CF:บทที่ 85 ควบคุมการทำงาน

 

เมื่อมองไปเครื่องจักรเหล่านั้น พวกเขาพบว่าเครื่องจักรเหล่านี้ดูไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไร ราวกับว่าเพิ่งสร้างมาใหม่ๆ

 

“คุณสร้างเครื่องจักรพวกนี้เองเหรอ?” ผู้อาวุโสถามอู๋ฮ่าวเหริน

 

“ใช่ครับ ผมลองทำขึ้นมาโดยใช้อุปกรณ์ง่ายๆ แล้วก็ปรับแต่งโดยผ่านการจำลองการทดลองบนอินเตอร์เนท เครื่องจักรเหล่านี้เพิ่งสร้างมาไม่นาน ก็พร้อมๆเจ้าอุปกรณ์พวกนั้นนั่นแหละ”

 

เมื่อได้ยินการบรรยายของอู๋ฮ่าวเหริน หลายคนก็อ้าปากค้าง พวกเขาไม่คิดว่าอู๋ฮ่าวเหรินจะสามารถประดิษฐ์เจ้าสิ่งนั้นขึ้นมาได้ภายใต้ สถานการณ์แบบนั้น

 

แน่นอนว่า พวกเขาเคยคิดว่าจะต้องมีศูนย์วิจัยที่สุดยอดหนุนหลงอู๋ฮ่าวเหรินอยู่แน่ๆ แต่เนื่องจากข้อมูลที่พวกเขามี ความคิดนี้จึงปัดตกไป

 

ในเมื่อไม่มีศูนย์วิจัยหนุนหลังเขา ก็เป็นไปได้อย่างเดียวว่า ถ้าชายคนนี้ถ้าไม่เป็นอัจฉริยะก็ต้องเป็นสัตว์ประหลาด

 

“เครื่องจักรพวกนี้ สร้างยากไหม?”

 

“มันก็ไม่ยากมานักครับ ตราบเท่าที่เรายังมี เครื่องมือจักรกลและอุปกรณ์ พวกเราจะสร้างเพิ่มอีกก็ได้ มีเครื่องมือจักรกลอันใหม่ ที่ผมกำลังดัดแปลงตามข้อมูลการทำเครื่องจักรที่ผมรวบรวมไว้ เพื่อเอาไว้ใช้ผลิตอุปกรณ์หรือชิ้นส่วนต่างๆโดยเฉพาะ” อู๋ชี้ไปยังเครื่องมือจักรกลที่ยังไม่ได้ประกอบ

 

อย่างไรก็ตาม มันไม่จำเป็นสำหรับเขาที่จะซ่อนของพวกนี้ ยังไงเสียพวกเขาก็จะต้องรู้อยู่ดีในอนาคต มันจะเป็นการดีกว่าที่บอกพวกเขาตรงๆไปเลย ทำให้พวกเขาคิดว่าตัวเขานั้นเป็นอัจฉริยะ เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่สงสัยอีก หากพวกเขาพบเจออะไรอีกในอนาคต

 

แน่นอนว่า อู๋ฮ่าวเหรินเองก็ได้คำนึงถึงความเป็นไปได้ที่จะถูกเปิดเผย ผ่านการคำนวนของสมองกลและได้ช่วยปิดบังเรื่องมากมาย เพื่อให้ความเป็นไปได้นั้นอยู่ในระดับต่ำที่สุด

 

เช่น ให้จี้ปลอมแปลงข้อมูลจำนวนมากของเขาบนอินเตอร์เนท ซึ่งทำให้การยืนยันตัวตนของเขาแทบจะกลายเป็นผีไปในบางมุม

 

“ขอพวกเราดูเครื่องมือจักรกลหน่อยได้ไหม?”

