ปรากายร้อยเหลี่ยมสลับซับซ้อนปรากฏขึ้นขัดขวางสายฟ้านับสิบ

“ชนชั้นขยะ”ชายผิวแดงใบหน้าบิดเบี้ยวเขาโบกมืออีกครั้งข่ายอาคมเปลวเพลิงพุ่งตามสายฟ้าทำลายปราการที่ขัดขวาง

ใบหน้าของจิวโมไป๋ซีดอย่างน่ากลัว ก่อนที่ข่ายอาคมปราการร้อยลักษณ์จะแตกเป็นเสี่ยงๆ สายฟ้าที่เหลือและเปลวเพลิงพุ่งไปที่อาณาเขตหัวใจพฤกษาบรรพกาล

จิวโมไป๋กัดฟันด้วยความโกรธ เขารู้ว่าอาณาเขตหัวใจพฤกษาบรรพกาลไม่สามารถป้องกันการโจมตีระลอกนี้ได้

เขาจะตายที่นี่ไม่ได้!

จิวโมไป๋ท่องเคล็ดบ่มเพาะพลังจิตวิญญาณหัวใจพิสุทธิ์ ดึงพลังวิญญาณที่สามารถใช้ได้ทั้งหมดมาป้องกันครั้งสุดท้าย ร่างของเขาปรากฏดอกบัวสีขาวสะอาด เขาใส่ไปที่ข่ายอาคมสีทองตรงหน้าขนาดของมันใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว

เมฆสีทองหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง พวกมันพยายามต่อสู้พยายามดูดซับพลังวิญญาณเพื่อสนับสนุนจิวโมไป๋

ในตอนนั้นเอง เมฆสีทองก็มีสีดำผสมเล็กน้อย

ทะเลสติพลันสั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง รอยร้าวบนอณาเขตทะเลสติสมานตัวอย่างรวดเร็ว

“เป็นไปไม่ได้”ชายผิวแดงรู้ได้ทันทีว่าเจ้าของร่างเลื่อนระดับเป็นประมาจารทองดำต้นแล้ว!

ในเวลาเดียวกันข่ายอาคมของเขาเองก็ตกลงไปอยู่ที่ปรมาจารทองดำต้นเช่นกัน

“ตาย!!!”จิวโมไป๋ตะโกนก้องข่ายอาคมกลายเป็นสีทองดำอ่อน จากนั้นมันก็ระเบิดการโจมตีออกมา

“ข่ายอาคมพยัคฆ์คำราม!“

โฮก!!! เสียงคำรามเป็นคลื่นพลังปะทะกับสายฟ้าและเปลวเพลิง พลังทั้งสามปะทะกันอย่างรุนแรงก่อนที่พลังทั้งสามจะกระจายหายไปจากการปะทะ

นี่คือความต้องการดั้งเดิมของเขาอยู่แล้ว ถ้าเขาไม่โชคดีเลื่อนระดับ ข่ายอาคมพยัคฆ์คำรามอาจจะสามารถเบี่ยงลดความรุนแรงของสายฟ้าและเปลวเพลิง

จิวโมไป๋ตั้งสติเขาไม่ปล่อยโอกาสให้หลุดไป ข่ายอาคมสีทองดำอ่อนนับสิบกลายเป็นแส้หนามฟาดไปที่ร่างวิญญาณของชาวผิวแดง

“อ๊ากกก!”ชายผิวแดงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

“ไม่ ไม่ ไม่!!! ฉันไม่เชื่อ!!!”ชายผิวแดงพยายามตอบโต้ แต่ในตอนนี้พลังวิญญาณของเขาลดลงอย่างรวดเร็วจนเหลือเพียงระดับทองคำกลาง

ฉึก!

“อ๊าาากก!”ชายผิวแดงกรีดร้องแส้หนามรัดทั่วร่างวิญญาณของเขาจนไม่สามารถขยับได้

ชายผิวแดงจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่างในตอนนั้นเอง ตรารับส่งก็หมดพลัง สัญลักษณ์เผ่าบนตราหายไปอย่างสมบูรณ์

ร่างวิญญาณของชายผิวแดงแตกเป็นชิ้นๆโดยที่เขาไม่แม้แต่จะกรีดร้อง

จิวโมไป๋เห็นดังนั้นก็โบกมือข่ายอาคมล้อมเศษเสี่ยววิญญาณเอาไว้ จิวโมไป๋มองเศษเสี่ยววิญญาณด้วยความเสียดาย ถ้าวิญญาณสมบูรณ์มากกว่านี้เขาจะสามารถสืบค้นวิญญาณเพื่อดูความทรงจำได้ แต่ด้วยเศษเสี่ยววิญญาณ มันยากที่จะดูความทรงจำได้

