My Iron Suit ตอนที่ 111: เจ้าบ้าน

อีกหมู่บ้านหนึ่งถูกทำลายโดยบรรพบุรุษของมนุษย์หมาป่าวิลเลียมและกลายเป็นซากปรักหักพังโดยสิ้นเชิง

หลังจากออกคำสั่งของเฉินโม่อัศวินก็ลงมืออย่างรวดเร็ว แอนดรูว์และวิคเตอร์นำอัศวินไล่ตามร่องรอยที่วิลเลียมทิ้งไว้และค้นหาบริเวณใกล้เคียง อามีเลีย นำอัศวินของเธอ เผาศพพลเรือนที่วิลเลียมสังหารได้เริ่มขึ้น

“แบ่งออกเป็นสองทีมเทน้ำมันใส่พวกเขาทุกคนต้องเผาก่อนที่จะเน่าเสีย!”

หากร่างกายเหล่านี้ไม่ได้รับการจัดการให้ทันเวลาพวกมันทั้งหมดจะถูกเปลี่ยนเป็นมนุษย์หมาป่าในไม่ช้า

มาร์คัสขับม้าไปหาเฉินโม่

“ เราทำร้ายเขาไม่ได้!”

เมื่อดูท่าทางของ เฉินโม่ แล้ว มาร์คัส ก็กังวลว่า เฉินโม่ จะฆ่า วิลเลี่ยม โดยตรง

“ ฉันสัญญากับคุณไม่ใช่เหรอ แต่วิลเลียมต้องถูกควบคุม!”

“ ฉันจะไม่ยอมให้สิ่งนี้เกิดขึ้นอีก!”

เสียงของเฉินโม่เย็นชาและตัดสินใจ!

มาร์คัสไม่พูดอีกต่อไปกำลังเตรียมที่จะนำอัศวินของเขาไปหาวิลเลียม แต่เฉินโม่ได้หยุดเขาไว้

“ มาร์คัส!”

“อยู่กับฉัน!”

เฉินโม่ไม่เชื่อว่ามาร์คัสจะปฏิบัติตามคำสั่งของเขา

มาร์คัสไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งของเฉินโม่ เขาต้องอยู่อย่างไม่เต็มใจเฝ้าดูอัศวินของ อามีเลีย ตามบ้านค้นหาศพและเผาพวกมันทั้งหมด

หมู่บ้านมีขนาดไม่ใหญ่นักมีประชากรน้อยกว่า 100 คนอัศวินหลายร้อยคนภายใต้อามีเลีย รีบค้นหาหมู่บ้านไปครึ่งทาง ศพทั้งหมดที่พบถูกจุดไฟและไม่นานก็ถูกเผาเป็นกองขี้เถ้า

แต่เมื่อเวลาผ่านไปซากศพของชาวบ้านที่เหลือก็เริ่มเปลี่ยนไปและกลายเป็นมนุษย์หมาป่าตัวสูงอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่สามารถรับคลื่นได้มากเกินไป มนุษย์หมาป่าที่แปลงร่างใหม่เหล่านี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอัศวินแวมไพร์ผู้ทรงพลัง พวกเขากำลังเพิ่มปัญหาเล็กน้อยให้กับการทำความสะอาด พวกเขายังไม่สามารถรอดพ้นชะตากรรมของการถูกฆ่าและเผา .

ในขณะที่อัศวินของ อามีเลีย สังหารมนุษย์หมาป่าที่เพิ่งเปลี่ยนใหม่เหล่านี้อัศวินที่ออกตามหาวิลเลียมก็กลับมา

“เราพบเขาแล้ว!”

เฉินโม่ ได้ยินแสงแฟลชที่รุนแรงในดวงตาของเขาและเขาสแกนหมู่บ้านที่แตกสลายซึ่งกำลังลุกไหม้ด้วยเปลวไฟและพูดอย่างเย็นชา

“ไป!”

หลังจากนั้นเฉินโม่ก็ดึงบังเหียนและขับม้าติดตามอัศวินไปยังสถานที่ที่พบวิลเลียม

ดวงตาของมาร์คัสฉายแววกังวลและตามมาอย่างรวดเร็ว

เฉินโม่เดินตามอัศวินไปที่ป่าแห่งหนึ่งไม่ไกลจากหมู่บ้าน ในการล้อมรอบอัศวินนับสิบตัวหนึ่งมีผมสีขาวและหมาป่าที่สูงและแข็งแรงกว่ามนุษย์หมาป่าทั่วไปที่พวกเขาเคยพบมาก่อน คำราม.

เพียงแค่เผชิญหน้ากับอัศวินแวมไพร์ที่มีอาวุธครบมือเพียงชั่วครั้งชั่วคราวมันก็ไม่สามารถหลบหนีการล้อมรอบของพวกเขาได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับวัตถุประสงค์ในการจับมนุษย์หมาป่าลูกศรพิเศษที่เชื่อมต่อกับโซ่ด้านหลัง

ลูกศรชนิดนี้เปิดตัวผ่านหน้าไม้ที่ทรงพลัง เมื่อมันกระทบร่างของมนุษย์หมาป่าส่วนลูกศรจะเปิดโดยอัตโนมัติและติดอยู่ในร่างของมนุษย์หมาป่าอย่างแน่นหนา อัศวินสามารถควบคุมระยะทางไกลได้โดยดึงโซ่ที่ติดอยู่กับร่างของมนุษย์หมาป่าที่ถูกยิง

ปัจจุบันมนุษย์หมาป่าตัวใหญ่นี้มีลูกศรหลายอันอยู่ในตัว อัศวินดึงโซ่หลายเส้น โซ่ผูกติดกับลำต้นของต้นไม้มากขึ้นและควบคุมได้อย่างมั่นคง ไม่สามารถหลุดพ้นได้เลย

มาร์คัสที่เดินตามเฉินโมไปก็เห็นฉากนั้นในสนามจึงรีบกระโดดลงจากหลังม้าและรีบวิ่งไป

“อย่า!”

“ อย่าทำร้ายเขา!”

ใบหน้าของมาร์คัสเต็มไปด้วยความเร่งรีบและเสียงสูงก็หยุดลง แต่อัศวินที่อยู่ในปัจจุบันไม่ได้สนใจคำพูดของเขายังคงดึงโซ่ในมือของเขา

มนุษย์หมาป่าคำรามด้วยความเจ็บปวดดิ้นรนอยู่ตลอดเวลาและต้องการหลุดพ้นจากโซ่ตรวน

มาร์คัสโกรธมาก

“หยุด! คุณจะฆ่าเขา!”

มาร์คัสพูดในขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้าผลักอัศวินแวมไพร์ที่กำลังฟาดโซ่จากนั้นดึงดาบยาวออกมาที่เอวและมองไปที่อัศวินคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างๆเขา

อัศวินแวมไพร์อีกคนที่อยู่รอบตัวเขาหันไปหาลูกศรในมือทันทีและชี้ไปที่เขา อัศวินที่ถูกเขาผลักออกไปก็ดึงดาบออกมาและจ้องมาที่เขาด้วยท่าทางสังหาร

วิคเตอร์ซึ่งอยู่ในที่เกิดเหตุเหลือบมองมาร์คัสและโบกมือดาบของเขา

“ เพิ่มพลัง!”

อัศวินทั้งสองที่อยู่ข้างๆเขาจับเขาไว้อย่างแน่นหนาและการ์วิโกเตือนว่ามาร์คัสไม่กล้าที่จะทำผลีผลามและทำได้เพียงเฝ้าดูสนามอย่างใจจดใจจ่อ

อัศวินแวมไพร์ภายใต้คำสั่งของวิคเตอร์กระแทกโซ่ในมืออัศวินคนหนึ่งยกลูกศรในมือขึ้นเล็งไปที่น่องของมนุษย์หมาป่ายักษ์

ในสายตาที่เป็นห่วงของมาร์คัสอัศวินได้ฉวยโอกาสนั้นและลักษณะอันแหลมคมของลูกศรลากโซ่ยาวและบินออกไปกระแทกข้อเท้าของมนุษย์หมาป่าอย่างแม่นยำ

หลังจากลูกศรผ่านข้อเท้าส่วนหัวลูกศรก็เด้งออกทันทีและติดอยู่ที่ขาอย่างแน่นหนา

อัศวินคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างๆเขาได้ช่วยอย่างรวดเร็วและภายใต้แรงของทั้งสองในที่สุดพวกเขาก็ดึงโซ่และดึงมนุษย์หมาป่ายักษ์ลงไปที่พื้น

“ วิลเลียม!”

มาร์คัสกระซิบด้วยความเสียใจมนุษย์หมาป่าสีขาวตัวใหญ่ตัวนี้ที่เติบโตมาพร้อมกับเขาพี่ชายฝาแฝดที่แสนดีบรรพบุรุษของมนุษย์หมาป่าวิลเลียม!

