“การประลองถูกตัดสินแล้ว ไม่จำเป็นต้องต่อสู้อีก!”พันเอกนาคามูระกล่าวด้วยน้ำเสียงเข้มงวด เต็มไปด้วยพลัง

ทาคาฮิโระถอนสายตาจากจิวโมไป๋ มองไปยังพันเอกนาคามูระ ก่อนจะยิ้มและกล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“ขออภัยที่ผมขัดขวางการประลอง แต่เพราะศักดิ์ศรีของตระกูลอิชิดะ ผมไม่สามารถละทิ้งได้”ทาคาฮิโระพูดลื่นไหลราวกับว่าเป็นเรื่องจริง

พันเอกนาคามูระเริ่มโกรธจริงๆ เพราะข้ออ้างของทาคาฮิโระมันไร้สาระสิ้นดี เพราะเขารู้จักตระกูลอิชิดะ ที่ชอบทำอะไรลับหลัง ลอบกัด ใช้ชื่อเสียงของสำนักทำเรื่องเลวทรามมากมาย คำพูดที่ออกจากปากของอีกฝ่ายล้วนไม่น่าเชื่อถือ

พันเอกนาคามูระมองเห็นความเจ้าเล่ห์ ผ่านท่าทางสุภาพของทาคาฮิโระ แตกต่างจากพี่ชายที่เป็นคนถือดี แต่ก็ซื่อสัตย์

“ผู้อาวุโสนอกนาคามูระ ถ้ามันเกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีของตระกูลอิชิดะจริงๆ ก็ปล่อยให้ศิษย์ทาคาฮิโระต่อสู้เถอะ”ผู้อาวุโสคนหนึ่งพูดขึ้น เขาแสดงตัวว่าอยู่ข้างทาคาฮิโระอย่างชัดเจน

พันเอกนาคามูระมองผู้พูดด้วยดวงตาแข็งกร้าว แต่อีกฝ่ายไม่มีความเกรงกลัว

“ไม่ต้องเถียงกัน สิทธิ์เข้าโบราณสถาน 2 ตำแหน่งตัดสินแล้ว ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ การประลองของศิษย์ทาคาฮิโระและแขกจิวโมไป๋ถือว่าเป็นการประลองรอบนอกก็แล้วกัน”ผู้อาวุโสคนหนึ่งพูดขึ้น ผู้อาวุโสคนอื่นต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย

แววตาของพันเอกนาคามูระส่องประกลายเย็นยะเยือกออกมา

เขาไม่กลับมาที่สำนัก แค่ไม่กี่เดือน ดูเหมือนว่า อิทธิพลของตระกูลอิชิดะจะเพิ่มขึ้น จนคำพูดของเขาไม่มีน้ำหนักแล้ว

ไม่รู้ว่าศิษย์พี่เจ้าสำนัก จะรู้ตัวหรือยังว่าหลังบ้านของตัวเองเริ่มไม่มั่นคงแล้ว

พันเอกนาคามูระสูดลมหายใจข่มความโกรธ เขาไม่สามารถระเบิดออกมาตอนนี้ได้ ต้องรอตรวจสอบก่อน เมื่อใจเย็นลงแล้วเขาก็พยักหน้า

“ได้ การประลองจะเป็นการประลองนอกรอบ สิทธิ์เข้าโบราณสถานจะไม่เปลี่ยนแปลง”

เมื่อได้ยินที่พันเอกนาคามูระพูด คนของฝั่งตระกูลอิชิดะยิ้มออกมา คิดว่าตัวเองสามารถกดดันตระกูลนาคามูระ ตระกูลหลักของสำนักได้

พันเอกนาคามูระไม่สนใจท่าทางของคนอื่น เขาหันหลังเดินไปยังสนามประลองอีกแห่ง เจ้าอาวาสหงหมิงไม่ออกความเห็นใดๆ เขาและศิษย์ทั้งสองเดินตามพันเอกนาคามูระไป

