วิทยาลัยลอรัน

ช่วงการปฏิบัติ

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาเมื่อหลินเสี่ยวอยู่ในห้องสมุดเขาไม่เพียงแต่อ่านหนังสือประวัติศาสตร์เท่านั้น เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับทัวร์นาเมนต์ที่กำลังจะมาถึงเขาต้องพัฒนาความสามารถของเขาและเรียนรู้คาถาที่ทรงพลังมากขึ้นโดยเร็วที่สุด —— แม้ว่าพละกำลังปัจจุบันของเขานั้นน่ากลัวอยู่แล้วโดยอาศัยความสามารถในการเพิ่มเวทมนตร์ผ่านการนอนหลับ แต่ระดับเวทย์มนตร์ของเขาถึงระดับที่ห้า เขาอาจจะทะลุผ่านระดับหกได้หลังจากนอนหลับไปอีกสองสามวัน

นักเวทที่กำลังจะบุกทะลวงระดับหกเมื่ออายุเพียง 15 ปี —— หากอาจารย์ใหญ่ของสถาบันการศึกษาอื่น ๆ ค้นพบความแข็งแกร่งของหลินเสี่ยว ข้ากลัวว่าพวกเขาจะหาวิธีที่จะพาหลินเสี่ยวไปโรงเรียนของพวกเขาได้ทุกวิถีทาง

อย่างไรก็ตามหลินเสี่ยวไม่สามารถหยิ่งผยอง

แม้ว่าเขาจะมีพลังที่จะชนะ“ การแข่งขันวิทยาลัย” แต่เขาก็ไม่ต้องการที่จะทำเช่นนั้น —— เขาไม่ต้องการจัดการทุกคนด้วยอาวุธของเขาและมันก็ไม่ใช่สไตล์ของเขามันขัดแย้งกับอุดมคติของเขาที่ขี้เกียจไปรอบ ๆ จนตาย

สิ่งที่เขาต้องทำคือซ่อนตัวในที่มืดสนับสนุนซีซาร์ให้เด็กอยู่ในไฟแก็ซให้เขาเป็นวีรบุรุษ สำหรับหลินเสี่ยวเองก็แค่ทำงานอย่างเงียบ ๆ เพื่อมุ่งสู่การเป็นฮีโร่สำรอง

เมื่อมองไปรอบ ๆ จนตาย – เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้เขาต้องการพลังมากขึ้น!

เอ่อ…ดูเหมือนว่าจะมีความขัดแย้ง? แต่มันไม่ได้ขัดแย้ง

“ เจ้าจะลองใช้คาถาใหม่?” เอเลน่าซึ่งยืนถัดจากหลินเสี่ยวถามอย่างสงสัย

“ แน่นอนว่าเราไม่ค่อยมีโอกาสใช้ช่วงการฝึกซ้อม ข้าต้องทดสอบขีดจำกัดของข้า!” หลินเสี่ยวยืนอย่างกระตือรือร้นในที่ฝึกซ้อมที่ว่างเปล่า

“ ขีดจำกัด ?” เอเลน่ายิ้มแต่ไม่สามารถพบความสนใจของเธอได้

เธอได้เห็นความสามารถของหลินเสี่ยวแล้ว ตอนนี้แม้ว่าหลินเสี่ยวจะใช้เวทมนตร์ระดับคำสาปชั้นที่เก้าตรงหน้าของเธอเธอก็จะไม่แปลกใจ

“ เอเลน่าช่วยข้าระวังตัวที่ แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีใครอยู่ที่วิทยาลัยลอรันแต่ถ้ามีใครเข้ามาและเห็นข้าสร้างระเบิดมันจะลำบาก” หลินเสี่ยวกล่าว

เพราะเขาต้องการฝึกฝนเทคนิคการเรียนรู้ใหม่แม้แต่หลินเสี่ยวก็ยังต้องให้ความสนใจกับงานทั้งหมด ในเวลานั้นเขาอาจไม่สามารถตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวเล็ก ๆ ในสภาพแวดล้อมของเขา หากมีคนเอาโอกาสนั้นไปก็จะมีปัญหา!

“ ชิ แข็งแกร่งอย่างเห็นได้ชัดแต่เจ้าต้องแกล้งทำเป็นอ่อนแอ…ชีวิตของเจ้าเสียเปล่าไปมากแค่ไหน?” เอเลน่าสาปแช่ง

“ เฮ้ไม่จำเป็นต้องพูดอย่างเหยียดหยาม หากไม่ใช่เพราะปีศาจต่อสู้กับมนุษย์ก็จะไม่มีสงครามและข้าก็ไม่ต้องกังวลว่าจะเป็นสัตว์ปืนใหญ่!”

