WDS Chapter 95 จิตวิญญาณจักรวรรดิ

‘ระบบ นี่ไม่ใช่ข้อความที่บันทึกไว้ล่วงหน้า ใช่หรือไม่?’ แดนีลถามด้วยความสับสน ขณะที่ได้ยินเสียงนั้นในใจของเขา

[ปฏิเสธ อินเตอร์เฟซถูกตรวจพบว่าเป็นสิ่งที่มีความรู้สึกนึกคิด]

[ระบบอยู่ระหว่างการวิเคราะห์อินเตอร์เฟซ แต่ความพยายามทั้งหมดถูกปิดกั้น โปรดอัพเกรดระบบหากโฮสต์ต้องการเพิ่มความสามารถให้กับระบบ ค่าอัพเกรด 100,000 แต้มประสบการณ์]

อัพเกรดอีกครั้ง?

แดนีลเก็บสะสมแต้มประสบการณ์ยาวนานถึง 3 ปี กว่าเขาจะสามารถอัพเกรดระบบครั้งแรกได้ หากไม่ใช่เพราะเขาได้รับรางวัลจากการกลายเป็นราชา ในตอนนี้ เขาคงจะล้มละลายอย่างสมบูรณ์แล้ว

แม้ว่ามันจะมีความสำคัญ แต่ตอนนี้ มันราคาแพงเกินไปสำหรับเขา

แดนีลมุ่งเน้นไปยังสิ่งที่เรียกว่า ความนึกคิด

‘เจ้าคืออะไร?’ เขาถามขึ้นในใจ และบอกให้ระบบส่งข้อความนี้อินเตอร์เฟซ

“ถามได้ดี ข้าจำไม่ได้แล้วว่า มันนานแค่ไหนแล้วที่มีคนกล่าวอย่างสุภาพกับข้า ราคาโง่เง่าเหล่านั้นเอาแต่ขอในสิ่งที่พวกเขาไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าถึง อ๊า…นั่นนอกเรื่อง ข้าเป็นจิตวิญญาณจักรวรรดิ ข้าเป็นสิ่งที่เผ่าพันธุ์พิเศษสร้างขึ้น เพื่อเก็บรักษาสิ่งต่างๆมากมายมหาศาล ที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินจักรวรรดิของประชาชนนับล้านๆ อาาา… ท่านรู้อะไรเกี่ยวกับจักรวรรดิบ้าง จักรวรรดิที่แท้จริงแห่งสุดท้าย ได้หายไปเมื่อ 1,700 ปีก่อน ตอนนี้ สิ่งที่ยังเหลืออยู่มีเพียงหมู่บ้านแรกเริ่มที่เรียกตัวเองว่า ราชอาณาจักร และพยายามจะดึงความรู้จากตัวเราด้วยหวังว่า พวกเขาจะสามารถฟื้นจักรวรรดิขึ้นมาใหม่ได้ ช่างโง่เง่านัก อ๊า…ข้าลืมหน้าที่ของข้า ท่านต้องการอะไร? ให้ข้าบอกกับท่านก่อน หากท่านยังไม่ผ่านข้อกำหนด เป็นที่พึงพอใจทั่วไป ท่านก็จะไม่สามารถเข้าถึงชื่อของข้าจากที่เก็บข้อมูลของข้าได้ และหากท่านเพียงมาที่นี่เพื่อดูบันทึกของพวกเด็กเหลือขอแลนธานอเร่ ก็ใช้อีกอินเตอร์เฟซ พวกเขาคงจะเขียนบันทึกเกี่ยวกับข้าด้วย ดังนั้น เพียงแค่อ่านสิ่งเหล่านั้น หากท่านต้องการคำอธิบายเพิ่มเติม มันเป็นสิ่งที่ดีที่ได้พูดคุยกับท่าน แต่ข้าเดาว่า เขาจะเพียงกลับไปให้คำบรรยายโบราณเกี่ยวกับเทคนิคคาถาที่น่าสนใจ ลาก่อน”

[อินเตอร์เฟซตัดการเชื่อมต่อ อินเตอร์เฟซอีกอันปรากฎขึ้นพร้อมกับค้นพบหนังสือ 89 เล่ม โฮสต์ต้องการจะเข้าถึงอินเตอร์เฟซนี้หรือไม่]

แดนีลรู้สึกเหมือนว่า หัวของเขาหมุนไปมา จากการฟังคำกล่าวต่างๆอย่างต่อเนื่อง มันต้องใช้เวลาซักพัก กว่าที่แดนีลจะกลับมาได้สติอีกครั้ง