 

อู๋ฮ่าวเหรินแสดงท่าทางบอกให้พวกเขาดูได้ตามใจชอบ ถึงอย่างไรก็ตาม สิ่งที่อยู่ในโรงงานก็ไม่มีอะไรให้ปิดเป็นความลับอยู่แล้ว

 

ตอนนี้ นอกจากสมองกลและสุดยอดเครื่องเซิร์ฟเวอร์ที่ไม่สามารถเปิดเผยได้แล้ว นอกนั้นก็ไม่มีอะไรที่เขาจำเป็นต้องปิดบัง

 

หลายคนมองดูรอบๆเครื่องจักรมือกล ที่ยังประกอบไม่เสร็จ ผอ.กรมสรรพาวุธและจื่อหยงต่างก็เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง ในขณะที่อีกสามคนได้แค่คิดว่า ชิ้นส่วนพวกนี้สวยมาก และไม่เคยเห็นเทคโนโลยีระดับนี้มาก่อน

 

อย่างไรก็ตาม ความสนใจของผู้อาวุโสและหลี่หยุนเหอก็ถูกดึงดูดไปที่หุ่นยนต์อุตสาหกรรม สำหรับทหารแล้ว, นี่คืออะไรที่พวกเขาชื่นชอบ

 

อู๋ฮ่าวเหรินลุกขึ้นยืนมองดูพวกเขา แต่ไม่ได้อธิบายเรื่องอุปกรณ์อะไรกับพวกเขาเพิ่ม เพราะเขารู้ว่าหลังจากวันนี้ เขาคงจะต้องตกเป็นเป้าหมายของฝ่ายต่างๆของทางรัฐอย่างแน่นอน

 

หลังจากผ่านไปสิบนาที พวกเขาเดินดูสิ่งต่างๆในโรงงานและถามคำถามต่างๆกับเขา

 

คนพวกนี้ไม่ได้ถามคำถามอะไรยากๆกับเขา, หลักๆจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับสิ่งประดิษฐ์ของเขา  แต่ไม่ค่อยมีอะไรสำคัญ

 

ทำให้อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกว่าพวกเขากำลังพยายามที่จะรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ รวมถึงเรื่องการช่วยเหลือที่เขาต้องการ และทางรัฐจะส่งคนที่มีความสามารถมาช่วยเขาวิจัย

 

อู๋ฮ่าวเหรินเห็นด้วยที่ทางรัฐจะส่งคนมาที่โดยไม่ต้องคิด คนมีความสามารถนั้นหายากยกเว้นประเทศจะเป็นคนหาให้

 

ยิ่งไปกว่านั้น, แผนต่อไปของเขาต้องการการร่วมมือของคนมีความสามารถด้านต่างๆ

 

ถึงแม้หลายๆเรื่องจะสามารถทำให้ลุล่วงได้ด้วยการแนะนำของสมองกล แต่สิ่งที่สร้างโดยสมองกลนั้น สุดท้ายแล้วก็จะต้องทำด้วยตัวเขาคนเดียว

 

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะจัดการโปรแกรมใหญ่ขนาดนั้นด้วยตัวเพียงคนเดียวได้ และตอนนั้น ต่อให้สมองกลจะช่วยปลอมแปลงและปิดบัง ก็จะยังมีคนสงสัยอยู่ดี

 

หลายคนนั่งพักที่ห้องนั่งเล่นข้างโรงงาน หลังจากที่พวกเขาเห็นอุปกรณ์เสร็จแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาที่พวกเขาจะคุยกับอู๋ฮ่าวเหรินแล้ว

 

“จุดประสงค์ของการมาเยือนของพวกเราในครั้งนี้เดิมทีเป็นเรื่องของอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัด แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเราคงจะต้องเปลี่ยนแผนนิดหน่อย”

 

ชายชราผงกหัว ในโรงงานนั้น เขาได้เห็นความหวังที่ยิ่งใหญ่ของประเทศ

 

“ก่อนที่พวกเราจะพูดคุยเรื่องอื่น เรามาคุยเรื่องอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดก่อน ได้ยินจากจื่อหยงมาว่า คุณต้องการที่จะขายผลิตภัณฑ์นี้ให้กับกองทัพใช่หรือไม่?”

