WDS Chapter 85 รอ

ด้วยการอยู่ในขั้นจอมเวทย์ระดับนักรบ รองปรมาจารย์นิกายมีประสาทสัมผัสที่ทำให้เขาสังเกตเห็นถึงการแสดงออกของราชา ที่เดิมไม่คิดจะต่อต้าน แต่ตอนนี้ ค่อยๆเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ

“อย่าแม้แต่จะคิด ต่อหน้าข้าแล้ว พวกเจ้าทั้งหมดเป็นเพียงมดเท่านั้น ทุกอย่างหายไปหมดแล้ว เพราะไม่มีวิธีที่จะควบคุมรูปแบบ ก่อนที่กองกำลังทั้งสองจะปลดปล่อยพลังของเครื่องประดับเวทมนต์ของพวกเขา แต่ละอันมีพลังเทียบเท่ากับจอมเวทย์ระดับผู้ชนะ และหากใครบางคนที่มีพลังในระดับนั้นมายังสถานที่ที่ล้าหลังนี้ พวกเขาก็จะสามารถทำลายพระราชวังแห่งนี้ได้ด้วยการโจมตีเพียงไม่กี่ครั้ง แม้ว่าเจ้าจะขายทุกสิ่งทุกอย่างในราชอาณาจักรของเจ้าก็ตาม แต่เจ้าก็ยังคงจะไม่สามารถซื้อเครื่องประดับเวทมนต์ที่ทรงคุณค่าเหล่านั้นได้ ข้าไม่เข้าใจเลยว่า เหตุใดพวกเขาถึงได้ให้ความสำคัญกับราชอาณาจักรแห่งนี้นัก น่าเศร้านักที่ข้าจะต้องจากไปก่อนที่จะค้นพบเหตุผล”

ราชาสั่นสะท้าน ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่า มันรู้สึกเช่นใดเวลาที่ถูกคนอื่นเรียกว่ามด ตลอดทั้งชีวิตของเขา เขาเป็นคนที่สูงส่งกว่าคนอื่นๆทั่วไปทั้งหมด

ในข้อตกลงของพวกเขานั้น นิกายจะส่งบางคนมาควบคุมรูปแบบและราชอาณาจักร อย่างไรก็ตาม สำหรับพวกเขาแล้ว นิกายไม่ได้อะไรที่มีค่าจากราชอาณาจักรมากนัก ดังนั้น ในตอนนี้ รองปรมาจารย์นิกายจึงคิดที่จะทิ้งสิ่งต่างๆทั้งหมดและจากไป

“แต่ก่อนที่ข้าจะไป ข้าจะฆ่าทุกคนที่อยู่ในห้องนี้ รวมถึงเจ้าด้วย ราชาผู้อ่อนแอ มีคนในห้องนี้ปล่อยให้ข้อมูลรั่วไหลออกไปข้างนอก และข้าจะไม่ปล่อยให้ใครก็ตามที่แทงข้างหลังข้า รอดชีวิตไปได้”

“ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม จงออกมาเผชิญหน้ากับความตายของเจ้าซะ หากเจ้าให้ความร่วมมือ บางที ข้าอาจจะเลื่อนอายุขัยของตระกูลเจ้าออกไปอีกซักเล็กน้อย อย่างน้อย ก็จนกว่ากองกำลังด้านนอกจะบุกเข้ามา ไม่อย่างนั้น ข้าจะฆ่าทีละคนทีละคน”

ความเงียบปกคลุมทั้งห้อง ภายในสิ่งกีดขวาง ราชา, จอมเวทย์ราชสำนักใหญ่ และเคลเลอร์ จ้องมองไปยังชายที่ประกาศคำกล่าวนั้นออกมาอย่างเหน็บหนาว

ในขณะนั้น บนแผงสุดท้าย กองทัพศัตรูดูเหมือนจะหยุดการโจมตีบนกำแพง และดูเหมือนว่า พวกเขากำลังรอสัญญาณที่จะโจมตีอีกครั้ง

