CF:บทที่ 53 เสียงต่อต้านในเขตหยุนหลง

การเข้าใจในอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัด ว่าสามารถนำมาเป็นสินค้าทางการแพทย์ของบริษัทได้ อารมณ์ของอู๋ ฮ่าวเหรินก็ตื่นเต้นเล็กน้อย

อย่างที่ว่า ความสุขนำมาซึ่งความเศร้า คำนี้ก็คงใช้กับเขาได้ มันไม่ใช่แค่เมินข้อมูลอุปกรณ์การรักษาไปก่อน เขาเข้าไปฉกซองแดงกับเจ้าถิ่นต่อเพื่อที่จะยกระดับ

เหลืออีกเพียง 300 กว่าเหรียญ เขาก็จะสามารถยกระดับได้ เขาพร้อมที่จะจบเรื่องนี้ให้ได้ในคืนนี้แล้ว

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง อู๋ ฮ่าวเหรินหน้าเสีย มองดูที่ซองแดงสามซองในระบบ

“พ่อค้าอาวุธ แล้วก็ขี้เมา นายสองคนแกล้งฉัน!”

พ่อค้าอาวุธตอบกลับด้วยเครื่องหมายคำถาม ส่วนชายขี้เมาไม่ตอบกลับ เขาแกล้งทำเป็นออฟไลน์และรอฟัง

“ดูซองแดงที่นายส่งมาให้ฉันสิ เครื่องบินไมโคร? นี่มันเล็กสุดๆเลย ต่อให้นายเอาเครื่องบินไมโครนี่มาต่อกันสามอันขนาดมันยังไม่เท่าฝ่ามือด้วยซ้ำ ยิ่งกว่านั้นไม่มีใครฉกเจ้านี่ไป ฉันก็ต้องเอามันมาเอง แล้วก็ชายขี้เมา นายให้เครื่องดื่มนี่กับฉันแล้วฉันจะเอาไปให้ใครล่ะ ทุกคนช่วยฉันฉกของสองอย่างนี่ที ฉันยังต้องใช้อีก 300 เหรียญพลังงานในการยกระดับ”

“…”

มองดูข้อความตอบกลับด้วยเครื่องหมายเป็นชุด อู๋ ฮ่าวเหรินก็พูดไม่ออก แม้แต่จ้าวเรดาร์ก็ไม่ช่วยเขา

พ่อค้าแร่จึงเตือนขึ้นมา “พี่พ่อค้าของเก่า นี่ฉันช่วยเตือนความจำให้นายนะ ต่อให้นายเป็นเป็นเศรษฐีใหม่ นายก็ใช้มันตามอำเภอใจไม่ได้นะ ไม่อย่างนั้น มันก็จะมีแต่คนส่งของที่คนอื่นไม่อยากได้มาและจงใจส่งมาเพื่อโกงเหรียญพลังงานนะ”

อู๋ ฮ่าวเหรินใจเย็นลงและเห็นว่ามันเป็นเรื่องจริง ตอนนี้เขาแค่เสียเหรียญพลังงานเพียงหลักร้อย ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นทีหลัง เขาอาจจะเสียเป็นพันเลยก็ได้ เพราะยิ่งระดับสูงความสุญเสียก็จะมากขึ้น

“นี่ช่วยทั้งเตือนความจำและเป็นบทเรียนด้วยเลย ขอบคุณมาก แต่อย่างไรก็ตาม ฉันอยากจะรู้จริงๆ ชายขี้เมา นายส่งไวน์แบบไหนมาให้ฉันกัน ไวน์ถังนี้มันใช้ 100 เหรียญพลังงานเลยนะ”

“ฮ่าๆ อย่าว่าแพงเกินไปเลย พี่ชาย นายหาซื้อไวน์นั่นจากที่ไหนไม่ได้เลยนะ มันบ่มโดยตระกูลฉันเอง ดื่มมันวันล่ะนิด ก็ช่วยบำรุงหยินเติมพลังหยาง ช่วยยืดชีวิต มีประโยชน์ต่อร่างกาย ใครที่ได้ดื่มก็จะรู้เลย”

อู๋ อ่าวเหรินพูดไม่ออก นี่มันไวน์พระเจ้ารึไง? มันเป็นยาชูกำลังชัดๆ!

มันดูเป็นสิ่งที่ต่อให้ยืดไปเป็นหมื่นๆปีก็ยังคงมูลค่ามหาศาลไว้ได้!