ศิษย์ในสำนักที่ไม่รู้ถึงความตึงเครียดของระดับบนของสำนัก พวกเขาต่างก็ตื่นเต้นที่จะได้เห็นความแข็งแกร่งของทาคาฮิโระ อัจฉริยะระดับสุดยอดของสำนัก เพราะนอกจากการประลองจัดอันดับ น้อยครั้งที่ทาคาฮิโระจะเข้ารวมการประลอง

ทุกคนเปลี่ยนสนามประลอง

จิวโมไป๋ไม่ปฏิเสธการประลอง เขาเดินไปหยิบพลองเหล็กอันใหม่ ก่อนจะเดินขึ้นไปบนสนามประลองใหม่ สายตามองไปยังร่างของทาคาฮิโระด้วยแววตาครุ่นคิด

เมื่อตอนที่ทาคาฮิโระเดินเข้ามา กระบี่เลือนเร้นสั่นเตือน ทำให้เขามองเห็นกรรมชั่วอันมหาศาลที่อาบร่างของอีกฝ่าย ราวเปลวไฟที่กำลังลุกไหม้

กรรมชั่วระดับนี้ จะต้องฆ่ามนุษย์ไปไม่น้อยกว่าไปร้อยชีวิต!

และเขายังสัมผัสได้กลิ่นอายบางอย่าง ที่คุ้นเคยจากร่างของอีกฝ่ายได้ มันเหมือนกับกลิ่นอายของเด็กสาวสีดำ!

เขาคาดเดาว่าอีกฝ่ายจะต้องเป็นคนของเด็กสาวสีดำ เหตุผลที่มาท้าสู้กับเขาเพราะต้องการค้นหาตัวตนของผู้ที่จัดการเด็กสาวสีแดง เขาเป็นคนที่ไม่มีหลักฐานที่อยู่อย่างชัดเจน ไม่แปลกที่เด็กสาวสีดำจะสงสัย

แต่เขาไม่คิดเลยว่าเด็กสาวสีดำจะมีอิทธิพล มาถึงสำนักโบราณของประเทศเกาะได้ ตัวตนของเด็กสาวสีดำดูเหมือนจะไม่ง่าย

จิวโมไป๋ยืนบนสนามประลองด้วยท่าทางผ่อนคลาย ไม่กังวล แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีความสามารถตรวจสอบความแข็งแกร่งได้ ก็ไม่สามารถคาดเดาตัวตนของเขาได้ เพราะตอนนี้ความแข็งแกร่งของเขาลดลงอย่างมาก ไม่สามารถเทียบกับเขาในตอนที่สู้กับเด็กสาวสีแดงได้เลย

ผู้อาวุโสวัยกลางคนร่างกายกำยำมาเป็นพิธีกรแทนพันเอกนาคามูระ ที่ยืนอยู่ข้างสนามประลอง

“การประลองนอกรอบ เริ่มได้!”

จบคำทาคาฮิโระก็พุ่งเข้าหาด้วยความเร็วสูง เป็นเส้นตรงทิ้งเงาเลือนลางไว้ด้านหลัง พริบตาก็มาถึงหน้าของจิวโมไป๋ ดาบยาวชักออกจากฝักเสียงเช้งดังกังวาน ก่อนที่แสงสีเงินจะตัดเข้าที่ร่างของจิวโมไป๋

จิวโมไป๋เอียงร่างเล็กน้อย หลบห่างจากคมดาบเพียงหนึ่งคืบ

ทาคาฮิโระกวัดแกว่งดาบด้วยความเร็วสูง วิถีดาบของทาคาฮิโระรวดเร็วฉับไว วิชาดาบเหมือนกับพี่ชายของเขาไม่มีผิด แต่ในวิถีดาบแฝงไปด้วยเจตนาซ่อนเร้น ถ้าประมาทคมดาบจะพุ่งตัดร่างโดยไม่รู้ตัว

