My Iron Suit ตอนที่ 13: สตีฟเอาชนะผู้คน

ในเวลานี้สตีฟกำลังคุกเข่าอยู่ในตรอกหลังโรงหนังเผชิญหน้ากับชายร่างสูงที่แข็งแกร่ง

ภาพยนตร์โฆษณาชวนเชื่อเกี่ยวกับความรักชาติก่อนที่ภาพยนตร์จะทำให้สตีฟเลือดตาแทบกระเด็นและเขาไม่สามารถเข้าร่วมกองทัพได้ทันทีและไปที่สนามรบยุโรป แต่ชายหนุ่มตรงหน้าเขาตะโกนอย่างไม่สบอารมณ์

“ใครสนใจเรื่องนี้มาดูหนังกันเถอะ!”

“โอ้มากันมันเถอะ” สตีฟรู้สึกอึดอัดมากกับพฤติกรรมของเขาและเขาก็หยุดพูด

เมื่อการโปรโมตออกอากาศไปยังสนามรบในต่างประเทศเหล่าทหารกล้าได้รับบาดเจ็บสาหัสและนอนอยู่บนเปลหามหลายคนในที่เกิดเหตุหน้าแดงและผู้หญิงบางคนถึงกับน้ำตาไหล

และชายหนุ่มก็เริ่มกรีดร้องอีกครั้ง

สตีฟโกรธมากครั้งนี้ “คุณหุบปาก!”

เยาวชนที่อยู่หน้าข่าวลุกขึ้นยืนและสูงมากกว่าสตีฟทั้งตัว มันกำยำและแข็งแกร่งมาก

จากนั้นทั้งสองก็มาที่ตรอกด้านหลังและเตรียมแก้ปัญหาความขัดแย้ง แน่นอนว่าคนที่มีกำลังแข็งแกร่งก็ดูสตีฟเหมือนกัน

คนมองลงไปที่สตีฟตรงหน้าเขา สตีฟเตี้ยและผอมมากและเขาก็กล้าที่จะยั่วโมโหตัวเอง เขาไม่รู้จริงๆว่าจะอยู่และตายยังไง เขาต้องให้บทเรียนเขาบ้าง

สตีฟยังเงยหน้าขึ้นมองชายที่แข็งแกร่งตรงหน้าเขา อาจารย์บอกว่าเมื่อคนทำผิดและการพูดไม่มีประโยชน์จะต้องตบเขา วิธีนี้จะช่วยให้เขาจำบทเรียนและแก้ไขข้อผิดพลาดได้ สตีฟเองมักจะพูดกับความลำบากใจกับ เฉินโม และเขาก็เข้าใจเรื่องนี้อย่างลึกซึ้ง มันเป็นความทรงจำระยะยาวจริงๆ

เมื่อเห็นคนอ่อนแอต่อหน้าเขาถึงกับกล้าพูดกับตัวเองและหมัดที่โกรธเกรี้ยวก็พุ่งเข้าหาสตีฟ หากเป็นสตีฟก่อนหน้านี้จะถูกกระแทกลงไปที่พื้นโดยตรงและในสตีฟปัจจุบันกำปั้นของผู้มีพลังจะเป็นเพียงพลังล้วนๆและความเร็วนั้นช้ามาก

สตีฟเดินไปด้านข้างอย่างง่ายดายและกระแทกหมัดของเขาที่ผู้มีพลัง ผู้กล้าที่เพิ่งตกตะลึงมีเพียงความเจ็บปวดอย่างรุนแรงแขนทั้งสองข้างหมดแรงและถูกแขวนคออย่างอ่อนแรง ลงมา.

