ตอนที่ 24 การกลับมาของบรรพบุรุษ

 

 

ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ห้อง 5

 

 

หวังมู่มู่อธิบายว่าเธอเป็นคนใส่เงินไว้ในสมุดแบบฝึกหัดแล้วลืมเอง

 

 

เธอขอโทษหลินปู้ฟานต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นทุกคน

 

 

อย่างไรก็ตามในหัวใจของเธอกลับต้องการที่จะฉีกหลินปู้ฟานออกเป็นชิ้นๆ

 

 

แต่ด้วยสิ่งที่หลินปู้ฟานมีอยู่ในมือ ทำให้เธอไม่มีโอกาสทำแบบนั้นได้เลยแม้ในอนาคตก็ตาม

 

 

“ฉันบอกแล้วไงว่าหลินปู้ฟานไม่มีทางเป็นขโมยแน่นอน”

 

 

“อืม เราเข้าใจเขาผิดไปจริงๆ”

 

 

เพื่อนร่วมชั้นเริ่มพูดคุยกัน

 

 

หลังจากเลิกเรียนเพื่อนร่วมชั้นก็เข้ามารายล้อมหลินปู้ฟานและแสดงความขอโทษ

 

 

หลินปู้ฟานโบกมือและพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่เป็นไร อะไรที่มันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ”

 

 

วันที่ 12 กรกฎาคมมาถึงในพริบตา

 

 

วันนี้เป็นวันอาทิตย์

 

 

วันนี้หลินปู้ฟานจะต้องไปซื้อตั๋วแทงบอล

 

 

เดิมทีเขาต้องการจะนำเงินทั้งหมดออกไปซื้อ แต่เงินจำนวนมากถึง 6 ล้านหยวน ไม่สามารถนำติดตัวไปได้เพราะมันอาจจะทำให้เขาตกอยู่ในอันตราย หลินปู้ฟานจึงตัดสินใจซื้อตั๋วแทงบอลโดยโอนเงินผ่านธนาคาร

 

 

หลินปู้ฟานไปที่ย่านหยางกวงที่เขาเคยอาศัยมาก่อนหน้านี้ ที่นั่นมีซูเปอร์มาร์เก็ตเล็กๆ อยู่แห่งหนึ่งและซูเปอร์มาร์เก็ตก็ทำธุรกิจตั๋วแทงบอลด้วย โดยเจ้าของร้านเป็นคนพิการที่ซื่อสัตย์

 

 

ก่อนหน้านี้ ตอนที่หลินปู้ฟานยังอาศัยอยู่ในย่านนี้เขามักจะมาซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตนี้เป็นประจำ เขาจึงรู้จักเถ้าแก่ของร้านนี้เป็นอย่างดี

 

 

หลังจาก 9 โมงเช้า หลินปู้ฟานก็มาถึงทางเข้าซูเปอร์มาร์เก็ต

 

 

เถ้าแก่ของร้านนี้ชื่อว่าฮงฮุยเขาป่วยเป็นโรคโปลิโอทำให้ต้องเดินด้วยไม้ค้ำ เมื่อเขาเห็นหลินปู้ฟานเขาก็รีบทักทันที “เสี่ยวหลินฉันไม่ได้เจอเธอนานมากแล้วนะ เป็นอย่างไรบ้าง…”

 

 

ฮงฮุยหยิบขวดเครื่องดื่มแล้วยื่นให้

 

 

หลินปู้ฟานรับเครื่องดื่มและขอบคุณเขา

 

 

“ตอนนี้แม่ของเธอเป็นอย่างไรบ้าง สบายดีไหม?” ฮงฮุยถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

“แม่กำลังรอคนบริจาคไตให้อยู่ครับ”

 

 

“เฮ้อ” ฮงฮุยถอนหายใจอย่างเสียใจ “แม่ของเธอเป็นคนดี พระเจ้าจะต้องคุ้มครองคนดี”

 

 

หลินปู้ฟานรู้สึกอบอุ่นหัวใจเมื่อได้ยินเช่นนี้ “ขอบคุณครับ แล้วลุงฮงยังขายตั๋วแทงบอลอยู่ไหมครับ?”

 

 

“ขายสิ”

 

 

“ผมซื้อด้วยเงินโอนได้ไหมครับ?”

 

 

“แค่ซื้อตั๋วแทงบอลทำไมต้องโอนด้วย?”

