“ฉัน…ฉันทำไม่ได้ค่ะ…” หลินเช่อรีบบอก 

 

“ถ้างั้น เธออยากทำตรงนี้เลยรึเปล่าล่ะ” 

 

“คุณนี่…ทำไมในหัวถึงมีแต่เรื่องแบบนี้นะ…” 

 

“ก็ใครเป็นคนพูดก่อนล่ะว่าชอบผู้ชายรวยๆ แล้วก็เจ้ากี้เจ้าการน่ะ” 

 

“…” 

 

หลินเช่อเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าร่างกายของเขาจะมีความรู้สึกไวขนาดนี้ 

 

เขาลากตัวเธอติดไปด้วยขณะมองหาห้องว่างที่อยู่ใกล้ หลินเช่อรู้สึกว่าเธอไม่ควรที่จะทำแบบนี้ เธอหญิงสาวพยายามที่จะบอกตัวเองว่าให้อยู่ห่างจากผู้ชายคนนี้เอาไว้ 

 

สิ่งที่เขาพูดนั้นก็ไม่ผิด ถ้าเธอแยกทางกับเขาไป เธอจะสามารถหาผู้ชายที่ดีกว่าเขาได้จากที่ไหนกัน 

 

แต่นอนว่านั่นจะต้องเป็นเรื่องยากเย็นอย่างที่สุด 

 

แต่ถึงกระนั้น เขาก็ไม่ใช่ของของเธอ 

 

การที่เธอจะปรารถนาถึงช่วงเวลาอันอบอุ่นเช่นนี้มันออกจะเป็นเรื่องที่… 

 

หลินเช่อรู้สึกว่าเธอไม่ควรจะทำเรื่องแบบนี้กับกู้จิ้งเจ๋ออีกต่อไป แต่ทันทีที่ก้าวเข้าประตูห้องไปได้ เขาก็กระโจนใส่เธอทันที 

 

“อย่า…อย่าค่ะ กู้จิ้งเจ๋อ เราไม่ควรทำแบบนี้…” 

 

“อย่าดิ้นสิ เรารีบๆ ทำก็ได้นี่ อีกอย่าง…เธอก็รู้จักความเร็วตามปกติของฉันดีนี่นา หรือเธออยากจะให้งานเลี้ยงเลิกซะก่อนที่เธอจะโผล่หน้ากลับเข้าไปในงานวันนี้ล่ะ” 

 

“…” 

 

หลินเช่อนิ่งฟังก่อนที่จะรู้สึกได้ถึงริมฝีปากของอีกฝ่ายที่และเล็มลงมาบนใบหู แล้วร่างทั้งร่างของเธอก็อ่อนเปียก 

 

ผู้ชายคนนี้นี่… 

 

เขาคืออสูรตัวร้ายชัดๆ 

 

มือนุ่มนวลคู่นั้นเหมือนจะจุดร่างกายของเธอให้ลุกเป็นไฟในทุกที่ที่เขาแตะต้องลงมา และในไม่ช้า หลินเช่อก็เต็มไปด้วยความเร่าร้อน 

 

“เรียกชื่อฉันสิ” เขาบอก 

 

“กู้…กู้จิ้งเจ๋อ” 

 

“เรียกฉันว่าสามีสิ” เขาพูดอีก 

 

“สะ…สามีคะ…” 

 

“ดี เป็นเด็กดีมาก” เขาประกบริมฝีปากของเขาลงมาบนปากเธอ เมื่อได้ยินหลินเช่อเรียกเขาแบบนี้ เขาก็ไม่มีสติเหลือจะรั้งอะไรไว้ได้อีกแล้ว เหลือเพียงความอยากที่จะตักตวงความสุขจากร่างนี้เท่านั้น 

 

“พูดสิว่าเธอต้องการฉัน…” 

 

“ฉันไม่อยากพูดนี่คะ” 

 

“เร็วเข้า พูดสิ…” 

 

ภายใต้ความพยายามของอีกฝ่ายที่จะเค้นคำพูดเหล่านั้นออกมาจากเธอให้ได้ หลินเช่อก็ไม่เหลือความสามารถในการควบคุมร่างกายตัวเองอีกต่อไป เธอหลุดปากออกมา “ต้องการคุณค่ะ…ฉันต้องการคุณ…” 

 

