My Iron Suit ตอนที่ 107: เรย์ธีออน

 

ปืนคู่ของเฉินโม่ยิงลำแสงพลังงานสีน้ำเงินพราวออกมาอย่างต่อเนื่องโดยไม่หยุด

ลำแสงแต่ละดวงพุ่งเข้าหามนุษย์หมาป่าที่ซ่อนตัวอยู่ในป่าอย่างแม่นยำ ในช่วงเวลาของการโจมตีแสงสีฟ้าที่รุนแรงซึ่งปะทุสะท้อนให้เห็นถึงรูปร่างขนาดใหญ่ของพวกเขาอย่างสมบูรณ์และถูกเปลี่ยนโดยพลังงานอันทรงพลังนี้โดยตรงเป็น เถ้าลอย

“จิ๊วๆ!…”(ให้นึกถึงเสียงปืนเลเซอร์ในสตาร์วอ)

ในเสียงที่เปล่งออกมาต่ำลำแสงสีฟ้าบินออกไปและร่างของมนุษย์หมาป่าก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับขี้เถ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนท้องฟ้าซึ่งเป็นฉากที่ยอดเยี่ยมที่ไม่เคยเห็นมาก่อนต่อหน้าอัศวินทั้งหมด

ปืนพกพลังงาน NS-2 ที่ผลิตโดยไฮดราสทั้งสองได้ออกแรงโจมตีอย่างรุนแรงในมือของ เฉินโม่ อัตราการยิงเปิดเต็มที่และไม่มีความขัดข้อง ในช่วงเวลาสั้น ๆ มันนำการบาดเจ็บล้มตายของมนุษย์หมาป่าที่ซุ่มซ่อนจำนวนมาก

คนประเภทเดียวกันรอบตัวเขาถูกสังหารอย่างต่อเนื่องโดย เฉินโม่ และในที่สุดมนุษย์หมาป่าที่เหลือก็มีปฏิกิริยาตอบสนองไม่และซ่อนตัวอีกต่อไปและพวกเขาก็เริ่มการโจมตีกรีดร้องและวิ่งไปหาอัศวินด้านล่าง!

มนุษย์หมาป่าที่สูงและแข็งแกร่งจำนวนมากรีบวิ่งออกมาจากป่าและมนุษย์หมาป่าหลายตัวก็วิ่งตรงจากหลังคาสูงไปยังอัศวินด้านล่าง พวกเขาอ้าปากเพื่อเผยให้เห็นเขี้ยวแหลมสีขาวและโบกมือไปในอากาศ ด้วยกรงเล็บอันแหลมคมเหล่าอัศวินจึงรีบวิ่งไปที่ด้านล่าง

ด้วยการวิ่งจากที่สูงประกอบกับพลังอันยิ่งใหญ่ของมนุษย์หมาป่าเองชุดเกราะที่แข็งแกร่งของอัศวินนั้นยากที่จะต้านทานการโจมตีที่รุนแรงนี้ได้และจะถูกทำลายด้วยกรงเล็บของพวกเขาโดยตรง

อย่างไรก็ตามอัศวินด้านล่างไม่ได้มีความกลัวพวกเขาชี้ดาบขึ้นในมือและเล็งไปที่มนุษย์หมาป่า แม้ว่าพวกเขาจะตายพวกเขาก็ต้องตายไปพร้อมกับมนุษย์หมาป่าผู้ชั่วร้ายเหล่านี้!

มนุษย์หมาป่าที่ถูกโยนไปในอากาศกำลังเข้ามาใกล้อัศวินด้านล่างมากขึ้นเรื่อย ๆ และพวกมันยังได้กลิ่นของสัตว์ป่า

ในขณะที่อัศวินกำหอกยาวของพวกเขาและเตรียมพร้อมสำหรับการระเบิดอย่างสิ้นหวังแสงสีฟ้าที่ส่องประกายระยิบระยับและหมาป่าในอากาศที่ปกคลุมไปด้วยใบหน้าที่กระแทกกระทั้นกลายเป็นเถ้าลอยค่อยๆกระเด็นไปที่เกราะของอัศวินด้านล่าง