“ เฮ้…จำนวนสมาชิกของเราที่คนในโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ฆ่าตายไปละ? เจ้าโทษข้าเหรอ?”

“ แค่กๆ…โอเคโอเคเป็นแม่บ้านที่ดี อย่าทะเลาะกันช่วยข้าดูว่ามีคนรอบข้างไหม!”

“ …” หลินเสี่ยวเปลี่ยนหัวข้อเขาไม่รอให้เอเลน่าโกรธจริงๆ เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังอยากต่อยแม้ว่าเธออยากจะโต้เถียงเธอก็หมดความสนใจ เธอหลับตาเพื่อใช้การรับรู้ของเธอเพื่อช่วยหลินเสี่ยว

เรดาร์ตรวจจับเวทย์มนตร์ที่ขับเคลื่อนด้วยตัวเองเปิดใช้งาน!

“ ไม่มีใครอยู่รอบ ๆ ”

เธอให้คำตัดสิน

“ดี!”

หลังจากได้รับคำตอบที่เขาต้องการหลินเสี่ยวก็มีความกระตือรือร้น เขาม้วนแขนเสื้อขึ้นและเตรียมที่จะเริ่มการแสดงของเขา

มีหลายส่วนในช่วงฝึกซ้อม มีเป้าหมายการยิงสำหรับนักธนูหุ่นกระบอกไม้สำหรับทหารและหลินเสี่ยวอยู่ในส่วนที่มีเป้าหมายเวทมนตร์สำหรับนักเวท

มันคล้ายกับระยะการยิงบนโลกมาก ผู้ประกอบการยืนอยู่อีกฟากหนึ่งและก้อนหินก้อนใหญ่ยืนห่างออกไปสิบเมตรหรือมากกว่านั้นเพื่อให้ผู้ปฏิบัติการระดมยิงด้วยเวทย์มนตร์ – วัสดุของเป้าหมายเป็นแร่หายากที่เรียกว่า แร่นี้มีประโยชน์หลายอย่างหนึ่งในนั้นคือการดูดซับพลังเวท

หากพลังเวทย์ถูกดูดซับพลังเวทย์จะลดลงตามปกติ ดังนั้นเป้าหมายที่ทำจากแร่เวทบริสุทธิ์นั้นยากที่จะถูกทำลายด้วยเวทมนตร์อย่างน้อยที่สุดนักเรียนของ วิทยาลัยลอรัน ก็ไม่สามารถทำได้

เดิมทีเมื่อหลินเสี่ยวพูดว่าเขาต้องทดสอบขีด จำกัด ของตัวเอง เอเลน่าคิดว่าเขาต้องการใช้การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดเพื่อทำลายแร่เวทย์มนตร์ที่ประณีต “ เวทระดับเจ็ด” +“ ดับเบิ้ลแชนท์” คือการโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของหลินเสี่ยว แม้ว่าเขาจะไม่เคยใช้มาก่อน แต่เขาก็สามารถระเบิดหินนี้ได้

อย่างไรก็ตามหลินเสี่ยวจะไม่ทำสิ่งที่โง่ เหตุผลของเขาคือ -“ ข้ายังต้องการมีชีวิตอยู่อีกสองสามปีข้าไม่ต้องการถูกสังหารโดย วูและใช้ชีวิตของตัวเองเพื่อชดเชยก้อนหินแตก”

“ พิจารณาระดับเวทมนตร์ปัจจุบันของข้าและมีคาถามากมายให้ลองดังนั้นข้าจะเริ่มด้วยเวทมนตร์ที่ง่ายที่สุด” หลินเสี่ยวเรียกลูกบอลสีม่วงขนาดกำปั้นในมือของเขา

“ เมจิกมิซไซล์!”

ร่ายมนต์เวทสมบูรณ์

ในขณะนี้เสียงของเอเลน่าค่อยๆลอยไป

“ หลินเสี่ยวเจ้าแน่ใจหรือว่านี่เป็นเวทย์มนตร์ไม่ใช่กลปาร์ตี้”

เวทมนตร์ระดับต่ำสุด เมจิกมิซไซล์—— ในแง่ของพลังการทำลายล้าง“ เมจิกมิซไซล์” ที่ละเอียดอ่อนนี้อาจจะสามารถฆ่าหนูได้เท่านั้นแต่ในแง่ของความงามเมจิกมิซไซล์นั้นเป็นชั้นหนึ่ง!

