เอเลน่าไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งต่างๆจะลงเอยเช่นนี้

ตอนนี้เธออยู่ในสภาพที่อ่อนแอและเธอใช้กำลังทั้งหมดเพียงดึงแขนของหลินเสี่ยว แม้ว่าแมวดำตาแดงจะมีความสามารถในการฟื้นตัวที่แข็งแกร่งเพียงแค่มีอีกสิบไม่ … ห้านาทีเธอก็สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถขยับได้เลยนับประสาอะไรกับการหลบ

เธอคงตายแน่ถ้าโดนกระดูกนั่น!

เอเลน่าถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้?

ข้าควรทำอย่างไร?

เธอเก็บเกี่ยวสิ่งที่เธอหว่าน เธอต้องการฆ่าหลินเสี่ยวแต่สุดท้ายมันก็กลับมาหาตัวเธอเอง

เธอควรทำอย่างไร? ใครจะช่วยเธอได้

มีคนเดียวที่อยู่ใกล้ ๆ คือหลินเสี่ยว เธอสามารถไว้วางใจหลินเสี่ยวเพื่อช่วยเธอได้หรือไม่?

บางทีเธออาจจะคิด

ท้ายที่สุดคน ไอ้โรคจิตนั้นอาจเกลียดบุคลิกของเธอแต่เขารักหน้าอกของเธอ ดังนั้นถึงแม้จะสามารถกลั่นแกล้งเธอต่อไปได้ในอนาคตเขาก็ควรจะช่วยเธอและจะไม่ดูเธอตาย แต่ …

ปกติจะเป็นเช่นนั้น แต่ไม่ใช่ตอนนี้ …

หลินเสี่ยวได้รับบาดเจ็บสาหัสภายในและเนื่องจากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้พลังเวทย์มนตร์จึงเกือบหมด มันเป็นปาฏิหาริย์ที่เขายังไม่ตาย

ตอนนี้หลินเสี่ยวก็ไม่ต่างจากคนไร้ที่พึ่ง เอเลน่าไม่สามารถไว้วางใจให้เขาช่วยเธอได้

ยิ่งไปกว่านั้น…เธอไม่ได้หลงตัวเองเกินไปหรือ?

ทำไมเธอถึงแน่ใจว่าหลินเสี่ยวจะไม่ปล่อยให้เธอตาย?

เพียงเพราะไขมันสองก้อนนั้น? มันมีค่าขนาดนั้นเลยเหรอ?

อย่าไร้สาระคุณคิดว่าหลินเสี่ยวเป็นเพียงคนโรคจิตที่คิดกับร่างกายส่วนล่างของเขาหรือไม่?

เขาอาจทำตัวโรคจิตเป็นประจำ แต่เอเลน่ารู้ว่าเขามีหลักการของตัวเอง เขาควบคุมตนเองได้ดีและสามารถตัดสินอย่างมีเหตุผลเมื่อใดก็ตามที่เกิดขึ้น ตั้งแต่พบเขาคนเดียวที่สามารถสั่นคลอนความเป็นเหตุเป็นผลของเขาได้ก็คือเจ้าหญิงผู้สง่างามและน่ารักไม่ใช่สาวใช้ที่ไม่เชื่อฟังคนนี้

ยิ่งไปกว่านั้นแม้ว่าหลินเสี่ยวจะมีความสามารถในการช่วยเหลือ แต่เขาก็ไม่อยากช่วยด้วยซ้ำเพราะสิ่งที่เอเลน่าทำก่อนหน้านี้ได้สัมผัสขอบเขตของเขาแล้ว

ไม่ว่าเขาจะชอบเธอมากแค่ไหนเขาจะปล่อยให้สาวใช้ที่มีเจตนาร้ายอยู่เคียงข้างเขาได้อย่างไร?

แม้ว่าเธอจะรอดชีวิตหลินเสี่ยวก็คงไม่มีวันให้อภัยเธอ

เธอเป็นคนโง่เขลาจริงๆ เอเลน่าเงียบลง

เธอคุกเข่าขณะเงยหน้ามองกระดูกที่กำลังจะแทงเธอและยิ้มอย่างขมขื่นด้วยความเกลียดชัง

ทำไมเธอต้องโง่ขนาดนี้? ทำไมเธอถึงได้ตระหนักถึงความโง่เขลาของตัวเองหลังจากที่ทำผิดพลาด?

หลินเสี่ยวเคยปฏิบัติกับเธออย่างย่ำแย่มาตลอดเมื่อใด ทำไมเธอต้องฆ่าเขา? มันไม่สมเหตุสมผล

ถูกฝึกให้เป็นสาวใช้? ถูกเอาเปรียบ? แม้ว่ามันจะมากไปหน่อย แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะฆ่าเขาใช่ไหม?

