ห้องรอปี 1

จิวโมไป๋ถอนหายใจก่อนลุกขึ้นยืน และหันไปทางหวังเสี่ยวเปา

“ฉันจะไปรอพี่รองที่ประตูทางออก พี่ใหญ่จะไปด้วยกันไหม”

“ฉันไปด้วย”หวังเสี่ยวเปาพยักหน้า และลุกขึ้นเดินตามจิวโมไป๋ออกจากห้องรอปี 1

จูหวังเฉินเหลือบมองทั้งสอง ก่อนจะหันไปมองหน้าจอโฮโลแกรม แววตาของเขาเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

หลานซูเมิงมองตามหลังจิวโมไป๋ไม่ละสายตา

บนสนามประลอง

พลังธาตุสีทองบนร่างกายของเฉินหู อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด เขาแทบไม่เหลือเรี่ยวแรงต่อสู้ได้อีก อวัยวะภายในก็บอบช้ำสาหัส ที่เขายืนอยู่ได้ เพราะเขาอาศัยพลังใจที่แข็งแกร่งเกิดใคร

ทีมแพทย์ข้างสนามประลอง ทำท่าจะส่งสัญญาณยุติการประลอง

แต่ในตอนนั้นเอง

“ฉันยังไม่ยอมแพ้!”เฉินหูคำรามเสียงดัง ดวงตากลายเป็นสีแดงก่ำราวสัตว์ร้าย พลังกดดันแผ่พุ่งกระจายออกจากร่างอย่างรุนแรงบ้าคลั่ง กล้ามเนื้อทั่วร่างของเฉินหูสั่นไหวราวลูกคลื่น ก่อนจะสงบลงกลายเป็นกล้ามเนื้ออันทรงพลัง ร่างกายที่ใกล้จะหมดแรง อยู่ๆก็เพิ่มพลังขึ้นไปอีกระดับ

ขั้นที่ 4 อวัยวะภายในกลาง!

อวัยวะภายในร่างของเฉินหูซ่อมแซมอย่างช้าๆ ก่อนจะหยุดลง การบาดเจ็บอวัยวะภายในลดลงหนึ่งส่วน แต่อวัยวะภายในที่ฉีกขาด ไม่สามารถฟื้นตัวกลับมาได้

ดวงตาแดงก่ำของเฉินหู จ้องเขม่งไปยังเวินเยี่ยนโดยไม่ละสายตา เขาเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าวและตั้งท่าเตรียมพร้อมการต่อสู้

กฏแห่งธาตุทองถูกเรียกปกคลุมร่างกาย จนทั้งร่างของเฉินหูกลายเป็นทองคำ เฉินหูยืนนิ่งพร้อมรับการโจมตีทุกด้าน เหมือนป้อมปราการอันแข็งแกร่ง

ขอแค่่หมัดเดียว! ขอแค่โจมตีถูกหมัดเดียวเท่านั้น!

ในใจของเฉินหูเดือดพล่าน ขอเพียงแค่เขาสามารถโจมตีเวินเยี่ยนได้เพียงครั้งเดียว เขาก็จะชนะ

พลังกดดันอันผสมกับกฏแห่งธาตุทอง แผ่กระจายออกไปโดยรอบ จนเกิดเป็นภาพพยัคฆ์สีทองเลือนลาง

เวินเย่ียนถูกพลังกดดันอันรุนแรง ผลักถอยออกมาหนึ่งก้าว ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นตึงเครียด เขาไม่คิดเลยว่าคนใกล้ตาย จะสามารถแสดงพลังแบบนั้นออกมาได้

เวินเยี่ยนเดินวนรอบร่างของเฉินหูเป็นวงกลม สายตาจับจ้องร่างของเฉินหูที่ไม่ยอมขยับ เขาไม่พบช่องโหว่ให้เข้าไปโจมตีแม้แต่นิดเดียว เขาครุ่นคิดไม่นาน ก็เข้าใจว่าเฉินหูพร้อมที่จะปะทะตรงๆ แลกเปลี่ยนการโจมตีในครั้งเดียว

เวินเยี่ยนยิ้มแผ่วเบา เขาต้องการแบบนั้นอยู่แล้ว ถ้าเขาเอาชนะไปได้ง่ายๆ มันก็จะไม่ถูกจดจำ

เวินเยี่ยนเดินกลับมายืนด้านหน้าของเฉินหู พลังกดดันหลอมรวมกับกฏแห่งธาตุน้ำ เกิดเป็นละอองน้ำลอยล้อมรอบร่างของเขา

เมื่อ 2 เดือนก่อน เขายังเป็นแค่นักศึกษาธรรมดา ที่ต้องทำงานพิเศษขับรถรับส่งสินค้า เขาโชคร้ายถูกหลอกให้ซื้อไม้แกะสลักปลอม ด้วยเงิน 300 เครดิต ซึ่งเป็นเงินเก็บกว่าหนึ่งเดือน แต่โชคชะตาไม่ทอดทิ้ง เขาค้นพบว่าภายในไม้แกะสลักปลอมจะมีเคล็ดบ่มเพาะพลังโบราณและเคล็ดวิชาต่อสู้อันทรงพลังซ่อนอยู่

