CF:บทที่ 41 เส้นทางของ เหล่ ต้า

 

กลับไปยังบ้าน น้องสาวของเขาเพิ่งจะเริ่มเข้าโรงเรียนประจำ และครอบครัวของเขาเองก็ไม่อยู่บ้าน

 

อู๋ ฮ่าวเหรินคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มานานแล้วและในตอนนี้เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าจะเช่าตึกสำนักงานมาก่อน อย่างน้อยๆเหล่าพนักงานของเขาก็จะได้มีที่ทำงานกัน

 

หลิว เหมยหรู่ เจอตัวเขาแล้ว เธอรู้แล้วว่าบริษัทนั้นไม่มีแม้แต่สถานที่ที่ใช้สำหรับทำงาน หากเธอไม่ได้ตามเขาไปยังเทศบาลเขต เธอคงจะมองเขาเป็นพวกต้มตุ๋นไปแล้ว

 

“จี้ ช่วยฉันหาตึกสำนักงานในเขตที บริษัทของเรายังไม่มีที่ทำงานกันเลย มันเป็นเรื่องที่พูดได้ยาก แต่เรายังมีเทศบาลสำหรับจัดการสิ่งต่างๆของบริษัทเราอยู่”

 

“ครับท่าน”

 

อู๋ ฮ่าวเหรินยังคงพูดอะไรไม่ออก บริษัทของเขาถูกก่อตั้งขึ้นมาแล้ว แต่ไม่มีรายชื่อออยู่ในพื้นที่ มีแค่เพียงในเทศบาลเท่านั้น

 

ในขณะที่อู๋ ฮ่าวเหรินกำลังยุ่งอยู่กับการหาตึกสำนักงาน อีกด้านหนึ่งของระบบซองแดง เหล่ ต้า (เรดาร์) แต่งตัวในชุดที่ดูหล่อเหลา แต่ความเป็นผู้มีอิทธิพลเจ้าอารมณ์ของเขานั้นมันไหลออกมาจนทำให้เขาดูเป็นคนโง่ที่มากด้วยเงินตราไปเลย

 

เขามีกล่องโลหะแบบพิเศษอยู่ในมือของเขา และบอดี้การ์ดร่างใหญ่ 2 คนขนาบข้าง ดูท่าว่าของภายในกล่องนั้นจะสำคัญเอาเสียมากๆ

 

หลังจากเดินลงมาจากเรือบิน เขาก็เข้าไปยังรถบินคันหรูถัดจากจุดที่หัวหน้าคนใช้ชั้นสูงยืนราวกับเป็นรูปสลัก

 

“ท่านกลับมาแล้ว นายน้อย อย่างไรก็ตาม นายท่านพูดไว้ว่า เมื่อนายน้อยกลับมาถึง นายน้อยต้องกลับบ้านก่อน เขาเตรียมของขวัญไว้ให้แล้ว ท่านผู้อาวุโสอายุ 500 ปีแล้ว เขาอยากให้ท่านทำตัวดีๆ”

 

“พ่อบ้านซูซูกิ คุณไม่ได้เปลี่ยนไปเลย อ่า…พ่อฉันเองก็ด้วย ตรงไปที่จัดงานวันเกิดคุณปู่เลย ฉันมีของขวัญแล้ว และจะไม่ยอมเสียหน้าให้พ่อด้วย…”

 

เหล่ ต้า มองไปยังกล่องที่เขาบรรจงถือมาก่อนจะมองทอดยาวออกไป จะมีของขวัญใดดีไปกว่าของเขาในวันนี้กัน

 

พ่อบ้านยังต้องการจะพูดอะไรอีกหรือเปล่า? เขาเพียงพยักหน้าและพูดกับรถบินได้คันนั้น

 

“คฤหาสถ์เหล่ชี่”

 

รถเริ่มติดเครื่องในทันทีและบินไปยังทิศทางดังกล่าวอย่างรวดเร็ว

 

ที่นี่คือคฤหาสถ์ขนาดใหญ่ที่ปกคลุมพื้นที่ที่ใหญ่กว่าเมืองต้องห้ามบนโลกเสียอีก ในสมัยโบราณ มันโดนดูแลไว้โดยจักรพรรดิ

 

แต่อย่างไรก็ตามในยุคก้าวผ่านดวงดาวเช่นนี้ มันกลายเป็นคฤหาสถ์ที่ดี โดยทั่วไปแล้ว กองกำลังขนาดใหญ่จะมุ่งเน้นไปที่การสร้างดาวเคราะห์และตั้งศูนย์บัญชาการเพื่อพัฒนาสิ่งต่างๆของพวกเขาเอง

 

แน่นอนว่าตระกูลเหล่มีทุนมากมายจนสามารถสร้างดาวเคราะห์ได้แต่ตระกูลที่เริ่มต้นจากธุรกิจเล็กๆเช่นนี้กลับไม่เคยทำเช่นนั้น