เสียงพร่ำรำพันของหลินเช่อมีอานุภาพวิเศษของมัน เมื่อได้ยิน ชายหนุ่มก็ยิ่งไม่อาจเหนี่ยวรั้งตัวเองไว้ได้อีกต่อไป 

 

หลังจากพายุที่โหมแรงซัดสาดผ่านหนุ่มสาวทั้งสองไป หลินเช่อก็นอนนิ่งและคิดอยู่เงียบๆ ในใจว่า เธอพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง 

 

เธอรู้ว่าไม่ควรทำ แต่เธอก็กลับยอมให้เขาพาเธอดำดิ่งสู่หุบเหวแห่งปรารถนาอันลึกล้ำทั้งที่รู้ดีแก่ใจ 

 

ยิ่งเมื่อระลึกได้ว่าเธอเชื่อฟังถึงขนาดยอมเรียกเขาว่าสามี และยอมพูดว่าเธอต้องการเขา หลินเช่อก็นึกอยากจะนอนตายอยู่ตรงนั้นเสียให้รู้แล้วรู้รอด 

 

ถัดไปด้านข้าง กู้จิ้งเจ๋อกำลังสั่งให้คนนำเสื้อผ้าสะอาดชุดใหม่ขึ้นมาให้อย่างรอบคอบ 

 

หลังจากที่ชายหนุ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย เขาก็หันมาเห็นหลินเช่อที่ยังคงนั่งนิ่ง จึงเดินเข้ามาหาพลางถามว่า “นี่เธอจะไม่ออกไปเหรอ” 

 

“ฉันไม่กลับลงไปในงานแล้วละค่ะ” เธออุตส่าห์ยอมเป็นคู่ควงเขาเพื่อมาร่วมงานเลี้ยงด้วยความเต็มใจ แต่กลับกลายเป็นว่าต้องมาโดนแบบนี้เข้า… 

 

“เธอจะไม่กลับลงไปแล้วใช่มั้ย…ก็ได้ ในเมื่อเธอชอบเตียงนี่นัก งั้นฉันก็จะอยู่ด้วย…” ขณะที่พูด เขาก็กระโดดผลุงขึ้นเตียงมา 

 

หลินเช่อตกใจ เธอรีบเผ่นผึงลงจากเตียงและถอยหนีโดยที่มีผ้าห่มพันรอบตัว 

 

กู้จิ้งเจ๋อมองสภาพของหลินเช่อแล้วก็เผลอกระตุกยิ้มที่มุมปาก แต่ถึงกระนั้นเขาก็พยายามรักษาสีหน้าเรียบเฉยเมื่อพูดว่า “ในเมื่อยอมลงจากเตียงแล้ว งั้นก็รีบไปล้างเนื้อล้างตัวซะไป๊!” 

 

ฝันไปเถอะ หลินเช่อเดินกลับมาและหยิบเสื้อผ้าขึ้นสวมจนเรียบร้อย เธอหันมองชายหนุ่มอย่างโกรธๆ ก่อนจะรีบปึงปังออกไป 

 

กู้จิ้งเจ๋อตามติดมาทางด้านหลัง ตอนแรกเขาคิดว่าเธอไม่น่าจะมีเรี่ยวแรงเหลือพอที่จะคิดถึงผู้ชายรวยๆ แถมยังเป็นจอมเผด็จการคนอื่นอีกแล้ว 

 

แต่ดูเหมือนว่ายัยนี่จะมีลูกอึดน่าดู 

 

เห็นทีคราวหน้า เขาจะต้องจัดให้เธอซักหลายๆ รอบหน่อย เพื่อไม่ให้หลินเช่อมีแรงเหลือพอที่จะพล่ามเรื่องอะไรไร้สาระได้อีก 

 

หลินเช่อเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่และจัดแจงแต่งหน้าอีกรอบ เธอเดินตามกู้จิ้งเจ๋อออกมาพลางกัดริมฝีปากด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด “คราวหน้า ฉันจะไม่ยอมมางานเลี้ยงอะไรกับคุณอีกแล้ว…” 

 

แต่คนโดนว่ากลับมีท่าทีหน้าชื่นตาบานยิ่งนัก “จริงเหรอ ตรงกันข้าม ฉันว่าฉันชักจะชอบการมางานเลี้ยงขึ้นมานิดๆ แล้วละ” 

 

“เงียบไปเลยนะ!” 

