127 นัดพบราชอาณาจักรกาดำ ตอนที่ 2

“ฝ่าบาท ข้าลูเธอร์ ผู้บัญชาการกองทัพนักสู้ทั่วไป”

ในค่ายสำรองที่ถูกสร้างขึ้นตามคำสั่งของเขา แดนีลพบกับผู้บัญชาการคนที่สามเป็นครั้งแรก

เรื่องราวแต่ละเรื่องของชายคนนี้ต่างก็เป็นที่กล่าวถึงในกองทัพ ‘ผู้ที่เกิดมาเพื่อสมรภูมิ’ นี่เป็นฉายาของเขา

แดนีลต้องการจะหาเวลานั่งคุยกับชายคนนี้ และค้นหาสิ่งที่ทำให้เขาถูกเรียกเช่นนั้น น่าเสียดายที่เวลาในตอนนี้ไม่เหมาะนัก

จะถึงเวลานัดพบในอีกครึ่งชั่วโมง และกองทัพแนวหน้าแห่งราชอาณาจักรแลนธานอร์ 10,000 นาย ก็ได้มาถึงประตูชายแดนแล้ว สถานที่ที่พวกเขานัดพบ จะเกิดขึ้นในเต็นท์ขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างอยู่ระหว่างราชอาณาจักรทั้งสอง

แดนีลบอกให้เขาลุกขึ้นจากการคำนับ แล้วกล่าวว่า “ลูเธอร์ ข้าดีใจที่ในที่สุดก็ได้ทำความรู้จักท่าน ข้าได้ยินมาว่า ท่านเป็นผู้ที่มีประสบการณ์มากที่สุดในหมู่ผู้บัญชาการทั้งหมด ข้าอยากจะรู้ว่า ท่านคิดอย่างไรกับการนัดพบในครั้งนี้?”

ได้ยินเช่นนั้น ชายมีแผลเป็นก็หันไปมองแอรันและแคสแซนดร้าที่ยืนอยู่ข้างราชา ค่ายสำรองเป็นเพียงกลุ่มเต็นท์ที่ถูกตั้งขึ้นพร้อมกับมีทหารประจำการอยู่ที่นี่ ซึ่งจะรอเทเลพอร์ตไปที่ประตูหากมีความขัดแย้งเกิดขึ้น

เนื่องจากมันเป็นพิธีทางการ แอรันจึงสวมชุดคลุมผ้ากำมะหยี่ที่ยาวไปจนถึงหัวเข่า ขณะที่แคสแซนดร้าสวมกองเกงหนักและเสื้อกั๊กสีน้ำตาลทับเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา สำหรับแดนีล เขาสวมชุดที่คล้ายกับชุดที่เขาสวมในวันพิธีราชาภิเษก เพียงแค่ในตอนนี้ มังกรเป็นสีเงินแทนที่จะเป็นสีแดงโลหิต

“หากแอรันและแคสแซนดร้าได้บอกกับท่านแล้ว ข้าก็ไม่มีอะไรใหม่อีก ฝ่าบาท พวกเราจะทำอย่างดีที่สุดเพื่อปกป้องท่านหากมีสิ่งผิดปกติใดๆเกิดขึ้น ราชอาณาจักรกาดำไม่ได้เป็นพันธมิตรที่สงบสุขที่สุด และจะดีที่สุดหากพวกเราจะต้องระมัดระวังเอาไว้ก่อน ข้าจะรออยู่ด้านนอกพร้อมกับกองทัพของพวกเรา แล้วจะรีบพุ่งหน้าไปในทันทีที่ท่านให้สัญญาณ”

แดนีลพยักหน้าและกล่าวว่า “เอาล่ะ ให้ข้าอยู่ลำพังซักพัก และพวกเราจะออกเดินทางในอีกไม่กี่นาที”

แม้คำกล่าวของเขาจะค่อนข้างประหลาด แต่ทุกคนก็ปฏิบัติตามและออกไปจากเต้นท์ของเขา ทิ้งแดนีลให้อยู่ตามลำพัง หลังจากปิดเต็นท์แล้ว เขาก็เดินไปที่กล่องขนาดใหญ่ ซึ่งเขาบอกกับคนอื่นว่า มันมีไว้เก็บเครื่องประดับเวทมน์ที่เขาจำเป็นจะต้องใช้