 

 

“ผมจะซื้อค่อนข้างเยอะมากน่ะครับ เลยเอาเงินมาด้วยไม่ได้”

 

 

“เสี่ยวหลินอย่านำเงินที่หาได้อย่างยากลำบากมาทำแบบนี้เลย มันไม่ง่ายเลยที่จะชนะรางวัลใหญ่ได้” ฮงฮุยรู้สึกเสียใจต่อหลินปู้ฟานและแนะนำเขาอย่างจริงใจ

 

 

“ลุงฮงครับผมไม่ได้จะซื้อหวย ผมจะแทงบอล”

 

 

“หือ? แล้วเธอจะซื้อเท่าไหร่ล่ะ” ฮงฮุยถาม

 

 

“6 ล้านครับ”

 

 

“… ” ฮงฮุยตะลึงและถามอีกครั้ง “เท่าไหร่นะ?”

 

 

“6 ล้าน”

 

 

“เสี่ยวหลินหยุดล้อเล่นได้แล้ว”

 

 

“ลุงฮงครับผมไม่ได้ล้อเล่น”

 

 

“… “

 

 

ห้านาทีต่อมาเงินจำนวน 6 ล้านก็มาถึงบัญชีของฮงฮุย หลังจากที่ฮงฮุยสอบถามทางโทรศัพท์และได้รับการยืนยันว่าเงินเข้าบัญชีเขาแล้วจริงๆ เขาก็ตกตะลึง

 

 

นี่มันบ้าไปแล้ว

 

 

“เสี่ยวหลินเธอจะแทงฝั่งไหน? เลือกให้ดีๆนะ”

 

 

“ผมเลือกมาดีแล้วครับ ผมจะแทงฝรั่งเศส” หลินปู้ฟานพูดอย่างหนักแน่น

 

 

“อะไรนะ? ฝรั่งเศส? เธอจะบ้าหรือไงฝรั่งเศสจะไปเอาชนะบราซิลได้ยังไง เธอกำลังจะเทเงินของเธอลงน้ำนะรู้ตัวไหม?”

 

 

บราซิลแข็งแกร่งกว่าฝรั่งเศสอย่างมากและผู้คนอย่างน้อย 90% คิดว่าบราซิลจะชนะในเกมนี้

 

 

“ลุงฮง บอลลูกกลมๆ ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกครับ”

 

 

หลังจากยืนยันอีกครั้งฮงฮุยก็แทงให้ด้วยมือที่สั่นเทา

 

 

หลังจากได้รับตั๋วตั๋วแทงบอลหลินปู้ฟานก็เก็บมันลงในกระเป๋าอย่างระมัดระวัง

 

 

ด้วยยอดขายกว่า 6 ล้านในฟุตบอลเกมเดียวทำให้ลุงฮงได้รับค่าคอมมิชชั่น 2% เป็นเงินมากถึง 1.2 แสนหยวน ฮงฮุยตื่นเต้นมากจนดึงหลินปู้ฟานเข้ามากอดและขอบคุณ

 

 

หมู่บ้านเม๋ยกุย

 

 

ซูชิงยืดตัวและลุกขึ้นจากที่นอนเพื่อไปแปรงฟันและล้างหน้า โดยมีจางอี้หนี่ที่เตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้วมีทั้งแซนวิชนม กาแฟ ลูกพีช ฯลฯ

 

 

“ชิงชิงเกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวหลินในตอนท้าย” จางอี้หนี่ถามเกี่ยวกับ‘เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น‘

 

 

“ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีค่ะแม่! เธอบอกว่าทุกอย่างมันเป็นแค่ความเข้าใจผิดและขอโทษปู้ฟานต่อหน้าพวกเราทุกคน” ซูชิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม

 

 

“เสี่ยวหลินนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ”

 

 

“แม่ ปู้ฟานเก่งมากเลยใช่ไหม?” น้ำเสียงของซูชิงดูเหมือนกำลังชื่นชมเชยสามีของเธอ

 

 

“ใช่ เขาเก่งมาก” จางอี้หนี่ชื่นชมหลินปู้ฟานจากใจ

 

 

“ผู้หญิงคนนั้นน่าขยะแขยงที่สุด เธอถึงกับยอมมีอะไรกับหลิวไฉเฉว่ทั้งๆ ที่หลิวไฉเฉว่แก่กว่าเธอมากขนาดนั้น”

 

 

จางอี้หนี่ยิ้ม “ผู้อำนวนการการศึกษาเป็นเจ้านายของเธอ แถมเธอยังเป็นผู้สมัครตำแหน่งรองอาจารย์ใหญ่ในอนาคตอีกด้วย นี่คงจะเป็นเหตุผลที่เธอยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อตำแหน่งในอนาคต”

 

 

“น่าเกลียดที่สุด”

 

 

“แล้วหนูได้ถามเสี่ยวหลินเกี่ยวกับเรื่องนั้นมาด้วยไหม?”