 

บ้านใหญ่ของพวกเขาตั้งอยู่บนฟ่านเที่ยนเซียงมาโดยตลอด นั่นเพราะว่ามีบ้านบรรพบุรุษตระกูลเหล่อยู่

 

ยึดตามผู้สูงอายุประจำตระกูล พวกเขาสืบเชื้อสายมาจากคนหยานฮ่วงโบราณ พวกเขาทั้งห่วงบ้านแล้วก็เชื่อในฮวงจุ้ย ดังนั้นแล้วเมื่อผู้อาวุโสของตระกูลแก่ตัวลง พวกเขาจะมาอยู่กันที่บ้านของบรรพบุรุษ

 

วันนี้ฟ่านเที่ยนเซียงคึกคักเป็นพิเศษ แน่นอนว่าที่นี่คือบ้านบรรพบุรุษ มีรถหรูหรามากมายที่นี่ เหล่าบุคคลสำคัญของฟ่านเที่ยนเซียงและเหล่าลูกหลานตระกูลเหล่ที่มาจากที่ต่างๆเพื่อฉลองงานวันเกิดให้กับพ่อ

 

นอกจากนั้นยังมีพวกบรรดานักธุรกิจที่ทำธุรกิจร่วมกับตระกูลเหล่รวมไปถึงเจ้าหน้าที่รัฐเองก็มาด้วย

 

เหล่ต้าลงมาจากรถของเขา โบกมือให้เหล่าแม่บ้านและเดินตรงไปยังบ้านบรรพบุรุษ

 

ก่อนที่พวกเราจะได้เข้าประตูไป จู่ๆเสียงหนึ่งก็เอ่ยออกมาอย่างเยาะเย้ย “อุ๊บ นั่นใช่หลานเหล่หรือเปล่า กลับมาจากดาวที่นกไม่วางไข่แล้วเหรอ?”

 

ไม่จำเป็นต้องหันไปมอง เพียงแค่ฟังเสียงก็รู้แล้วว่าใครกำลังพูดอยู่ข้างหลัง

 

“อย่ากวนโมโหฉันจะดีกว่าน่า เหล่เซี่ยเหวิน ฉันไม่อยากจับหัวนายไปยัดส้วมนะ” เขาหันกลับไปมองยังกลุ่มคนตรงนั้นด้วยท่าทีที่ไม่เป็นพิษเป็นภัย

 

“แก!”

 

“ฉันทำไม? อยากจะสู้แบบลูกผู้ชายที่นี่เหรอ? งั้นฉันต่อให้นายโดยใช้แขนข้างเดียวล่ะกัน”

 

มองไปยังเหล่ต้าที่อ้วนพลุ้ยแล้ว เหล่เซี่ยเหวินก็ไม่ได้อยากจะข่มเหงซักเท่าไหร่

 

“ดี ถ้าแกคิดว่าฉันเถื่อนเหมือนแกล่ะก็ รอดูในงานวันเกิดคุณปู่ได้เลย!”

 

มองไปยังกลุ่มคนที่ออกไป เหล่ต้าส่ายหน้าไปมา คนพวกนี้เคยคิดว่าตัวเองบ้าพลังมากๆเมื่อสมัยก่อน

 

พอมาอยู่ในยุคนี้ คนที่ไม่มีสมองจะแก้ไขปัญหาด้วยกำลัง

 

เราเรียกมันว่า พลังแห่งการเสแสร้ง พลังนั้นเหมือนลมที่จะมาพร้อมกับร่างกายของเขา ปะทุในทางที่ไม่รุนแรง และแสดงให้เห็นถึงขอบเขตของพลังแห่งการเสแสร้งนั้น

 

หลังจากเข้าไปในคฤหาสถ์ เหล่ต้า ไม่ได้ตรงเข้าไปในสวนหลังบ้านของครอบครัวเพื่อรวมตัวเหมือนคนอื่นๆ

 

นั่นเพราะเขารู้ว่าถ้าผ่านเข้าไปพร้อมของขวัญ คงจะได้เผชิญหน้ากับคนอื่นอีกแน่ๆ มีหลายคนที่พยายามทำตัวให้ดูแข็งแกร่ง แต่ในท้ายที่สุด ท่าทีที่แข็งแกร่งของเขาเองก็จะเป็นตัวทำลายเขาโดยตรง

 

เมื่อพ่อบ้านกลับมา เขาก็พยายามจะติดต่อกับพ่อของเหล่ต้า

 

“นายท่าน นายน้อยกลับมาแล้ว แต่เขาไม่ได้กลับมาบ้านเพื่อรับของขวัญของคุณ เขาตรงไปยังคฤหาสถ์เพื่อเฉลิมฉลองวันเกิดให้กับคุณท่านเลย”

 