“ มาร์คัส!”

เฉินโม่เดินมาจากด้านหลังมาร์คัสอย่างใจเย็นและพูดใส่เขา

มาร์คัสได้ยินคำนั้นและหันไปมองเฉินโม่กล่าวอย่างโกรธ ๆ

“ คุณไม่ควรทำร้ายเขา!”

“ให้เขากับฉันตามที่เราตกลงกัน!”

“ ไม่งั้นคุณจะจ่ายราคา!”

เมื่อได้ยินคำขู่ของมาร์คัส เฉินโม่ ก็ฉายแสงที่ดุร้ายในดวงตาของเขาและจ้องมองเขาด้วยความมุ่งร้าย

“ แล้วจะรู้จุดจบของตัวเอง!”

“ความเห็นอกเห็นใจของคุณที่มีต่อสัตว์ร้ายนี้ช่างโง่เขลา!”

“พี่ชายของคุณควบคุมไม่อยู่!”

“สิ่งที่ควรทำตามวิธีของฉัน!”

เมื่อเห็นว่าเฉินโม่ตั้งใจมากมาร์คัสก็กลัวว่าเขาจะฆ่าวิลเลียมโดยตรง

“ คุณรู้ว่าการฆ่าฉันหรือวิลเลียมหมายถึงอะไร”

มาร์คัสเคยกล่าวไว้ว่าทันทีที่เขาหรือวิลเลียมเสียชีวิตลูกหลานของพวกเขาทั้งหมดจะต้องตาย

แม้ว่า เฉินโม่ จะเคยฆ่ามนุษย์หมาป่ามาก่อน แต่ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาลูกศรที่ใช้จับมนุษย์หมาป่าก็ได้ถูกสร้างขึ้น เฉินโม่ ก็เริ่มจับมนุษย์หมาป่าที่เหลือหลังจากที่การต่อสู้ได้รับการแก้ไขแล้ว

แน่นอนว่าเฉินโม่จับมนุษย์หมาป่าเหล่านี้ไม่เหมือนในภาพยนตร์ใช้เพื่อปกป้องแวมไพร์ที่กลัวแสงแดดและสามารถซ่อนตัวอยู่ในความมืดในตอนกลางวันเท่านั้น

ด้วยชุดเกราะที่สามารถป้องกันแสงแดดได้อย่างสมบูรณ์จึงไม่มีความจำเป็นเช่นนี้ เฉินโม่จับตัวมนุษย์หมาป่าเพื่อปรับอารมณ์ทักษะการต่อสู้ของเขา

มนุษย์หมาป่าเหล่านี้มีพลังและรวดเร็วมาก พวกเขารู้เพียงการฆ่าที่บ้าคลั่งโดยไม่มีสติ ทุกการโจมตีมีหมด มนุษย์หมาป่าจำนวนเพียงพอสามารถสร้างแรงกดดันให้กับเฉินโม่และเล่นทักษะการต่อสู้ได้

ยิ่งไปกว่านั้นหมาป่ายังแข็งแกร่งและมีความยืดหยุ่น ตราบเท่าที่ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสก็สามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว เป็นวัตถุซ้อมที่ดีที่สุด

เมื่อเขาเห็นครั้งแรกว่าเฉินโม่เริ่มจับมนุษย์หมาป่าได้ในที่สุดมาร์คัสก็รู้สึกตื่นเต้นมาก ตราบใดที่มนุษย์หมาป่ามีประโยชน์ต่อ เฉินโม่ เขาก็จะไม่เต็มใจที่จะตายมนุษย์หมาป่าทั้งหมดและจะรับประกันความปลอดภัยของ วิลเลี่ยม

“ ถ้าเจ้ากล้าเอ่ยชื่อเขาเจ้าจะเลือกตอนจบให้เขา!”

เสียงต่ำของเฉินโม่มีอาการหนาวสั่นในกระดูกของเขา

มนุษย์หมาป่าไม่ได้อยู่ในสายตาของ เฉินโม่ นับประสาอะไรกับ เฉินโม่ ที่รู้เรื่องโกหกของ มาร์คัส แล้วแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้นก็ตาม เฉินโม่ จะไม่ยอมให้ใครมาคุกคามเขา!

