CF:บทที่ 1 คว้าซองแดง

เสียงประทัดปีใหม่ดังก้อง ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดอกไม้ไฟหลากหลายสีระยิบระยับ เมืองเล็กๆเต็มไปด้วยงานเทศกาล
ในขณะที่ท้องฟ้ายามค่ำคืนกำลังมืดมิดแสงดาวส่องระยิบระยับ ทันใดนั้นก็มีแสงประหลาดปรากฏขึ้นที่ด้านนอกรอบโลก และเข้าชั้นบรรยากาศของโลกอย่างรวดเร็ว
…..
ภายในห้องพักเล็กๆห้องหนึ่งมีขนาด 10 ตารางเมตร เตียงโต๊ะเก้าอี้และกล่องเก่าๆวางไว้อย่างแอดอัด
ชายหนุ่มคนหนึ่งอายุประมาณ 23 ปีนั่งอยู่บนเตียงใส่เสื้อคลุมเก่าๆ ผิวของเขาสีขาวราวกับเป็นโรค แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ค่อยโดนแดดสักเท่าไหร่ ใบหน้าของเขาดูหล่อเล็กน้อย
ในเวลานี้ชายหนุ่มกำลังจ้องมองโทรศัพท์มือถือที่เสียบสายชาร์จแบตเอาไว้ ดวงตาทั้งสองข้างของเขาส่องประกายราวกับเห็นสาวสวยอยู่ตรงหน้า ความสนใจทั้งหมดของ อู๋ฮ่าวเหริน อยู่ที่โทรศัพท์มือถือของเขาในเวลานี้ ไม่ใช่เพราะเขากำลังดูหนังสั้นในตำนานแต่เขากำลังเตรียมรับซองแดง
ในวันนี้เป็นวันสิ้นปีเก่าเขาควรที่จะกลับบ้านเพื่อฉลองปีใหม่กับครอบครัวแต่เขายังคงอยู่ในเมืองเล็กๆแห่งนี้ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ต้องการจะกลับบ้าน เขาทำงานที่นี่มาเป็นเวลา 1 ปีแล้วเขาคิดถึงพ่อแม่และน้องสาวของเขา บางครั้งเขายังแอบร้องไห้อย่างเงียบๆ เขาพยายามใช้ความเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานให้ลืมเลือนความคิดถึงพ่อแม่และน้องสาวของเขา
เหตุผลที่เขาไม่กลับบ้านเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ง่ายนั่นคือ เงิน
เขาทำงานมากกว่า 1 ปี นอกเหนือจากค่าเช่าและค่าดื่มกิน เขามีเงินเก็บมากกว่า 20,000 หยวน การกลับไปหาครอบครัวของเขาเขาจะต้องซื้อตั๋วรถ แต่ละขาถึง 800 หยวน ซึ่งมันเป็นจำนวนเงินเพียงพอที่จะให้เขาดำรงชีวิตถึง 2 เดือน
เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาโทรกลับไป และมอบเงินให้กับพ่อ 20,000 หยวน จากนั้นเขาเหลือเงิน 2,000 หยวนไว้จ่ายค่าเช่าบ้านขนาด 10 ตารางเมตรนี้
และเพื่อเบี่ยงเบนความคิดถึงครอบครัวเขาจึงเริ่มเล่นซองแดงเป็นกิจกรรมในกลุ่มโซเชียล มีผู้คนจำนวนมากอยู่ในกลุ่มนี้และในวันขึ้นปีใหม่เป็นเทศกาลเฉลิมฉลองผู้คนจำนวนมากในกลุ่มเริ่มส่งซองแดงให้กัน สิ่งที่อยู่ในซองแดงนั้นเป็นจำนวนเงิน 5 หรือ 10 หยวน แต่ทุกคนก็ต้องการที่จะคว้ามันเอาไว้ให้ได้
สังคมในตอนนี้แม้แต่จะเดินข้างถนนและเห็นเศษเงินที่ตกอยู่พวกเขาจะรีบคว้าในทันที และในกลุ่มซองแดงนี้ใครที่สามารถคว้าซองแดงได้จะทำให้พวกเขามีความสุขไปอีกนาน
บางทีนี่อาจเป็นเรื่องที่ผู้คนจำนวนมากให้ความสนใจและสนุกสนานกับมันในเวลานี้
“พี่จาง คุณขี้เหนียวเกินไป คุณแค่ใส่เงินมาเพียงเล็กน้อยและแบ่งมันออกเป็นถึง 10 ชุด แม้แต่ยายของฉันยังให้ค่าขนมมากกว่านี้”
“ใช่แล้วพี่จาง คุณพึ่งซื้อรถใหม่แต่คุณกลับส่งเงินในกลุ่มเพียงเล็กน้อยอย่างนั้นหรอ?