มันยาว 7 ฟุต และกว้าง 3 ฟุต และมันถูกทำขึ้นโดยช่างไม้พระราชวังตามคำสั่งของเขา

“เปิดใช้งานร่างโคลน”

ถอดชุดคลุมออกพิธีการออก แดนีลที่สวมเพียงเสื้อเชิ้ตเดินเข้าไปในกล่อง โดยที่กล่องนี้มีรูอากาศเล็กๆ ทำให้ร่างหลักของเขาที่อยู่ภายในสามารถจะหายใจได้ ไม่อย่างนั้นแล้ว กล่องนี้คงจะกลายเป็นโลงศพสำหรับราชาแห่งแลนธานอร์

หลังจากจัดการทุกอย่างแล้ว เขาก็เดินออกจากเต็นท์และสั่งให้เหล่าผู้ติดตามเดินทางไปยังสถานที่นัดพบ

ผู้บัญชาการทั้งสามบอกให้เขาระมัดระวังตัว อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่รู้เลยว่า เขาระมัดระวังตัวเกินกว่าที่พวกเขาจินตนาการไว้มาก

……………………………………………………………………………..

ประตูชายแดนแลนธานอร์แต่ละแห่งสูง 70 ฟุต และกว้าง 50 ฟุต มันดูน่าเกรงขามเป็นอย่างมาก หลายคนสงสัยว่า ประตูขนาดยักษ์เช่นนี้ถูกสร้างขึ้นมาได้อย่างไร แต่ก็ไม่มีใครสามารถจะหาคำตอบได้ เพราะเวลามันผ่านมานานมากแล้ว

โดยปกติแล้ว สถานที่แห่งนี้จะยุ่งวุ่นวาย เต็มไปด้วยเหล่าพ่อค้าและนักเดินทางจำนวนมากที่เดินเข้าออกประตู

มองออกไป มีเต็นท์ขนาดกว้างยาว30 ฟุต ตั้งอยู่ระหว่างชายแดน ซีกหนึ่งอยู่ในเขตราชอาณาจักรกาดำ ขณะที่อีกซีกอยู่ในราชอาณาจักรแลนธานอร์

“กองทัพศัตรูกำลังเข้ามา”

ทหารที่ประจำการอยู่ประตูเต็มไปด้วยความเครียดจากบรรยากาศที่ตึงเครียด เสียงตะโกนนี้ทำให้ทหารคนอื่นๆหลังเหงื่อเย็นออกมาที่ด้านหลังของพวกเขา

กองทัพหนึ่งที่มีกำลังพลอย่างน้อย 10,000 นาย เพิ่งจะมาถึงชายแดน มองจากระยะไกล จะเห็นได้ว่าทหารส่วนใหญ่ของพวกเขาสวมชุดสีดำและถือหอกด้วยมือขวา

ขณะที่ขบวนทัพของพวกเขาหยุดลง กลุ่มคน 50 คน ก็แยกตัวออกมาจากกองกำลังและมุ่งหน้ามาที่ประตู

มีการกำหนดเงื่อนไขเอาไว้ แต่ละฝ่ายจึงนำคนไปที่เต็นท์ได้ 50 คน และมีเพียง 5 คนเท่านั้นที่สามารถจะเข้าไปในเต็นท์ได้

“โอ้? ข้ามาถึงก่อนเสียอีก”

ราชาแห่งแลนธานอร์นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสงบ รอบตัวเขา มีคน 4 คนยืนอยู่และมองไปรอบๆอย่างสนใจ

ราชากาดำ สวมขนสัตว์บางชนิดที่มีสีดำไว้บนบ่าของเขา

เขามาพร้อมกับผู้ติดตาม 4 คน ซึ่งมีกาที่แดนีลเคยได้รับเป็นของขวัญเกาะอยู่บนไหล่ของพวกเขา

ด้วยฐานะที่เท่ากัน โมดูลมารยาทที่เปิดใช้งานจึงได้แสดงให้เขาเห็นว่า เขาไม่จำเป็นจะต้องยืนขึ้นเพื่อทักทายอีกฝ่าย

ดังนั้น แดนีลจึงเพียงแค่เพ่งมองคนตรงหน้าเขานั่งลงชายทั้งสี่ที่มายืนและจดจ้องมาที่เขา

“เชิญท่านก่อน”