“ กลปาร์ตี้? เจ้าเคยเห็นกลปาร์ตี้ที่สวยงามเช่นนี้? จริง ๆ …” มันเป็นเพียงเพื่อประโยชน์ในการอนุรักษ์เวทมนตร์ที่ข้าเลือกคาถาชั้นแรก“เมจิกมิซไซล์” แต่ข้าถูกเอเลน่าเยาะเย้ย หลินเสี่ยวรู้สึกอึดอัดและโกรธเคืองมาก “ เอเลน่าทำไมเจ้าไม่เรียกข้าว่าเจ้านาย”

“ เพราะข้ารู้สึกอาย…นายท่าน ท่านสามารถใช้เมจิกมิซไซล์ได้เท่านั้น?”

“ โอ้…ดูเหมือนว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้ทักษะการเสียดสีของเจ้าพัฒนาขึ้นแล้ว! แต่คราวนี้ข้าจะไม่เถียงเจ้าละกัน เอเลน่า เจ้าเป็นราชาปีศาจเจ้าควรให้คำแนะนำกับข้าเกี่ยวกับวิธีปลดปล่อยเวทมนตร์”

เอเลน่าไม่ตอบสนองแต่ให้เพียงเสียงตอบรับเท่านั้น

หลินเสี่ยวเข้าใจ – เป็นคำตอบที่ดีเอเลน่ายินดีที่จะแนะนำเขา

หลินเสี่ยวทำให้ใจสงบลงและจดจ่อกับความคิดของเขา

เริ่มปฏิบัติ

……

……

ในเวลาเดียวกัน.

ขั้นตอนที่สง่างาม เชนไตหยินไปที่ชั้นสองของบริเวณฝึก เธอดูนักเรียนสองคนด้านล่างจากตำแหน่งที่ไม่เด่น

ในที่สุดเธอก็เห็นภาพลักษณ์ของอีกฝ่ายชัดเจน

หนึ่งในนั้นคือชายหนุ่มที่มีผมสีดำและดวงตา เธอไม่ต้องสงสัยเลยจากเผ่าตะวันออกแต่เขาไม่ใช่คนที่เธอจำได้ซึ่งทำให้เธอรู้สึกแปลกมากขึ้น

คนนี้คือใคร?

การเดินทางจากหมู่เกาะทางตะวันออกสู่เมืองวินเทอร์เรสและเรียนรู้เวทมนตร์ที่ วิทยาลัยลอรัน— การเดินทางต้องใช้เงินจำนวนมากในการสนับสนุน มีเพียงราชวงศ์ของราชวงศ์ฉินหรือญาติของพวกเขาเท่านั้นที่มีทรัพยากรทางการเงินเช่นนี้

จากการเดินทางไปเมืองวินเทอร์เรสนี้ เชนไตหยินใช้เงินจำนวนมากในค่าใช้จ่ายในการเดินทาง ถ้ามันเป็นคนธรรมดาข้ากลัวว่าก่อนที่จะเข้าสู่อาณาจักรลอมบาร์ดพวกเขาอาจกลายเป็นคนไร้บ้านถูกปนเปื้อนปล้นและในที่สุดก็เสียชีวิตในท่อระบายน้ำที่เหม็นอับกลายเป็นศพที่ไม่รู้จัก …

สำหรับเชนไตหยิน เธอนำเงินมาให้เพียงพอแต่ยังมีปัญหามากมายบนท้องถนน แน่นอนว่าเธอรู้สาเหตุของปัญหาด้วย – นั่นคือขาที่ไม่มีใครเทียบของเธอ

ผู้ชายจะสูญเสียเหตุผลเมื่อเห็นขาเรียว ชายที่มึนเมาไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเชนไตหยิน พวกเขารู้เพียงวิธีที่จะให้ความสุขกับร่างกายส่วนล่างของพวกเขา ในการเดินทางครั้งนี้เชนไตหยินไม่รู้ว่าเธอมีคนเก็บศพกี่คน แม้ว่าส่วนใหญ่ของพวกเขาจะอ่อนแอเหมือนแมลงวันพวกเขาตายด้วยแสงไฟ แต่มันก็น่ารำคาญ

จากนั้นอีกครั้ง เชนไตหยินเป็นเจ้าหญิงเธอมั่นใจได้ 100% ว่าเด็กชายในสนามฝึกไม่ได้เป็นญาติของราชวงศ์

ไม่ใช่ราชวงศ์และไม่เหมือนลูกพ่อค้าที่ร่ำรวย เขาจะมาที่ วิทยาลัยลอรัน ได้อย่างไร? เงินของเขามาจากไหน

เชนไตหยินมีความสนใจร่วมกัน

“ เขาจะฝึกเวทย์มนตร์? น่าสนใจ…เดี๋ยวก่อนนั่นเป็นคนใช้ของเขาหรือเปล่า”

หญิงสาวที่อยู่ถัดจากเขายิ่งสะดุดตายิ่งกว่าชายหนุ่ม

ถ้า เชนไตหยินต้องอธิบายความรู้สึกของเธอในเวลานั้นเธอสามารถนึกถึงคำว่า “น่าทึ่ง”

“ ผมสีเงินและตาสีแดง!”