“หยุดเขาไว้!” ราชาตะโกนออกมา ขณะที่เขาหยิบเหรียญหยกออกมาจากกระเป๋าของเขา

ได้ยินคำสั่ง จอมเวทย์ทั้งสองก็หยิบเหรียญไม้ออกมาจากกระเป๋าของพวกเขา ก่อนที่จะบีบมัน

ในฉับพลัน ราชาถือดาบหยกที่เปล่งประกายไว้ในมือของเขา และใบดาบก็มีเปลวเพลิงสีฟ้ากำลังลุกไหม้ ทำให้อากาศรอบๆมันบิดเบี้ยว เขาพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วที่คนทั่วไปเห็นเพียงภาพเบลอๆ แล้วฟันดาบไปที่รองปรมาจารย์นิกาย ในขณะนั้น ดาบได้ยิงเปลวเพลิงสีฟ้าไปข้างหน้า และมันจะถึงเป้าหมายก่อนดาบ นี่คือการโจมตีเป้าหมายโดยการเบี่ยงเบนความสนใจของศัตรูก่อนจะฆ่า

จอมเวทย์ทั้งสองถือคฑาไม้ไว้ในมือ ที่ด้ามคฑามีหินที่ดูเหมือนอีเธอร์ แต่สีแตกต่างออกไป โดยที่คฑาของจอมเวทย์ราชสำนักใหญ่ มีขนาดเป็น 2 เท่าของเคลเลอร์

ในขณะที่คฑาทั้งสองถูกชี้ไปข้างหน้า อุกกาบาตที่ที่ลุกโชนด้วยเปลวเพลิง 2 ลูก ก็ถูกยิงไปที่รองปรมาจารย์นิกาย

ระยะระหว่างทั้งสามกับศัตรูนั้น ห่างกันเพียงไม่กี่ฟุต ในตอนนี้ ระยะนั้นได้ถูกปกคลุมด้วยการโจมตีที่น่าเกรงขามเหล่านี้ กระนั้น รองปรมาจารย์นิกาย กลับมองออกไปด้วยใบหน้าที่เยาะเย้ย

ราวกับกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนสาธารณะ เขายกแขนพุ่งเพื่อรับดาบเพลิงที่พุ่งเข้ามาถึงก่อน

เห็นว่าศัตรูไม่สนใจที่จะหลบการโจมตีของเขา ใบหน้าของราชาก็เปล่งประกาย เขาใช้เครื่องประดับเวทมนต์ที่ซื้อมาในราคาสูง ซึ่งสามารถที่จะยิงการโจมตีที่มีพลังเทียบได้กับคาถาทำลายล้างของจอมเวทย์ผู้ฝึกหัดระดับนักรบ ซึ่งเป็นระดับขั้นเดียวกับรองปรมาจารย์นิกาย สำหรับอุกกาบาต พวกมันก็มีพลังโจมตีในระดับนี้เช่นกัน นี่ก็เนื่องมาจากเครื่องประดับเวทมนต์และระดับขั้นของจอมเวทย์ที่ร่ายคาถา

ทั้งสามคิดว่า ชัยชนะอยู่ในกำมือของพวกเขาแล้ว เพราะคู่ต่อสู้ของพวกเขาไม่แม้แต่จะทันได้ร่ายคาถาใดๆ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น มันทำให้พวกเขาตกตะลึง

ช่วงเวลาที่ดาบสัมผัสโดนแขนของรองปรมาจารย์นิกาย มันก็ได้หายไปในอากาศ​ ราวกับว่ามันไม่ได้มีอยู่ตั้งแต่แรก

มีเพียงแดนีลที่ใช้การมองเห็นมูลฐานเท่านั้น ที่สามารถจะบอกได้ว่า รอปรมาจารย์นิกายได้บีบอัดและดูดซับอนุภาคมูลฐานของดาบเปลวเพลิง

