WDS Chapter 74 ข้อมูล

“แดนีล ที่นี่มีเพียงข้ากับวาราเนลเท่านั้น เจ้าไม่ต้องระมัดระวังมากเกินไป ไม่กี่วันก่อนที่น้ำยากับดักน้ำผึ้งจะวางขาย เจ้าได้ซื้อน้ำผึ้งจากในตลาด นอกจากนี้ เจ้ายังออกมาจากคฤหาสน์เสนาบดีพร้อมกับถุงเงินขนาดใหญ่ เจ้าไม่ต้องกังวลไป ข้าได้รับข้อมูลนี้มาโดยบังเอิญ ข้อมูลเหล่านี้มาจากแหล่งที่แตกต่างกัน 2 แห่ง ซึ่งก็คือ คนที่ติดตามการซื้อน้ำผึ้งในตลาด และคนที่คอยจับจากคฤหาสน์เสนาบดี ข้าเชื่อมโยงสิ่งต่างๆ และได้รู้ว่า ผู้ที่จัดหาน้ำยา อาจจะเป็นคนที่อยู่ด้านหลังเจ้า และข้าต้องการจะพบกับคนผู้นั้น” ลาราเวลกล่าวขึ้นในทันทีที่แดนีลมาถึง

แดนีลประหลาดใจที่มีคนเชื่อมโยงเขากับอาจารย์ผู้ลึกลับกับเขาได้ ดูเหมือนว่า เขาจะมุ่งเน้นการสร้ารายได้มากเกินไป จนลืมปกปิดการเคลื่อนไหวของตัวเอง โชคดีที่มันไม่ย้อนกลับมาแว้งกัดเขาในครั้งนี้ แต่มันจะเป็นอันตรายอย่างมากหากคนอื่นค้นพบสิ่งนี้

แดนีลตัดสินใจว่า เขาจะซื้อน้ำผึ้งอย่างระมัดระวังมากขึ้น และไม่เดินเข้าออกคฤหาสน์เสนาบดีพร้อมกับถุงเงินอีก แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่มันก็อาจจะสร้างปัญหาให้กับเขาได้ เขาจะจดจำเหตุการณ์นี้ไว้ และจะระลึกถึงมันเสมอก่อนจะกระทำการสิ่งใด เขาจะไม่ประมาทเช่นนี้อีก

แม้ตอนนี้ เขาสามารถจะปฏิเสธสิ่งต่างๆได้ แต่หลังจากแอบการสนทนาระหว่างพวกเขา แดนีลก็เชื่อว่าองค์ชายผู้นี้มีข้อมูลบางอย่าง

“ข้าสามารถจะพิจารณาสิ่งนั้นได้ แต่เจ้าจะต้องเสนอสิ่งที่มีค่าพอ เจ้ามีข้อมูลอะไรบ้าง?” เขาถามหลังจากคิดซักพัก

“ข้าจะพูดคุยกับคนผู้นั้นโดยตรง เจ้าเพียงแค่นัดหมายให้ข้าเท่านั้น” ลาราเวลตอบ การแสดงออกถึงความระมัดระวัง ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเขา

“บอกข้าในตอนนี้ แล้วข้าจะบอกกับเขาให้ สำหรับการนัดหมาย ลืมมันไปได้เลย เจ้าสามารถจะเลือกด้วยตัวเองได้” แดนีลกล่าวอย่างไม่สนใจมากนัก เขาไม่ต้องการจะนำผู้เชี่ยวชาญลึกลับของเขาออกมา เว้นแต่มันจะจำเป็นจริงๆ นอกจากนี้ ลาราเวลยังเป็นผู้ร้องขอการนัดพบ เขาจึงมีอำนาจในการต่อรองได้

หลังจากคิดอยู่ชั่วครู่ ลาราเวลก็พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ เขารู้ลักษณะนิสัยของแดนีลดี เขาเป็นที่รู้จักในเรื่องการปฏิบัติต่อคนที่อยู่รอบข้างอย่างยุติธรรม และให้ความสำคัญกับมิตรภาพ ซึ่งเขาได้แสดงให้ทุกคนเห็นหลายครั้งแล้ว

เขาพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจและกล่าวว่า “มีเวลา 1 เดือน ก่อนที่รูปแบบจะเปิดใช้งานได้อย่างสมบูรณ์ รองปรมาจารย์นิกายต้องการเวลาในการทำความเข้าใจมัน แล้วข้ายังมีข้อมูลโดยละเอียดเกี่ยวกับกองทัพ ข้าคิดว่า อาจารย์ที่อยู่เบื้องหลังเจ้า อาจจะต้องการแข่งขันชิงบัลลังก์ด้วย และข้ายินดีที่จะทำทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือ ข้าสามารถพาเจ้าเข้าไปในพระราชวังได้ ในทางกลับกัน ข้าต้องการให้ราชอาณาจักรยังคงอยู่ภายใต้ตระกูลแลนธานอเร่”

ได้ยินเช่นนั้น แดนีลค่อนข้างจะรู้สึกตกใจ ข้ามูลเกี่ยวกับกองทัพและการเข้าถึงพระราชวังโดยตรง นั่นจะทำให้แผนการต่างๆของเขาง่ายขึ้นมาก

แต่สิ่งที่เขาขอนั้น มันเป็นไปไม่ได้เลย หากต้องการจะทำให้ราชอาณาจักรกลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง ตระกูลชั้นสูงจำเป็นจะต้องถูกกำจัด แม้ว่าการกระทำของราชาจะมีผลบ้าง แต่มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะลดความเกลียดชังที่หนักแน่นราวกับมหาสมุทรของประชาชนได้

“ข้าจะส่งผ่านข้อมูล รอที่นี่” เขากล่าวก่อนจะหายตัวไปในอากาศ

ลาราเวลหวังที่ได้พับกับอาจารย์ของแดนีล เขาจึงมีความสุขมากที่ได้ยินคำตอบเช่นนั้น

อีก 1 นาทีต่อมา ชายที่สวมชุดคลุมสีเทาที่จมูกตะขอ ก็ปรากฎตัวขึ้นในตำแหน่งเดิมของแดนีล

มองไปที่เด็กทั้งสองตรงหน้า เขายกมือขึ้น และห่วงเปลวเพลิงสีแดงก็ปรากฎขึ้นรอบคอของพวกเขา

รู้สึกได้ถึงความร้อนที่กระทบคอของพวกเขา เหงื่อก็ปรากฎขึ้นบนหน้าผากของทั้งสองในทันที

“เหตุใดเจ้าใช้คาถาเพลิงทำเช่นนี้ได้กัน?” วาราเนลถามออกไป จิตใจของเขาว่างเปล่าขณะที่เผชิญกับภัยคุกคามถึงชีวิตในฉับพลัน

“หุบปาก เจ้าไม่เห็นถึงว่ามันเป็นปรับปรุงคาถาเพลิง ซึ่งมีเพียงจอมเวทย์ระดับนักรบเท่านั้นที่สามารถจะทำได้” ลาราเวลรีบตะโกนออก และเขาไม่กล้าที่จะขยับเคลื่อนไหวใดๆ

“ขออภัยสำหรับความหยาบคายของสหายข้า ท่านปรมาจารย์ และข้าเชื่อว่า แดนีลได้บอกท่านเกี่ยวกับคำขอของข้าแล้ว”

“ใช่ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าข้อมูลจะมีค่า แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เชื้อพระวงศ์จะรักษาการอำนาจเอาไว้ได้ ในความเป็นจริง กองกำลังต่างๆรวมถึงนิกายใบไม้ร่วงโรย ได้วางแผนที่ตระกูลของเจ้าออกไปประวัติศาสตร์ ประวัติศาสตร์ถูกเขียนโดยผู้ชนะเสมอ สิ่งที่ดีที่สุดที่ข้าสามารถจะเสนอได้ก็คือ สิ่งนั่นจะไม่เกิดขึ้นหากข้าชนะการต่อสู้ชิงบัลลังก์”

แดนีลคิดถึงสิ่งนี้ทันทีที่เขาได้ยินคำขอของลาราเวล เห็นได้ชัดว่า เขาเป็นชายที่ขับเคลื่อนโดยอุดมการณ์ของเขา อุดมการณ์หลักที่เขายึดถือก็คือ แนวคิดที่ราชอาณาจักรถูกส่งมอบ กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ เขาให้ความสำคัญกับประวัติศาสตร์และชื่อของตระกูลเหนือทุกสิ่ง

ดังนั้น แดนีลจึงตัดสินใจที่จะดูว่า เขาสามารถจะใช้สิ่งนี้เพื่อรับข้อมูลที่เป็นประโยชน์ได้หรือไม่ สิ่งที่เขาเสนอไปนั้น นับเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว ไม่ว่าอย่างไร ราชาองค์ก่อนก็เป็นผู้ที่ขยายราชอาณาจักรออกไปและปฏิบัติต่อประชาชนอย่างเป็นธรรม สำหรับการกวาดล้าง แดนีลไม่ค่อยสนใจมันมากนัก เขาจำได้ว่า ในโลกแห่งนี้ สิ่งแรกที่กองกำลังผู้รุกรานจะทำก็คือ เขียนหนังสือประวัติศาสตร์ใหม่ และทำให้แน่ใจว่า ชื่อของพวกเขาจะอยู่ในประวัติศาสตร์ ไม่ใช่ศัตรูของพวกเขา

ได้ยินเช่นนั้น การแสดงออกถึงความหวาดกลัว ก็ปรากฎขึ้นบนในหน้าของลาราเวล ทุกคนอาจจะลืมชื่อของตระกูลเขา

เขาเคยได้ยินการยกย่องสรรเสริญตระกูลของเขามากมายจากปู่ของเขา เขาต้องการจะทำสิ่งต่างๆก็เพื่อที่จะรักษาเกียรติและศักดิ์ศรีนี้

ไม่ เขาไม่สามารถจะยอมให้ชื่อแลนธานอเร่อันสูงสุดถูกทำลาย และหายไปจากประวัติศาสตร์ได้

“ข้ายอมรับ” เขากล่าว ซึ่งมันทำให้ห่วงเปลวเพลิงสีแดงหายไปในทันที

เขาหยิบม้วนกระดาษออกมาจากกระเป๋าและมอบให้ปรมาจารย์ตรงหน้าก่อนจะกล่าวว่า “นี่เป็นรายละเอียดของกองทัพ หากท่านต้องการจะเข้าไปในพระราชวัง เพียงแค่บอกกับข้า”

การแสดงออกถึงความพ่ายแพ้ ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเขา ในขณะนี้ เขารู้แล้วว่า เขาไม่สามารถจะบรรลุแผนการของเขาได้ กระนั้น เขาก็ปลอบใจตัวเองว่า เขาได้ทำบางสิ่งบางอย่างเพื่อเกียรติและศักดิ์ศรีของตระกูลและบรรพบุรุษของเขาแล้ว

ปรมาจารย์พยักหน้าและมองไปที่คนชั้นสูงทั้งสอง ก่อนจะหายไป

หลังจากนั้นไม่นาน น้ำตาหยุดหนึ่งก็ไหลลงมาบนแก้มของลาราเวล และตกลงสู่พื้นดิน

เขาทำทุกอย่างเท่าที่เขาสามารถจะทำได้เพื่ออุดมการณ์ของเขา แต่เขาก็ยังคงรู้สึกเจ็บปวดภายในใจ

มันเป็นความเจ็บปวดจากความจริงที่ว่า 1 เดือนหลังจากนี้ ผู้ปกครองราชอาณาจักรแลนธานอร์ จะไม่ใช่ตระกูลของเขาอีกต่อไป