เมื่อเห็นใครบางคนที่กำลังเขาไปหาเขาพอดี พ่อของเหล่ต้าก็พูด “ไม่ต้องกังวลไปหรอก เมื่อเขาเข้ามา ฉันจะบอกเขาเอง”

 

วันเกิดผู้อาวุโสในวันนี้ดูท่าจะไม่ง่ายเหมือนที่เห็นซะแล้ว เพราะชายแก่กำลังไปทดสอบเหล่าเด็กๆของตระกูล หากจะพูดคงได้ประมาณว่า งานวันเกิดวันนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับเวลาแห่งการตัดสินโชคชะตาของพวกเขา

 

นี่ก็เป็นข่าวใหม่ที่เขาได้ยินหลังจากมาถึงที่นี่ด้วย ในตอนนี้คนอื่นๆกำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมของขวัญสำหรับลูกๆของเขา

 

บ้างก็ใช้ความสัมพันธ์เพื่อซื้อสิ่งที่ผู้อาวุโสชอบ

 

แต่เดิมแล้ว เหล่ต้าถูกเนรเทศออกไปโดยผู้อาวุโสเอง นั่นก็เพราะว่าเรื่องนั้นแหละ หากเขาไม่ลุกขึ้นมาสู้กลับในเวลานี้ เขากลัวที่จะต้องอยู่ที่นั่นตลอดไป และนั่นจะทำให้เขาไม่สามารถมีส่วนร่วมกับการจัดการในตระกูลได้

 

เหล่ต้าไม่ได้รู้ข่าวทั้งหมด นั่นจึงทำให้เขาไม่ได้ไปยังสวนหลังบ้านเหมือนกับคนอื่น พ่อของเขาต้องการที่จะได้พบเขา แต่เขาไปยังสวนหน้าบ้านแทน

 

มันน่าเสียดายที่คนหนึ่งกำลังรออยู่ที่สวนด้านหลัง ส่วนอีกคนก็กำลังทักทายเพื่อนเก่าในสวนด้านหน้า หรือไม่เขาก็ไปยังที่ๆมีสิ่งสวยงามมากมายอันล่อตาล่อใจ นั่นทำให้เขาไม่ได้ตั้งใจไปที่สวนด้านหลังเลย

 

ในห้องขนาดใหญ่ที่ทำจากไม้นั้นมันดูโบราณนิดหน่อย ผู้อาวุโสที่มากับเคราสีขาวนั่งอยู่ภายในนั้น เขาดูกะปรี้กะเปร่าไม่เหมือนคนอายุ 500 ปีเลย

 

“พวกเขาทำอย่างไรเมื่อเขาได้รับข่าว?”

 

แม่บ้านมองต่ำและพูดขึ้น “ดิฉันช่วยบอกเขาให้เปลี่ยนของขวัญค่ะ ยังไงก็ตาม เด็กหนุ่มที่คุณท่านไล่ออกไปกลับมาในวันนี้ด้วยนะคะ แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็ดูเหมือนจะอยู่ที่สวนหน้าบ้านตลอดเวลาเลย”

 

“โอ ฉันเห็นแล้ว เจ้าหนุ่มนั่นยังคงบ่นเรื่องการปฏิบัติของฉันอยู่เรื่อยๆ แต่ฉันไม่รู้ว่าเขามีการก้าวหน้าขึ้นบ้างหรือเปล่า”

 

“คุณท่านคะ การที่เด็กคนนั้นกลับมาได้ นั่นหมายถึงเขาต้องก้าวหน้าค่ะ”

 

“ฮ่าๆๆๆ ใช่ ถ้าฉันทำไม่สำเร็จ ฉันก็คงไม่กลับมา ไปกันเถอะ ใกล้ถึงเวลาแล้ว เราจะปล่อยให้แขกรอผู้าวุโสไม่ได้”

 

แม่บ้านยิ้ม ในวันนี้ ผู้อาวุโสยกย่องการปฏิบัติของหนุ่มน้อย

 

แต่อย่างไรก็ตาม การยกย่องนั้นไม่ได้หมายถึงยอมรับ ดั่งนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ตาม จะไม่มีใครเข้าถึงเขาได้ มิเช่นนั้น ความพยายามที่ทำมาตลอดก็สูญสลายไปได้ทุกเมื่อ

 

การปรากฎตัวของผู้อาวุโสทำให้งานเลี้ยงมีชีวิตชีวา และส่วนที่สำคัญที่สุดของงานเลี้ยงนั่นก็คือกิจกรรมอวยพรให้มีชีวิตยืนยาวและมอบของขวัญ

 

แน่นอนว่ากิจกรรมมอบของขวัญนี่คือสิ่งที่ผู้อาวุโสสืบทอดมา คุณภาพของของขวัญที่นำมาแสดงความยินดีและอวยพรให้อายุยืนยาวนั้น คือสิ่งที่แสดงให้เห็นว่าคนๆนั้นมีศักยภาพขนาดไหน

 

————————–