158 ชะตากรรม

ทางตะวันออกของเอลฟาเวน มีสิ่งก่อสร้างที่ชำรุดทรุดโทรมแห่งหนึ่งซึ่งถูกเรียกว่า ‘เสียงระฆังมรณะแห่งความโศกเศร้า’

เครื่องประดับเวทมนต์จำนวนมากถูกวางไว้รอบๆมัน และเมื่อไหร่ก็ตามที่มีคนบุกรุกเข้าไปในพื้นที่ของมัน ไม่ว่าจะโดยอุบัติเหตุหรือโดยเจตนา ทหารจะทำการเทเลพอร์ตพวกเขาออกมาในทันที

พื้นที่โดยรอบเกือบว่างเปล่า หลงเหลืออาคารพาณิชย์อยู่เพียงไม่กี่แห่งเท่านั้น และทั้งหมดอยู่ในสภาพทรุดโทรม

เหตุผลของสิ่งประหลาดนี้ ได้ถูกบอกเล่าเรื่องราวโดยเหล่าเอลฟ์และมนุษย์ที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ใกล้ๆกับสถานที่แห่งนี้

คืนหนึ่ง อุกกาบาติลูกหนึ่งได้ตกลงมายังตำแหน่งนั้นโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า

อุกกาบาตไม่ใช่สิ่งใหม่สำหรับเอลดินอร์และเอลฟาเวน สำหรับผลที่ตามมาจากมัน แม้ว่าพื้นที่ที่อุกกาบาตตกจะได้รับผลกระทบ แต่มันก็นำมาซึ่งแหล่งพลังงานที่มั่งคั่ง ที่ทุกคนสามารถจะช่วงชิงมาได้

สิ่งที่แปลกประหลาดก็คือ อุกกาบาตลูกนี้ได้หลบเลี่ยงอุปกรณ์ตรวจจับทั้งหมดของเมืองหลวง ซึ่งใช้สำหรับติดตามทุกสิ่งที่อาจจะทำอันตรายแก่เมือง

นอกจากนี้ แม้ว่าผลกระทบจากมัน จะทำให้ทุกคนที่อยู่รอบๆตายในทันที แต่สิ่งก่อสร้างกับได้รับความเสียหายเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น

ในความเป็นจริง จากคำกล่าวของผู้เห็นเหตุการณ์ที่อยู่ไม่ไกลจากพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบ ขณะที่อุกกาบาตตกกระทบสู่พื้นดิน มันไม่มีเสียงใดๆดังออกมาเลย

ด้วยสถานการณ์ที่แปลกประหลาดมากเกินไป รัฐจึงเลือกที่จะปิดล้อมพื้นที่ก่อนจะส่งทีมวิจัยเข้ามาตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้น

นี่คือตอนที่เหตุการณ์ซึ่งเป็นที่มาของชื่อมันเกิดขึ้น

ทุกคน เวลา 21.00 น. เสียงกรีดร้องจะดังขึ้นจากศูนย์กลางพื้นที่รับผลกระทบ ซึ่งเป็นอาคารหินที่ถูกทำลายไปครึ่งหนึ่ง

เป็นเวลา 12 ชั่วโมง เสียงกรีดร้องนี้จะดังอย่างต่อเนื่องราวกับบุคคลที่เป็นต้นกำเนิดของเสียงไม่จำเป็นจะต้องหายใจหรือหยุดชั่วครู่ขณะส่งเสียง

ยิ่งไปกว่านั้น เสียงกรีดร้องดังกล่าวยังมีคุณสมบัติบางอย่างที่ทำให้ใครก็ตามที่สัมผัสกับมันนานเกินไป จะเป็นลมและล้มทั้งยืน