เมื่อเสียงของเขาลดลงอัศวินแวมไพร์ที่อยู่รอบ ๆ ก็ยกลูกศรขึ้นและชี้ไปที่มาร์คัส

มาร์คัสชี้ด้วยลูกศรทรงพลังจำนวนมากเช่นกันแม้ว่าเขาจะใช้พลังที่ซ่อนอยู่ แต่ก็ยากที่จะถอยหนีภายใต้การกำบังของลูกศรจำนวนมาก

เมื่อมองไปที่อัศวินที่มักจะชี้ลูกศรไปที่ทั้งสองข้างมาร์คัสถูกบังคับให้ก้มศีรษะไปทางเฉินโม่และกระซิบ

“อาจารย์! เราจะทำอย่างไรต่อไป?”

“ พาเขาไปตลอดกาล! ยิ่งไกลออกไปยิ่งดี!”

……

เฉินโม่ นำอัศวินกลับไปที่ปราสาท แบล็คร็อค

เมื่อพบแหล่งที่มาของหายนะของมนุษย์หมาป่าวิลเลียมแห่งบรรพบุรุษของมนุษย์หมาป่าเฉินโมตั้งใจที่จะเรียกช่างฝีมือมาสร้างคุกใต้ดินเพื่อกักขังเขาไว้และช่างฝีมือที่ดีที่สุดในดินแดนล้วนอยู่ในการฝึกอบรมลับ

ฉันไม่ได้ไปเวิร์คช็อปซักพักเฉินโม่ก็พร้อมที่จะไปด้วยตัวเอง

ในช่วงเริ่มต้นของการประชุมเชิงปฏิบัติการพร้อมกับอัศวินพวกเขาย้ายเข้าไปในปราสาทหินดำขนาดใหญ่ เฉินโม่จัดพื้นที่เป็นพิเศษสำหรับช่างฝีมือเหล่านี้และครอบครัวของพวกเขาเพื่อทำงานและใช้ชีวิต พวกเขาทำงานและอาศัยอยู่ที่นี่ดังนั้นการประชุมเชิงปฏิบัติการทั้งหมดจึงดูเหมือนเมืองอิสระในเมืองมากกว่า

แม้ว่าอาณาเขตจะขยายออกไปหลายครั้ง แต่การประชุมเชิงปฏิบัติการของผู้คนหลายสิบคนก็ไม่ได้ขยายตัวมากนัก จำนวนช่างฝีมือเพิ่มขึ้นเพียงไม่ถึง 100 คนและมีเพียงสามร้อยคนเท่านั้นที่ถูกเพิ่มเข้ามาในครอบครัวของพวกเขา

ท้ายที่สุดการผลิตของ เฉินโม่ ส่วนใหญ่เป็นสินค้าฟุ่มเฟือยหรือการใช้อุปกรณ์เฉพาะ ความต้องการมีไม่มากไม่ต้องการผลผลิตมากเกินไปคนเหล่านี้เพียงพอไม่จำเป็นต้องขยายมากเกินไป

เฉินโมขี่ผ่านประตูที่เฝ้าโดยฝูงบินอัศวิน 50 คนเดินช้าๆเข้าไปในพื้นที่เวิร์คช็อปที่อยู่ลึกเข้าไปในปราสาท

พื้นที่เวิร์คช็อปใหม่มีขนาดกว้างขวางกว่าคฤหาสน์เดิมมาก พื้นที่ใช้สอยแยกออกจากพื้นที่ทำงานโดยสิ้นเชิง เดินบนถนนเด็ก ๆ หลายคนกำลังวิ่งเล่น

ขณะที่เฉินโม่มองไปรอบ ๆ สถานการณ์ในพื้นที่เวิร์คช็อปทันใดนั้นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีหยกสีขาวก็เล่นกับเพื่อนของเธอหัวเราะคิกคักและวิ่งไปที่กลางถนนและสถานที่ที่เธอวิ่งคือเฉินโม่หน้าม้าสงคราม .

ม้าสีดำภายใต้ เฉินโม่ นั้นสูงและแข็งแรงและขาทั้งสี่ข้างนั้นแข็งแกร่งและทรงพลัง แม้แต่มนุษย์หมาป่าผู้แข็งแกร่งก็สามารถบาดเจ็บสาหัสได้ที่เท้าข้างเดียว ผู้ใหญ่ธรรมดาสามารถฆ่าพวกเขาได้

เมื่อเหยียบโดยม้าศึกที่สูงและหนักตัวนี้ร่างเล็กของเธอก็เละร้ายอย่างแน่นอน

เพื่อนตัวน้อยบางคนที่อยู่ข้างหลังเธอพบสถานการณ์ที่อันตรายและตะโกนอย่างเร่งรีบ

“เซลิน่าถอยเร็ว ๆ นี้!”