การใช้คริสตัลเวทมนตร์ที่สามารถเก็บพลังเวทย์มนตร์ของหลินเสี่ยวเพื่อข้ามข้อจำกัดของสัญญาทาสวิธีนี้ไม่สามารถให้อิสระกับเอเลน่าได้จริง ๆ มันสามารถทำให้เธอเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระในพื้นที่จำกัด

จำนวนที่เก็บไว้ในผลึกเวทมนตร์นั้นเพียงพอที่จะอนุญาตให้เธอออกไปเที่ยวนอกเมืองแต่ไม่เพียงพอที่เธอจะออกไปไกลจากเมืองวินเทอร์เรส มันยังคงมีปัญหาหากเธอไปไกลเกินไปหลินเสี่ยวก็กังวลว่าเธอจะเดินไปไกลเกินไป

ทุกครั้งที่เขามอบคริสตัลวิเศษให้เธอหลินเสี่ยวเตือนเธออย่างระมัดระวังเหมือนหญิงชรากลัวว่าเธอจะได้รับความร้อนแรงและหลบหนีจากเมืองวินเทอร์เรส ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องยากที่เอเลน่าจะลืมแม้ว่าเธอจะต้องการก็ตาม

“ ช่างเป็นคนที่น่ารำคาญจริงๆ!” แค่คิดว่าใบหน้าที่มีฝีมือและน่ารังเกียจของหลินเสี่ยวทำให้เอเลน่าสาปแช่งภายใน

เพื่อควบคุมที่อยู่ของเธออย่างสมบูรณ์หลินเสี่ยวไม่ได้เติมคริสตัลเวทย์มนตร์อย่างสมบูรณ์ในทุกครั้งที่เขาเติมเพียงครึ่งเดียว เขาคำนวณมันอย่างระมัดระวังและทำให้มั่นใจได้ว่าผลึกเวทมนตร์จะหมดภายใน 12 ชั่วโมงด้วยวิธีนี้เอเลน่าจะออกไปพร้อมกับคริสตัลวิเศษในตอนเช้าและต้องกลับมาตอนกลางคืนเพื่อเติมเต็ม เธอไม่สามารถหนีไปได้ถ้าเธอต้องการเธอก็ต้องกลับไปเชื่อฟังเจ้านายของเธออย่างไม่งั้นเธอจะตาย

โดยปกติแล้วผลึกเวทมนตร์ให้อิสระกับเอเลน่า แต่ในความเป็นจริงมันเป็นเพียงสายจูงที่คอของเธอและอีกด้านหนึ่งของสายจูงคือหลินเสี่ยวจับมืออย่างแน่นหนาไม่ยอมปล่อย

“ เจ้าเป็นแม่บ้านของข้า! ข้าจะปล่อยให้เจ้าหนีไปได้อย่างไร” นั่นคือวิธีที่หลินเสี่ยวอธิบายพฤติกรรมที่น่ารังเกียจของเขา

อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะเป็นเอเลน่าหรือหลินเสี่ยวเองทั้งสองก็ไม่ได้สังเกตเห็นอะไรแปลก ๆ เมื่อนึกถึงตอนพวกเขาพบกันครั้งแรกหลินเสี่ยวมองไปข้างหน้าและขับเอเลน่าออกไป

หลินเสี่ยวรู้เกี่ยวกับการใช้งานที่เป็นไปได้กับคริสตัลเวทย์มนตร์และในตอนแรกเขาไม่ได้เห็นคริสตัลเวทมนตร์เป็นสายจูงเพื่อให้เอเลน่าอยู่ในการตรวจสอบแต่เป็นกับดักที่ร้ายแรงที่จะฆ่าเอเลน่า!