ในตอนนั้นเขาตัดสินใจดื่มโอสถทำลายตำหนักยุทธ์ และบ่มเพาะเคล็ดบ่มเพาะพลังโบราณมหาหมื่นสมุทร ใหม่ตั้งแต่เริ่ม

เขาใช้เวลา 2 เดือนบ่มเพาะพลังถึงขั้นที่ 4 อวัยวะภายในต้น และเขายังสามารถตระหนักกฏแห่งธาตุน้ำ ระดับต้น เกือบจะระดับกลาง

ด้วยพรสวรรค์และโชคดีฟ้าประทานของเขา เขาจะต้องกลายเป็นตัวเอกที่จะยิ่งใหญ่ ที่จะกลายเป็นจักรพรรดิของโลกในอนาคตอย่างแน่นอน

เวินเยี่ยนเยียดยิ้มดวงตาเป็นประกาย

ในชั่วเวลาที่ทุกคนกำลังเงียบเพราะความกดดัน ทั้งสองคนบ่นสนามประลองเค้นพลัง เพื่อปะทะกันในครั้งสุดท้าย

วูบ! ร่างของเวินเยี่ยนพลันพุ่งทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว พลังกดดันหมุนวนหลอมรวมไว้ที่หมัดซ้าย ที่ยังสามารถใช้งานได้

เวินเยี่ยนปรากฏตัวเบื้องหน้าเฉินหูระยะห่างสามก้าว เขาชกหมัดซ้ายย้ำๆออกไปห้าหมัด

เกินเป็นคลื่นพลังสีฟ้าคล้ายคลื่นมหาสมุทร คลื่นพลังทั้งห้าสายพุ่งออกไปพร้อมกัน เมื่อใกล้จะถึงร่างของเฉินหู คลื่นพลังทั่งห้าเกิดการปะทะกัน กลายเป็นคลื่นพลังอันเชี่ยวกรากรุนแรง

หมัดมหาสมุทรปั่นป่วน!

เฉินหูมองคลื่นพลังอันน่าสะพรึงกลัว โดยที่ไม่มีความหวาดกลัวปรากฏออกมา เขายังสงบใจเพ่งมองคลื่นพลังที่ใกล้เข้ามา ผมสั้นของเขาลู่ไปทางด้านหลัง

จนหมัดใกล้เข้ามาถึงครึ่งก้าว เฉินหูก็พึ่งเริ่มเคลื่นไหว เขาหลอมรวมพลังกดดันและกฏแห่งธาตุทองมาไว้ที่หมัดขวา และชกออกไปอย่างรุนแรง

“ตาย!”หมัดทองคำกลายเป็นพยัคฆ์สีทอง ร้องคำรามพุ่งเข้าปะทะเข้ากับคลื่นพลัง

เปรี้ยง ตูมมม! สนามประลองตรงที่เฉินหูยืนอยู่ แยกกระจายเป็นหลุมยุบลงไปครึ่งเท้า คลื่นพลังทั้งสองเกิดเป็นพายุขนาดเล็กพัดพลังออกไปโดยรอบอย่างรุนแรง

โขคดีที่กรรมการวัยกลางคนเปิดม่านคุ้มกันเอาไว้ก่อน ทำให้ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ

เมื่อฝุ่นค่อยๆจางลง ทางฝั่งเฉินหูปรากฏตัวก่อน

“อัก!”เฉินหูกระอักเลือดสีแดงออกมาจำนวนมาก แต่เขาก็ยังยืนปักหลักไม่ล้มลง แต่พลังกดดันของเขากระจายหายไป เขาไม่มีแรงต่อสู้ได้อีกแล้ว

เมื่อฝุ่นควันหายไป ก็เห็ยร่างของเวินเยี่ยนนอนอยู่บนพื้น ห่างจากจุดปะทะไปสิบก้าว

พลังชีวิตของเวินเยี่ยนเหลือ 0

“จบการประลองรอบที่สาม คู่ที่ 6 ผู้ชนะ เฉินหู ปี 1″กรรมการวัยกลางคนประกาศจบการแข่งขันทันที

“เกิดอะไรขึ้น!”

“เมื่อกี้พวกเขาทำอะไรกัน!”

ผู้ชมที่มีระดับการบ่มเพาะพลังน้อน ไม่สามารถมองเห็นความเคลื่อนไหวได้ทัน แต่ผู้บ่มเพาะพลังระดับสูงสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

เฉินหูเสี่ยงรอให้หมัดของเวินเยี่ยนใกล้จะถึงตัวเขาที่สุด เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเปลี่ยนกระบวนท่ากางคัน

ช่างเป็นการตัดสินใจที่เด็ดเดียวน่าชื่นชม

เวินเยี่ยนนอนอยู่บนพื้นสนามประลองด้วยความมึนงง แขนทั้งสองข้างของเขาด้านชาไร้ความรู้สึก แม้ไม่แตกหัก แต่ในตอนนี้มันก็ไม่สามารถยกขึ้นได้

