“ อืม พี่สาวหยิน…อาจเจ็บนิดหน่อยแต่ข้ารับรองได้เลยว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับท่าน!” หลินเสี่ยวยื่นริมฝีปากของเขาแล้วพูดอย่างเจ็บปวด

บางทีเชนไตหยินอาจพึ่งพาทักษะการใช้ดาบที่ละเอียดอ่อนของเธอเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้อื่นได้รับบาดเจ็บแต่เวทมนตร์ไม่สามารถทำอย่างประณีตได้ นอกจากนี้หลินเสี่ยวยังมีความมั่นใจไม่มากพอที่จะชนะเมื่อเผชิญหน้ากับเชนไตหยิน เขาต้องดึงความแข็งแกร่งของเขาออกมา!

แม้ว่าสิ่งที่เขาพูดอาจฟังดูเหมือนเป็นการยั่วยุให้คนอื่น เชนไตหยินไม่เชื่อเช่นนั้น

“ ฮิฮิไม่ต้องกังวลข้าแข็งแกร่งกว่าที่เจ้าคิดเพราะร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดและอะไรก็ตาม … นั่นเป็นเรื่องในอดีตไปแล้ว” เธอยิ้มอย่างมีความสุขขณะที่ดาบหิมะอันยาวเหยียดหลุดจากเอวของเธอ

“ จะไม่ร้องไห้เพราะความเจ็บปวดใช่ไหม…” หลินเสี่ยวทรุดตัวลงและกำกำปั้นอย่างแน่นหนา

เขาไม่รู้ว่าความหมายที่น่ากลัวอยู่เบื้องหลังว่าเธอพูดยังไงเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะยิ้มได้อย่างไรหลังจากพูดอะไรบางอย่างที่น่ากลัว แต่เขารู้ว่าเขาต้องชนะ!

ผู้แพ้ไม่มีสิทธิ์รู้ความจริง!

“นี้พวกเขากำลังพูดถึงอะไร ข้าไม่ได้ยินชัดเจน “

วูและมัมกำลังยืนอยู่ในมุมที่ค่อนข้างปลอดภัยและดูการต่อสู้อย่างเต็มที่

ทั้งคู่คุยกันซักพักแล้วจากนั้นเมื่อเชนไตหยินชักดาบของเธออยู่ในที่สุดการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น!

แต่เดิมมัมคิดว่าเชนไตหยินใช้ ‘การเต้นรำเชอร์รี่‘ ทันที หลินเสี่ยวก็จะแพ้อย่างโรซี่ทันที

เขาได้เตรียมที่จะรีบขึ้นไปบนเวทีเพื่อประกาศชัยชนะของเชนไตหยินแต่ไม่น่าตกใจแม้แต่น้อยที่จะไม่สามารถอธิบายได้อีกต่อไป

“ กำแพงไซโคลน!”

บทร่ายและวงจรเสร็จสมบูรณ์ในเวลาใกล้เคียงกันเช่นเดียวกับเชนไตหยินชักดาบของเธอหลินเสี่ยวร่ายกำแพงไซโคลนเรียบร้อยแล้ว

ในทันใดนั้นพายุก็พัดรุนแรงและขยายอย่างรุนแรงกับหลินเสี่ยวในฐานะศูนย์กลางโดยการห่อหลินเสี่ยว 360 องศาโดยไม่มีช่องว่างหากใครอยากเข้าใกล้พวกเขาจะต้องใช้ร่างกายเพื่อทำลายกำแพงพายุทอร์นาโดที่รุนแรง

แต่นั่นไม่ใช่จุดจบ

“ ค่ายโคลน!”

“ โดมน้ำแข็งหิมะ!”

ด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดของเขาหลินเสี่ยวใช้เวทมนตร์ประเภทการป้องกันสองอย่างเพิ่มเติม

อุณหภูมิของพื้นที่ลดลงทันทีด้วยการขยายตัวของเวทมนตร์ก้อนโคลนสีดำนุ่ม ๆ ไหลออกมาจากพื้นดินโดยรอบหลินเสี่ยวมันเคลื่อนที่ราวกับว่ามันมีความตระหนักรู้ปกป้องเจ้านายของมันที่ศูนย์กลางดึงทุกคนที่บุกเข้าไปในบึงแปรปรวน .