แผนเริ่มต้นของหลินเสี่ยวคือการซ่อนความจริงเกี่ยวกับข้อจำกัดเกี่ยวกับระยะทางหลอกเธอให้หลบหนีออกจากเมืองวินเทอร์เรสตามความตกลงของเธอเองกลับสู่ป่าแห่งจุดจบจากนั้นเมื่อพลังเวทย์มนตร์กระจายไปในคริสตัล จากนั้นการเด้งของสัญญาทาสเธอจะตายระหว่างทางทันที!

ราชาปีศาจกำลังตายอย่างประหลาดในป่าไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นจริง ด้วยวิธีนี้หลินเสี่ยวสามารถกำจัดกระเป๋าที่มีปัญหานี้อย่างถี่ถ้วนและดำเนินชีวิตที่สวยงามต่อไป!

แต่เขาไม่ได้ทำอย่างนั้น

เขาไม่ได้ซ่อนข้อมูลใด ๆ จากเอเลน่าและควบคุมพลังเวทย์มนตร์โดยเจตนาเปลี่ยนกับดักที่เสียชีวิตไปเป็น ‘สายจูงของแม่บ้าน‘ เขาผูกมัดน้องสาวตัวน้อยของเขาไม่ให้เอเลน่ามีโอกาสหนีรอด

ในตอนแรกเขาต้องการไล่ล่าเอเลน่าแต่ตอนนี้เขาผูกเธอไว้กับสายจูง มันเป็นสองทัศนคติที่แตกต่างอย่างมากบางทีแม้แต่หลินเสี่ยวเองก็ไม่ทราบสาเหตุ

“ ข้าควรทำอย่างไร…ข้าควรกลับไปไหม” เอเลน่าวิเคราะห์สถานการณ์อย่างรอบคอบ

ถ้าเชนไตหยินเตรียมพร้อมที่จะออกจากเมืองเธอจะไม่มีทางติดตามเธอเลยชีวิตของเธอก็สำคัญกว่า แม้ว่าเชนไตหยินจะผิดปกติอย่างรุนแรงในวันนี้แต่ก็ไม่คุ้มค่าที่จะเสี่ยงชีวิตของเธอ

“ แปลก…เธอกำลังจะไปไหน”

เธอเพิ่งสังเกตเห็นว่าหลังจากเชนไตหยินออกจากเมืองเธอไม่ได้เลือกขึ้นรถหรือการขนส่งอื่น ๆ เธอยังคงเดินอยู่ซึ่งหมายความว่าเชนไตหยินกำลังเข้าใกล้และอีกไม่ไกล

ถ้ามันอยู่ไม่ไกลเธอก็ไปดูได้! ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจและติดตามอย่างต่อเนื่อง

หลังจากที่เธอออกจากเมืองเธอซ่อนตัวไปทางซ้ายและขวาตลอดทางน่ารำคาญอย่างแท้จริงมันเป็นเพราะเรดาร์ตรวจจับเวทย์มนตร์ของเอเลน่าที่ล็อคตำแหน่งของเชนไตหยินและเนื่องจากเธอไม่ได้สังเกตว่าตัวเองถูกตามเธอจึงไม่ซ่อนออร่าของเธอเต็มพลัง

มิฉะนั้นด้วยพลังของเทคนิคการลอบสังหารอันดับหนึ่งของชนเผ่าตะวันออก“ ดอกไม้แสงจันทร์วิญญาณ” เอเลน่าที่เป็นเพียงเวอร์ชั่นลดราคาของราชาปีศาจแน่นอนไม่สามารถตรวจจับการปรากฏตัวของเชนไตหยินได้เธออาจสามารถหากเธอมีพลังเต็มที่

“ ยัง…เรายังไม่อยู่เหรอ?”

