การกระทำของสองฝาแฝด จึงน่าประหลาดใจอย่างมาก

อิโทซะถอนสายตากลับ คิ้วขมวดแน่นขึ้นจนแทบเป็นปม เขารู้สึกว่าสำนักกำลังจะเผชิญหน้ากับอันตรายในอนาคต ถ้ามีคนแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นมันจะช่วยสำนักได้มากขึ้น เขาลังเลว่าจะพูดชักชวนทั้งสองดีไหม เขาเคยได้ยินมาบางว่าสองพี่น้องไดอิจิ ได้รับความช่วยเหลือจากริกะ ทำให้พวกเขาทั้งสองติดตามเป็นผู้คุ้มกันของเธอตั้งแต่นั้นมา พวกเขาพร้อมที่จะเอาชีวิตเข้าแลก ถ้าริกะตกอยู่ในอันตราย

ในตอนนี้เขาไม่รู้ว่า ทาคาฮิโระซ่อนตัวอยู่ที่ไหน ถ้าเขาชักชวนให้ทั้งสองเข้ารีบการสืบทอด เปิดโอกาสให้ทาคาฮิโระเข้าโจมตี ในเวลาที่พวกเขาแยกกัน ถ้าริกะบาดเจ็บหรือเสียชีวิต มันจะกลายเป็นจิตมารในใจของเขาได้

อิโทซะถอนหายใจก่อนจะส่ายหน้า เขาเป็นคนนอก ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปพูดชักชวน ตัดสินให้ทั้งสองทำตามความคิดของเขาเอง

เขายืนขึ้นมองไปรอบๆ เพื่อหาจิวโมไป๋ แต่ก็ไม่เห็น สุสานยังคงปกติไม่มีร่องรอยการต่อสู้ใดๆ ด้วยความแข็งแกร่งของจิวโมไป๋ เขาไม่น่าจะตกอยู่ในอันตรายในช่วงเวลาสั้นๆ เขาคิดว่าจิวโมไป๋คงเดินสำรวจโบราณสถาน เขาจึงเดินไปหาแมวดำ คิยูมิ

เธอกำลังได้รับการสืบทอดอยู่ การทดสอบเพื่อสืบทอดความทรงจำ จะอยู่ในโลกลวงตา ไม่เกี่ยวกับร่างกาย แต่อยู่ที่จิตใจ ทำให้คิยูมิในร่างแมวสามารถเข้าร่วมการสืบทอดได้

เวลาผ่านไปอีก 5 นาที

คลืนนนน พลังกดดันจากอีกด้านพลันพลุ่งพล่าน ทาเคยูชิลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ สายฟ้าสีม่วงพลันแลบไปมาทั่วร่าง เสียงสายฟ้าร้องคำรามดังกึกก้อง ก่อนที่เขาจะล้วงไปในเสื้อคลุมและหยิบถุงหนังสีน้ำตาลออกมา

ในตอนนั้นเองพลังกดดันก็แผ่กระจายออกมาจากร่างกาย เบื้องหน้าของเขา มีลูกพลังแสงสายฟ้าสีม่วงแดงเลือนรางปรากฏขึ้น ไม่รอช้าเขาฉีกถุงหนังออกอย่างแรง ก่อนที่แร่ต่างๆ และสมุนไพรที่มีออร่าสีแดงม่วงหลายสิบชิ้นจะถูกโยนลงไปในลูกพลัง

เปรี้ยง! บรรยากาศโดยรอบพลันหนักอึ้ง หมอกสายฟ้าที่บางเบา ก็ควบแน่นขึ้นอย่างรวดเร็วไม่นาน ก็ปกคลุมทั่วร่างของทาเคยูชิ

ก่อนที่พลังอันน่ากลัวจะระเบิดออกมาอย่างรุนแรง ลูกพลังม่วงแดงหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง หมอกสายฟ้าถูกลูกพลังดูดเข้าไปอย่างหิวโหย ร่างของทาเคยูชิสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เลือดสีแดงไหลเวียนอย่างรวดเร็ว เมื่อเลือดไหลผ่านหัวใจ มันก็กำจัดเลือดเสีย เหลือเพียงเลือดทีที่เต็มไปด้วยพลังชีวิต กล้ามเนื้อ อวัยวะภายในเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว เวลาผ่านไปไม่นานก่อนที่จะสงบลง ใบหน้าแดงของเขาระเรื่อเต็มไปด้วยพลัง มุมปากยกยิ้มขึ้นอย่างแผ่วเบา

ร่างกายของเขาเหมือนได้รับการเกิดใหม่ ความเสียหายที่เกิดจากการใช้วิชาต้องห้ามหายไปอย่างสมบูรณ์

