WDS Chapter 83 สิ่งมีชีวิตเวทมนต์

มีแผงทั้งหมด 3 แผง และแต่ละแผงแสดงตำแหน่งที่แตกต่างกัน

ที่แรกคือด้านหน้าพระราชวัง แดนีลเคยไปที่นั่นกับเอเลนาฟ เมื่อครั้งที่เขาได้รับรางวัลพลเมืองชั้นยอด มันเป็นภาพมุมสูง สามารถจะมองประตูพระราชวัง และสถานการณ์ที่เกิดขึ้นด้านนอกได้อย่างชัดเจน

สัตว์ร้ายขนาดยักษ์ที่ดูเหมือนแรดพุ่งเข้าชนสิ่งกีดขวางสีโลหิตที่ก่อตัวขึ้นรอบๆพระราชวัง ในที่สุด เขาก็เข้าใจแล้วว่า อะไรคือสาเหตุที่ทำให้ทางเดินใต้ดินพังทลายลง มองไปที่มัน แดนีลสังเกตเห็นจุดเล็กๆ 2 จุด ลอยอยู่ในอากาศเหนือร่างของสัตว์ร้าย

เพ็งตามอง มันทำให้เขาถึงกับอ้าปากค้าง เมื่อเห็นว่า พวกเขาก็คือ ราดากัสต์และชายอ้วนที่เขาเห็นก่อนหน้านี้

ตอนนี้ โดยเทียบกันขนาดของคนทั้งสอง เขาเข้าใจในทันทีว่า สัตว์ร้ายดังกล่าวตัวใหญ่เพียงใด

มันครอบคลุมทั้งถนนใหญ่ที่อยู่ใจกลางของเมืองชั้นนอก นี่หมายความว่า จะต้องมีคนยืนเรียงกัน 10 คน ถึงจะเทียบได้กับความกว้างของสัตว์ร้ายตัวนี้

สำหรับความสูงของมัน แดนีลสามารถประมาณได้ว่า มันมีความสูงอย่างน้อยเท่ากับตึก 10 ชั้น โดยรวมแล้ว มันดูทรงพลังและน่าหวาดกลัวอย่างมาก

เมื่อครั้งที่เขาหาข้อมูลในห้องสมุด เขาได้รับรู้ข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ พวกมันถูกเรียกว่า สิ่งมีชีวิตเวทมนต์ เช่นเดียวกับมังกรเพลิงวายุที่ทำลายเหล้ารัมของคนแคระ มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่เกิดขึ้นจากผลของคาถา

ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับความต้องการระดับขั้นของจอมเวทย์ที่สามารถจะใช้มันได้ ในความเป็นจริง นักประวัติศาสตร์ผู้หนึ่งได้เขียนว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่จอมเวทย์คนใดจะร่ายคาถาดังกล่าวเพื่อสร้างสิ่งมีชีวิตได้ มีเพียงเครื่องประดับเวทมนต์หรือรูปแบบจากจากสมัยโบราณ ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อปกป้องสถานที่สำคัญเท่านั้น ที่สามารถจะทำได้

สมบัติดังกล่าวหาได้ยาก แม้แต่ในทั้งราชอาณาจักรแลนธานอร์ก็ยังไม่มี

ทุกครั้งที่เขาของแรดปะทะกับสิ่งกีดขวาง พระราชวังทั้งหมดก็สั่นสะเทือนเล็กน้อย พร้อมกับที่รูปแบบสีโลหิตจางลงเล็กน้อย

บนแผงที่สอง ชายในชุดคลุมสีดำกลุ่มหนึ่ง ถืออาวุธไว้ในมือ และชี้มันไปที่สิ่งกีดขวางในสถานที่หนึ่งที่ดูราวกับจะไร้ผู้คน

อุปกรณ์ที่พวกเขาใช้ ทำให้แดนีลคิดย้อนกลับไปถึงโลกเดิมของเขา มันเป็นเครื่องกระทุ้ง ที่ต้องใช้คน 4 คน ในแต่ละด้าน

งูสามตัวพันอยู่รอบๆคล้ายหอก ที่หมุนด้วยความเร็วสูง ขณะที่ปลายอันแหลมคมของมันกระแทกเข้ากับสิ่งกีดขวาง

“มันคือการเจาะ” แดนีลตระหนักถึงมันได้ เขารู้สึกได้ว่า อุปกรณ์ชิ้นนี้ ใช้ทั้งเวทมนต์และกลไกที่เขาเคยเห็นจากโลกเดิม

บนแผงที่สาม ซึ่งเป็นแผงสุดท้าย มันเป็นสิ่งที่น่าตกใจที่สุด ด้วยมุมมองสูงจากบนอากาศ​ สามารถจะมองเห็นกำแพงขนาดใหญ่ที่มีทหารจำนวนมากกำลังยืนเรียงกันเป็นแถว อีกด้านหนึ่งของกำแพง กองทัพขนาดใหญ่กำลังพุ่งมาข้างหน้า

หลังจากเพ่งมอง แดนีลประมาณว่า มีทหารอยู่ในพื้นที่ที่ปรากฎบนหน้าจออย่างน้อย 250,000 นาย นี่มันเกินกว่ากำลังพลที่แลนธานอร์มี

ตอนนี้เอง ที่แดนีลตระหนักได้ว่า เหตุใดจึงมีทหารเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่ไปหยุดยั้งเชิร์ชแห่งความเที่ยงธรรมและสมาคมไตรคอบร้า มันดูเหมือนว่า กองกำลังทั้งสองจะทำการโจมตีร่วมกับฝ่ายที่สาม ซึ่งดึงกองกำลังส่วนใหญ่ของแลนธานอร์ออกไป