เมื่อเห็นมนุษย์หมาป่าโจมตีอัศวินเฉินโม่จึงหันปากกระบอกปืนไปหามนุษย์หมาป่าที่บินโฉบลงมาจากเขาก็ถูกสังหารทีละตัว ไม่มีใครประสบความสำเร็จในการถูกโยนเข้าไปในกลุ่มอัศวินซึ่งทั้งหมดถูกเผาไหม้ด้วยพลังงานในอากาศ

อย่างไรก็ตามมีมนุษย์หมาป่าจำนวนมากเกินไปที่จะโจมตี มนุษย์หมาป่าที่เป็นภัยคุกคามต่อเหล่าทหารม้าจากอากาศมากที่สุดได้รับการต่อต้านจาก เฉินโม่ แต่พวกเขาก็รีบออกจากป่าไปทุกทิศทางและมนุษย์หมาป่าที่พุ่งตรงไปยังกลุ่มอัศวิน

ท้ายที่สุดปืนพกพลังงาน NS-2 มีอัตราการยิงที่ จำกัด และพลังของปืนพกธรรมดานั้นอ่อนแอเกินไป เว้นแต่พวกมันจะถูกยิงเข้าที่ดวงตาอย่างแม่นยำเพื่อทำลายสมองของพวกเขามันเป็นเรื่องยากที่จะฆ่ามนุษย์หมาป่าที่แข็งแกร่งเหล่านี้ มนุษย์หมาป่าเหล่านี้อาจแตกต่างกัน ศัตรูธรรมดาของ เฉินโม่ ที่อยู่ตรงหน้านั้นรวดเร็วและว่องไวมาก นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องยากสำหรับ เฉินโม่ ที่จะมั่นใจได้ว่ากระสุนทุกนัดสามารถเข้าตาของมนุษย์หมาป่าได้อย่างแม่นยำในความเร็วสูง

ดังนั้น เฉินโม่ จึงเลือกปืนพกพลังงานที่มีอัตราการยิงที่ช้ากว่า แต่มีพลังมหาศาล มันยากกว่าที่จะยิงตาของมนุษย์หมาป่า แต่การตีร่างกายของพวกเขาก็เป็นเรื่องปกติสำหรับเฉินโม่

ตราบใดที่ถูกโจมตีพลังอันทรงพลังที่แบกอยู่ในลำแสงก็จะปะทุออกมาแม้ว่ามนุษย์หมาป่าจะมีพลังมหาศาลเพียงใดก็ตามก็จะเผาไหม้เป็นเถ้า

ในขณะที่เฉินโม่ยังคงใช้อาวุธพลังงานเพื่อทำลายมนุษย์หมาป่าที่กระโจนขึ้นไปในอากาศมนุษย์หมาป่าจำนวนมากก็รีบวิ่งออกมาจากป่า

มนุษย์หมาป่าวิ่งไปด้านหน้าแสดงกรงเล็บของเขาคำรามและกระแทกเข้ากับอัศวินด้านนอกสุด

ในแถวแรกอัศวินถือโล่ไว้ข้างหน้าและมืออีกข้างถือดาบอันแหลมคม ที่คมโล่ปลายดาบชี้ไปที่มนุษย์หมาป่าที่กำลังเร่งรีบ ไม่มีความกลัวในสายตาของเขาและเขาจับจ้องดวงตาของหมาป่าอย่างแน่นหนา ที่จุดสำคัญ.

อัศวินที่อยู่ข้างหลังพวกเขาตั้งหอกและการเล็งที่แหลมคมข้ามแถวแรกของอัศวินและยื่นมือออกไปเพื่อสร้างกำแพงกั้นแรกกับมนุษย์หมาป่า

ขณะที่มนุษย์หมาป่าพุ่งไปที่หน้าแถวหน้าไม้หลายกระบอกก็พุ่งออกมาอย่างรวดเร็วและพวกมันก็สอดเข้าไปในร่างของมนุษย์หมาป่า อัศวินที่ถือหน้าไม้และม้าร่วมมือกันทำงานอย่างหนักและภายใต้การบังคับของคนหลายคนพวกเขาก็ลุกขึ้นยืน และส่งผลกระทบที่รุนแรงของมนุษย์หมาป่า ..