ในที่สุดเชนไตหยินก็ตื่นขึ้นมาในป่าเล็ก ๆ ที่ไม่มีคนอยู่ข้างนอกเมืองและหยุดอยู่หน้าประตูบ้านหลังเล็ก ๆ ที่ไม่มีคนอยู่ในป่า

กระท่อมไม้เล็ก ๆ ที่ดูเหมือนว่าจะเป็นที่พักอาศัยของคนตัดไม้มีสิ่งที่คล้ายกันหลายอย่างในป่าที่อยู่นอกเมืองไม่มีอะไรน่าทึ่งเกี่ยวกับมัน

เชนไตหยินยืนอยู่หน้าประตูเคาะเบา ๆ แล้วพูดอะไรบางอย่างกับคนข้างใน หลังจากนั้นเสียงตอบรับของวัยกลางคน คนระมัดระวังหัวของเขาออกมาและมองไปรอบ ๆ ก่อนที่จะพาเชนไตหยินเข้าไปข้างใน

“ มันเป็นเพียงกระท่อมไม้ธรรมดาเหรอ?” เอเลน่าไม่มีทางเข้าไปและซ่อนอยู่ในพุ่มไม้ใกล้ ๆ โดยมุ่งเน้นที่ออร่าของเชนไตหยินเพื่อไม่ให้เธอหลุดรอดจากประตูลับ

อย่างไรก็ตามเชนไตหยินไม่ได้ออกจากกระท่อมไม้แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างออร่าของเธอก็เริ่มเคลื่อนตัวลงจนกระทั่งมันหายไปอย่างสมบูรณ์ เอเลน่าตกใจ

ถ้าไม่ใช่ความเข้าใจผิดของเธอนั่นก็หมายความว่ามีทางเดินลับที่ซ่อนอยู่ใต้ดินในห้องโดยสารที่ไม่มีตราสัญลักษณ์นี้! เนื่องจากมีใครบางคนปกป้องเธอเธอสามารถติดตามได้จนถึงที่นี่เท่านั้น

เธอควรทำอย่างไรต่อไป ออกจากหรือรอ

“ อาจเป็นเพียงแค่ฐานลับหรืออะไรบางอย่างเธอเป็นเจ้าหญิงมันไม่แปลกเลยที่จะมีฐานลับ” เอเลน่าเริ่มพูดพึมพำ

ในท้ายที่สุดทำไมเธอถึงติดตามเธอมาทางนี้? เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่โตแต่เป็นเพียงความลับดังนั้นเขาหวังอะไร

ถ้าไม่กี่วันที่ผ่านมาเอเลน่าคงไม่เสี่ยงที่จะมาที่นี่และทำอะไรที่ไร้สาระ แต่ตั้งแต่โรซี่พูดคำเหล่านั้นกับหลินเสี่ยวเมื่อวานเธอก็เริ่มสนใจเชนไตหยินมาก

เธอไม่สามารถอธิบายได้ด้วยตัวเองเช่นกันเพราะเธอต้องการช่วยหลินเสี่ยวเปิดเผยตัวตนของเธอค้นหาหลักฐานของฆาตกรและยกเลิกการหมั้น?

ไม่ ไม่ถูกต้อง

เรื่องตลกแบบนี้คืออะไรทำไมเธอถึงต้องช่วยหลินเสี่ยวหาภรรยาด้วย? เธอตั้งตารอคอยที่เชนไตหยินแต่งงานกับซีซาร์และดูหลินเสี่ยวร้องไห้ในระหว่างพิธีแต่งงาน!

หรือมากกว่านั้นเธอต้องการเห็นเชนไตหยินรู้สึกละอายใจและเปิดเผยข้ออ้างของจิ้งจอก

นั่นยังไม่ถูกต้อง

เธอเป็นราชาปีศาจทำไมเชนไตหยินที่เป็นแค่มนุษย์ต่ำต้อยถึงปลุกปั่นความอิจฉาของเธอ? เป็นเพราะหลินเสี่ยวชอบเชนไตหยินและเธอก็อิจฉาดังนั้นเธอจึงเกลียดเชนไตหยิน?