คนเข้มแข็งยังคงปฏิเสธที่จะยอมรับการพ่ายแพ้ เขาหันกลับมาและใช้อีกชกสตีฟ แขนข้างหนึ่งขยับไม่ได้และไม่สามารถรักษาสมดุลได้ สิ่งนี้ทำให้ร่างกายของผู้มีพลังค่อนข้างไม่สมดุล สตีฟดูเหมือนจะกลัวเล็กน้อย

สตีฟหมอบไปข้างหน้าและหลีกเลี่ยงการโจมตีของอีกฝ่าย ในเวลาเดียวกันเขาก็ชกอีกหมัดใต้ซี่โครงของอีกด้าน ตับที่เปราะบาง ความเจ็บปวดที่ไม่เคยมีมาก่อนแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายและใบหน้าของชายที่แข็งแกร่งก็เปลี่ยนไปทันที มันเจ็บมากจนเขาอดไม่ได้ที่จะจับตรงที่โดนชก ร่างกายทั้งหมดก้มลง

ในเวลาเดียวกันสตีฟก็หันมาหาเขาและเตะขาของเขาที่ขาของเขา ชายที่แข็งแรงมีเข่าชาและขาของเขาอ่อนนุ่ม ชายคนนั้นคุกเข่าลงพร้อมกับท้องขด

ครั้งนี้เขาไร้เรี่ยวแรงจะขัดขืนนอนกับพื้นเพียงรู้สึกว่าร่างกายเจ็บปวดมากนิ้วขยับไม่ได้

สตีฟยกเท้าขึ้นมาที่ใบหน้าของเขาอีกครั้งและในดวงตาที่หวาดกลัวของเขาเขาสามารถหยุดเท้าได้ต่อหน้าเขา

“เมื่อคุณถูกกลั่นแกล้งคุณต้องเตรียมพร้อมที่จะถูกคนอื่นรังแก” สตีฟพูดช้าๆและยกเท้า

“ทหารต่อสู้เพื่อเราในสนามรบ แต่คุณกำลังกลั่นแกล้งผู้คนที่อ่อนแอที่อยู่ด้านหลังด้วยกำลังของคุณเอง” สตีฟเอาสไตล์ของเฉินโม่ออกมาเมื่อเขาสอนเขาและพูดด้วยใบหน้าที่จริงจังมีเพียงคนที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่อยู่บนพื้นบางคนพูดไม่ออกฉันอยากรังแกและอ่อนแอ แต่คุณอ่อนแอที่ไหน คนที่โดนรังแกคือฉันใช่ไหม!

“พลังที่ใช้ในสถานที่ที่ถูกต้องคือฮีโร่ที่เคารพนับถือในทางที่ผิดมันคือคนพาลที่ทุกคนเกลียดคุณต้องการที่จะถูกดูหมิ่นตลอดไปหรือไม่” สตีฟพูดแล้วหันไปทางซ้ายและปล่อยให้เขาที่ตกอยู่ในสมาธิยังคงนอนอยู่บนพื้น

นี่เป็นครั้งแรกที่สตีฟชนะเมื่อเขาถูกรังแก รู้สึกสดชื่นร่างกายและจิตใจของเขาดูเหมือนจะได้รับการปลดปล่อย รู้สึกดีที่มีพลัง สตีฟอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเฉินโมชายผู้มอบความแข็งแกร่งให้ตัวเองและเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขา“ อาจารย์ … ” สตีฟพึมพำกับตัวเอง

สตีฟเห็นเพื่อนที่แสนดีของเขาเจมส์บาร์นส์ “เฮ้บัคกี้!” ออกจากซอย สตีฟตะโกนอย่างมีความสุขในเวลานี้เขาต้องการแบ่งปันความสุขกับเพื่อน ๆ เป็นพิเศษ

“สตีฟคุณ! แค่บอกว่าดูหนังด้วยกันฉันมาที่นี่ทีหลัง” บัคกี้เดินไปหาสตีฟอย่างรวดเร็วพร้อมกับบ่นในปาก

เมื่อบากิเข้าไปใกล้สตีฟก็พบว่าเขาสวมเครื่องแบบทหาร “คุณได้รับคำสั่งหรือไม่” สตีฟมองขึ้นลงและถาม