ในเวลานี้อัศวินแถวแรกเริ่มการโจมตีมนุษย์หมาป่าที่ตกตะลึงกับหน้าไม้อยู่ตรงหน้าพวกเขาและมันอยู่ใกล้แค่เอื้อมและแม้แต่กรงเล็บของหมาป่าก็ยังมีรอยขีดข่วนบนโล่ของพวกเขา

พวกเขายกโล่ขึ้นในมือข้างหนึ่งและปิดกั้นการโจมตีของมนุษย์หมาป่าและดาบคมในมืออีกข้างก็โผล่ออกมาอย่างรวดเร็ว

ร่างของมนุษย์หมาป่าเหล่านี้ถูกแทงด้วยหอกยาวหลายอัน มันยากที่จะหลบในแต่ละครั้ง พวกเขาสามารถปัดป้องกรงเล็บได้อย่างรวดเร็วและแขนของมนุษย์หมาป่าบางตัวก็ถูกแทงและไม่สามารถต้านทานได้ พวกเขาทำได้เพียงดูดาบที่หันหน้าเข้าหาพวกเขา กำลังจะมาที่คอ

ระลอกแรกพุ่งเข้ามาด้วยความช่วยเหลือจากอัศวินแถวหน้าเมื่อแม้เพียงไม่กี่คนถูกสังหารในจุดนั้นส่วนที่เหลือก็ต่อต้านได้สำเร็จโดยไม่สร้างความเสียหายให้กับเหล่าอัศวิน

แต่เบื้องหลังพวกเขามีมนุษย์หมาป่าจำนวนมากขึ้นจากทุกทิศทางไปยังกลุ่มอัศวินป้องกันและอัศวินชั้นนอกสุดภายใต้การโจมตีที่รุนแรงกำลังได้รับแรงกดดันมากขึ้นเรื่อย ๆ

อัศวินที่อยู่ด้านหลังของขบวนก็โจมตีมนุษย์หมาป่าที่วิ่งเข้ามาในมือของผู้แข็งแกร่ง แต่ร่างกายที่แข็งแกร่งและพลังที่แข็งแกร่งของมนุษย์หมาป่าทำให้พวกเขายากที่จะถูกสังหารด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว มนุษย์หมาป่าหลายตัวมีลูกศรอยู่ในตัว ยังคงโบกกรงเล็บอย่างดุเดือดโจมตีอัศวินตรงหน้าอย่างดุเดือด

กรงเล็บอันแหลมคมของมนุษย์หมาป่าทิ้งรอยกรงเล็บลึกไว้บนเกราะที่แข็งแกร่งของอัศวินจนแทบจะฉีกเกราะ

โชคดีที่เหล่าอัศวินมีรูปแบบที่ใกล้ชิดร่วมมือกันและร่วมมือกันจนแทบไม่สามารถต้านทานผลกระทบของมนุษย์หมาป่าได้

มนุษย์หมาป่าจำนวนมากจึงรีบวิ่งออกไปจากทุกทิศทางแม้ว่า เฉินโม่ จะไม่สามารถฆ่าพวกมันทั้งหมดได้ในเวลาอันสั้น แต่ก็เป็นเพียงการโจมตีมนุษย์หมาป่าที่คุกคามเหล่า อัศวิน จากทางอากาศเท่านั้น

เมื่อมนุษย์หมาป่าเหล่านี้ที่กระโดดลงมาจากที่สูงสามารถกระโดดเข้าสู่กลุ่มอัศวินได้สำเร็จการป้องกันที่แน่นหนาจะต้องพังทลายและอัศวินที่ต่อต้านมนุษย์หมาป่าที่อยู่ข้างหน้าจะต้องเผชิญกับอันตรายจากการถูกศัตรูโจมตีและสถานการณ์จะเป็นเช่นนั้น อยู่เหนือการควบคุมโดยสิ้นเชิง