เขาจึงเก็บเศษเสี่ยววิญญาณลงในขวดหยก และปิดผนึกมัน

ในตอนนั้นเอง ตำหนักยุทธกระบี่เลือนเร้นก็สั้นสะเทือนอย่างรวดเร็ว กรรมชั่วในตำหนักอัดแน่นอย่างน่ากลัว

จิวโมไป๋ที่ได้สติก็ตกตะลึง

เขาไม่คิดเลยว่าจะโชคดีในคราวเคราะห์อย่างนี้

จิวโมไป๋ข่มใจไม่รีบใช้กรรมชั่วพวกนี้ เขาจะใช้ในตอนเลื่อนขั้นที่ 5 กระดูกสุดยอด

จิวโมไป๋ดึงสติกลับร่างก่อนจะกระอักเลือดอีกครั้ง เขาหยิบโอสถฟื้นฟูทั้งหมดมากินทันที

จากนั้นเขาก็นั่งฟื้นฟูพลังครู่หนึ่งเมื่อพลังกลับมาแล้ว เขาก็ลุกขึ้นมองไปที่กองเลือดและตรารับส่ง เขาโบกมือทำความสะอาดเลือดและเก็บตรารับส่งเข้าวงแหวนมิติเก็บของ จากนั้นเขาก็ทำลายหลักฐานจนหมด ก่อนที่เขาจะขึ้นไปชั้นบน มองไปยังอาคารอีกครั้งเขาก็โบกมือเปลวไฟเผาไหม้บ้านอย่างรวดเร็ว เขาก็ทะยานร่างหายไปทันที

ไม่ทิ้งร่องรอยใดๆไว้เบื้องหลัง

เปลวไฟลุกไหม้อย่างรวดเร็วชาวบ้านในหมู่บ้านเห็นเปลวไฟ พวกเขาก็วิ่งไปที่บ้านจอมมารพร้อมกับน้ำ เพื่อช่วยดับไฟ

10 นาทีต่อมาจอมมารในชุดสีดำออกมาจากป่าในมือถือถุงใส่สมุนไพร เขามองไปที่บ้านที่ไหม้เป็นขี้เถ้าด้วยความงุนงงก่อนที่เขาจะร้องคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยวพลังกดดันอันรุนแรงแผ่กระจายออกจากร่างของเขา

“เกิดอะไรขึ้น! ใครเผาบ้านของฉัน!!!”

ชายชุดดำ 2 คนที่ลอบติดตามจอมมารเห็นบ้านที่ถูกเผาไหม้ เขารีบรายงานไปที่คุณหนูของพวกเขาทันที

แต่ก่อนที่เขาจะได้ส่งข้อความ

จอมมารก็โผล่ที่ด้านหน้าของพวกเดา ดวงตาสองข้างแดงก่ำเหมือนปีศาจ

“พวกแกเป็นใคร ทำไมถึงอยู่ที่นี่?”

ชายชุดดำทั้งสองอ้าปากข้างด้วยความตกใจ

โดยที่ไม่รอให้พวกเขาได้ตอบ การโจมตีอันโหดร้ายก็พุ่งเข้าใส่พวกเขา…

จิวโมไปกลับไปที่ตัวเมือง เขาเปลี่ยนชุดปลอมตัวเป็นชายวัยกลางคนร่างผอม ในรูปลักษณ์นี้แม้แต่ญาติก็จำไม่ได้

จิวโมไป๋เดินชมตลาดกลางคืนย่านวัยรุ่นด้วยความสนใจ เขาเคยมาประเทศเกาะนับครั้งได้และทุกครั้งมาเพราะภารกิจ ดังนั้นเขาจึงไม่มีโอกาสได้เดินดูอะไรแบบนี้เลย

พรุ่งนี่เขาต้องทำภารกิจ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอีกไหม ดังนั้นเขาไม่พลาดที่จะเดินดู เขาคิดที่จะซื้อของฝากให้จิวเสวี่ยเหม่ย พ่อ แม่และคนอื่นๆ

ในระหว่างที่เขากำลังเลือกซื้อของฝาก อยู่ๆก็มีกลุ่มหญิงสาววัยรุ่นในชุดเปิดเผยเห็นผิวขาวเหมือนหยกเดินเข้ามาหาเขา

“คุณลุงสนใจไปกับพวกเราไหม”สาวสวยคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงหวานใส ท่าทางล่อลวงผู้คน

—