ไม่ว่าเอลฟาเวนจะพยายามค้นหาสาเหตุที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์แปลกประหลาดนี้มากเพียงใด พวกเขาก็ยังคงไม่พบสิ่งใด และทุกอย่างก็แสดงให้เห็นว่า พื้นที่นั้นปกติดี ยกเว้นเพียงเสียงกรีดร้องนั้น

ด้วยไม่มีทางเลือกอื่นๆอีก พวกเอลฟ์ตัดสินใจยอมแพ้หลังจากที่ปิดล้อมพื้นที่ทั้งหมดที่ได้ยินเสียงกรีดร้องแล้ว

ทั่วทั้งแอนแกเรีย มีปรากฎการณ์ที่อธิบายเช่นนี้ไม่ได้อยู่หลายแห่ง ดังนั้น ทุกคนในเอลฟาเวนจึงค่อยๆลืมมันไป หลังจากที่พวกเขาพบว่า อุกกาบาตลูกนี้ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อผู้คนอย่างรุนแรงเหมือนดั่งอุกกาบาตลูกอื่นๆที่เคยตกลงมา

สำหรับชื่อของมัน หลายคนรู้สึกได้ว่า เสียงกรีดร้องนี้ฟังดูโศกเศร้า ราวกับคนที่กรีดร้องได้สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักยิ่งไป

หลังจากเทเลพอร์ตไปยังสถานที่ลับใต้อาคาร 3 ชั้น เอลดร้าก็พยักหน้าให้ทหารที่ประจำการอยู่ที่นั่น ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องที่มีเก้าอี้วางอยู่ 4 ตัว

ทหารเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของกองกำลังลับที่รู้จักกันในชื่อ ‘ผู้เฝ้าดูเงียบ’ โดยใช้คาถาโบราณที่สืบทอดมาตั้งแต่ก่อตั้งราชอาณาจักรของพวกเขา เหล่าเอลฟ์แห่งเองฟาเวนได้สร้างกองกำลังที่การสื่อสารทุกประเภทถูกปิดลงอย่างถาวร ผู้ที่เลือกเข้าร่วมกองกำลังนี้จะได้รับสิ่งแลกเปลี่ยนต่างๆ เช่น ดูแลครอบครัวของพวกเขาตลอดชีวิต

โดยพื้นฐานแล้ว ทหารเหล่านี้ ไม่สามารถจะสื่อสารกับใครได้ พวกเขาทำได้เพียงรับคำสั่งเท่านั้น

ด้วยเป็นทหารสมบูรณ์แบบและจะไม่มีการรั่วไหลใดๆของข้อมูลจากพวกเขา พวกเขาจึงมักจะถูกใช้ให้มาประจำการในสถานที่สำคัญเช่นนี้ ซึ่งมันจะเป็นการรับประกันความลับ

หลังจากเข้าไปในห้องและนั่งลงแล้ว เอลดร้าก็ลูบหน้าตัวเองก่อนจะหวีผมและหายใจเข้าลึกๆ

ผมของเธอเป็นสีน้ำตาลมันวาว แม่ของเธอได้แนะนำให้เธอตัดผมสั้น เพราะผมที่ยาวเกินไป มันอาจจะขัดขวางการต่อสู้ของเธอ

แม้ว่านี่จะเป็นหนึ่งในหลายสิ่งที่แม่ของเธอมีอิทธิพลอย่างมากต่อชีวิตเธอ แต่มันก็ยังคงติด 1 ใน 5 ความทรงจำสำคัญที่สุดเท่าที่เธอจำได้

วางความคิดทั้งหมด การแสดงออกอย่างจริงจังปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเธอ ก่อนที่เธอจะเอนหลังไปพิงเก้าอี้ และเคาะโต๊ะเป็นจังหวะ

ไม่กี่นาทีต่อมา บุคคล 3 คน ก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมกัน

2 คน ในพวกเขาเป็นเอลฟ์ ชายหนึ่งและหญิงหนึ่ง ขณะที่คนสุดท้ายเป็นมนุษย์​ที่ใบหน้าถูกปกปิดโดยหน้ากากกำมะหยี่ แม้ว่าใบหน้าของเขาจะถูกปกปิดเอาไว้ แต่หูของเขาก็สามารถจะเห็นได้ ซึ่งมันได้เผยให้เห็นถึงสายพันธุ์ของเขา

เอลฟ์หญิงมีรูปร่างที่แสดงถึงความสมบูรณ์ พร้อมด้วยจมูกคม ริมฝีปากที่กำลังยิ้มอยู่ในปัจจุบัน และผมหยิกสีแดงที่ยาวจนเกือบจะถึงขาของเธอ มันทำให้เธอเป็นคนที่ทุกคนจะต้องหันมอง

สำหรับเอลฟ์ชาย เขามีผมสั้น พร้อมด้วยจมูกเล็กสั้น และคางเหลี่ยม แตกต่างจากเอลฟ์หญิงที่ดูเหมือนจะอยู่ในช่วงฤดูใบไม้ผลิของความเยาว์วัย เขาดูค่อนข้างชราเนื่องจากผมหงอกบนหัวและท่าทางการเดินค่อมของเขา

เห็นพวกเขาเข้ามา เอลดร้าก็จดจ้องอย่างเย็นชาไปที่พวกเขาโดยไม่ลุกขึ้น

แม้เอลฟ์ทั้งสองจะยิ้มเมื่อได้เห็นเธอ แต่การแสดงออกของพวกเขาก็เปลี่ยนไปเมื่อเห็นการต้อนรับอย่างเย็นชาของเธอ

หลังจากพวกเขานั่งลงแล้ว ความเงียบก็ปกคลุมทั่วทั้งห้อง

“ราชินีเอลดาราจะต้องชนะการเลือกตั้งอีกครั้ง ระบุคำขอของพวกเขาเพื่อให้สิ่งนี้เป็นไปได้มา”

มันเป็นชายสวมหน้ากากที่ตอบกลับเป็นคนแรก

“โฮโฮ่ ดูเหมือนว่าราชินีของพวกเราจะเป็นกังวลที่เห็น…”

ปัง!

เอลดร้าตบไปที่โต๊ะ ก่อนจะลุกขึ้นและยกมือขึ้นกลางอากาศขณะชี้ไปยังชายคนนั้น ซึ่งมันทำให้เขาหยุดคำกล่าวของเขา

“ข้าไม่ต้องการจะได้ยินอะไรทั้งนั้น จำไว้ว่า ลำคอของพวกเจ้าอยู่ในมือของข้า หากความต้องการของพวกเจ้ามากเกินไป หรือพวกเจ้าเปิดเผยการติดต่อของพวกเรา พวกเจ้าจะตายก่อนที่จะรู้ตัว แล้วก็ การซื้อและการขายเด็กเอลฟ์ เป็นอาชญากรรมที่มีบทลงโทษรุนแรงมากที่สุดในราชอาณาจักรของพวกเรา”

ได้ยินคำกล่าวของเธอ การแสดงออกถึงความเห็นอกเห็นใจเล็กน้อยที่ปรากฎบนใบหน้าของเอลฟ์ทั้งสองหายไป และมันถูกแทนที่ด้วยความหวาดกลัวเล็กน้อย

แลกเปลี่ยนสายตากัน ทั้งสามเงยหน้าขึ้นไปมองเอลดร้าและกล่าวว่า “จำนวนจะต้องเพิ่มเป็น 2 เท่าจากครั้งก่อน”

แม้เอลดร้าต้องการจะทุบตีใบหน้าของพวกเขา แต่เธอก็อดทนพยักหน้า และจะกล่าวว่า “ตกลง และจะไม่มีมากกว่านี้อีกแล้ว”

เห็นรอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าของพวกเขา เธอรู้สึกสะอิกสะเอียนจนอยากจะอาเจียน