ไม่ถูกต้อง

เอเลน่าปฏิเสธเฉียบขาดที่จะยอมรับการเดาเหล่านั้นอย่างใดอย่างหนึ่งโชคไม่ดีการกระทำของเธอพิสูจน์ให้เห็นว่าอย่างน้อยหนึ่งในนั้นถูกต้องมันก็ยากที่จะพูดว่าอะไรเป็นหนึ่งในนั้น

“ เห้อ บางทีข้าควรกลับไป…” ทิ้งความคิดที่ดุร้ายที่เธอมีอยู่เอเลน่าจดจ่อไปที่ครั้งหนึ่ง

ก่อนออกเดินทางเธอพยายามค้นหาครั้งสุดท้ายหากยังไม่มีผลลัพธ์จากนั้นเธอวางแผนที่จะออกจากพื้นที่สเก็ตช์และไปช็อปปิ้ง

เธอหลับตาและหล่อหลอมการรับรู้ของเธอให้เป็นเกลียวแพร่กระจายและกระจายใต้ดินเช่นเดียวกับโซนาร์ที่สแกน น่าแปลกที่ทางเดินลับนำไปสู่พื้นที่ขนาดใหญ่ที่มีคนจำนวนมากเดินไปรอบ ๆ แต่เธอไม่พบเชนไตหยิน

ลืมมันซะ.

ขณะที่เอเลน่ากำลังเตรียมที่จะถอนการรับรู้ของเธอในที่สุดเรดาร์โซนาร์ก็ตอบโต้

ทันใดนั้นออร่าที่น่าสะพรึงกลัวก็ปรากฏตัวขึ้นที่ส่วนที่ลึกที่สุดใต้ดิน! ออร่านั้นไม่ใช่มนุษย์หรือสัตว์ร้ายมันเป็นออร่าที่ไม่คุ้นเคย แต่ก็คุ้นเคย

ออร่านั่นมัน…

“ ปีศาจเลซเซอร์!! !!”

เหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงอย่างฉับพลันทำให้เอเลน่าเปลี่ยนไปอย่างน่าตกใจ!

ออร่าที่รุนแรงที่มาจากใต้ดินที่ลึกที่สุดนั้นเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่บ้าคลั่งออร่าที่กระหายเลือดแทรกซึมอยู่ในอากาศ ทุกครั้งที่เอเลนาใช้การรับรู้ของเธอในการลองและสัมผัสมันก็เหมือนกับว่าออร่าที่ดุร้ายนั้นถูกดูถูกและกลายเป็นบ้ามากกว่านั้น เหมือนมันสามารถระเบิดเหนือพื้นดินได้ตลอดเวลา

ไม่ต้องสงสัยเลยว่านั่นคือศัตรูที่เอเลน่าเคยพบมาก่อนในป่าแห่งจุดจบปีศาจเลซเซอร์!

เกิดอะไรขึ้น? ทำไมสัตว์ประหลาดตัวนี้ถึงปรากฎตัวใกล้กับเมืองวินเทอร์เรส?

เอเลน่าพยายามอย่างยิ่งที่จะคิดถึงความเป็นไปได้ทั้งหมด

หลินเสี่ยวเคยกล่าวไว้ว่าเอเลน่าตัวเธอเองไม่มีวิธีจัดการกับปีศาจเลซเซอร์ซึ่งหมายความว่าบุคคลที่อยู่เบื้องหลังการสร้างสัตว์ประหลาดชนิดนี้ไม่เพียงแต่ปีศาจระดับสูงน่ารังเกียจ ยังมีความเป็นไปได้ว่ามนุษย์มีส่วนร่วม!

ตอนนี้มีหลักฐานของการคาดเดาของหลินเสี่ยวแล้วปีศาจที่ซ่อนตัวอยู่ใต้สถานที่แห่งนี้และได้รับการปกป้องจากมนุษย์!

“ ไอ้ลามกนั้นไม่สามารถที่จะตอกตะปูบนหัวใช่มั้ย” เอเลน่ารู้สึกว่าหัวของเธอยุ่งเหยิง

ทำไมปีศาจเลซเซอร์ถึงปรากฏตัวที่นี่ก่อนหน้านี้ เชนไตหยินเข้ามาในห้องโดยสารขนาดเล็กนี้จริง ๆ ใช่ไหม?