‘ใช่ และบอกข้าด้วยว่านรกเป็นอย่างไร’ เขาสั่ง และรู้สึกขอบคุณระบบที่ทำงานอย่างหนัก เพื่อสรุปรายละเอียดสำคัญให้กับเขา

ไม่กี่นาทีต่อมา แดนีลเปิดหนังสือแต่ละเล่มอย่างต่อเนื่อง เขาแสดงความสงบออกมา ขณะที่ฟังคำอธิบายจากระบบด้วยความสนใจ

ตามที่หนังสือเก่าแก่ที่สุดในห้องสมุดลับอธิบายไว้ นี่เป็นสิ่งที่ราชาทุกคนสามารถจะเข้าถึงได้ในทันทีที่พวกเขาเข้าควบคุมหินสาบานตน ต้นกำเนิดที่แท้จริงของสิ่งนั้น ได้สูญหายไปพร้อมกับหนังสือที่เขียนโดยแลนธานอเร่คนแรก ผู้ซึ่งก่อตั้งราชอาณาจักรแห่งนี้

ถูกต้องแล้ว หนังสือเหล่านี้ทั้งหมดเป็นบันทึกความทรงจำของราชาองค์ก่อนๆที่เคยปกครองราชอาณาจักร พวกเขากล่าวถึงสิ่งต่างๆมากมาย ตามที่ระบบอธิบาย มันเป็นความเห็นส่วนตัวของพวกเขาในการปฏิบัติต่อเหล่าคนชั้นสูงและประชาชนทั่วไป รวมถึงเรื่องต่างๆของสงคราม ด้วยการทำความเข้าใจมัน มันจะเป็นประโยชน์สำหรับแดนีลในการวิเคราะห์สถานการณ์สงครามในอนาคต

ข้อมูลเพิ่มเติมเพียงอย่างเดียวที่เกี่ยวกับจิตวิญญาณจักรพรรดิที่เขาได้รับก็คือ มันมีเงื่อนไขพิเศษบางอย่างที่เขาต้องผ่านไปให้ได้ จากนั้น เขาก็จะสามารถเข้าถึงขุมทรัพย์แห่งความรู้ที่เก็บไว้ภายใน ราชาแต่ละคนทำได้เพียงคาดเดาสิ่งที่เรียกว่า เป็นที่พอใจทั่วไป เท่านั้น แน่นอนว่า จิตวิญญาณจักรวรรดิปฏิเสธที่จะแสดงความคิดเห็นในเรื่องนี้ ไม่ว่ามันจะถูกถามกี่ครั้งก็ตาม ดังนั้น ทุกคนจึงทำได้เพียงคาดเดา

อาจกล่าวได้ว่า การปลดล็อกจิตวิญญาณนี้ มันเป็นเป้าหมายตลอดชีวิตของราชาทุกคน เพราะมันเป็นไปได้ว่า ข้อมูลที่เก็บไว้ภายใน จะสามารถช่วยยกระดับราชอาณาจักรขึ้นไปได้

นี่เป็นอีกข้อมูลที่แดนีลเกินจะรับไหว ดังนั้น เขาจึงได้บอกให้จอมเวทย์ราชสำนักและจอมเวทย์ราชสำนักใหญ่ไปรอที่ด้านนอก เพื่อใช้เวลาในการจัดลำดับสิ่งต่างๆในหัวของเขา

สิ่งแรกที่เขาทำก็คือ ทำตามรายการต่างๆก่อนจะถึงงานพิธีราชาภิเษก โดยเริ่มจากการเรียกพ่อแม่ของเขา, กองทัพการปกครอง และสหายของเขาทั้งหมด เข้ามาในพระราชวัง สำหรับการแก้แค้นเหล่าคนชั้นสูง ที่เป็นสาเหตุของความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานของพ่อเขาและประชาชนคนอื่นๆ เขาได้กำหนดแผนการไว้แล้ว ซึ่งมันจะเป็นการลงโทษสำหรับอาชญากรรมต่างๆทั้งหมดที่พวกเขาทำอย่างเต็มที่

อีกสิ่งที่เขาทำรายการไว้ก็คือ เข้าไปดูร้านค้าระบบ และทำความเข้าใจแต้มราชอาณาจักรที่เพิ่งจะปรากฎขึ้นใหม่

เนื่องจากเขามีเวลาในการพัฒนาตัวเองจำกัด แดนีลจึงตัดสินใจที่ตระตรวจสอบว่า มีเครื่องมือใหม่ใดๆที่สามารถจะช่วยเหลือเขาได้บ้าง