พื้นดินเต็มไปด้วยโคลนที่น่าขยะแขยงและท้องฟ้าก็กลายเป็นโลกแห่งน้ำแข็งและหิมะ

ผลึกน้ำแข็งเวทมนตร์นาทีนับไม่ถ้วนหมุนวนในสภาพแวดล้อมของหลินเสี่ยวผสมเข้ากับกำแพงไซโคลนกลายเป็นพายุที่รุนแรง

ผลึกน้ำแข็งที่แข็งแกร่ง, พายุทอร์นาโดที่รุนแรง, บึงที่มีน้ำพุ่ง, สามต่อหนึ่ง, สร้างการป้องกันที่สมบูรณ์แบบ!

“ นี่มัน… ‘โซ่เวทมนตร์‘?

ผ่านการร่ายเวทย์มนตร์อย่างต่อเนื่องในประเภทต่าง ๆ แต่มีความเกี่ยวข้องกับภายในผลของเวทย์มนตร์โซ่เกิดขึ้นและสามารถเข้าถึงเอฟเฟกต์การขยายได้ 1-2 เท่า!

‘กำแพงไซโคลน‘, ‘ค่ายโคลน‘ และ ‘โดมน้ำแข็งหิมะ‘ เวทมนต์ทั้งสามนี้เป็นเคสหลักสำหรับ ‘โซ่เวทมนตร์‘ มันเป็นการสาธิตแบบเรียนของ ‘โซ่เวทมนตร์‘!

“ นี้ตาเฒ่า เจ้าสอนเขาเหรอ?”

“ ไม่ข้าไม่…โอใช่แล้วอาจารย์ใหญ่ให้กุญแจห้องสมุดตำราโบราณแกเขาเขาเรียนรู้ที่นั่นด้วยตัวเอง!” วูก็เข้ามาสู่ความสำนึก

“ เรียนรู้ด้วยตัวเองเหรอ?” มัมจับหัวโล้นของเขาและพึมพำ “เขาสามารถเรียนรู้ได้เพียงแค่อ่านหนังสือ … มันอาจจะยากสำหรับซีซาร์มันอาจจะเป็นสิ่งที่อัจฉริยะกว่าซีซาร์ไหม”

“ แค่กๆ…อย่าถามข้า ข้าจะรู้ได้อย่างไร”

เขาแน่ใจว่าเขาไม่เคยสอนเทคนิคนี้ให้กับหลินเสี่ยวดังนั้นเขาจึงประหลาดใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“ อ่า ดูเหมือนว่าเจ้าจะจริงจังแล้ว” เชนไตหยินจับดาบของเธอไว้ในมือเดียวแล้วมองไปที่หลินเสี่ยวที่ซ่อนตัวอยู่หลังเวทมนตร์ต่าง ๆ ดวงตาของเธอแคบลงเป็นแนว ๆ และรอยยิ้มของเธอก็กว้างขึ้น ??? ?

“ …ขอโทษพี่สาวหยิน” หลินเสี่ยวเปิดเผยการแสดงออกที่หายากอย่างรุนแรงกำฟันของเขาและเตรียมเวทมนต์ต่อไปของเขา

แม้ว่าจะมีเวทมนตร์ป้องกันทั้งสามให้การป้องกันที่เชื่อถือได้แต่หลินเสี่ยวรู้ว่าการป้องกันในระดับนี้ไม่มีประโยชน์กับเชนไตหยิน

“แย่ละ ตอนนี้มันยากสำหรับเชนไตหยินที่จะเข้าใกล้” มัมพูดถึงการแข่งขันกับวูอย่างหงุดหงิด“ เจ้าคิดว่าหลินเสี่ยวจะชนะไหม”

“ มันยากที่จะพูด…” วูลูบเคราของเขา“ แม้ว่าเวทมนตร์จะปกป้องหลินเสี่ยวแต่ในเวลาเดียวกันเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวและสูญเสียโอกาสในการโจมตี”

เมื่อพวกเขาครุ่นคิดเรื่องนี้ เชนไตหยินเริ่มโจมตี!

