แม้ว่าเขาจะไม่เคยพบกับเทพพยากรณ์โดยตรง เขาก็ได้ยินข้อมูลเกี่ยวกับเทพพยากรณ์ ว่าเขาเคยเป็นหนึ่งในบุคคลระดับสูงของประเทศมังกร เขามีส่วนช่วยอย่างมาก ที่ทำให้ประเทศมังกรในยุครุ่งอรุณพัฒนาอย่างรวดเร็ว เขาแทบจะได้รับเกียรติ ให้เป็นวีรชนของประเทศ

แต่ในช่วงเวลาหลังจากที่เกิดการสังหารหมู่นักวิจัย ประเทศเกิดความระส่ำระสาย เทพพยากรณ์ได้ออกจากประเทศมังกร และได้เข้าร่วมกับวิหารโลหิตศักดิ์สิทธิ์ แห่งทวีปตระวันตก

ในเวลาไม่นาน เขาได้กลายเป็นพระคาร์ดินัลชั้นสูงแห่งวิหารโลหิตศักดิ์สิทธิ์!

ในเวลาต่อมา เทพพยากรณ์ได้กลับมาประเทศมังกร ในช่วงเวลานั้น ประเทศกำลังเข้าสู่ความโกลาหลที่สุด กลุ่มอำนาจต่างๆ ต่อสู้กันเพื่อขนาดอิทธิพลและรวบรวมทรัพยากรในการบ่มเพาะพลัง เทพพยากรณ์ได้อาศัยชื่อเสียง ที่เคยช่วยเหลือประเทศมาหลายปี เผยแผ่ศาสนาของวิหารโลหิตศักดิ์สิทธิ์ ให้กับประชาชนที่กำลังดิ้นรนอยู่ตรงกลางระหว่างการต่อสู้ของกลุ่มอำนาจ

ทำให้เทพพยากรณ์ได้รวบรวมผู้เชื่อจำนวนมาก และได้เริ่มการโจมตีประเทศจากภายใน ด้วยความเชื่อในการชำระบาปให้กับประเทศ

ในเหตุการณ์นั้น เทพพยากรณ์ได้สร้างความเสียหายมากมาย ให้กับประเทศอย่างหนัก เหตุผลที่ประเทศทรุดลงอย่างรวดเร็วในเวลาไม่นาน เทพพยากรณ์เป็นตัวการหลักสำคัญในการทำลายประเทศก็ว่าได้

สุดท้ายเทพพยากรณ์ ก็ถููกจี้หยางเฟยขับไล่ออกจากประเทศมังกร

ในการต่อสู้ครั้งนั้น เทพพยากรณ์สามารถเอาตัวรอด จากการต่อสู้กับจี้หยางเฟย ที่ในตอนนั้นความแข็งแกร่งของเขาเกือบถึงขีดสุดของโลกแล้ว มันแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของเทพพยากรณ์ได้อย่างชัดเจน

แต่ว่าหลังจากเทพพยากรณ์หลบหนีออกจากประเทศมังกร เขาก็ได้หายสาบสูญไปอย่างลึบลับ ไม่ปรากฏตัวอีกเลย

การหายตัวไปของเทพพยากรณ์กลายเป็นเรื่องลึกลับ ที่พูดถึงในเวลาต่อมา…

ผู้คนต่างสงสัยว่าทำไมเทพพยากรณ์ ถึงทรยศประเทศมังกร ไม่มีใครสามารถให้คำตอบได้ มีสมมติฐานมากมายเกิดขึ้น ที่พวกเขาคิดว่าถูกต้องที่สุดคือ เทพพยากรณ์ได้ทำนายอะไรบางอย่าง และถูกพลังฟ้าดินลงโทษกลายเป็นบ้าคลั่ง

แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ความเสียหายที่เทพพยากรณ์ได้สร้างให้กับประเทศมังกรนั้นเป็นเรื่องจริง ไม่มีอะไรสามารถลบล้างบาปของเขาได้

เทพพยากรณ์จึงกลายเป็นผู้ทรยศประเทศ ที่ผู้คนต่างเกลียดชัง และจะสาปแช้งไปอีกนับสิบ นับร้อยปี หรือนับพันปี

จิวโมไป๋สูดลมหายใจลึกๆพยายามระงับความโกรธลง หลังจากได้ย้อนเวลามาเขาเคยมีความคิดที่จะฆ่าเทพพยากรณ์ แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะเทพพยากรณ์มีตำแหน่งสูงในรัฐบาล เขาไม่สามารถทำอะไรได้

แต่เขาไม่คิดเลยว่าเทพพยากรณ์ จะกลายเป็นบรรพบุรุษ ที่มีสายเลือดเดียวกับเขา!

จิวโมไป๋คิดถึงตรงนี้ เขาก็ตระหนักถึงบางอย่างได้ จิตใจของเขาดิ่งลงอย่างรวดเร็ว

ลู่หว่านที่มองการแสดงออกของจิวโมไป๋ ก็เลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมอยู่ๆจิวโมไป๋ถึงจิตตกอย่างนั้น

จิวโมไป๋ตกอยู่ในภวังค์ของตัวเอง

ความสงสัยบางอย่างในอดีต ที่เขาหลงลืมได้รับคำตอบ

เขาเคยสงสัย ว่าทำไมเขาถึงมีโอกาสได้ทดสอบเข้าหน่วยวิจัยได้ ทั้งๆที่ในตอนนั้นความสามารถในการปรุงยาของเขา ยังไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งให้เห็นมากนัก และเขายังเป็นนักปรุงยาในช่วงอายุที่มากแล้ว ไม่น่าจะมีใครสังเกตเห็นถึงความสามารถของเขาได้

ไม่ต้องพูดถึงหน่วยมังกรซ่อน ที่คัดเลือดคนอย่างเข้มงวด พวกเขาคัดเลือกเฉพาะระดับหัวกะทิ คนธรรมดาไม่สามารถแม้แต่จะยืนหน้าประตูด้วยซ้ำ

แต่เขาที่เป็นเพียงนักปรุงยาโนเนม ได้มีโอกาสเข้าทดสอบ

ถึงจะบอกว่าเขาได้รู้จักกับหลิวยี่อิง มันก็เป็นไปไม่ได้เลย

ที่จริงแล้วมีกฎระเบียบมากมาย ที่ไม่สามารถฝ่าฝืนได้ ไม่อย่างนั้นจะมีคนฝากเข้าหน่วยมังกรซ่อนมากมายแล้ว

เขาจึงเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ สุดท้ายก็ลืม

ตอนนี้เมื่อรู้ว่าเขามีความเกี่ยวข้องกับเทพพยากรณ์ ไม่แปลกเลยที่คนของหน่วยมังกรซ่อน จะจับตาดูเขา เมื่อรู้ว่าเขามีความสามารถในการปรุงยา พวกเขาจึงให้เขาได้ทดสอบเข้าหน่วยวิจัย เมื่อเขาผ่านการทดสอบเข้าหน่วยวิจัย เขาก็อยู่แต่ในหน่วยวิจัย แทบจะไม่ได้ย่างเท้าออกจากหน่วยเลย

หลังจากที่เทพพยากรณ์หายไป การจ้องมองมาที่เขาก็ลดลง เมื่อถึงช่วงเวลาที่ประตูมิติถูกเปิดออก ความสนใจในตัวเขาก็ลดลง เขาจึงมีโอกาสได้ออกจากหน่วยมังการซ่อนและเข้าสู่มิติต่างๆ

จิวโมไป๋ตั้งสติได้ในที่สุด เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้ ในตอนนี้เหตุการสังหารหมู่นักวิจัย ที่เป็นชนวนการตกต่ำของประเทศไม่เกิดขึ้น ดังนั้นจึงไม่มีความสับสนวุ่นวายภายในประเทศ

เทพพยากรณ์จังไม่มีโอกาสหลบออกจากประเทศได้ แสดงว่าในตอนนี้ เทพพยากรณ์ยังอยู่ในประเทศมังกร

จิวโมไป๋เงยหน้าขึ้นมองอาจารย์สาวและถาม

“ตอนนี้เทพพยากรณ์ อยู่ที่ไหน?”

ลู่หว่านสังเกตเห็นเจตนาสังหารจากจิวโมไป่ได้

“นายจะทำอะไร อย่าคิดที่จะทำอะไรหุนหันพลันแล่น! เทพพยากรณ์เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของรัฐบาล คนธรรมดาไม่สามารถเข้าใกล้เทพพยากรณ์ได้ แม้ว่าในอนาคตเทพพยากรณ์จะทำอะไรร้ายแรงก็ตาม แต่ในตอนนี้ ไม่สามารถทำอะไรเทพพยากรณ์ได้”

จิวโมไป๋เงียบก่อนจะนึกขึ้นได้ ในปัจจุบันเทพพยากรณ์ ยังเป็นบุคคลสำคัญของประเทศมังกรอยู่ ในตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรอีกฝ่ายได้จริงๆ

จิวโมไป๋ได้แต่พ้นลมหายใจด้วยความผิดหวัง เก็บความคิดที่จะโจมตีเทพพยากรณ์เอาไว้

ใช้เวลาคู่หนึ่ง จิวโมไป๋ก็สามารถสลัดความคิดด้านลบออกไปได้ เขาหันมามอง ลู่หว่านที่หยิบจนมขึ้นมากินอย่างใจเย็น เขาจึงถามเธอด้วยความสงสัย

“ถ้าคุณรู้ว่าฉันมีส่วนเกี่ยวข้องกับเทพพยากรณ์จริงๆ คุณก็น่าจะคิดว่าผมสามารถปลุกความสามารถพิเศษ’ทำนาย’ ไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงรู้ว่าผมได้ย้อนเวลา?”

ลู่หว่านยิ้ม”ในอดีต ฉันเคยพบกับตาแก่เทพพยากรณ์ และได้ลองทดสอบความสามารถในการ’ทำนาย’แล้ว มันเป็นแค่การเห็นนิมิตรที่ไม่ชัดเจน แต่นายสามารถบ่มเพาะพลัง เรียนรู้การปรุงยา และสามารถรู้ถึงวิชาของฉันได้ มันไม่มีทางเป็นความสามารถ’ทำนาย’อย่างแน่นอน”

ลู่หว่านไม่ได้อธิบาย ว่าเธอรู้ได้ยังไงว่าจิวโมไป๋ย้อนเวลา เธอไม่มีทางพูด ว่าเธอรู้จากการอ่านนิยายอย่างแน่นอน ก่อนยุครุ่งอรุณเมื่อเธออายุได้ 15 เธอได้อ่านนิยายนิยายมากมาย โดยเฉพาะนิยายรักแฟนตาซีเกิดใหม่ ย้อนเวลา ระบบ อื่นๆ

เมื่อโลกเข้าสู่ยุครุ่งอรุณยุคสมัยแห่งการบ่มเพาะพลัง วัฒนธรรมความบันเทิงถูกทอดทิ้ง ไม่ต้องพูดถึงนิยายต่างๆที่ถูกทับอยู่ด้านล่างสุดไม่มีใครคิดที่จะหยิบขึ้นมาอ่าน

ถ้ามีใครเคยอ่านนิยายย้อนเวลา และเห็นจิวโมไป๋ ที่พัฒนาอย่างรวดเร็วจนน่าประหลาดใจ อาจเกิดความสงสัยขึ้นมาได้ แต่ก็ยังไม่สามารถปักใจเชื่อว่าจิวโมไป๋ย้อนเวลาจริงๆ

ลู่หว่านที่เห็นจิวโมไป๋ ใช้วิชาที่เธอสร้างขึ้น และไม่เคยบอกใคร ทำให้เธอเกิดความคิดที่ว่าจิวโมไป๋อาจย้อนเวลาได้

เมื่อร่วมเข้ากับข้อมูลที่เธอได้หามาก่อน เธอจึงมั่นใจว่าจิวโมไป๋ได้ย้อนเวลาจริงๆ!