 

 

“เรื่องอะไรคะ?”

 

 

“6 ล้าน”

 

 

“อ๋อ หนูถามเขามาแล้วค่ะแม่ แต่เขาบอกว่าเขาจะเอาเงินทั้งหมดไปแทงบอล เขาต้องกำลังเล่นตลกกับหนูอยู่แน่ๆ”

 

 

จางอี้หนี่ขมวดคิ้วของเธอ จากนั้นก็ครุ่นคิดสักครู่ “ด้วยความฉลาดของเสี่ยวหลิน เขาไม่มีทางทำเรื่องอะไรโง่ๆ แน่นอน แล้วเขาได้พูดอะไรกับหนูอีกไหม?”

 

 

“อืมมม… หนูขอคิดแปป” ซูชิงคิดสักพักและพูดต่อ “เขาบอกว่าฝรั่งเศสจะคว้าชัยชนะในครั้งนี้และเขาก็แนะนำให้หนูเอาเงินทั้งหมดที่มีไปลงทีมฝรั่งเศส”

 

 

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้การแสดงออกของจางอี้หนี่ก็เปลี่ยนไป “เขาซื้อตั๋วแทงบอลเหรอ?”

 

 

ตั๋วแทงบอลมีหลายประเภทเช่นล็อตโต้ใหญ่ 5 แถม 1 และบอลสีคู่เป็นต้น

 

 

“ใช่!” ซูชิงตอบพร้อมกับกระพริบตา

 

 

จางอี้หนี่กัดริมฝีปากสวยของเธอ หลังจากคิดสักพักเธอก็ยืนขึ้นและเดินเข้าไปในห้องนอน

 

 

ไม่นานจางอี้หนี่ก็เดินกลับออกมาพร้อมกับถือเงินปึกหนาไว้ในมือและส่งให้ซูชิง “นี่เงินหนึ่งแสน ลูกเอาเงินนี่ซื้อฝรั่งเศสทั้งหมดเลยนะ”

 

 

“แม่ เป็นมันเป็นแค่เรื่องตลกแม่ไม่ควรจะจริงจังกับมันขนาดนี้นะ” ซูชิงเตือนแม่ของเธอ

 

 

“แม่เชื่อว่าสิ่งที่เขาทำไม่น่าจะเป็นเรื่องตลกแน่นอน ลูกไปซื้อตั๋วแทงบอลฝั่งฝรั่งเศสที่ร้านตอนนี้เลย”

 

 

ซู่ชิงหยิบเงินออกไปและพึมพำในใจระหว่างทาง

 

 

ปู้ฟานพูดจริงเหรอ? เขาไม่ได้หลอกเรา?

 

 

ซูชิงต้องการติดต่อหลินปู้ฟาน แต่หลินปู้ฟานไม่มีโทรศัพท์มือถือหรือเพจเจอร์ใดๆเลย

 

 

“รอก่อนเถอะปู้ฟาน ถ้าฉันซื้อโทรศัพท์มือถือให้แล้วนายจะต้องมีความสุขแน่นอน” เมื่อคิดถึงหลินปู้ฟาน ซูชิงก็รู้สึกมีความสุข

 

 

เธอฮัมเพลง”ตัง”ของชู่เก๋อเก๋อไปตลอดทางและมุ่งหน้าไปที่ร้านขายตั๋วแทงบอล

 

 

ที่ร้านขายตั๋วแทงบอลซูชิงส่งเงินให้เจ้าของร้าน “เถ้าแก่ฉันจะซื้อตั๋วแทงฟุตบอล”

 

 

ไม่ง่ายเลยที่จะได้เห็นเงินมากมายขนาดนี้

 

 

เถ้าแก่ตะลึง เขามองไปที่เงินด้วยความงุนงง “สาวน้อยมีบอลเหลืออยู่เพียงคู่เดียว เธอจะเลือกฝั่งไหน?”