ด้วยการเคลื่อนไหวที่ยอดเยี่ยม รองปรมาจารย์นิกายหันหลังให้ศัตรูขณะที่เขาเชื่อมต่อแขนของเขาและหลับตาในช่วงระยะเวลาสั้นๆ

หันกลับมา เขาสะบัดแขนผ่าอากาศ ทำให้ดาบเปลวเพลิงเดียวกันปรากฎขึ้นอีกครั้ง และมันพุ่งไปยังอุกกาบาตที่ยิงมาโดยจอมเวทย์ทั้งสอง

อย่างไรก็ตาม มันแตกต่างจากดาบเปลวเพลิงที่เครื่องประดับเวทมนต์ของราชาปล่อยออกมา ตัวดาบถูกบีบอัดเป็นเส้นบางๆ ราวกับเปลวเพลิงถูกทำให้เชื่องและถูกควบคุมอย่างสิ้นเชิง

ดาบเปลวเพลิงนั้นตัดอุกกาบาตออกเป็น 2 ส่วนอย่างประณีต ทำให้พวกมันพลาดเป้า แต่ยังคงยิงต่อไป

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเขา เนื่องจากเขายืนอยู่ด้านหลังหัวใจ อุกกาบาตทั้งสี่จึงถูกยิงไปทางเหล่าคนชั้นสูง เนื่องจากสิ่งกีดขวางถูกปิดการทำงานไป 1 วินาที มันจึงทำให้อุกกาบาตพุ่งต่อไปได้

“ไม่!!!!!” ราชากรีดร้องขณะที่เสียงระเบิดดังไปทั่วทั้งห้อง

โชคดีที่แดนีลไม่ได้อยู่ใกล้สถานที่ที่อุกกาบาตระเบิด กลิ่นไหม้ลอยกระจายออกมา และเมื่อควันจางลง มันก็เผยให้เห็นศพจำนวนมากที่นอนอยู่บนพื้น ไม่ขยับเคลื่อนไหวใดๆ

“ทำได้ดี ราชา อย่างน้อย ข้าก็มีคนให้ถามน้อยลงแล้วในตอนนี้ และแม้ว่าสายลับจะอยู่ในกลุ่มคนที่ตาย ข้าก็ยังคงจะฆ่าทุกคนที่นี่ก่อนจะออกไปอยู่ดี อย่างน้อย เจ้าก็สามารถจะตายได้อย่างเป็นสุข ที่ได้เห็นเทคนิคการร่ายเวทย์ของนิกายไม้ใบร่วง”

ราชาสนใจชีวิตยืนยาวของตัวเอง มากยิ่งกว่าญาติพี่น้องของเขา แต่คนเหล่านี้ก็ยังเป็นคนที่เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตด้วย แม้แต่ในข้อตกลงกับนิกาย เขาก็ทำเพื่อความปลอดภัยของคนเหล่านี้และความรุ่งเรืองในราชอาณาจักรของพวกเขา ขณะที่ตัวเขาไปฝึกฝนที่นิกาย

ขณะที่ใบหน้าของราชาเต็มไปด้วยความโกรธและสิ้นหวัง รองปรมาจารย์ก็ได้เหลือบไปมองแผงต่างๆ

มันดูเหมือนว่า ในที่สุด เครื่องประดับเวทมนต์ก็ถูกใช้งาน ทั้ง 2 ฝ่าย จับพวกมันไว้ในมือแน่น เตรียมที่จะโยนพวกมันไปข้างหน้า เพื่อยุติความขัดแย้ง

แดนีลทำได้เพียงรออยู่ตรงนั้น และรอเวลาที่เหมาะสมจะเคลื่อนไหว

สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงเวลา 1 วินาที ที่จะเข้าใกล้หัวใจมังกรและควบคุมมันอย่างเต็มรูปแบบ

ดังนั้น เขาจึงรอวินาทีนั้น ซึ่งมันจะตัดสินชะตากรรมของทั้งราชอาณาจักรที่มีผู้คนนับล้าน