หมาป่าป่าของมนุษย์หมาป่าและเสียงร้องอย่างโกรธเกรี้ยวของอัศวินดังก้องไปทั่วหุบเขาและกรงเล็บที่ถืออยู่ได้ทิ้งรอยกรงเล็บไว้ลึกบนเกราะแข็ง หอกยาวและดาบเฉือนเลือดมนุษย์หมาป่า

“ฟริ๊ว! … ” หนึ่งของลูกศรถูกยิงออกไป

“ฉึก! ฉึก! … ” ลูกศรพุ่งออกและกระแทกเข้าที่ร่างใหญ่โตของมนุษย์หมาป่า

อัศวินและหมาป่ากำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดและเฉินโม่ซึ่งอยู่ระหว่างการต่อสู้ตัวไม่ได้อยู่เฉยๆ

มนุษย์หมาป่าที่โดดลงมาจากต้นไม้ล้วนถูกเขาฆ่า ไม่มีใครสามารถหลบหนีการโจมตีของเขาและกระโดดเข้าไปในรูปแบบป้องกันของอัศวิน ในที่สุดมนุษย์หมาป่าในป่าทั้งหมดก็รีบออกไปและมนุษย์หมาป่าก็ไม่กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้อีกต่อไป เฉินโม่หันปากกระบอกปืนและเริ่มทำความสะอาดมนุษย์หมาป่าที่ล้อมรอบขบวน

ในความเป็นจริงสถานการณ์ของอัศวินในเวลานี้ค่อนข้างล่อแหลม วิธีการรักษาพื้นให้เข้าที่นี้ไม่ได้ทำให้พวกเขาเล่นเต็มกำลังในฐานะอัศวิน

ตอนนี้พวกเขาเหมือนกลุ่มเด็กทารกหุ้มเกราะหนักที่ขี่ม้า ไม่สามารถเล่นข้อได้เปรียบของความเร็วและการโจมตีแบบกลุ่มได้ ด้วยชุดเกราะที่แข็งแกร่งและอาวุธที่แหลมคมแม้ว่าพวกเขาจะต้านทานการโจมตีที่รุนแรงของมนุษย์หมาป่าได้ชั่วคราวในขณะที่การต่อสู้ดำเนินต่อไปพวกเขาก็ค่อยๆหลีกเลี่ยงไม่ได้

ในการต่อสู้ครั้งก่อนมีมนุษย์หมาป่าจำนวนไม่น้อยที่ตายในมือของพวกเขา มีผู้บาดเจ็บมากขึ้นและพวกเขาถูกยั่วยุด้วยความดุร้ายและรุนแรงขึ้น

หอกยาวหลายอันถูกกัดด้วยฟันอันแหลมคมของมนุษย์หมาป่า พวกเขาค่อยๆไม่สามารถต้านทานมนุษย์หมาป่าจากการก่อตัวได้อย่างสมบูรณ์ มนุษย์หมาป่าบางตัวอยู่ใกล้กับอัศวินแถวแรก

พวกเขาทำได้เพียงอาศัยโล่หนาในมือของพวกเขาต่อต้านกรงเล็บอันแหลมคมของมนุษย์หมาป่า แต่พลังของพวกมันแข็งแกร่งเกินไปอัศวินเพียงรู้สึกว่าแขนของพวกเขาเริ่มชาแม้ว่าพวกเขาจะยังคงกัดฟันแน่นและยืนกรานที่จะยื้อต่อไปก็ตาม แต่เห็นได้ชัดว่าฉันไม่สามารถถือมันได้อีกต่อไป

หากคุณยังคงจนมุมยอดอัศวินจะต้องเสียหายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อการก่อตัวถูกทำลายมนุษย์หมาป่าจะเข้ามาและรอให้พวกมันอยู่อย่างประชิดตัว สุดท้ายมีกี่คนที่สามารถอยู่รอดได้ก็ต้องมองไปที่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้

มนุษย์หมาป่าตัวใหญ่ถูกสอดเข้าด้วยหอกที่หักหลายอันและลูกศรแหลมสองสามอันก็เสียบเข้าที่ไหล่และหน้าอก เลือดสีแดงพุ่งออกมาจากบาดแผลและย้อมผมยาวให้เป็นสีแดง .