หญิงสาวสวยที่สวมชุดแม่บ้านนั้นงดงาม เชนไตหยินค่อนข้างมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของเธอแต่เธอรู้สึกแย่หลังจากเห็นสาวใช้!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหน้าอกที่พูดเกินจริง —— ยาลับชนิดใดที่หญิงสาวกินเพื่อทำให้เต้านมของเธอใหญ่มาก? เชนไตหยินยังสงสัยว่าถ้าคุณดูดนมนิดหน่อยนมอาจจะออกมา …

“นะ นม?”

เธอตกใจกับความคิดกามของเธอเอง แก้มของเชนไตหยินมีสีแดงเล็กน้อยและเธอก็กลับมาจ้องมองชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว

“ เขากำลังฝึกเวทมนตร์ชนิดใด?”

จากเวลาที่เธอเข้าประตูเธอพบว่าชายหนุ่มกำลังคุยเรื่องอะไรกับหญิงสาว เธอไม่สามารถได้ยินการสนทนาของพวกเขาจากตำแหน่งของเธอ แต่เธอคิดว่าพวกเขากำลังเตรียมที่จะฝึกฝนเวทมนตร์ใหม่และทรงพลังบางอย่าง!

ชายหนุ่มผู้นี้ประหลาดของเผ่าตะวันออกแข็งแกร่งแค่ไหน? เชนไตหยินอยากรู้อยากเห็นอย่างมาก!

ภายใต้สายตาที่กระตือรือร้นของเธอในไม่ช้าลูกบอลสีม่วงใสปรากฏบนฝ่ามือของชายหนุ่ม

“ ข้าข้าเข้าใจผิด? มันเป็นเมจิคมิซไซล์? นี่…” การจ้องมองดูถูกเหยียดหยามอย่างรวดเร็วและเชนไตหยินยิ้มอย่างขมขื่น

เธอคิดว่าชายหนุ่มมีความสามารถที่ยอดเยี่ยม แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่าเวทมนตร์ที่เขาแสดงนั้นจริง ๆ แล้วเป็นระดับที่อ่อนแอที่สุดในการสะกดคำว่า “เมจิคมิซไซล์” มันไม่สามารถทนทานได้

นักเวทย์ทุกคนที่อายุเกินเจ็ดปีจะสามารถใช้“ เมจิคมิซไซล์” ได้อย่างชำนาญ คาถาระดับต่ำเช่นนี้ไม่จำเป็นต้องได้รับการฝึกฝนเลย แต่ชายหนุ่มเดินทางไปที่ลานฝึกของ วิทยาลัยลอรัน เพื่อฝึกฝนกับเป้าหมายที่ทำจากแร่เวทย์มนตร์กลั่น มันไร้สาระจริงๆ

แต่เดิมเธอค่อนข้างสงสัยเกี่ยวกับต้นกำเนิดของชายหนุ่ม แต่ตอนนี้ความอยากรู้ของเธอหายไป – เขาอาจเป็นทายาทของเผ่าตะวันออกทีมีความสามารถไม่มากนักแต่อาจมาที่เมืองวินเทอร์เรสโดยบังเอิญและเข้าร่วมกับวิทยาลัยลอรัน

มันน่าผิดหวังจริงๆ

เปาะแปะ … สวมรองเท้าส้นสูงสีแดงของเธอ เชนไตหยินหมดความสนใจและวางแผนที่จะออกไป

ก่อนที่เธอจะจากไปทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงระเบิดดังขึ้น

ปัง!

เมื่อเธอมองย้อนกลับไปมันกลับกลายเป็นว่าเด็กชายตีเป้าหมายด้วยเมจิคมิซไซล์

มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ …

“ แปลก” เชนไตหยินพึมพำ

เห็นได้ชัดว่าเป็นคาถาระดับแรกคลาสที่อ่อนแอที่สุด “เมจิคมิซไซล์” แต่มันก็รู้สึกแปลก ๆ

เส้นทางการบินของเมจิคมิซไซล์นั้นดูหรูหราเกินไปใช่มั้ย