ลูกพลังม่วงแดงที่เลือนรางกลายเป็นเหมือนจริง กลิ่นอายอันทรงพลังแผ่กระจายออกมา ก่อนที่มันจะเปล่งแสงกะพริบเบาๆ ก่อนจะพุ่งกลับไปในร่างของทาเคยูชิ คลื่นพลังอันรุนแรงก็สงบลง

ก่อนที่ม่านป้องกันจะหายไป ทาเคยูชิพุ่นลมหายใจออกมา ไอสีขาวพุ่งออกจากจมูกราวกับ ไอน้ำรถจักร ก่อนที่ลมหายใจจะสงบ เขาลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ เสียงกระดูกดังกลอบแกลบ จากการเปลี่ยนสภาพภายในร่างกาย ก่อนเสียงจะเบาลง เขาสามารถขยับร่างกายได้อย่างเป็นปกติ

อิโทซะที่ลอบมอง เห็นดังนั้นก็ยกมือแตะด้ามดาบโดยไม่รู้ตัว ลมหายใจของทาเคยูชิเต็มไปด้วยอันตราย มันรุนแรงกว่าผู้บ่มเพาะพลังขั้นที่ 6 โลหิตต้นทั่วไป

ทาเคยูชิสัมผัสได้ถึงจิตมุ่งร้าย เขาหันขวับมามองอิโทซะ ทั้งสองมองสบตากัน ดวงตาของทั้งสองแผ่จิตต่อสู้จางๆ แต่ไม่มีใครเคลื่อนไหว

ในตอนนั้นเองคลื่นพลังจากอีกด้านก็ระเบิดออกมา เรียกสายตาของทั้งสองให้หันไปมอง

ร่างของริกะปกคลุมไปด้วยสายฟ้าเหมือนกับทาเคยูชิ แต่สายฟ้าของเธอไม่มีความก้าวร้าวรุนแรง มันแลบกระจายเป็นจุดๆนับไม่ถ้วน เหมือนกลีบดอกไม้ที่ กระจายออกจากจากก้าน

ริกะลืมตาขึ้นดวงตาคู่งามเปล่งประกายระยิบระยับ เธอตั้งสติ ก่อนจะสังเกตเห็น ฝาแฝดไดอิจิ เธอยิ้มอย่างงดงาม ทำให้หัวใจของผู้คนสั่นไหวราวกับจะหลุดออกมา เธอขอบคุณทั้งสองที่ช่วยดูแลความปลอดภัยให้กับเธอ ก่อนที่เธอจะหยิบถุงหนังออกมาจากใต้เสื้อคลุม ถุงหนังของเธอมีขนาดใหญ่กว่าทาเคยูชิ 3 เท่า

ไม่รอช้าคลื่นพลังกดดันก็ระเบิดออกมาจากร่างของเธอ เงาดาบคาตานะที่อาบไปด้วยประกายสายฟ้าเลือนรางจะปรากฏขึ้นเบื้องหน้า เธอมองมันคู่หนึ่งก่อนจะตั้งสมาธิ ทำให้ดาบสายฟ้ามั่นคง เธอก็ฉีกถุงหนัง แร่หลากชนิดที่มีประกายสีม่วงก็ตกลงไปในเงาดาบสายฟ้าเลือนราง

เปรี้ยง! บรรยากาศโดยรอบพลันหนักอึ้ง หมอกสายฟ้าปกคลุมร่างของเธอ ก่อนที่จะถูกดาบสายฟ้าดูดเข้าไปเหมือนกับคาเคยูชิไม่มีผิด

เกิดแอ่งน้ำวนรอบร่างของริกะ หมอกสายฟ้าจำนวนมากถูกดูดเข้าไป ราวกับหลุมลึกไร้ก้น

ดาบสายฟ้าค่อยๆ ชัดขึ้น กลิ่นอายลี้ลับบางอย่างแผ่กระจายออกมา เวลาผ่านไปอีกไม่กี่อึดใจดาบสายฟ้าก็ปรากฏขึ้นอย่างสมบูรณ์ กลิ่นอายลี้ลับขับเน้นให้ดาบสายฟ้าของริกะดูงดงาม เหมือนงานศิลปะ มากกว่าศาสตราวุธที่ใช้เข่นฆ่าสังหาร

ดาบสายฟ้าส่องแสงสีม่วงก่อนจะพุ่งเข้าไปในร่างของริกะ

พลังกดดันอันน่ากลัวก็สงบลง ทุกอย่างกลับไปสงบเหมือนเดิม