มันจ้องไปที่ดวงตาที่เปื้อนเลือดและจ้องไปที่อัศวินที่อยู่ด้านหน้าของชุดเกราะเหล็ก แขนที่หนาและทรงพลังกระแทกเข้าที่ศีรษะของอัศวิน เมื่อยิงได้แม้ว่าหมวกกันน็อกจะสามารถปิดกั้นกรงเล็บของหมาป่าได้ แต่พลังมหาศาลก็จะตบคออัศวินอย่างแน่นอน

ยกโล่ในมือขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อต่อต้าน แต่การโจมตีครั้งก่อนทำให้แขนของเขาเสียไปเกือบทั้งหมด แม้ว่าเขาจะยกมันขึ้นมา แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีเวลาหยุดยั้งการโจมตีร้ายแรงนี้

ในสายตาที่ไม่เต็มใจของ อัศวิน แสงสีฟ้ากวาดไปทั่วหัวของเขาและยิงตรงไปที่มนุษย์หมาป่า แสงสีฟ้าพราวมากขึ้นทำให้มนุษย์หมาป่าตัวใหญ่บินได้โดยตรง กลายเป็นสีเทา.

ไม่เพียง แต่อัศวินคนนี้เท่านั้น แต่ยังมีอัศวินอีกหลายคนที่ตกอยู่ในอันตรายได้รับการช่วยเหลือจาก เฉินโม่ ได้ทันเวลา

ซึ่งแตกต่างจากมนุษย์หมาป่าที่กระโดดลงมาจากต้นไม้ด้วยความเร็วสูงมนุษย์หมาป่าที่อยู่รอบนอกของอัศวินต่างก็แกว่งไปมาด้วยปืนไรเฟิลและโล่ของอัศวิน พวกเขาไม่สามารถย้ายไปอยู่ที่เดิมได้ เฉินโม่สามารถเล็งพวกมันได้ง่ายขึ้นและเร็วขึ้นและมันก็สะดวกกว่าที่จะฆ่าพวกมันมากมาย.

พร้อมกับแสงสีฟ้าที่ยิงออกมาจากด้านหลังอัศวิน มนุษย์หมาป่าขนาดใหญ่หลายสิบตัวที่ล้อมรอบพวกมันถูกเผาเป็นเถ้าถ่านด้วยแสงสีฟ้า

อัศวินที่กำลังต่อสู้ในสนามรบค้นพบอย่างรวดเร็วว่าพวกเขาแพ้คู่ต่อสู้ ยกเว้นร่างของมนุษย์หมาป่ามากกว่าหนึ่งโหลที่ถูกพวกมันฆ่ามาก่อนมนุษย์หมาป่าตัวอื่น ๆ ทั้งหมดก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อนึกถึงลำแสงสีฟ้าอันน่าอัศจรรย์ที่เพิ่งกระพริบทุกคนก็หันไปมองเฉินโม่ที่อยู่ในแถว

พวกเขาเห็นอย่างชัดเจนว่าแสงสีฟ้าราวกับสายฟ้าที่แผดเผามนุษย์หมาป่าในทันทีนั้นถูกส่งมาจากมือของเจ้านายของพวกเขา

ลำแสงสีน้ำเงินพราวสามารถเผาวัตถุที่กระจุกตัวให้กลายเป็นขี้เถ้าได้ทันที ในความรู้ความเข้าใจของพวกเขามีเพียงฟ้าร้องและฟ้าผ่าเท่านั้นที่มีลักษณะเช่นนี้และพลังแห่งความหวาดกลัว

ควบคู่ไปกับเสียงฟ้าร้องต่ำของการโจมตีด้วยลำแสงและความลึกลับของการเป็นผู้ใหญ่ของเจ้านายของพวกเขาชื่อของพระเจ้า ผู้ยิ่งใหญ่ในตำนานที่เป็นตำนานก็ปรากฏขึ้นในความคิดของพวกเขา

รับผิดชอบพลังสายฟ้า –

เรย์ธีออน!