“ กรมทหารราบที่ 107 จ่าเจมส์บาร์นส์เดินทางไปอังกฤษพรุ่งนี้เช้า” บัคกี้กล่าวอย่างภาคภูมิใจ

สตีฟได้ยินเงียบไปชั่วขณะ “ฉันควรไปด้วย” น้ำเสียงของสตีฟค่อนข้างต่ำ แม้ว่าจะลงสมัครทหารหลายครั้งเขาถูกกำจัดเพราะร่างกายที่ไม่ดี แต่เขามั่นใจว่าจะในกำลังในปัจจุบัน ตราบใดที่การลงทะเบียนสามารถผ่านไปได้อย่างแน่นอน แต่อาจารย์ไม่สามารถพูด ถึง โม่ได้สตีฟยังคงเคารพและขอบคุณมากถ้าเขาบอกว่าตราบใดที่มันไม่ละเมิดหลักการสตีฟก็เต็มใจ เพื่อฟังแม้ว่าสจ๊วร์ตยังคงกระตือรือร้นที่จะเข้าร่วมกองทัพ แต่สตีฟก็ยังไม่ลงสมัคร

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าสตีฟเป็นเด็กฝึกงานในห้องโถงศิลปะการต่อสู้ แต่เขาก็ได้ยินเขาพูดว่าตอนนี้กี่ครั้งแล้ว แก๊งศิลปะการต่อสู้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

แต่บัคกี้ที่เติบโตมากับเขาตั้งแต่เด็กก็รู้สภาพร่างกายของเขาเป็นอย่างดี เขาคิดเพียงว่าสิ่งที่เรียกว่า “ครู” ของเขาคือกลุ่มเด็ก ๆ เพียง แต่คุยโม้ต่อหน้าตัวเอง

เมื่อเห็นสตีฟอารมณ์ไม่ดีบัคกี้คิดเพียงว่าเขาไม่สามารถผ่านการประเมินการรับสมัครและย้ายหัวข้อไปอย่างรวดเร็ว

“มาเถอะเพื่อน! คืนสุดท้ายก่อนที่ฉันจะเข้าร่วมกองทัพฉันจะช่วยคุณเปลี่ยนร่างของคุณ” บัคกี้พูดพร้อมกับเดินไปข้างหน้าโดยโอบไหล่สตีฟ

“ ทำไมเราจะไปไหน” สตีฟทำความสะอาดและถามขณะที่เขาเดิน

“อนาคต.” บากิส่งหนังสือพิมพ์ “โทโมโลแลนด์เอ็กซ์โปร” แบบเต็มหน้าให้สตีฟ

“ เดี๋ยวฉันต้องกลับไปเรียนศิลปะการต่อสู้ก่อน” สตีฟหยุดกะทันหัน

“อะไร?” บัคกี้ถามด้วยความสับสน

“ อาจารย์บอกว่ามีอะไรจะพูดกับฉันตอนบ่าย” สตีฟกล่าวขณะที่เขาเดินไปยังห้องโถงศิลปะการต่อสู้ บัคกี้ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และรีบตามไปโดยไม่รู้ว่า “นาย” ของสตีฟ อะไรคือประเด็นให้สตีฟสนใจเขามาก ๆ

“อาจารย์ฉันกลับมาแล้ว!” สตีฟกลับไปที่ห้องโถงศิลปะการต่อสู้กับบัคกี้และตะโกนบอกเฉินโมที่กำลังฝึกมีดบินอยู่ในห้องโถง

เฉินโม่ปามีดบินในมือของเขา มีดบินตัดอากาศด้วยความเร็วที่รวดเร็วและพุ่งเข้าสู่ใจกลางของเป้าหมายในระยะ 20 เมตรทันที มันเกือบครึ่งทางแล้วและในเวลานี้เป้าหมายก็ถูกสอดเข้าอย่างหนาแน่นด้วยมีดบินมากกว่าหนึ่งโหล