“เอาละ หยุดพูดได้แล้ว ตอนนี้ฉันกำลังเตรียมซองแดงเพื่อจะแจกใหม่อีกครั้ง พวกนายจะได้ไม่ต้องว่าฉันเป็นคนขี้เหนียว”
เมื่อได้ยินประโยคนี้ อู๋ ฮ่าวเหริน ที่กำลังหยิบแก้วน้ำเตรียมจะดื่มต้องวางแก้วไว้อย่างฉับพลัน เขารู้จักเพื่อนในกลุ่มคนนี้ชายคนนี้คือ จางเหลา ซึ่งเป็นผู้ร่ำรวยและได้รับการกล่าวขานว่าเขาเป็นนายน้อยของกลุ่มก่อสร้างขนาดเล็กกลุ่มหนึ่ง
“ทุกคนพร้อมนะ ซองแดงของนายน้อยจางกำลังจะถูกส่งไปแล้ว ถ้าใครไม่สามารถคว้ามันเอาไว้ได้ก็อย่าเสียใจ”
อู๋ ฮ่าวเหริน เริ่มเช็ดมือและหักนิ้วของตัวเองเตรียมที่จะจิ้มไปยังหน้าจอบนมือถือของเขา เมื่อเห็นซองแดงปรากฏขึ้นนิ้วของเขาทำงานอย่างรวดเร็วและรุนแรง เขาไม่กลัวว่าหน้าจอมือถือจะถูกทำลาย
ในไม่ช้าซองแดงซองแรกก็ถูกคว้าเอาไป ซองที่ 2 ก็ถูกคว้าเอาไป นายน้อยจางไม่ได้โกหกเขาส่งซองแดงถึง 10 ซองและแต่ละซองมีมูลค่า 100 หยวน เทียบได้กับเขากำลังส่งซองแดงถึง 1,000 หยวน
ในสถานการณ์นี้ อู๋ ฮ่าวเหริน รู้สึกโชคดี เขาปิดการแจ้งเตือนของการคว้าซองแดงและมุ่งมั่นที่จะคว้าซองแดงให้ได้ เหตุผลที่เขาทำแบบนี้เนื่องจากหากเขาเปิดระบบการแจ้งเตือนเอาไว้จะทำให้โทรศัพท์ของเขาช้ากว่าเดิม
เมื่อเขามองดูมูลค่าซองแดงที่เขาได้รับมีมูลค่ารวมแล้วมากกว่า 200 หยวนมันทำให้ อู๋ ฮ่าวเหริน รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยเขาไม่คาดคิดว่าโชคของเขาจะดีในคืนนี้ ไม่เสียแรงที่เขาใช้ความโชคดีตลอดทั้งชีวิต 20 ปีของเขามาใช้ในคืนนี้
เขารู้สึกคอแห้งเล็กน้อยเมื่อคนในกลุ่มบ่นว่าพวกเขาไม่ได้คว้าซองแดงเลยสักซอง อู๋ ฮ่าวเหริน เอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำบนโต๊ะ
“ ผมกำลังจะส่งซองแดงอีกครั้ง”
นายน้อยจางพูดขึ้นกะทันหัน อู๋ ฮ่าวเหริน เตรียมที่จะวางแก้วน้ำลงและคว้าซองแดงอีกครั้งแต่ใครจะรู้ว่าเขารีบร้อนจนเกินไปจนทำให้แก้วน้ำล้มลง จากนั้นเขารีบเช็ดน้ำที่หก แต่เขาลืมดูว่าน้ำที่ไหลนั้นไหลลงมาที่ปลัํกไฟของเขา
ในขณะเดียวกันนั้นเองก็มีฟ้าผ่าปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าและมีบางอย่างบินผ่านบ้านของเขาอย่างรวดเร็ว กระแสไฟฟ้าพุ่งผ่านบางอย่างที่บินผ่านบ้านของ อู๋ ฮ่าวเหริน และพุ่งลงมายังร่างของ อู๋ ฮ่าวเหริน ที่นั่งอยู่ในบ้านจนสว่างจ้า ความคิดสุดท้ายของ อู๋ ฮ่าวเหริน คือ
“ไม่น่าลืมถอดปลั๊กเลย”
เครื่องตัดวงจรไฟฟ้าทำงานทันที ทั้งห้องกลับสู่ความมืดอีกครั้ง ร่างกายของ อู๋ ฮ่าวเหริน ส่องแสงเหมือนหลอดฟลูออเรสเซนต์มีข้อมูลแปลกๆปรากฏขึ้นบนโทรศัพท์มือถือของเขาและเข้าสู่ร่างกายของเขาโดยตรง
….