 

หลินเช่อรู้สึกว่าเธอไม่อาจเสแสร้งทำตัวเหมือนที่ใจอยากจะทำต่อหน้าชายหนุ่มได้อีกต่อไป… 

 

กู้จิ้งเจ๋อยิ้มเมื่อหันมามองเธอ “ถ้าเธออยากจะโทษใครในเรื่องนี้ละก็ ต้องโทษตัวเธอเองนั่นแหละ ฉันช่วยไม่ได้จริงที่ทุกครั้งที่ฉันเห็นเธอ ร่างกายฉันมันก็ไม่ยอมเชื่อฟังเอาซะเลย…” 

 

“…” หน้าของหลินเช่อแดงเรื่อขึ้นมาทันที แต่หัวใจเธอกลับไม่เชื่อฟัง เพราะมันรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านขึ้นมาในเวลานั้น 

 

ใจหนึ่งหลินเช่อรู้สึกว่าเขาทำเรื่องร้ายกาจกับเธอมาก แต่อีกใจหนึ่ง มันก็เป็นความร้ายกาจที่น่าหลงใหลสำหรับเธอเสียเหลือเกิน 

 

เวลาที่เขาทำตัวดิบๆ กับเธอแบบนี้ เขาทั้งหล่อทั้งดูร้ายในแบบที่ไม่อาจอธิบายได้ ทำให้เป็นการยากยิ่งนักสำหรับเธอ ที่จะไม่ยอมปล่อยตัวเองให้ดำดิ่งลงสู่อารมณ์เบื้องล่างทั้งที่เธอไม่ได้ต้องการมันเลยซักนิด 

 

กู้จิ้งเจ๋อเมื่อเห็นเสื้อผ้าของหลินเช่อยังดูไม่เรียบร้อยดีนัก เขาก็เอื้อมมือออกมาขยับมันให้เข้าที่ แล้วก็ทำให้เขาได้เห็นร่องรอยบนเนื้อตัวเธอ หัวใจเขาเจ็บจี๊ดและอดไม่ได้ที่จะตำหนิตัวเองที่หนักมือกับเธอจนเกินไป 

 

แต่ทุกครั้งที่อารมณ์ของเขาดิ่งลึกไปไกลสุดกู่ เขาก็ไม่สามารถบังคับห้ามใจอะไรตัวเองได้เลย 

 

ดวงตาของชายหนุ่มอ่อนโยนลงเมื่อมองดูหลินเช่อ “บางครั้ง ฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ ฉันขอโทษ คราวหน้าเธอบอกให้ฉันหยุดได้นะ” 

 

เมื่อได้ยินชายหนุ่มพูดแบบั้น หลินเช่อก็ก้มลงมองตัวเอง ก่อนที่หญิงสาวจะหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย “ฉันจะห้ามคุณได้ยังไงล่ะคะ เวลาที่คุณเริ่มใช้อวัยวะเบื้องล่างคิดเนี่ย คุณกลายเป็นเหมือนปีศาจเลยละ รู้รึเปล่าล่ะ” 

 

ชายหนุ่มยิ่งตำหนิตัวเองหนักขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เอาละ ถ้าเธอไม่ชอบที่จะทำกันในที่แบบนั้น คราวหน้าฉันจะเคารพการตัดสินใจของเธอ” 

 

กู้จิ้งเจ๋อสูดหายใจเข้าลึก “บางครั้ง เวลาที่ฉันมองดูเธอ ฉันก็ควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆ นี่ฉันพูดจริงนะหลินเช่อ ฉันก็เป็นแค่มนุษย์ธรรมดา ที่บางครั้งก็เสียสติในการบังคับตัวเองไป ฉันหวังว่าเธอจะเข้าใจ เพราะฉะนั้น ถ้าเธอไม่ชอบละก็ เธอบอกฉันได้ คราวหน้าฉันจะได้จำไว้” 

 

หลนิเช่อมองหน้าเขา เมื่อได้เห็นว่าชายหนุ่มกำลังโทษตัวเองอย่างหนักหน่วง เธอก็คิดว่าเรื่องนี้คงไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว เพราะถึงอย่างไร เธอเองก็ควบคุมตัวเองไม่ได้เช่นกัน “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ…ของแบบนี้…บางที เราก็ห้ามมันไม่ได้” 