เธอเป็นราชาปีศาจ แต่หลินเสี่ยวไม่ใช่คนรับใช้ของเธอ เขาเป็นมนุษย์ธรรมดา ทำไมเขาต้องฟังเธอหรือปฏิบัติต่อเธออย่างดี?

การที่เขาไม่เปลื้องผ้าเธอและทำ…นั้นเป็นเรื่องที่ดีอยู่แล้ว เธอต้องการอะไรอีก?

ปีศาจเลซเซอร์ที่แข็งแกร่งและปีศาจผู้ทรยศ เอเลน่าอยู่คนเดียวด้านนอกโดยไม่มีใครให้พึ่งพาด้วยอนาคตที่ไม่แน่นอน เธอโชคดีอยู่แล้วที่มีคนยอมเสี่ยงพาเธอเข้าไปทำไมเธอถึงยังไม่พอใจ

เธอต้องการให้หลินเสี่ยวยอมจำนนต่อหน้าเธอและปฏิบัติต่อเธอเหมือนราชา สังเวยชีวิตเพื่อพาเธอกลับไปที่ป่าแห่งจุดจบเพื่อยึดบัลลังก์ที่เธอสูญเสียไปหรือไม่?

เธอคิดว่าเธอเป็นใคร ภรรยาของหลินเสี่ยว? ทำไมเขาต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อเธอ

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ใช่ภรรยาของเขา เธอไม่สามารถเป็นแฟนของเขาได้ …

สิ่งที่เขาชอบคือเจ้าหญิงไม่ใช่เธอ เป็นเพียงเธอที่คิดมากตลอดเวลาและตอนนี้เธอจะต้องจ่ายราคาสำหรับความหยิ่งยโสของเธอ

“เฮ้อ …”

ในทันใดนั้นเธอก็มีความคิดที่น่าเศร้า

หากเธอเริ่มต้นใหม่ได้ เธอจะไม่พยายามฆ่าเขาและจะอยู่เคียงข้างเขาอย่างเชื่อฟังและไม่ก่อปัญหาใด ๆ เธอจะใช้ความสามารถของตัวเองเพื่อช่วยให้เขาหลีกเลี่ยงอันตรายหลังจากนั้นเธอจะไปหาน้องสาวของเขาพร้อมกับเขาและกลายเป็นพันธมิตร ลบสัญญาทาสจากนั้นวางแผนที่ดีที่สุดเพื่อกลับไปที่ป่าแห่งจุดจบ

มันจะดีแค่ไหนที่หลินเสี่ยวจะไม่เกลียดเธอและไม่คิดว่าเธอเป็นแมวที่ชั่วร้ายและไม่รู้จักพอ

ถ้าเป็นอย่างนั้น…

จากนั้น …

ไม่!

นั่นไม่ใช่!

เป็นไปไม่ได้!

เอเลน่ารีบสลัดจินตนาการขี้ขลาดของเธอออกไป

มันจะไม่เกิดขึ้น ถ้าเธอเริ่มต้นใหม่!

เธอจะไม่เชื่อฟังแม้ว่ามันจะเริ่มต้นใหม่!

ทำไม?

เป็นเพราะเธอเกลียดหลินเสี่ยว!

เธอต้องการทำให้เขาเจ็บปวด!

เธอต้องการฆ่าเขา!

เธอต้องการให้คนที่เย่อหยิ่งจองหองรู้ว่าเธอน่าทึ่งแค่ไหน!

เธอคือราชาปีศาจคนที่ 89! ไม่ใช่สาวใช้ที่สำนึกผิด!

ไม่มีอะไรช่วยได้เลย เอเลน่ามีความผิดปกติที่น่ารำคาญ! ไม่ว่าเขาจะฝึกเธอนานแค่ไหน ความภาคภูมิใจและความโอหังของเธอก็ซึมเข้าไปในกระดูกของเธอแล้ว

ถ้ามันไม่ใช่สัญญาทาส เธอจะไม่อยู่เคียงข้างเขาแม้แต่วินาทีเดียวและจะไม่มองเขาด้วยซ้ำ!

ทำไมงั้นหรือ … ใช่มันเป็นเพราะเธอดูถูกถังขยะเหมือนหลินเสี่ยว! เธอถือว่าเขาเป็นศัตรูของเธอ

ความไว้วางใจ

ถูกต้องมีพื้นฐานบางอย่างที่ขาดไประหว่างพวกเขา

เช่นเดียวกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ไม่มีความไว้วางใจระหว่างพวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะดูแลซึ่งกันและกัน แต่ก็เป็นเพราะสถานการณ์หรือการประนีประนอมของเหตุการณ์

พวกเขาอยู่ด้วยกันเพียงเพราะพันธสัญญาทาส ตราบใดที่พันธสัญญายังอยู่ ความเชื่อใจจะไม่เกิดขึ้น ตราบใดที่มันหายไปพวกเขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะคบหากันอีกต่อไป หากปราศจากความไว้วางใจ ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ถึงวาระที่จะจบลงตั้งแต่เริ่มต้น

และตอนนี้มันใกล้จะจบลงแล้ว

ถึงเวลาแล้วที่จะต้องกำจัดความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับคนรับใช้ที่ล้าหลังนี้

เอเลน่าปิดตาของเธอและรออย่างเงียบ ๆ

แต่จู่ๆเธอก็ได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวาย

“ยัยโง่! หลบ!”

แน่นอนว่าเอเลน่ารู้ว่ามันคือเสียงของใคร แต่ไม่เข้าใจเจตนาของเขา

เธอมองไปที่ความอยากรู้อยากเห็นและเห็นสัตว์ประหลาดนั่น ไม่ ไม่ใช่สัตว์ประหลาดมันคือหลินเสี่ยว แต่เป็นเพราะเขากระโจนเข้าหาเธอและการแสดงออกที่บิดเบี้ยวของเขาใกล้เกินไปจึงดูแปลก ๆ

“ เจ้า…เอ๊ะ?”

เอเลน่าไม่ได้ตอบสนองใด ๆ และได้รับการโอบกอดจากเขาในพริบตา

หลินเสี่ยวใช้แขนของเขากอดเธอและกดเธอลงไปที่พื้นดิน

เอเลน่าต้องการที่จะต่อต้านโดยสัญชาตญาณ แต่ก็ได้ยินเสียงที่น่าเบื่อ

เสียงของอะไรบางอย่างแทงเข้าไปในเนื้อ

เกิดอะไรขึ้น?

ร่างกายของเขาถูกกดทับเธอจึงไม่สามารถขยับได้ เสียงเดียวคือลมหายใจช้าๆและแผ่วเบาของเขาและมันเหมือนกับว่าเขาหมดสติไป

“ ออกไป ไอ้โรคจิต!”

“อา…”

หลินเสี่ยวเครียดจนลืมตาขึ้นและบีบเสียงสั้น ๆ จากนั้นก็พลิกตัวและนอนแผ่ลงบนพื้นจากการดิ้นรนของเอเลน่า

ในที่สุดเอเลน่าก็หายใจได้หลังจากผลักเขาออกไป แต่เธอสังเกตเห็นว่ามีอะไรแปลก ๆ

ทำไมจู่ๆเขาถึงผลักเธอล้มลง?

กระดูกนั้นหายไปไหน?

เขาผลักเธอออกไปเพื่อหลบกระดูกหรือไม่?

ไม่เขาแค่ผลักเธอลงเขาไม่ได้ขยับเธอจึงไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้

ดังนั้น…

“ ไม่มีทางใช่ไหม”

เอเลน่ากลืนความหงุดหงิดและมองไปที่ร่างของหลินเสี่ยว

ผิวพรรณซีดเซียวและหน้าอกที่ไม่หนานักและเอวที่บาดเจ็บ…เดี๋ยวก่อนเขาบาดเจ็บเหรอ?

เอเลน่าเพิ่งรู้ตัวว่าเลือดออกจากท้องและมีกระดูกหนาติดอยู่ที่นั่น!

“เจ้า? …เจ้า?”

เอเลน่ากระพริบตาและเข้าใจในที่สุด

หลินเสี่ยวใช้ร่างกายของตัวเองเพื่อป้องกันกระดูกที่กำลังจะเจาะศีรษะของเธอ

เอเลน่าไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าหลินเสี่ยวจะทำอะไรแบบนั้น เธอเข้าหาเขาเพื่อดูบาดแผลของเขา

เธอไม่รู้ว่าเขาทำอะไรแต่ถึงแม้ว่าบาดแผลจะดูน่ากลัว แต่ก็ไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิตและเขาควรจะสบายดีถ้าเอากระดูกออกและได้รับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นง่ายๆ

แน่นอนว่าหากเอเลน่าสงบลงและตรวจสอบอย่างรอบคอบด้วยทักษะการรับรู้และประสบการณ์ของเธอเธอก็จะสามารถสรุปได้และยังสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวเล็ก ๆ ของหลินเสี่ยว แต่เธอไม่สามารถสงบลงได้ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเธอทำให้เธอมองข้ามไปและทำให้เธอคิดว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและเกือบตาย

เอเลน่าไม่เข้าใจว่าพวกโรคจิตคิดอะไร

เธอพยายามฆ่าเขาและทำให้เขาลำบากขนาดนี้ ทำไมเขาถึงเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเธอ?

“ เจ้าโรคจิต จะเจ้าต้องการอะไร!?”