพักในส่วนที่ไม่มีใครอยู่

แดนีลปิดจมูกของเขาขณะที่เดินไปเปิดหน้าต่างและร่ายคาถาเพื่อขับไล่กลิ่นเหม็นออกไป จากนั้น เขาก็แช่อาเจียนเหล่านั้นเป็นน้ำแข็ง และเลือกที่จะจัดการกับมันในภายหลัง

ในท้ายที่สุด เขาก็ก้มตัวลงและตะโกนด้วยพลังทั้งหมดที่เขามีที่หูของชายคนนั้น

“อาาาาาาาจารรรรรรย์โจจจจจจจจจนาาาาาาาาห์!”

“เอ๊ะ?”

ถูกปลุกให้ตื่นจากการนอนหลับ อาจารย์โจนาห์มองไปรอบๆก่อนจะจ้องมองไปที่ทั้งสอง จากนั้น เขาก็ตรวจสอบกระเป๋าของเขาและหยิบไวน์อีกขวดออกมา ก่อนจะสังเกตว่าจดหมายทั้งสองหายไป

“ข้าเดาว่า พวกเจ้าคงจะส่งจดหมายตอบรับไปแล้ว ข้าจะไม่จัดงานเลี้ยงใดๆ ดังนั้น อย่าไปสนใจและหรือรู้สึกอึดอัดใจใดๆเมื่อสมาชิกสภาเรียกชื่อของพวกเรา หากต้องการอะไร ก็ให้มาหาข้าที่กระท่อม” เขากล่าวก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องไป เสียงของเขายังคงดังกังวาลอยู่ในห้องขณะที่ทั้งสองยืนมอง

“ท่านจะทำอะไรเพื่อแก้แค้นราชา?” แดนีลถามอย่างกระทันหัน ซึ่งมันทำให้แฟกซัลตกใจเป็นอย่างมาก เพราะเขาไม่คิดว่า แดนีลจะเจาะลึกเรื่องราวในอดีตของอาจารย์

อาจารย์โจนาห์ที่เดินมาถึงหน้าประตูก็หันกลับมาในฉับพลัน การแสดงออกของเขาที่ดูเหมือนคนเมา ก็เปลี่ยนไปเป็นเคร่งขรึม

ใบหน้าของคนเมาถูกแทนที่ด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม และดวงตาของเขาส่องประกายความเจ้าเล่ห์ของจิ้งจอก

“ข้าจะรอและคอยเวลาของข้า จนกว่าข้าจะสามารถจัดการรัฐบาลทั้งหมดได้ในครั้งเดียว”

เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของแดนีล โจนาห์ก็ยิ้มกลับ ก่อนที่ทัศนคติของเขาจะกลับเป็นไม่มั่นคงและดูเหมือนคนเมาอีกครั้ง แดนีลสงสัยว่า ชายคนนี้จะต้องไม่ยอมแพ้เหมือนที่เขาแสดงออกให้เห็นอย่างแน่นอน และตอนนี้ เขาก็ได้รับการยืนยันแล้ว

ในขณะที่เขาเดินออกไป แต่ละก้าวแต่ละก้าว แดนีลรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่แปลกประหลาดในอากาศ

เกิดความเปลี่ยนแปลงของภาพมูลฐาน แดนีลหรี่ตาลงขณะที่มองไปยังภาพอันล่าเหลือเชื่อที่เกิดขึ้นขณะอาจารย์โจนาห์เดินลงบันได

ในขณะที่ร่างกายของเขาเคลื่อนผ่านอนุภาคจำนวนมากที่ไหลเวียนอยู่ในอากาศ อนุภาคจำนวนมากก็เคลื่อนไปข้างหน้า ซึ่งดูราวกับว่า จะเป็นความตั้งใจของพวกมันเอง

แน่นอนว่า อนุภาคเหล่านี้ไม่ได้ถูกควบคุม เพราะมันง่ายต่อการตรวจจับ เมื่อมีคนควบคุมอนุภาคอย่างจงใจ นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่ตายตัวซึ่งมันได้แทนที่การเคลื่อนไหวอิสระ การล่องลอยของอนุภาคมูลฐานโดยทั่วไป เป็นสิ่งที่สังเกตเห็นได้ง่ายๆ อย่างน้อย นี่ก็คือสิ่งที่แดนีลได้รับการสอนมา

สำหรับอาจารย์โจนา แต่ละย่างก้าวของเขาราวกับมันมีจังหวะที่แน่นอนในตัวของพวกมัน ซึ่งได้ทำให้อนุภาคเคลื่อนไปข้างหน้าด้วยตัวเอง เมื่อสังเกตเห็นรูปแบบนี้ แดนีลก็ตกตะลึง เขาไม่เคยคิดเลยว่า จะสามารถเคลื่อนย้ายอนุภาคด้วยวิธีนี้ได้