เธอกลับจับดาบของเธอและหายไปจากที่เธอยืนอยู่และรีบไปหาหลินเสี่ยวด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

“ Explosive flame!”

กลุ่มดาวหกแฉกสีแดงเพลิงที่เตรียมไว้นั้นโผล่ขึ้นมาเปลวไฟที่โหมกระหน่ำปะทุขึ้นเปลวไฟที่ไหม้เกรียมกลืนร่างของเธอในทันที

Explosive flameเวทมนตร์ระดับสี่ลักษณะของมันเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ของเอฟเฟกต์มันเหมาะมากกับคู่แข่งประเภทความเร็วเช่น เชนไตหยิน

เมื่อเปลวไฟกำลังจะแตะผมยาวของเชนไตหยิน เธอก็ขยับตัวขึ้นทันทีเธอยกส้นเท้าของเธอขึ้นและรองเท้าส้นสูงที่สวยงามของเธอก็ค่อยๆแตะพื้น

“ ก้าวพริบตา”

เชนไตหยินออกจากภาพหลังจากนั้นอีกครั้งและหายตัวไปจากจุดที่เธอปรากฏอีกครั้งอย่างน่าอัศจรรย์

“อะไร? เธอหลบมันได้?” มัมตะโกนจากใต้เวที

สิ่งที่เธอทำคือการถีบเบา ๆ ด้วยปลายเท้าของเธอและเธอสามารถหมุนไปรอบ ๆ ได้เร็วขึ้นและกระโดดในการเคลื่อนไหวครั้งเดียว

‘ก้าวพริบตา‘ เทคนิคการเคลื่อนไหวที่น่ากลัวในฐานะนักรบระดับที่เจ็ดแม้แต่มัมก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วได้อย่างงี้ได้ เชนไตหยินยิ่งสวมรองเท้าส้นสูงที่ยากต่อการเคลื่อนย้าย

นรก ร่างกายของเธอไร้น้ำหนักหรือเปล่า?

“ เห้อหลินเสี่ยว…คนที่ควรร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดคือเจ้า!”

หลังจากหลบเปลวไฟที่ระเบิดแล้ว เชนไตหยินก็ไม่ได้หยุดการโจมตีของเธอ เธอพุ่งไปด้านหลังหลินเสี่ยวและเตรียมพร้อมที่จะโจมตีจากจุดบอดของเขา!

“ การเต้นรำเชอร์รี่บาน!”

เชนไตหยินกำจับดาบของเธอแน่นและรีบไปหาหลินเสี่ยวแสงสีชมพูอ่อน ๆ ปรากฏขึ้นที่ขอบใบมีดอันสวยงามของเธอราวกับดอกซากุระบาน

“ เธอไม่สนใจพื้นที่ที่ถูกจำกัดที่สร้างขึ้นโดยโซ่เวทมนต์?”

หลินเสี่ยวอยู่ในพื้นที่ที่ถูกจำกัดที่เป็นฝันร้ายสำหรับนักรบประเภทความเร็ว! ทันทีที่มีคนวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วโคลนและน้ำแข็งจะจำกัดคุณเป็นสองเท่าไม่ว่าเธอจะเร็วแค่ไหนเธอก็จะกลายเป็นเต่าช้าและกลายเป็นเป้าหมายของหลินเสี่ยว

แต่เธอพุ่งเข้ามา!

เช่นเดียวกับฟ้าผ่า เชนไตหยินพุ่งเข้าสู่โดเมนเวทย์มนตร์ที่ถูกจำกัดแต่ความเร็วของเธอไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย!

“ มัมมองสิ เธอไม่ได้วิ่ง!”