ซึ่งหมายความว่าสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับอาณาจักรมหาราชวงศ์ฉิน

เชนไตหยิน เจ้าเป็นใครบนโลกนี้” นับแต่นั้นมาเอเลน่าตัดสินใจว่าเธอจะต้องไปถึงจุดต่ำสุดของเรื่องนี้! เนื่องจากเธอไม่มีทางเข้าเธอแค่ต้องรออยู่ข้างนอก!

ออร่าบ้าดีเดือดตัดสินอย่างรวดเร็ว แต่เชนไตหยินก็ยังไม่ปรากฏตัว เอเลน่านั่งลงแล้วก็พยุงหน้าอกใหญ่ของเธอด้วยแขนของเธอเพื่อลดแรงกดดันและอยู่ที่นั่น

เธอแค่ไม่เชื่อว่าเชนไตหยินจะไม่ออกมา!

เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ เธอรอตั้งแต่เช้าจนถึงพระอาทิตย์ตกดินแต่ก็ยังไม่มีกิจกรรม ตรงกันข้ามเอเลน่าอดทนมากแต่คริสตัลวิเศษหลินเสี่ยวให้เธอมีข้อจำกัดในด้านความสามารถมันสามารถรองรับได้เพียง 12 ชั่วโมงเท่านั้น หากยังไม่มีกิจกรรมใด ๆ ไปจนถึงกลางคืน เธอทำได้เพียงแค่ย้อนกลับไปอย่างหดหู่

ในพริบตามันเป็นพระอาทิตย์ตกแสงสีเหลืองจาง ๆ ของดวงอาทิตย์ที่ส่องสว่างส่องสว่างในป่าที่เงียบสงบประตูห้องโดยสารไม้เล็ก ๆ ที่ทรุดโทรมยังคงยืนราวกับว่าลมพัดลงมาได้ทุกเวลา

ในที่สุดเมื่อเอเลน่าเกือบหลับไปมีคนออกมา!

เชนไตหยินเดินออกมาก่อนดวงตาสีดำไร้วิญญาณของเธอเหมือนเมื่อก่อนหน้าเศร้าและแข็งทื่อของเธอก็เหมือนเธอสูญเสียความหวังในชีวิต

นอกจากนี้ยังมีบุคคลอื่นติดตามอยู่ข้างหลังเธอ

มันเป็นชายไขมันขนาดใหญ่สวมเสื้อคลุมสีเทาหลวม ๆ แต่ก็ยังไม่สามารถซ่อนรูปร่างที่ป่องของเขาได้ ดูเหมือนว่าเขาจะชอบเชนไตหยินจริง ๆ เขาจึงติดตามอย่างใกล้ชิดและพยายามใช้ดวงตาเล็ก ๆ ของเขามองลอดร่างของเธอจากมุมต่าง ๆ โชคไม่ดีที่เชนไตหยินแต่งตัวค่อนข้างมิดชิดในวันนี้และเขาสามารถตอบสนองจินตนาการที่สกปรกของเขาด้วยขาสีขาวของเธอเท่านั้น

“ เทพีแห่งแสงเหนือ…เจ้าหญิงเชนไตหยิน ขาของท่านนั้นงดงามจริงๆ! ถ้าเป็นไปได้ข้าจะเลียมันได้หรือไม่? แค่เพียงเลียครั้งเดียว ข้าอาจจะได้รับการตรัสรู้จากพระเจ้า!”

หลังจากเดินออกจากกระท่อมไม้แล้วชายไขมันก็พูดคำหยาบคายโดยไม่หักห้ามใจกับเชนไตหยิน

“ เลียขาของข้าเหรอ?”

เชนไตหยินหันหลังกลับและส่งสายตาเงียบๆที่เขามันราวกับว่าออร่าในสายตาของเธอสามารถฆ่าคนได้