โดยไม่ต้องให้อู๋ ฮ่าวเหรินถาม พ่อค้าอาวุธก็พูดขึ้นมาว่า “เครื่องบินรบไมโครสามลำที่ฉันให้นายไป ถึงมันจะเล็ก แต่มันก็สร้างเลียนแบบตามเครื่องบินรบของจริง โดยใช้เทคโนโลยีไมโคร ความสามารถของมันไม่ได้ต่างไปจากเครื่องบินรบของจริงเลย และฉันยังใช้สิทธิ์บางอย่างในการติดตั้งจรวจลำแสงลงไปในมันด้วย”

“เห็นว่าพ่อค้าของเก่าสนใจของจากโลกยุคโบราณ เครื่องบินรบไมโครนั่นก็สร้างตามแบบเครื่องบินรบในยุคนั้นเลย แน่นอนว่าของแบบนี้เอามาใช้ในสหพันธ์ไม่ได้ ดังนั้นมันจะดีกว่าที่จะไม่เอาออกมาใต้การควบคุมของเทียนหยูกรุ๊บ”

หลังจากได้ยินคำอธิบายแล้ว อู๋ ฮ่าวเหรินก็เข้าใจว่าเครื่องบินรบสามลำนี้จะมีประโยชน์อย่างมากในโลกปัจจุบัน

เครื่องบินพวกนี้มีขนาดเล็กกว่านกกระจอก ถ้าใช้มันในการรบ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะป้องกันมันเลย ยิ่งกว่านั้นมันยังเร็วกว่าเครื่องบินรบบนโลกและพลังงานก็ยั่งยืนกว่า

อู๋ ฮ่าวเหรินไม่เอาเครื่องบินรบออกมาจากระบบ เขาเกรงว่าจะระเบิดบ้านตัวเองโดยไม่ตั้งใจ

หลังจากจบเรื่องกับคนพวกนี้แล้ว เขาก็หมดความสนใจที่จะฉกซองแดงต่อแล้วเขาก็ไปนอน

วันถัดมา อู๋ ฮ่าวเหรินมองดูตัวสกัดแบบใช้ครั้งเดียวและส่ายหัว สิ่งนี้สามารถย่อยสลายได้จริงหรือ ถ้าเช่นนั้นร่างกายเขาน่าจะเปลี่ยนแปลงไปในไม่กี่วัน เขาตื่นเต้นเล็กน้อย

สิ่งที่เขายังไม่รู้คือผู้คนในเมืองลิวเหอกำลังพูดถึงเขาอยู่ตอนนี้

ผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันที่โรงงานชั่วคราวเพื่อขวางประตูและเตรียมที่จะปรักปรำเขา แม้แต่ป้ายต่างๆก็ยกขึ้นมาแล้ว

อย่างไรก็ตาม ยามแก่แห่งโรงงานนี้ ก็ลากม้านั่งมานั่งตรงหน้าประตูของโรงงาน

ในมือของเขามีมีดขึ้นสนิมผูกด้วยผ้าสีแดง ซึ่งตอนนี้เขากำลังขวางทุกคนที่พยายามจะเข้าไปในตัวโรงงาน

“คุณอย่าห้ามพวกเราเลย เข้าไปทุบเครื่องผลิตมลพิษสิ่งแวดล้อมนั่นกันเถอะ”

“ใช่ๆ ต้องทุบมัน เราจะไม่ยอมให้มันมาทำลายสิ่งแวดล้อมของเมืองลิวเหอ”

“โรงงานแบบนี้จะให้มีในเมืองลิวเหอไม่ได้”

ร่างกายของชายแก่ ค่อยๆลุกขึ้น ดั่งเช่นหอก เขาพร้อมจะพุ่งเข้าใส่ในทุกเวลา นั่นคือแรงขับเคลื่อนของทหาร

เสียงที่ลุ่มลึกและทรงพลังพูดขึ้นว่า “เจ้าพวกไร้เหตุผล ฉันได้ยินว่านี่เป็นบริษัทมลพิษงั้นหรือ? ผิดแล้ว นี่คือบริษัทที่ดี บริษัทที่จะขับเคลื่อนเมืองลิวเหอให้มั่งคั่ง เสี่ยวอู๋เป็นคนดี แต่พวกแกคิดจะทุบโรงงานของเขา”

“คุณถูกหลอกแล้ว นี่มันโรงงานพลาสติก มันคือบริษัทที่สร้างมลพิษใหญ่หลวง”

“ฉันรู้ว่ามันเป็นโรงงานผลิตพลาสติก แต่ใครมันเป็นคนกำหนดล่ะว่าโรงงานพลาสติกจะต้องเป็นโรงงานมลพิษ ฉันเห็นพลาสติกทั้งหมดที่ผลิตโดยเสี่ยวอู๋แล้ว มันไม่มีมลพิษเลย และยังพัฒนาสิ่งแวดล้อมด้วย ให้หลิว ขิงฉานมาหาชั้นเลยวันนี้ ถ้าเขากล้าจะทุบโรงงานนี้ ฉันก็กล้าจะสับเขาด้วยมีดสังหารมารนี้!”

หลิว ขิงฉานยืนอยู่ข้างหลังฝูงชนและกำลังปาดเหงื่อบนหน้า เขาเชื่อสุดใจว่าชายแก่คนนี้กล้าจะฟันเขาด้วยมีดจริงๆ เพราะว่าเขาเคยพยายามจะทุบโรงงานนี้มาก่อน

ยิ่งกว่านั้น เขาไม่กล้าจะปล่อยให้ชายคนนี้ได้ลงมือแน่ เขาเป็นถึงวีรบุรุษที่ฆ่าผีและเอาชีวิตรอดมาจากทะเลเลือดได้

“เอาไงดีครับท่านเทศมนตรี? มีชายแก่กำลังก่อปัญหาอยู่ตรงนี้ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นมันได้เป็นเรื่องใหญ่แน่”

หลิว ขิงฉานพูดอย่างหม่นหมอง “เราจะทำอะไรได้อีกล่ะ? ปล่อยเขาไปก่อน รอให้ตำรวจมาเฝ้าดูเหตุการณ์ก่อน อย่าเพิ่งก่อปัญหาอะไร จะเป็นโรงงานมลพิษหรือโรงงานอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม เราไม่สนถ้ามันจะทำให้ประชาชนในเขตรู้สึกไม่สบายใจ”

ตอนนี้เขาเกลียดเจ้าหน้าที่อนุรักษ์สิ่งแวดล้อมแล้ว นี่เขาจะบอกว่าเขาไม่ได้เผยแพร่อะไรเลยงั้นรึ?

เมื่ออู๋ ฮ่าวเหรินมาถึง ตำรวจก็มาถึงด้วย ส่วนชายแก่ยังคงนั่งขวางทางเข้าไม่ปล่อยให้ใครเข้าไป

เมื่อเขารับรู้ถึงสถานการณ์ เขาก็หน้าเสียเล็กน้อย เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องมันจะมาถึงขั้นนี้ได้ แน่นอนว่ามีบางคนใส่ไฟให้กับเรื่องนี้

อู๋ ฮ่าวเหรินเดินไปวันทยหัตถ์ให้กับชายแก่ และพูดว่า ”วันนี้เหนื่อยหน่อยนะครับลุง อู๋ เชิงพาลุงกลับไปพักที่ห้องนะ ที่เหลือฉันจัดการเอง”

การปรากฏตัวของอู๋ ฮ่าวเหรินทำให้คนสงสัย แม้ว่าพวกเขาจะรู้ชื่อคนสร้างโรงงานและเจ้าของบริษัทนี่ แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่านั่นคือเขา

“สวัสดีครับ ผมอู๋ ฮ่าวเหริน ผมมั่นใจว่าทุกคนคุ้นชื่อนี้กันดีแล้ว ใช่ผมเช่าโรงงานที่อยู่ข้างหลังนี่ ผมสัญญาได้เลยว่า…”

“สัญญาอะไร ไอ้บริษัทเฮงซวย ออกไปจากเมืองลิวเหอซะ เราไม่ต้องการบริษัทที่สร้างมลพิษแบบนี้”

“ใช่แล้ว ออกไปจากเมืองนี้ซะ เราไม่ต้องการบริษัทที่สร้างมลพิษ”

“อย่ามาบอกเราว่ามันไม่มีมลพิษใดๆในโรงงานพลาสติกนะ ไปหลอกเด็กสามขวบเถอะ ต้องล้มบริษัทมลพิษนี่อย่างเด็ดขาดเพื่อปกป้องภูเขาเขียวและแม่น้ำของเมืองลิวเหอ”

เห็นท่าทีของคนพวกนี้ อู๋ ฮ่าวเหรินก็โมโหอย่างช่วยไม่ได้

ข่าวที่ชวนให้เข้าใจผิดนั่น สำหรับผู้คนแล้ว ไม่มีทางเห็นต่างได้เลย เพราะพวกเขาถูกทำให้เข้าใจเช่นนั้น ว่าโรงงานพลาสติกนี้เป็นโรงงานมลพิษ

ตอนนี้เขาโกรธพวกผู้เชี่ยวชาญในเขตมากกว่า พวกเขาต้องรู้เรื่องนี้แล้วแท้ๆ แต่พวกเขาก็ยังไม่โผล่ออกมา ตัวอย่างวัสดุพลาสติกก็ส่งให้ไปแล้ว พวกเขาไม่ได้ตรวจดูมันอย่างถี่ถ้วนหรืออย่างไร

“พอได้แล้วทุกคน เงียบซะ ในเมื่อพวกคุณต่อต้านการสร้างโรงงานนี้ในเมืองลิวเหอ งั้นผมจะให้สัญญาว่าโรงงานนี้จะไม่ได้สร้างขึ้นในเมืองนี้หรือในเขตหยุนหลงแน่นอน พอใจแล้วรึยัง!”

มันไม่ใช่ว่าจะต้องสร้างในเมืองลิวเหออย่างเดียวนี่ ต่อให้มาขอทีหลัง ฉันก็จะไม่สร้างโรงงานที่นี่แน่นอน

——————-