เขาแพ้แล้ว

เวินเยี่ยนหลับตาลงด้วยความเสียใจ เขาทะนงตนเกินไป ทำให้พ่ายแพ้ไปอย่างน่าเสียดาย เวินเยี่ยนไม่คิดว่าเฉินหูเอาชนะเขาได้ เขาคิดว่าที่แพ้เพราะประมาทไม่เขาจริงทำให้พ่ายแพ้ไป

เขาไม่คิดว่าจะแพ้ ให้กับคนบ้าที่ใช้แต่แรง อย่างเฉินหูได้

ทีมแพทย์ข้างสนามรีบวิ่งขึ้นไปบนสนามประลอง เฉินหูที่ได้ยินว่าตัวเองชนะ ก็หมดสติไปทันที

ทีมแพทย์รีบใช้เปลยกร่างของหวังเสี่ยวเปา เพื่อนำตัวไปรักษา

จิวโมไป๋และหวังเสี่ยวเปารออยู่ก่อนแล้ว พวกเขาตามทีมแพทย์ไปที่ห้องพยาบาล

แต่ยังไม่ทันที่จิวโมไป๋จะได้ตามไป

ผลการจับคู่ของเขาก็ประกาศออกมา

“ประกาศคู่ที่ 6 จิวโมไป๋ ปี 1 ต่อสู้กับ หลานซูเมิง ปี 1”

“เนื่องจากสนามประลองเสียหาย ทางเราจะขอเวลาซ่อมแซมสนามประลอง ภายใน 10 นาที”

หวังเสี่ยวเปาที่อยู่ด้านข้าง ก็ตกใจเช่นกัน

ทั้งสองมองหน้ากัน ก่อนที่หวังเสี่ยวเปาจะเป็นคนพูดก่อน

“ฉันไปดูน้องรองเอง นายกลับไปรอประลองเถอะ”

จิวโมไป๋พยักหน้าเขาใจ

จิวโมไป๋ไม่ไปที่ห้องรอปี 1 เพราะกลัวว่าจะพบกับหลานซูเมิง เขายินอยู่ที่ประตูทางเข้าของสนามประลอง

เมื่อถึงเวลา เสียงสัญญาณเรียกก็ดังขึ้น จิวโมไป๋เดินไปบนสนามประลองรอหลานซูเมิง

หลานซูเมิงค่อยๆ เดินมาอย่างช้าๆ ในมือขวาถือกระบี่ไม้ ทุกอย่างก้าวของเธอสะกดให้ผู้ชมหวันไหวคลั่งไคล้ เธอมาหยุดยืนตรงข้ามจิวโมไป๋เพียงสี่เมตร

“จิวโมไป๋ ฉันขอโทษที่วางแผนทำร้ายนาย ฉันรู้สึกผิดจริงๆ แม้นายจะโกรธฉัน ฉันก็ไม่ว่า นายสามารถโกรธฉันได้ ตามที่นายต้องการ แต่นายห้ามทำอะไรพี่หนานจิ้นเด็ดขาด” หลานซูเมิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย เหมือนกับว่าจิวโมไป๋เป็นฝ่ายผิด

จิวโมไป๋ส่ายหน้าเบาๆ เลือกที่จะไม่พูดออกมา

หลานซูเมิงจะพูดต่อ แต่เสียงเริ่มการประลองก็ดังขึ้นก่อน

“เริ่มการประลองได้!”

หลานซูเมิงยกกระบี่ขึ้นพร้อมต่อสู้ เธอพยายามจะพูดเกลื้อกล่อมจิวโมไป๋อีก แต่จิวโมไป๋ไม่สนใจ

ทันทีที่เริ่มการประลอง จิวโมไป๋ยกมืนซ้ายขึ้นมา เกิดเป็นพลังสีเขียวเข้ม กลายเป็นรากไม้สีเขียวนับสิบ พุ่งเข้าไปหาหลานซูเมิงที่ยืนอยู่เบื้องหน้า

“กฏแห่งธาตุไม้!”

“จิวโมไป๋ ก็เป็นผู้ตระหนักกฏแห่งธาตุ”

“ระดับกลาง! กฏแห่งธาตุไม้ระดับกลาง!”

“นักศึกษา 3 คนแล้วนะที่ตระหนักกฏแห่งธาตุได้ อยาคตของมหาวิทยาลัยเทียนซูจะต้องแข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน”

หลานซูเมิงตกใจไม่น้อย แต่เธอก็มีสติ สมแล้วที่เป็นอันดับ 1 ของนักศึกษาปี 1 กระบี่ไม้มือของเธอฟาดฟันรากไม้จนแตกกระจายสลายไป ท่าร่างว่องไว

ในชั่วเวลาที่หลานซูเมิง ถูกดึงความสนใจไปที่รากไม้สีเขียวเข้ม

จิวโมไป๋วางพลองไม้พิงอก และก็สบัดมือขวาออกไป รากไม้ที่หนาและใหญ่กว่าก่อนหน้า ก็ค่อยๆเลื้อยเหมือนงูไปตามพื้น โดยที่หลานซูเมิงไม่รู้สึกตัว

—-