จิวโมไป๋อ่านการโจมตีของทาคาฮิโระ เขาก็รู้ได้ทันทีว่าอีกฝ่ายกำลังเลียนแบบการโจมตีของพี่ชายตัวเอง เขาไม่รู้ว่าเจตนาของทาคาฮิโระคืออะไร

แต่เขาไม่เสียเวลาต่อสู้ เพื่อปรับสภาพร่างกายเหมือนตอนที่ต่อสู้กับทาคายูชิอีก

เขาควงพลองเหล็กป้องกัน ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวอย่างดุดันพลังกดดันระเบิดออกอย่างรุนแรงหลอมรวมไปที่พลองเหล็กและฟาดออกไป เงาพลองขยายใหญ่ราวเสายักษ์ฟาดกวาดใส่ร่างของทาคาฮิโระอย่างดุดัน

เสียงแหวกอากาศดังกระหึมน่าสะพรึงกลัว ทาคาฮิโระยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะทำสิ่งที่น่าเหลือเชื่อ เขาพุ่งเข้าไปหาจิวโมไป๋โดยไม่หลบพลองเหล็กที่ใกล้เข้ามา คมดาบสีเงินแทงไปยังคอของจิวโมไป๋ เสียงทะลวงผ่านอากาศแหลมสูงน่าหวาดกลัว

ทาคาฮิโระตัดสินใจอย่างโจมตีอย่างเด็ดขาด

ใครกลัวถอนการโจมตีเพื่อหลบก่อนจะพ่ายแพ้ทันที!

ผู้ที่ดูการประลองต่างกรีดร้องด้วยความตกใจ

เหล่าผู้อาวุโสขมวดคิ้ว กับกระบวนท่าอันตราย พวกเขาไม่เข้าใจเจตนาของทาคาฮิโระที่ต้องการประลองกับจิวโมไป๋

คมดาบและพลองเหล็กโจมตีเข้าใส่คู่ต่อสู้ เหลือระยะห่างไม่มากนัก ใครถูกโจมตีแม้จะไม่ถึงตาย แต่ก็ต้องเข้ารักษาหลายชั่วโมง

ในชั่วเวลาก่อนที่การโจมตีจะถึงร่างของฝ่ายตรงข้าม คมดาบและพลองเหล็กก็หยุดกึก ห่างจากร่างของฝ่ายตรงข้ามเพียง 1 นิ้ว

จิวโมไป๋และทาคาฮิโระจ้องตากันนิ่ง ไม่มีใครแสดงท่าทางหวาดกลัวออกมา

วูบบ ในชั่วพริบตา ทั้งสองก็ดึงอาวุธกลับและโจมตีออกพร้อมกัน เสียงปะทะกันตั้งสนั่น สะเก็ดไฟสีแดงส้มสาดกระจายไปทั่วทุกที่ๆพวกเขาแลกเปลี่ยนการโจมตีกัน

ปัง! พลองแทกกระแทกเข้าที่อก ทาคาฮิโระยกดาบขึ้นมาป้องกัน แต่ด้วยพลังโจมตีอันแข็งแกร่ง ร่างของเขากระเด็นออกมาหลายก้าว จิวโมไป๋พุ่งตามติดๆพลองเหล็กนับไม่ถ้วนโจมตีออกมาราวสะเก็ดอุกกาบาตถล่ม

ทาคาฮิโระใช้ท่าร่างอันรวดเร็ว หลบทุกการโจมตีพร้อมกับฟาดฟันตอบโต้

ทั้งสองแลกเปลี่ยนการโจมตีอีกหลายสิบครั้งก่อนจะแยกกัน

จิวโมไป๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย พละกำลัง การตอบสนองของทาคาฮิโระไม่ธรรมดา ไม่ต้องพูดถึงการควบคุมวิชาดาบถึงระดับตระหนักรู้ อีกเพียงก้าวเดียวจะเข้าสู่ระดับเจตจำนงแล้ว

ดูจากอายุทาคาฮิโระน่าจะอายุห่างกับเขาไม่มากนัก พรสวรรค์ระดับนี้น่ากลัวจริงๆ คนที่มีกรรมชั่วระดับนี้ ถ้าปล่อยให้มีชีวิตอยู่ต่อ จะต้องมีกี่คนที่ต้องสังเวยชีวิต

แววตาของจิวโมไป๋เปลี่ยนไปเล็กน้อย ไม่รอช้าร่างของเขาพลันแยกออกมาเป็น 3 ร่างแยกซ้ายขวาและตรงกลาง เข้าโจมตีพร้อมกันพลองเหล็กสามอันโจมตีจากรอบทิศทาง ไร้ทางหลบหนี

ทาคาฮิโระใจเย็นแตะที่ด้ามดาบก่อนจะฟาดฟันออกมา คลื่นดาบพุ่งออกไปตัดร่างทั้งสามจนขาดครึ่ง สีหน้าของทาคาฮิโระเปลี่ยนไป ก่อนที่เขาจะก้มตัวลง พลองเหล็กฟาดผ่านเหนือหัวของเขาไปเพียงเล็กน้อย สายลมกรรโชกพัดผ่านร่างของเขาจนเสื้อโบกสะบัดอย่างแรง

ถ้าเขาไม่หลบ จะต้องโดนพลองเหล็กฟาด จนสลบอย่างแน่นอน

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะลุกขึ้น การโจมตีต่อไปก็เข้ามาที่ใบหน้าของเขา

เปรี้ยง! เข่ากระแทกที่หน้าอย่างจัง

ร่างของทาคาฮิโระลอยขึ้นจากพื้น จิวโมไป๋ม้วนตัวลงพื้นก่อนจะฟาดพลองเหล็กไปที่ข้างลำตัวอย่างไม่อ้อมแรง

ปัง! ร่างของทาคาฮิโระกระเด็นออกไปราวกระสุนปืน ก่อนจะกลิ้งไถลไปกับพื้นหลายตลบ จนเกือบถึงขอบสนามประลอง ก็หยุดก่อนที่จะตก

จิวโมไป๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย เพราะการโจมตีเมื่อครู่ ทาคาฮิโระสามารถตอบสนองได้ทันอย่างชัดเจน แต่อีกฝ่ายไม่ป้องกันยอมถูกโจมตีอย่างจัง

ทาคาฮิโระลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ จมูกมีเลือดไหลออกมา สีหน้าของเขาแสดงออกถึงความเจ็บปวด

“ฮ่าๆ ฉันไม่คิดเลยว่า ฉันจะถูกโจมตีอย่างนี้”ทาคาฮิโระหัวเราะขึ้นมาพร้อมกับเช็ดเลือดที่จมูกออก แววตาที่มองมาเปลี่ยนเป็นแหลมคม พลังกดดันระเบิดออกมาอย่างรุนแรง คลื่นดาบแหลมคมไหลไปรวมกันในฝักดาบ

จิวโมไป๋หรี่ตาลง ก่อนจะเป็นฝ่ายเข้าโจมตีก่อน เขาไม่รู้ว่าทาคาฮิโระวางแผนอะไร เขาจะไม่เป็นฝ่ายขอยอมแพ้

ทาคาฮิโระชักดาบออกมาออกไปด้วยความเร็วสูง คลื่นพลังดาบสีเงินพุ่งผ่านอากาศออกไป พริบตาก็พุ่งเข้าใกล้ร่างของจิวโมไป๋ที่พุ่งมา

จิวโมไป๋ม้วนตัวหลบคมดาบเฉียดร่างของเขาไปเพียงเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะพุ่งตัวไปต่อโดยไม่เสียจังหวะ

ทาคาฮิโระฟาดฟันคลื่นดาบโจมตีออกไปนับสิบครั้ง

จิวโมไป๋สามารถหลบได้หมด ก่อนจะเข้าถึงร่างของทาคาฮิโระ เขาก็กระโดดสูงยกพลองเหล็กก็ฟาดลงที่หัวของทาคาฮิโระอย่างรุนแรง พลังกดดันระเบิดออกมาราวภูเขาถล่ม

ทาคาฮิโระถูกพลังกดดัน กดทับจนร่างกายอึดอัดราวกับถ่วงน้ำหนักการเคลื่อนไหวช้าลง เขาต้องใช้ท่าร่างถอยเท้าหลบไปด้านหลัง พลองเหล็กฟาดพลาดลงพื้นจนเกิดหลุมลึก ในตอนนั้นเองจิวโมไป๋ก็ใช้พลองเป็นที่ค่ำยันเหวี่ยงตัวพุ่งเข้าหาทาคาฮิโระ และยกเท้าถีบไปอย่างแรง

เปรี้ยง! ทาคาฮิโระใช้แขนซ้ายยกขึ้นป้องกัน แต่เพราะแรงเหวี่ยงทำให้พลังโจมตีเพิ่มขึ้น ทำให้แขนซ้ายไม่สามารถป้องกันแรงปะทะได้ทั้งหมด แรงกระแทกส่งร่างของทาคาฮิโระไปที่ขอบสนามประลอง จิวโมไป๋หรี่ตาลงเขารู้ถึงเจตนาของอีกฝ่าย ว่าจะแกล้งตกสนามประลอง

จิวโมไป๋ตัดสินใจในชั่วพริบตา เขาทิ้งตัวลงพื้น เหวี่ยงพลองเหล็กแทงไปที่ท้องของทาคาฮิโระอย่างแรง

ตูม! ร่างของทาคาฮิโระบิดงออย่างน่ากลัว

“อัก!”ทาคาฮิโระกระอักเลือดออกมาหนึ่งคำ ขายกขึ้นลอยจากพื้น ร่างจะกระเด็นออกจากสนามประลอง แต่ในตอนนั้นเอง จิวโมไป๋ก็ควบคุมพลองเหล็กด้วยท่าทางแยบยล เกี่ยวร่างของทาคาฮิโระและเหวี่ยงกลับไปสนามประลอง

ผู้ที่ดูการประลองอยู่ตกตะลึง ไม่มีใครคิดว่าจิวโมไป๋จะไม่ยอมปล่อยทาคาฮิโระตกจากสนามประลอง และยังโยนร่างของทาคาฮิโระไปกลางสนามประลองอีกด้วย!

จิวโมไป๋เดินไปหาร่างของทาคาฮิโระอย่างช้าๆ ก่อนจะกล่าวยั่วยุ

“คิดจะประลองแล้ว อย่าแกล้งทำเป็นยอมแพ้ มันน่าอาย!”

ทาคาฮิโระที่นอนคว่ำหน้าอยู่ หันหัวมาทางจิวโมไป๋ดวงตาฉายจิตสังหารเพียงพริบตา ก่อนที่เขาจะหลับตาซ่อนมันไว้ โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น แต่จิวโมไป๋ที่มีจิตสัมผัสแหลมคม เขาเห็นถึงจิตสังหารของทาคาฮิโระอย่างชัดเจน

ทาคาฮิโระนอนไม่ยอมลุกขึ้น เหมือนจะหมดสติไปแล้ว

ผู้อาวุโสร่างกำยำเห็นดังนั้น ก็ยกมือขึ้นและประกาศ

“จบการประลอง ผู้ชนะจิวโมไป๋!”

ผู้คนที่ดูการประลองต่างพูดคุยกันดังกระหึม เพราะพวกเขาไม่คิดว่าทาคาฮิโระจะแพ้และแพ้เร็วแบบนี้!

ทีมแพทย์เข้ามายกร่างของทาคาฮิโระที่แกล้งหมดสติออกไป

จิวโมไป๋มองตามร่างของทาคาฮิโระด้วยแววตาครุ่นคิด

—