“อะไร? ไม่ได้วิ่งเหรอ?”

มัมจ้องที่ขาเรียวของเชนไตหยินอย่างระมัดระวังและในที่สุดก็ได้คำตอบ

ถูกต้องแล้ว เชนไตหยินไม่ได้วิ่งเข้าไปในบึงเธอบินผ่านมันไป!

เท้าของเธอไม่ได้สัมผัสโคลนแต่สัมผัสกับมันอย่างใกล้ชิดเพื่อทำให้ผู้คนคิดว่าเธอกำลังวิ่งแต่จริง ๆ แล้วเธอกำลังบิน!

ร่างกายของเชนไตหยินเป็นเหมือนลูกศรที่บินตรงไปยังหลินเสี่ยว! โคลนไม่ได้ผลอย่างสมบูรณ์และพายุก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนักเพื่อป้องกันความคมชัด

ดาบคมของเธอสามารถแยกพายุออกจากร่องรอยของแสงด้านหลังที่ดาบของเธอถูกตัด

เขาควรทำอย่างไร? เขาสามารถหลีกเลี่ยงได้? เป็นไปไม่ได้! เวทย์มนตร์ของหลินเสี่ยวก็ติดกับเขาด้วยเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงการโจมตีของเชนไตหยินได้!

“เฮ้อ …”

มัมสังเกตว่าในวินาทีสุดท้ายหลินเสี่ยวถอนหายใจ

เขาจะแพ้อย่างนั้นเหรอ?

มัมพร้อมที่จะวิ่งขึ้นและปกป้องหลินเสี่ยวแล้วประกาศชัยชนะของเธอ แม้ว่าเขาจะไม่ชอบหลินเสี่ยวแต่เขาก็ดูเขาบาดเจ็บไม่ได้

แต่ก่อนที่เขาจะก้าวได้เขาก็ได้ยินเสียงแหลมและชัดเจน

หลังจากนั้นเสียงคำรามขนาดใหญ่ที่ทำให้ทุกคนกระโดดได้

ใบมีดลมบินออกมาจากไหน! เชนไตหยินไม่มีการป้องกันและมุ่งหน้าไปทางนั้น!

หากเธอตัดมันแก้มที่สวยงามของเธอเองก็จะถูกตัดเช่นกันเลือดที่เหลือจะไหลออกมาที่แก้มสีซีด

“ ฮิฮิ ปล่อยการป้องกันของเจ้าและล่อลวงข้าให้อยู่ข้างใน…น่าสนใจ”

อย่างที่คาดไว้มันไม่ง่ายเลยที่จะจับเธอ

“ ก้าวพริบตา!”

รองเท้าส้นสูงที่สวยงามของเธอแตะพื้นเบา ๆ อีกครั้งในขณะที่สัมผัสกับโคลน ในวินาทีต่อมาเธอกลับไปที่ตำแหน่งเริ่มต้นยิ้มที่หลินเสี่ยว

หลินเสี่ยวยิ้มอย่างขมขื่นขณะที่ถูนิ้วเบา ๆ

ทั้งสองกลับไปที่จุดเริ่มต้นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“อะไร? เกิดอะไรขึ้น?“

ผู้ชมทุกคนงงงวย เชนไตหยินประสบความสำเร็จในการเข้าใกล้แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเธอก็ยอมโยนทิ้งอย่างตั้งใจ?

“ เฮ้ ๆ ข้าเห็นไม่ผิดใช่มั้ย”

“ แค่กๆ…ถ้าเจ้าอ้างถึงเวทฉับพลันเจ้าก็ไม่ผิดหรอก…”

แม้ว่านักเรียนจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นแต่อาจารย์สองคนเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างชัดเจน ด้วยการหักมุมของหลินเสี่ยวเขาจึงปล่อยใบมีดบังคับให้เชนไตหยินหลบหนี

ไม่มีร่ายมนต์และไม่มีวงจร มันเป็นเวทฉับพลันอย่างแน่นอน!