“ไอ้พวกแอ็กซ์เลอร์ เหตุใดข้อมูลการเคลื่อนกองทัพของพวกมันถึงได้มาช้าเช่นนี้?” ราชาสบถออกมา ซึ่งมันได้ทำลายความเงียบในห้องอย่างสิ้นเชิง

เสียงของเขาทำให้แดนีลได้สติจากการจ้องมองไปที่แผง เช่นเดียวกับคนอื่นๆในห้อง เขาไม่รู้ตัวเลยว่า เขาถูกดึงดูดโดยภาพเหล่านั้นอย่างสิ้นเชิง

ตอนนี้ เขามีเวลามองไปรอบๆ และเขาเห็นรองปรมาจารย์นิกายที่กำลังยืนต่อหน้าหัวใจขนาดใหญ่ในห้อง มือซ้ายของเขาจับหนังสือสีทองไว้ที่หน้าอก ขณะที่มือขวาของเขายกขึ้นชี้ไปที่หัวใจ

แดนีลจับตามองชายคนนี้ เขาขึงตามองไปยังราชาที่ส่งเสียงดัง จากนั้น เขาก็หันไปหาองค์ชายที่ยืนข้างเขา ก่อนจะหลับตาเพื่อสร้างสมาธิ จัดการกับสิ่งตรงหน้า

“ท่านพ่ออย่าได้กังวลไป เชิร์ชโง่เขลาและสมาคมขี้ขลาด คิดว่าการโจมตีในเวลาเดียวกันของพวกเขา จะสามารถทำให้รูปแบบทำงานเกินกำลังและพังทลายลงได้ อย่างไรก็ตาม ท่านอาจารย์ของข้าได้ขอยืมเครื่องประดับเวทมนต์โบราณที่ช่วยเร่งการทำความเข้าใจรูปแบบลึกลับมาจากท่านปรมาจารย์นิกาย ดังนั้น พวกมันจะไม่มีโอกาสใดๆ ในอีกไม่กี่ชั่วโมง พวกเราก็จะเข้าใจรูปแบบหัวใจมังกร และหลังจากนั้น พวกเราก็จะจัดการกับคนโง่เขลาเหล่านั้น เพียงแค่รอเท่านั้น ท่านพ่อ ช่วงเวลาที่พวกเราแก้ไขสถานการณ์ที่นี่ได้ พวกเราก็จะสามารถขับไล่กองทัพที่โจมตี และกลับมาควบคุมราชอาณาจักรได้อย่างสมบูรณ์” องค์ชายใหญ่กล่าว พร้อมกับที่มีรอยยิ้มอันชั่วร้ายปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเขา

“เจ้าแน่ใจหรือว่าไม่มีใครรู้เรื่องนี้? จากที่ข้าเห็น ดูเหมือนว่าเครือข่ายของพวกเขาจะกว้างมาก” ราชาถาม พร้อมกับถอนหายใจออกมา

“แน่นอน นอกจากนี้ แม้ว่าพวกเขาจะรู้ พวกเขาก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้ ทางเข้าทั้งหมดถูกปิดกั้นเพราะสมาชิกเชื้อพระวงศ์ทั้งหมดถูกเรียกกลับมายังพระราชวัง ยกเว้นคนทรยศลาราเวล มันไม่สำคัญว่าเขาจะสามารถสังหารเด็กนั่นได้หรือไม่ เพราะไม่ว่าอย่างไร เขาก็จะต้องตายจากสิ่งกีดขวางที่ทางเข้าพระราชวังอย่างแน่นอน ไม่ว่าอาจารย์ของเขาจะสอนอะไรให้กับเขา เขาก็ไม่มีทางที่จะฝ่าสิ่งกีดขวางของรูปแบบ ที่มีพลังเทียบได้กับจอมเวทย์ผู้น่ายกย่องขั้นสูงสุดได้”

ได้ยินการสนทนานี้ แดนีลก็เข้าใจสถานการณ์ทั้งหมด

เพื่อที่จะเข้าถึงหัวใจและควบคุมมัน รูปแบบจะต้องถูกทำลายจากการโจมตีของกองกำลังภายนอก หรือสิ่งกีดขวางจะต้องถูกปิดการทำงานจากภายในโดยราชาเท่านั้น

นอกจากนี้ เวลายังเป็นปัญหา ไม่มีใครรู้สถานการณ์ที่นี่ กองกำลังภายนอกไม่ได้เร่งทำลายรูปแบบ เพราะพวกเขาคิดว่า ยังมีเวลาอีกมาก กว่าที่รองปรมาจารย์นิกายจะสามารถทำความเข้าใจรูปแบบได้

‘ระบบ สามารถจะเข้าควบคุมรูปแบบที่มีคนควบคุมอยู่แล้วได้หรือไม่?’

[ปฏิเสธ ระบบสามารถควบคุมได้เฉพาะรูปแบบที่ไม่มีผู้ควบคุม]

แน่นอน มันเป็นดั่งที่เขาคิดไว้ ทุกอย่างจะสลายหายไป หากเขาไม่หาวิธีไปถึงหัวใจให้ได้ ก่อนที่รองปรมาจารย์นิกายจะสามารถควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์

ก้าวถอยหลังไปในเงามือของห้อง แดนีลเริ่มวางแผนขั้นต่อไปของเขา