เห็นการตอบสนองของแดนีล ชายคนนั้นหัวเราะออกมาและกล่าวว่า “ข้าเชื่อว่าท่านคงจะสบายดี ราชาแดนีล เนื่องจากเมื่อท่านได้ยินเหตุผลของการนัดพบในครั้งนี้แล้ว ท่านก็คงจะรู้ว่าข้าต้องกา…”

เสียงของเขาเงียบลงในฉับพลัน และชายคนนั้นหันไปมองในทิศทางหนึ่ง

“จอนดาร์ ไป”

ด้วยการโบกมือ กาดำขนาดใหญ่อย่างน้อยครึ่งตัวมนุษย์ ได้ปรากฎขึ้นด้านหน้าของเขา

เปลี่ยนไปใช้สายตาอนุภาคมูลฐาน แดนีลมองไปที่มันด้วยความตกใจ ไม่เข้าใจว่าสัตว์ร้ายตัวนี้หลุดรอดจากสัมผัสของเขาได้อย่างไร มิติพื้นที่นี้ถูกปิดล็อกทั้งหมดแล้ว และเขาก็ไม่ได้ตรวจพบการรบกวนมิติใดๆ

ด้วยการกระพือปีกเพียงครั้งเดียว กาตัวนั้นเร่งความเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ บินออกไปจากเต็นท์ราวกับเป็นกระสุน ทำให้เกิดรูที่ข้างเต็นท์ ซึ่งมันเห็นได้ชัดว่า เกิดขึ้นจากพลังของนักสู้ผู้น่ายกย่องระดับมนุษย์

เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา กาก็บินกลับมาพร้อมกับจับร่างคนที่ตายแล้วผู้หนึ่งไว้ในกรงเล็บของมัน ท้องของชายคนนั้นมีรูขนาดใหญ่ ขณะที่ปากของกาและหัวของมันปกคลุมไปด้วยเลือด

ทิ้งร่างนั้นไว้ที่เท้าของราชากาดำ กาตนนั้นกระพรือปีกและหายไปอีกครั้ง

ในครั้งนี้ แดนีลสามารถจะสังเกตเห็นได้ชัดเจนว่ามันเกิดอะไรขึ้น กาตนนั้นได้กลายเป็นอนุภาคมูลฐาน แล้วไหลเข้าสู่ร่างของราชา ราวกับมันเป็นคาถาแทนที่จะเป็นสิ่งมีชีวิต

อย่างไรก็ตาม ในวินาทีสุดท้ายก่อนที่กาจะหายไป แดนีลสังเกตเห็นว่า มันมองมาที่ทางขวาของเขาพร้อมกับแสดงถึงความหวังและความปรารถนาในดวงตาของเขา

ในความเป็นจริง คนที่อยู่ทางขวาของแดนีลก็คือ แฟกซัล ผู้ซึ่งจดจ้องไปที่กาตนนั้นตลอดเวลา

“เหอะ พวกสุนัขแอ็กเซลอเรียน กล้าส่งคนเข้ามาใกล้กับกองทัพของข้าเชียวหรือ …ช่างเถอะ มาทำธุรกิจกันดีกว่า”

หลังจากที่กล่าวออกมาแล้ว ราชากาดำนั่งลงอีกครั้ง

ด้วยการพยักหน้าของเขา ทหารนายหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหน้าเดินเข้ามาและนำร่างนั้นออกไป

แดนีลรู้ว่านี่เป็นเพียงการแสดง มันเป็นการแสดงพลังอำนาจของเขาในฐานะราชา

แน่นอน ที่แดนีลรู้ก็เพราะเขาก็เคยคิดที่จะทำคล้ายๆกันนี้

ในขณะนั้น ราชากาดำกล่าวขึ้นอีกครั้งว่า “ข้าต้องการเป็นพันธมิตรกับราชอาณาจักรแลนธานอร์ เพื่อทำการส่งสินค้าบางอย่างไปยังหนึ่งในบิ๊กโฟร์ตามคำร้องของพวกเขา รางวัลที่พวกเขาเสนอให้ก็คือ บุคคล 2 คน จะได้เข้าสู่พื้นที่ปกครองของกองกำลังนั้น และเรียนรู้เทคนิคคาถาลับของพวกเขา หากท่านเห็นด้วย ข้ายินดีที่จะแบ่งที่ว่างหนึ่งให้ราชอาณาจักรของท่าน”