นี่คือการเชื่อมต่อที่แท้จริง สิ่งที่แดนีลและจอมเวทย์คนอื่นๆทำในก่อนหน้านี้ ดูราวกับเป็นเพียงการเล่นของเด็กๆ การเชื่อมต่อที่แท้จริงมีความหมายว่า อนุภาคจะที่ขับเคลื่อนโดยการขับกล่อมแทนที่จะถูกบังคับให้เคลื่อนไหวเหมือนที่เคยสอนให้กับพวกเขา

หันกลับมาที่ทางเดิน และเมื่อเห็นว่าแดนีลมองดูการเดินของเขาอย่างตกตะลึง โจนาห์ก็ขยิบตาครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะหายตัวไปในอากาศ

เห็นชายคนนั้นหายตัวไปในฉับพลัน แดนีลรีบตั้งสติและตัดสินใจจัดลำดับความสำคัญอีกครั้ง เขาต้องไปเยือนชายคนนั้น และค้นหาว่า เขาจะต้องทำอย่างไรถึงจะสามารถทำการควบคุมที่งดงามเช่นนั้นได้ นี่ไม่ใช่วิธีการสอนของแลนธานอร์อย่างแน่นอน และแดนีลต้องรู้ให้ได้ว่าเทคนิคนี้มาจากไหน ไม่มีการตอบกลับจาก PAM-2 นี่หมายความว่า เขาจะต้องสังเกตเพิ่มเติม

อาจารย์ของเขาจะต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน กระนั้น เขาก็รู้สึกว่า การควบคุมอนุภาคดังกล่าว มันก็รู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก

ในที่สุด แดนีลก็จำมันได้ เพราะมันเป็นครั้งแรกที่แดนีลได้เห็นเวทมนต์ที่แท้จริง

มังกรเพลิงวายุ นั่นคือสิ่งที่เขาจะไม่มีวันลืม เพื่อยืนยันว่าความรู้สึกของเขาถูกต้อง เขาจึงตัดสินใจที่จะถามจากระบบ

‘เทคนิคการควบคุมอนุภาคที่ข้าเห็นเมื่อครู่ คล้ายกับที่ใช้ควบคุมมังกรเพลิงวายุหรือไม่?’

[หลังจากวิเคราะห์มังกรเพลิงวายุที่รวบรวมได้จากโฮสต์แล้ว มันได้รับการประมาณว่า มีความคล้ายคลึงกัน 70% ระหว่างผลกระทบจากปรากฎการณ์ทั้งสอง ด้วยข้อมูลในปัจจุบันของระบบ ไม่สามารถตรวจสอบได้ว่า เป็นผลจากเทคนิคคาถาเดียวกันหรือไม่]

เทคนิคคาถา แดนีลได้เรียนรู้แนวคิดนี้ แต่เขาได้ทิ้งมันไว้ เพราะมีเพียงเทคนิคเดียวเท่านั้นในราชอาณาจักรแลนธานอร์ เทคนิคคาถาเป็นกรอบ หรือหนังสือกฎ โดยที่คาถาใดๆจะได้รับการออกแบบจากมัน ในแลนธานอร์ด เทคนิคก็คือ เชื่อมต่อกับอนุภาค จากนั้น จอมเวทย์ก็จะส่งคำสั่งเฉพาะให้อนุภาคทำงานด้วยวิธีการบางอย่าง เพื่อให้ได้รับผลลัพธ์ที่ต้องการ

ความสงสัยของเขาถูกต้อง ปรากฎการณ์นี้ธรรมดาเกินกว่าที่จะสังเกตเห็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนนี้ เมื่อเขาเห็นภาพมูลฐานและได้รับการฝึกฝนเป็นจอมเวทย์มานาน 1 ปี

แดนีลเชื่อมต่อกับอนุภาคให้มากที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ เดินไปข้างหน้า พยายามเลียนแบบสิ่งที่เขาเพิ่งจะเห็น

ในฉับพลัน เขาก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมา และมันทำให้เขาล้มลงกับพื้น เมื่อแฟกซัลที่เฝ้าดูเห็นเช่นนั้น เขาก็วิ่งมาดูว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่

หน้าฝากของเขารู้สึกราวกับถูกเผา แต่แดนีลอดไม่ได้ที่จะมีความสุขเมื่อได้ยินเสียงอันไพเราะของระบบ

[ถึงคอขวดขีดจำกัดอนุภาคแล้ว โฮสต์กำลังอยู่ระหว่างการพัฒนาเป็นจอมเวทย์ผู้ฝึกหัดระดับมนุษย์ขั้น1]