 

“แต่ฉันหวังว่าเรื่องแบบนี้มันควรจะทำให้เธอพอใจมากกว่าจะทำให้ต้องอับอาย ที่ฉันอยู่กับเธอนี่ไม่ใช่เพราะว่าฉันต้องการจะใช้เธอเป็นเครื่องระบายความใคร่ให้ฉันนะ หลินเช่อ เพราะฉะนั้น ถ้ามีอะไรที่ไม่ถูกต้องละก็ เธอก็ไม่จำเป็นต้องอดทนกับมัน ฉันจะพยายามปรับปรุงตัวเอง” 

 

หลินเช่อซาบซึ้งใจ “ตาบื้อเอ๊ย…คุณนั่นแหละที่เป็นคนซื่อบื้อ” 

 

“อะไร” 

 

เขาอยากจะปรับปรุงตัวเองในเรื่องอย่างว่านี่น่ะเหรอ ทำไมเขาถึงได้ซื่อบื้อขนาดนี้นะ 

 

ขณะที่เธอมองดูสีหน้างุนงงของกู้จิ้งเจ๋อ หลินเช่อก็กลอกตาใส่เขา แต่แล้ว ร่างของใครบางคนก็ปรากฏตัวขึ้น และทำลายบรรยากาศอันดีนี้อย่างได้จังหวะเหมาะเจาะ เห็นได้ชัดว่านี่คงจะเป็นสัญญาณบ่งบอกว่า กู้จิ้งเจ๋อไม่ได้เป็นของเธอเพียงคนเดียว เธอและเขาผูกพันกันด้วยหนังสือสัญญาเพียงเท่านั้น 

 

แม้ว่ากู้จิ้งเจ๋อจะยินดีเสียสละผู้หญิงที่เขารักเพื่อเธอ แต่สำหรับเธอและเขาแล้ว มันก็เป็นแค่เพียงการแต่งงานจอมปลอมเท่านั้น 

 

โม่ฮุ่ยหลิงอยู่ในชุดสีแดงเจิดจ้าตั้งแต่หัวจรดเท้าเมื่อเธอย่างเท้าเข้ามาในงาน แต่ที่น่าแปลกใจก็คือมีชายหนุ่มอีกคนหนึ่งที่ไม่คาดฝันกำลังเดินเคียงเธอเข้ามาด้วย 

 

บุรุษผู้นั้นหน้าตาดี รูปร่างสูงเพรียว ท่าทางมีการศึกษา กิริยาสุภาพเรียบร้อย เป็นผู้ชายแบบที่ไม่ว่าใครก็ต้องสะดุดตาเมื่อได้มอง เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้โม่ฮุ่ยหลิงมากเมื่อพูดจากับเธอ แต่ถึงกระนั้น มันก็เป็นภาพที่ดูแล้วประหลาดตานิดๆ สำหรับหลินเช่ออยู่นั่นเอง 

 

บางที…เธออาจจะไม่คุ้ยเคยกับความจริงที่ว่าโม่ฮุ่ยหลิงเองก็มีผู้ชายคนอื่น และผู้ชายคนนั้นก็ไม่ใช่กู้จิ้งเจ๋อ 

 

เมื่อนึกถึงกู้จิ้งเจ๋อขึ้นมา หญิงสาวก็รีบเงยหน้าและหันขวับไปมองเขาทันที 

 

ขนาดเธอยังตกใจกับภาพที่เห็นขนาดนี้ แล้วเขาล่ะ 

 

แต่หลินเช่อก็ได้เห็นเพียงภาพของชายหนุ่มที่กำลังหรี่ตาจ้องมองไปยังคนคู่นั้นพลางขบกรามแน่น 

 

“กู้จิ้งเจ๋อคะ…” 

 

หลินเช่อเรียกชื่อเขา 

 

แต่โม่ฮุ่ยหลิงกำลังหันมองมาทางเธอและเขาเสียแล้วจากจุดที่เธอยืนอยู่ เมื่อเธอได้เห็นคนทั้งคู่ สีหน้าของเธอก็มีท่าทียินดีวูบขึ้นมาเมื่อความตั้งใจที่จะมาแก้แค้นในวันนี้ดูทีท่าว่าจะได้สมหวังแล้ว เธอคล้องแขนชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างตัว ก่อนที่จะกระตุกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม