My Iron Suit ตอนที่ 138: ใต้ธารน้ําแข็ง

 

เฉินโม่มองดูข้อมูลที่แสดงบนแท็บเล็ตในมือของเขาควา มหนาของชั้นน้ําแข็งความลึกของเครื่องบินที่จมและความ เสียหายของตัวเครื่องบินได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน

 

หลังจากควบคุมสถานการณ์ของเทพธิดาวาลคิรีแล้วเฉิน โม่ก็หยิบแท็บเล็ตเข้าไปในอวกาศโดยตรงและหันไปเดิน ไปที่หน้าผาน้ําแข็งที่รอยต่อของแผ่นน้ําแข็งและทะเล

 

“ คุณกลับไปก่อนทุกอย่างเป็นไปตามแผน”

 

เฉินโม่กล่าวขณะที่เขาเดินไปข้างหน้า

 

“ครับท่าน!”

 

จอห์นได้ยินคําพูดนั้นและตอบกลับทันที

 

ภายใต้การจ้องมองของเขาเฉินโม่เดินไปด้านหน้าของหน้าผาน้ําแข็งมองไปที่ผิวน้ําทะเลที่มีน้ําแข็งลอยอยู่จํานว นมากจากนั้นกระโดดไปข้างหน้าโดยตรงกระโดดจากหน้าผาน้ําแข็งที่สูงกว่า 20 เมตร

“ซึม!”

 

ร่างที่ร่วงหล่นของเฉินโม่หลบหลีกน้ําแข็งที่กระจัดกระจายได้อย่างแม่นยําและตกลงไปในน้ําทะเลเย็นสาดคลื่นสูง

 

เมื่อเห็นเฉินโม่กระโดดลงหน้าผาน้ําแข็งสีดําจอห์นก็ตาม คําสั่งของเฉินโม่โดยตรงและกลับไปขึ้นเครื่องบิน

 

ฝาปิดห้องนักบินที่เปิดอยู่ถูกปิดลงอย่างช้าๆและ เครื่องยนต์ของเครื่องบินขับไล่ไฮดราก็ยิงเปลวไฟสีฟ้าออก มาอีกครั้ง หิมะบนพื้นดินถูกกระแสลมพัดแรงและกระ พือปีก

 

นักสู้ไฮดราออกจากพื้นอย่างช้าๆและเริ่มเร่งความเร็ว มัน ลอยขึ้นไปอย่างรวดเร็วสูงหลายสิบเมตรและหันจมูกไปยังทิศทางที่กําลังจะไป

 

ต่อจากนั้นใบพัดด้านหลังของหางของเครื่อง บินรบก็ค่อยๆหมุนไปข้างหลังและเปลวไฟที่รุนแรงมากขึ้นก็ พุ่งออกมาซึ่งผลักดันให้เครื่องบินรบเร่งไปข้างหน้าและบิ นขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างรวดเร็วและหายไป

 

ในตอนนี้เฉินโม่ซึ่งตกลงไปในทะเลยังคงดําดิ่งลงไปตามห น้าผาน้ําแข็ง

ใต้ทะเลธารน้ําแข็งสีฟ้าขนาดใหญ่เปรียบเสมือนกําแพง เมืองขนาดยักษ์ที่ตั้งตระหง่านซึ่งทอดตัวยาวออกไปด้า นข้างปิดกั้นน้ําทะเลจากกําแพงน้ําแข็ง

 

ด้านล่างกําแพงน้ําแข็งยื่นลึกลงไปในก้นทะเล เฉินโม่ ดํา น้ําไปเกือบ 20 เมตรตามชั้นน้ําแข็งก่อนที่จะถึงด้านล่างของ ชั้นน้ําแข็งในที่สุด

 

เมื่อหยุดการดําน้ํา เฉินโม่ ก็หันทิศทางมุ่งหน้าลงไปตาม แผ่นน้ําแข็งใต้แผ่นน้ําแข็งราวกับว่าเขาอยู่ในโลกที่กลับหัว พื้นผิวน้ําแข็งนั้นเหมือนโลกที่ขรุขระครอบครองการมองเห็ นทั้งหมดของ เฉินโม่ ในตอนแรก ฉันมองไม่เห็นจุดเลย

 

ร่างกายของเฉินไม่เหมือนปลาเดินผ่านทะเลและว่ายน้ํา ไปยังส่วนลึกของน้ําแข็งด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก

ในความเป็นจริงสําหรับคนธรรมดาการกระทําของเฉินโม่ ในเวลานี้อันตรายมาก

 

น้ําแข็งปกคลุมเหนือศีรษะของเขาซึ่งมีความหนาหลาย สิบเมตรไม่สามารถลอยออกจากทะเลได้โดยตรง หาก คุณต้องการหายใจออกคุณสามารถกลับไปที่ถนนเดิมได้เท่า นั้นดังนั้นยิ่งคุณเข้าไปใต้น้ําแข็งปกคลุมลึกเท่าไหร่อันตราย ก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

 

มากกว่าระยะทางที่เพิ่มขึ้นโลกใต้ชั้นน้ําแข็งนั้นซ้ํา ซากจําเจและกว้างไกล หากไม่มีทิศทางของวัตถุอ้างอิงก็ง่า ยต่อการหลงทางใต้น้ํา เมื่อคุณต้องการถอนตัวคุณพบว่าคุณ ไม่สามารถหาทิศทางที่จะกลับไปได้ แต่ให้เดินทา งไกลขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งออกซิเจน หมดแรงหายใจไม่ออก และตายใต้น้ํา

 

แม้ว่าคุณจะไม่หลงทาง แต่คุณก็ต้องกลับมาในเวลาที่ ออกซิเจนเพียงพอ เมื่อคุณเข้าไปลึกเกินไปในแผ่นน้ําแข็ งคุณจะไม่สามารถติดกับแผ่นน้ําแข็งได้เมื่อคุณกลับไปที่น้ํา แข็ง ถ้าคุณกลับมาคุณจะขาดอากาศหายใจและเสียชีวิต

 

อย่างไรก็ตาม เฉินโม่ เตรียมพร้อมสําหรับเรื่องนี้ ไม่ต้อ งพูดถึงสมรรถภาพทางกายที่แข็งแกร่งของเขามันเพีย งพอที่จะรองรับกิจกรรมระยะยาวของเขาใต้น้ํา นอกจากนี้ เขายังเตรียมถังออกซิเจนไว้ให้เพียงพอเป็นพิเศษเพื่อเตรียม รับมือกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด มีปริมาณออกซิเจนเพียงพอ

 

ภายใต้น้ําแข็งปกคลุมฉันว่ายน้ําไปข้างหน้าไม่กี่ร้อยเมตร ในที่สุดฉากของสิ่งเดียวกันก็เปลี่ยนไป ร่างโลหะสีดําขนาด ใหญ่ปรากฏต่อหน้า เฉินโม่

 

“ เทพธิดาแห่งวัลคีรี่!”

 

ในตอนแรก เฉินโม่ ขับเทพธิดาวัลคิรี ให้ตกลงไปใกล้ธา รน้ําแข็งและจมลงไปในทะเลและถูกแช่แข็งในน้ําแข็ง

 

แค่มันห่อนาแข็งไม่สนิท อย่างที่เฉินโม่เห็นในตอนนี้มัน ใหญ่มากและปีกที่ยาวกว่า 30 เมตรก็ยื่นออกมาจากน้ําแข็ง ด้านบนสอดเข้าไปในทะเลเบื้องล่าง ในหมู่พวกเขา

 

นี่เป็นส่วนหนึ่งของปีกขนาดใหญ่ของเทพธิดาวาลคิรีข นาดใหญ่

 

หลังจากค้นพบเป้าหมาย เฉินโม่ ก็ว่ายน้ําตรงไปที่ปีก

 

รอบ ๆ ปีกขนาดใหญ่สูงเดียวกันวนสองสามรอบเฉินโม่ ก็พบรูแตกในตําแหน่งด้านล่างปีกอย่างรวดเร็ว

 

เฉินโม่นําไฟฉายที่กันน้ําและแสงแรงออกมาจากอวกาศ ได้เปิดสวิตช์และลําแสงที่สว่างและพราวออกมาจากไฟฉาย ซึ่งทําให้พื้นที่ที่มีแสงสลัวเล็กน้อยสว่างขึ้นทันที

 

ทันทีโดยไม่ลังเลเฉินโมว่ายน้ําตรงไปที่หลุมนี้และเจาะเข้า ไปในมัน

 

ภายในที่มีดของเครื่องบินสว่างไสวด้วยลําแสงไฟฉายและ เฉินโม่ สามารถมองเห็นฉากข้างหน้าได้อย่างชัดเจน 

 

ภายในปีกนั้นเต็มไปด้วยน้ําทะเลและโครงกระดูก เหล็กขนาดใหญ่ตัดขวางปีก

 

ผ่านโครงกระดูกเหล็กที่แข็งแรง เฉินโม่ เข้าไปภายในเครื่องบินและว่ายไปตามทางเดินไปยังห้องโดยสารชั้นบน

 

ในไม่ช้าเฉินโม่ก็ถูกกําแพงน้ําแข็งปิดกั้นและเหนือกําแพง น้ําแข็งเป็นห้องโดยสารของเทพธิดาวาลคิรี

 

เมื่อถนนถูกปิดกั้น เฉินโม่ ต้องหยุดชั่วคราว

 

ในตอนนี้ เฉินโม่ ได้กระโดดลงไปในทะเลเพียงไม่กี่นาที แม้ว่าเขาจะไม่รู้สึกขาดออกซิเจน แต่เขาก็สามารถทนต่อไป ได้อีกสักพัก เฉินโม่ยังคงหยิบขวดออกซิเจนออกมา จากอวกาศและเพิ่มออกซิเจนให้กับร่างกาย

 

เก็บขวดออกซิเจนเฉินโม่เงยหน้าขึ้นอีกครั้งเพื่อมอง ไปที่น้ําแข็งด้านบนในขณะที่มือขวายื่นไปข้างหน้าดาบของ ราชาก็ปรากฏในมือของเขาทันที

จากนั้นเฉินโม่ก็เริ่มหันน้ําแข็ง ภายใต้ดาบของราชาที่แหลมคมน้ําแข็งแข็งถูกตัดลงด้วยชิ้นส่วนขนาดใหญ่เช่นเต้า หูจากนั้นเฉินโม่ก็เข้าสู่อวกาศและขุดออกไปอย่างรวดเร็ว ช่องที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่าหนึ่ง เมตรยังคงเจาะลึกลงไปเหนือน้ําแข็ง

 

ชั้นน้ําแข็งภายในเทพธิดาวาลคิรีนั้นหนามากและเฉินโม่ ได้ขุดขึ้นมาเกือบสิบเมตรก่อนที่จะถึงจุดสิ้นสุดในที่สุด

 

ในขณะที่ดาบสุดท้ายของเฉินไม่ทุบน้ําแข็งก้อนใหญ่ทาง เดินนั้นก็ทะลุออกมาในที่สุดและเหนือชั้นน้ําแข็งหนานี้ก็ ไม่มีน้ําทะเล

 

เมื่อเทพวาลคิรีจมลงไปในทะเลตราประตูทั้งหมดไม่ได้ รับความเสียหายมากนัก น้ําทะเลไหลเข้าเครื่องบิน จากส่วนที่รักของปีก แต่ไม่ได้เติมเครื่องบิน แต่ก่อตัวขึ้นที่ ห้องโดยสารด้านบน

 

ต่อมาหลังจากเครื่องบินถูกแช่แข็งในน้ําแข็งน้ําทะเลด้าน ล่างห้องอากาศก็ไหลตามน้ําแข็งกลายเป็นกําแพงน้ําแข็งที่ เฉินโม่เพิ่งเจอปิดกั้นส่วนของห้องโดยสารโดยสิ้นเชิง

 

เมื่อเห็นเช่นนั้นเฉินโม่ก็เอาดาบของราชาปืนขึ้นจากหลุม และเข้าไปในกระห้อง

 

แสงจากไฟฉายจ้าส่องสว่างภายในห้องโดยสาร เฉินโม่ ตรวจสอบมันอย่างรอบคอบสักพัก หลังจากยืนยันตําแหน่ งของเขาแล้วเขาก็ก้าวไปบนน้ําแข็งที่ราบเรียบใต้เท้าของ เขาและเดินไปในทิศทางเดียว

 

บนขอบน้ําแข็งด้านหน้าของ เฉินโม่ คือ ห้องเอียง เกือบ 30 องศานี่คือพื้นเดิมของห้องโดยสารเพียงเพราะเครื่องบิน เอียงลงในทะเลลําตัวเอียงด้านหนึ่งของ ปีกเอียงอีกด้า นหนึ่งจากนั้นก็จมลงดังนั้นพื้นดินภายในห้องโดยสารจึงก่อตัวเอียง ประมาณสามสิบองศา

 

มันถูกแช่แข็งเป็นเวลาเจ็ดสิบปีในทะเลและมีชั้นน แข็งหนาบนกําแพงกั้นและพื้นดิน ที่เกิดจากการเอียงของ เครื่องบินก็ไม่ค่อยดีนัก แต่ก็ไม่มีความยากอะไรสําหรับ เฉิน โม่ ที่คล่องแคล่วว่องไว

 

แต่เขาไม่ได้ตรงไปข้างหน้า แต่หยุดก่อนทางลาดชัน

 

เมื่อถอดชุดสงครามเปียก เฉินโม่ เปลี่ยนชุดเกราะโลหะ ผสม เอเดลแมน และชุดเครื่องแบบรบสีดําพร้อมเครื่อง หมายการต่อสู้และสวมปืนพก M1911 ดั้งเดิมโล่ เอ เดลแมน และอุปกรณ์อื่น ๆ จะกลับคืนสู่สภาพสมบูรณ์เมื่อ ปล่อยทิ้งไว้

 

หลังจากยืนยันว่าไม่มีอะไรหายไปเฉินโม่ก็เหยียบ พื้น และเดินไปตามทางไปยังห้องควบคุมเครื่องบินของเทพีวา

ลคิรี

 

ความเย็นของพื้นดินยังคงส่งผลต่อความเร็วในการเดิน ทางของ เฉินโม่ ในที่สุด เฉินโม่ ก็มาถึงห้องควบคุมใช้เวลา ไม่กี่นาที

 

มันไม่ได้แตกต่างจากฉากเมื่อฉันออก ห้องควบคุมเครื่องบินทั้งหมดถูกปกคลุมด้วยน้ําค้างแข็งอย่างสมบูรณ์ กับดักที่บารอนสเตอร์เกอร์วางไว้เพื่อดักจับเขายังคงอยู่ที่นั่น แต่กรงเหล็กเดิมตอนนี้กลายเป็นน้ําแข็ง กรงซึ่งเป็นส่วนของ เหล็กที่ถูกตัดโดยเขาก็ถูกแช่แข็งอยู่บนพื้นเช่นกัน

 

เมื่อมองไปที่สภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคยเฉินไม่ ก็มาที่คอนโซลอย่างระมัดระวัง

 

ที่นั่งคนขับกว้างก็ถูกปกคลุมไปด้วยน้ําค้างแข็งหนา

 

เฉินโม่ทําความสะอาดคราบน้ําแข็งบนเบาะจนหมดแล้ วลุกขึ้นนั่ง

 