ดวงอาทิตย์ส่องลงมาบนผ้าห่ม อู๋ ฮ่าวเหรินซึ่งนอนอยู่และผมของเขาฟูฟ่อง นิ้วของเขาขยับช้าๆในขณะที่ดวงตาเองก็ค่อยๆเปิดจากนั้นเขาค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง
“นี่ฉันตายแล้วหรอ?”
มีข้อมูลแปลกๆในหัวของเขามันทำให้ อู๋ ฮ่าวเหริน ตื่นขึ้นมาในห้องที่คุ้นเคย เขาพบว่ามือถือของเขาเป็นจอดำและดูเหมือนว่าเครื่องมันจะพังซะแล้ว มันคงไม่รอดพ้นกับชะตากรรมที่ต้องทิ้งลงถังขยะ
อย่างไรก็ตามในเวลานี้เขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะสนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เขากำลังตรวจสอบร่างกายของตัวเอง เขาเปิดกางเกงออกและก็ต้องรู้สึกโล่งใจ เมื่อสิ่งนั้นยังอยู่
“โอ้ โชคดีชะมัด”
เมื่อตรวจสอบร่างกายเสร็จแล้วและไม่พบการผิดปกติใดๆในร่างกายแต่เขารู้สึกเหมือนมีบางอย่างอยู่ในหัวหลังจากที่เขาพบว่ามีสิ่งผิดปกติเขาจึงรีบตรวจสอบความคิดของเขาอย่างรวดเร็ว
“ 1.. 2.. 3 ดูเหมือนดวงตาจะไม่มีปัญหา แล้วประสาทสัมผัสล่ะ… จากนั้น IQ… ดูเหมือนก็ไม่มีปัญหา..”
หลังจากตรวจสอบอย่างถี่ถ้วน อู๋ ฮ่าวเหริน ก็พบว่าสมองของเขาไม่ได้มีปัญหาใดๆ ดูเหมือนกระแสไฟเมื่อคืนไม่ได้ทำให้เกิดอันตรายต่อร่างกายของเขา
“เอ๊ะ นี่คืออะไร?”
“ การรวมเสร็จสมบูรณ์ ระบบซองแดงกำลังเริ่มต้น วิเคราะห์ข้อมูลเสร็จสิ้น กำลังสร้างช่องมิติ เสร็จสิ้นการเชื่อมต่อ การเชื่อมต่อกับผู้รับเสร็จสิ้น ทดสอบอุปกรณ์เสร็จสิ้น เริ่มต้นการใช้อุปกรณ์”
มีเสียงแปลกๆดังขึ้นราวกับผีมันทำให้ อู๋ ฮ่าวเหริน รู้สึกตกใจและพบว่าเขาอยู่ในพื้นที่ที่แปลกประหลาด ด้านหน้าของเขามีซองจดหมายสีแดงขนาดใหญ่ มันเหมือนกับระบบซองแดงในโทรศัพท์มือถือของเขาก่อนหน้านี้
ดูเหมือนว่าจะมีอภินิหารบางอย่างเกิดขึ้น!