หลังจากเปิดใช้งานหน้าจออินเตอร์เฟซ เขาก็เข้ามายังห้องสมุดที่คุ้นเคย แดนีลสังเกตเห็นว่า มีหนังสือเล่มใหม่วางอยู่บนชั้นวาง

หนังสือสีดำบางเล่มที่เคยถูกล็อกไว้จากเขา ได้ส่องประกายสีแดงอ่อนๆออกมา ราวกับมีบางสิ่งเปลี่ยนแปลงไป แม้ว่าพวกมันจะยังคงอยู่ที่เดิม แต่ในตอนนี้ มันง่ายที่จะจำแนกพวกมันออกจากหนังสือส่วนที่เหลือ

ในช่วง 3 ปีที่ผ่านมานี้ แดนีลใช้แต้มไปกับเครื่องมือที่เขาคิดว่ามันเป็นส่วนสำคัญสำหรับความสำเร็จในกระบวนการต่อสู้เพื่อบัลลังก์เท่านั้น สิ่งเหล่านี้รวมไปถึงเครื่องมือที่เขาใช้พัฒนาเครื่องประดับเวทมนต์แผงหน้าจอ จากแผงหน้าจอพังที่เขาเคยเห็นในบ้านของริปลีย์ เครื่องมือนี้มีชื่อว่า เครื่องมือการพัฒนาผังโครงสร้าง มันทำให้เขาสามารถจะปรับปรุงผังโครงสร้างใดๆที่เขามีอยู่ก่อนแล้วเพื่อสร้างขึ้นใหม่ได้ คล้ายกับเครื่องมือพัฒนาเทคนิค ที่ทำให้เขาสามารถสร้างคาถาบอลเพลิงปรับปรุงและคาถาน้ำยากับดักน้ำผึ้ง เขาใช้เครื่องมือนี้เพื่อสร้างเครื่องประดับเวทมนต์ แผงหน้าจอขึ้นมา ซึ่งมันมีราคาถูกกว่าและเรียบง่ายกว่าแผงหน้าจอของริปลีย์อย่างมาก

เนื่องจากต้องการจะอัพเกรดระบบ เขาจึงต้องพยายามประหยดแต้มประสบการณ์ให้ได้มากที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ ตอนนี้ ในที่สุด เขาก็มีเวลาหยุดคิดถึงมัน และเลือกเครื่องมือที่เขาชื่นชอบได้

แดนีลตัดสินใจตรวจสอบเครื่องมือใหม่ก่อน เขาหยิบหนังสือสีดำที่ส่องแสงอ่อนๆขึ้นมา

การจัดการราชอาณาจักร-1 : รับสถานะเกี่ยวกับระดับความพึงพอใจและระดับความไม่พอใจของประชาชนจำนวนหนึ่งที่อยู่รอบๆตัว การซื้อเครื่องมือยังได้เปิดส่วนรางวัลการจัดการราชอาณาจักร ซึ่งสามารถจะนำแต้มความพึงพอใจมาแลกเปลี่ยนเป็นแต้มราชอาณาจักรและแต้มประสบการณ์ได้ ราคา 7,500 แต้มประสบการณ์ และ 1 แต้มราชอาณาจักร

ขณะที่เขาอ่านบทนำของหนังสือเล่มนี้ ดวงตาของแดนีลก็เบิกกว้างมากขึ้นเรื่อยๆ

ระดับความพึงพอใจ? สิ่งแรกที่แดนีลสงสัยเกี่ยวกับมันก็คือ คำว่า ‘ความพึงพอใจ’ เขาคิดเกี่ยวกับมัน และนึกย้อนกลับไปถึงจิตวิญญาณจักรวรรดิ

แดนีลเกือบจะตะโกนออกมาเสียงดัง หลังจากที่เขาคิดว่า เขาตระหนักถึงคำที่เรียกว่า ความพึงพอใจ ที่ใช้อธิบายถึงเงื่อนไขที่จำเป็นการเข้าถึงข้อมูลในจิตวิญญาณจักรวรรดิแล้ว ด้วยการเชื่อมโยงนี้ คำถามที่ปรากฎขึ้นในใจของเขาก็คือ ความบังเอิญมีอยู่จริงหรือไม่

มันเป็นไปได้หรือไม่ว่า จิตวิญญาณจักรวรรดิจะยอมให้เขาเข้าถึงที่เก็บข้อมูล หากเขาทำให้ประชาชนในราชอาณาจักร พึงพอใจในระดับหนึ่ง? และเป็นไปได้หรือไม่ว่า ราชาองค์ก่อนๆไม่เคยคาดเดาความหมายของมันเช่นนี้?