หลังจากพวกเขาลุกขึ้นและจากไปทั้งหมดแล้ว เธอก็ทรุดตัวลงบนเก้าอี้ของเธอและหลับตา ขณะที่น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มของเธอ

ทาสเอลฟ์ แม้ว่ามันจะถูกห้ามอย่างเป็นทางการ แต่มันเป็นธุรกิจที่ทำกำไรได้มากเป็นลำดับที่สองในแอนแกเรีย รองจากทาสยักษ์

เนื่องจากพวกเขากำเนิดมาพร้อมความเข้าใจที่ดีตามธรรมชาติ พวกเอลฟ์จึงสามารถจะมั่นใจได้ว่า จะเติบโตขึ้นมาเป็นจอมเวทย์ได้ ทำให้มูลค่าของพวกเขาค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับเผ่าพันธุ์อื่นที่ส่วนมากจะเป็นนักสู้

ไม่ว่าอย่างไร ในสนามรบ จอมเวทย์ที่อ่อนแอที่สุด ก็ยังมีค่ามากกว่านักสู้ศักยภาพปานกลาง

บุคคลทั้งสามนี้เป็นผู้ทรงอิทธิพลในองค์กรข่าวกรองใหญ่ทั้งสามในเอลฟาเวน เนื่องจากพวกเขาเป็นผู้ถือทุนใหญ่ที่สุด พวกเขาจึงสามารถจะแทรงแซงองค์กรเพื่อให้รายงานในสิ่งที่พวกเขาต้องการได้ ทั้งในทางตรงและทางอ้อม

เพื่อแลกเปลี่ยน รัฐจะมองข้ามธุรกิจของพวกเขาในขณะที่ยกเว้นภาษีและจ่ายเงินจำนวนมหาศาลซึ่งเทียบได้กับเงินนับล้านๆแลนทองให้

ในความเป็นจริง เงินเหล่านี้ถูกยักยอกออกมาโดยราชินีเอลดารา ผ่านโครงการพัฒนาปลอม

แม้บางครั้งมันจะเป็นบางสิ่งที่น่าตะขิดตะขวงใจ แต่มันก็อาจจะถูกมองว่า เป็นโครงการที่ทำประโยชน์ให้กับประเทศได้

สิ่งที่ทำให้เอลดร้าร้องไห้ออกมาก็คือ ภาพของใบหน้าของเด็กน่ารักๆราว 60 คน ที่มองมาที่เธอและเรียกเธอว่า ‘พี่สาวเอลดร้า’ หลังจากที่เธอช่วยพวกเขาออกมาจากตู้สินค้าทาสด้วยตัวเอง

ในชีวิตของเธอที่ส่วนใหญ่จะเต็มไปด้วยความมืด นั่นเป็นวันแห่งแสงสว่างที่ขับไล่ความมืดออกไปและทำให้เธอยิ้มได้เหมือนเด็กที่มีความสุข

ตอนนี้ เด็กหญิงและเด็กชายเอลฟ์เหล่านั้นจะถูกนำตัวไปอย่างแน่นนอนแล้วเนื่องจากข้อตกลงนี้

ขณะที่เธอกำลังพยายามจะควบคุมน้ำตาเพื่อที่จะกลับไปยังพระราชวัง เครื่องประดับเวทมนต์สื่อสารในประเป๋าของเธอก็กระพริบขึ้น เมื่อเธอเปิดมัน ข้อความก็ดังขึ้นที่หูของเธอ

“ท่านหญิง คนที่เรียกตัวเองว่า เดวอน เดินเข้ามาในพระราชวังและบอกว่าต้องการจะพบท่าน เขาบอกว่า เขามีข้อมูลสำคัญที่อาจจะช่วยราชอาณาจักรของพวกเราได้ ท่านต้องการให้พวกเราขับไล่เขาออกไปหรือไม่?”

แฟนเพจ : WDS แปลไทย