 

 

“ซื้อฝรั่งเศสทั้งหมด”

 

 

ทันทีที่พูดเช่นนี้ ลูกค้าคนอื่นๆ ในร้านตั๋วแทงบอลก็มองมาที่ซูชิง

 

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า เด็กหญิงตัวน้อยผู้ไม่รู้จักฟุตบอล แชมป์ฟุตบอลโลกปีนี้ต้องเป็นบราซิลแน่นอนเธอควรจะเอาเงินนั่นมาให้ลุงของเธอคนนี้จะดีกว่า” ชายวัยกลางคนสวมชุดหลวมสีน้ำเงินดูคล้ายกับเจ้าสำนักกล่าว

 

 

“ฝรั่งเศสไม่ได้แกร่งเท่าบราซิล โอกาศที่ฝรั่งเศสจะคว้าแชมป์นั้นได้แทบไม่มี”

 

 

“ใช่ บราซิลมีโรนัลโด้ที่เป็นกองหน้าอันดับหนึ่งของโลก”

 

 

“เธอกำลังจะเอาเงินมาบริจาคหรือไงจ๊ะสาวน้อย”

 

 

“ฉันว่ามันก็เข้าท่าดีนะ การบริจาคเงินให้ตั๋วรัฐบาลเท่ากับมีส่วนช่วยในการสร้างประเทศ”

 

 

…

 

 

ลูกค้าร้านตั๋วแทงบอลทุกคนแทงบราซิล พวกเขาต่างคิดว่าว่าซูชิงนั้นโง่มาก

 

 

ซู่ชิงรู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อยเมื่อพวกเขาพูดเช่นนี้

 

 

“สาวน้อยเธอคิดให้ดีๆ นะ เมื่อเธอซื้อไปแล้วเธอจะไม่สามารถเรียกคืนเงินได้นะ” เถ้าแก่พูดอย่างเคร่งขรึม

 

 

ซูชิงขมวดคิ้ว “ชื้อฝรั่งเศสค่ะ!”

 

 

“ดี!” ไม่ว่าเธอจะซื้อทีมไหนเถ้าแก่ก็ได้ค่าคอมมิชชั่นอยู่ดี

 

 

จู่ๆ จางอี้หนี่ก็นึกขึ้นมาได้ว่าลุงซูเองก็ชอบฟุตบอลมากเหมือนกัน ข่าวนี้ควรแชร์ให้กับเขาด้วยเพราะต่อจากนี้เธอกำลังจะได้ร่วมงานกับเขาในอนาคต

 

 

จางอี้หนี่จึงโทรหาลุงซูทันที

 

 

หลังจากที่ลุงซูได้ฟังใบหน้าของเขาก็ซีดลงและหัวใจก็เต้นเร็วขึ้น

 

 

เพราะเขาเดิมพันอย่างหนักไปก่อนหน้านี้แล้ว

 

 

และทีมที่เขาแทงก็คือบราซิล

 

 

จากสัญญาณต่างๆ จากรอบนอกและหลายช่องทางสะท้อนให้เห็นว่าบราซิลจะชนะแน่นอน และความแข็งแกร่งของโรนัลโดก็เป็นที่ยอมรับจากทั่วโลกจากการที่เขาถูกเรียกว่ามนุษย์ต่างดาวเป็นข้อพิสูจน์ที่ดีที่สุด

 

 

หลังจากที่ลุงซูขอที่อยู่ของหลินปู้ฟาน เขาก็รีบขับรถไปหาหลินปู้ฟานทันที

 

 

แต่หลินปู้ฟานกลับไม่อยู่ที่บ้าน เขาจึงไปที่โรงพยาบาลเพื่อหาแม่ของเขา หลังจากออกจากโรงพยาบาลเขาก็ยังไม่ได้กลับบ้านทันที

 

 

หลินปู้ฟานใช้เวลาช่วงบ่ายที่ร้านอินเทอร์เน็ตเพื่อค้นหาโครงการทั้งหมดที่จะสามารถทำเงินให้กำเขาได้ในอนาคต

 

 

เมื่อเขากลับถึงบ้านก็เป็นเวลา 5 โมงเย็นแล้ว

 

 

ลุงซูและเงินของเขากำลังร้องไห้เพราะเขาลงทุนไปกว่า 2 ล้าน

 

 

เมื่อเห็นหลินปู้ฟานเดินกลับมา ลุงซูก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันที

 

 

“บรรพบุรุษของฉันในที่สุดคุณก็กลับมา…”