จากนั้นเฉินโม่ก็หยิบกล่องสีดําขนาดเท่าเป้ออกมา จากอวกาศและโยนมันขึ้นไปในอากาศ โยนขึ้นไปใน อากาศหลังจากออกจาก เฉินโม่ ไปหนึ่งเมตรก็มีแสงสีฟ้าปรากฏขึ้นเหนือกล่อง จุดแสงจากนั้นมุมทั้งสี่ของมันก็กางออกอย่างรวดเร็วและกางแขนทั้งสี่

ในเวลาเดียวกันกับที่ยืดออกด้านล่างของแขนทั้งสี่ก็เริ่มปล่อยเปลวไฟสีฟ้าอ่อนออกมาซึ่งขับเคลื่อนให้ลอยไปในอากาศได้อย่างราบรื่น

 

ปรากฏว่าสิ่งนี้กลายเป็นเครื่องบินขนาดเล็กพับได้

 

หลังจากทิ้งเครื่องบินไปแล้วเฉินโม่ก็หยิบแท็บเล็ตอีกอัน ออกมาจากอวกาศและใช้งานมัน

 

เครื่องบินที่ลอยอยู่กลางอากาศได้หมุนตัวไปตามทิศทางข องเฉินโม่และบินกลับไปตามเส้นทางที่มาและรีบกลับไปที่หลุมน้ําแข็งที่เฉินโม่เปิดไว้

 

ขณะที่เฉินไม่ให้คําแนะนําอุปกรณ์สแกนถูกยื่นออกไปอย่างช้าๆใต้เครื่องบินและตาข่ายแสงสีแดงถูกส่งไปกวาดพื้น ด้านล่าง

 

ต่อจากนั้นแขนกลที่พับได้ก็ยื่นออกไปด้านหน้าของเครื่อง บินและหลังจากติดตั้งแขนกลแล้วมันก็มาถึงรูน้ําแข็งด้านล่าง

 

หลังจากเฉินโม่จากไปไม่กี่นาทีน้ําทะเลในถ้ําน้ําแข็งก็เริ่มแข็งตัวอีกครั้ง ในเวลานี้ชั้นน้ําแข็งบาง ๆ ได้ ก่อตัวขึ้นบนพื้นผิวซึ่งต่ํากว่าพื้นผิวน้ําแข็งเดิมเพียงเล็กน้อย

 

แขนหุ่นยนต์ที่เรียวยาวของเครื่องบินยึดไปจน ถึงรอยต่อของน้ําแข็งบาง ๆ และพื้นผิวน้ําแข็งและส่วนหน้า เริ่มปล่อยความเย็นสีขาวออกมา หลังจากสัมผัสกับน้ําแข็ง บาง ๆ มันจะรวมตัวบนพื้นผิวอย่างรวดเร็วทําให้ความห นาของมันค่อยๆเพิ่มขึ้นและในไม่ช้าน้ําแข็งที่อยู่ข้างๆก็จะ ถูกล้างออก

 

ต่อจากนั้นแขนหุ่นยนต์เคลื่อนที่อย่างต่อเนื่องเหนือหลุ มน้ําแข็งและถ้ําน้ําแข็งทั้งหมดได้รับการซ่อมแซมและปรับ ระดับอย่างรวดเร็วโดยล้างออกด้วยน้ําแข็งโดยรอบ

 

แต่มันไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น จากนั้นอากาศเย็นจากส่วนห น้าของแขนหุ่นยนต์จะเปลี่ยนเป็นอากาศโดยตรงและ กลั่นตัวเป็นน้ําแข็งซึ่งหกลงบนน้ําแข็งก้อนใหม่

 

เมื่อเครื่องบินซ่อมเสร็จและบินไปที่รอยเท้าของ เฉินโม่ หลุมน้ําแข็งได้หายไปอย่างสมบูรณ์และไม่ปรากฏร่องรอยบนพื้นผิว