 

“ใช่ครับ ผมคิดแบบนั้นอยู่ ผมเชื่อว่าพวกคุณน่าจะรู้ถึงประสิทธิภาพของอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดแล้ว อุปกรณ์นี้นั้นมันเปรียบได้กับคุณพาหมอส่วนตัวพกติดตัวไปกับพวกทหารเลยทีเดียว”

 

“งั้นก่อนที่เราจะคุยกันถึงเรื่องการซื้อขาย ฉันอยากจะถามคุณเรื่อง ราคาของเจ้าเครื่องนี้ และปัญหาด้านการผลิต?” ผอ.กรมสรรพาวุธถาม

 

“ราคา, ตอนนี้ผมตั้งราคาไว้ที่ 8,888 หยวน แต่ถ้าทางกองทัพจะจัดหาวัตถุดิบมาให้เอง ผมจะคิดราคาให้แค่ 3,000 หยวน แต่ว่าพวกคุณจะต้องสัญญากับผมในบางเงื่อนไขก่อน”

 

ถ้ามันเป็นราคานี้ ประเทศจะสามารถติดตั้งอุปกรณ์นี้ให้กับทหารทุกคนได้คนละเครื่อง และเป็นจำนวนเงินที่ทางประเทศสามารถเบิกออกมาใช้ได้

 

“คุณจะไม่ขาดทุนเหรอ ถ้ามันถูกขนาดนั้น!”

 

อู๋ฮ่าวเหรินยิ้มและตอบ “ถ้าผมจะขาดทุน คงขาดทุนเพราะผมไม่คิดเงินค่าเทคโนโลยีกับพวกคุณ จริงๆแล้ว ค่าใช้จ่ายที่แพงที่สุดของเจ้าเครื่องนี้คือค่าเทคโนโลยีนี่แหละ ซึ่งอีกอย่างผมก็บอกแล้วว่าผมต้องการให้พวกคุณสัญญากับผมบางเงื่อนไขก่อน”

 

“ถ้าคุณมีเงื่อนไขอะไรก็ว่ามา พวกเรายินดีที่จะช่วยอย่างเต็มความสามารถ ฉันได้ยินมาว่าคุณต้องการที่จะโฆษณาผลิตภัณฑ์นี้์?”

 

“ใช่, จุดประสงค์ของผลิตภัณฑ์นี้เพื่อใช้วิจัยแก้ไขปัญหา หลีกเลี่ยงและตรวจหาโรคต่างๆของมนุษย์ เปรียบได้กับเป็นหมอส่วนตัว”

 

หลายคนถึงกับเงียบ พวกเขาต้องการให้ผลิตภัณฑ์นี้มีใช้ในกองทัพเท่านั้น แต่ตอนนี้พวกเขาอายที่พูดแบบนั้น

 

เมื่อมองไปที่สีหน้าของพวกเขา อู๋ฮ่าวเหรินก็พอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกไม่ค่อยดีเล็กน้อยในใจของเขา แต่เขาเองก็พอจะเข้าใจพวกเขา

 

แน่นอนว่าพวกเขาไม่ต้องการให้กองทัพต่างชาติได้เจ้าเครื่องนี้ไปใช้ มิฉะนั้นแล้วความได้เปรียบของทางด้านกองทัพก็จะหายไป

 

แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาสองคนที่จะพูด จื่อหยงไม่ได้พูดอะไร ส่วนฟานเจี๋ยหมิงได้แต่ยืนดู สุดท้ายแล้วเหลาหลี่ก็พูดขึ้น “ผลิตภัณฑ์นี้ไม่ขายในต่างประเทศชั่วคราวได้มั๊ย?”

 

“คุณกลัวว่ากองทัพต่างชาติจะใช้เจ้าเครื่องนี้ในการฝึกทหารงั้นเหรอ?”

 

“ใช่แล้ว, คุณก็น่ารู้สถานการณ์ของประเทศเราอยู่แล้ว พวกเราขอให้หยุดขายชั่วคราวเฉยๆ ไม่ได้ห้ามให้คุณขายในต่างประเทศเลย”

 

อู๋ฮ่าวเหรินรู้แล้วว่าทางกองทัพนั้นไม่ได้ใจแข็งอย่างที่เขาคิด และง่ายที่จะคุยด้วย อย่างน้อยพวกเขาก็ไม่ได้บังคับล่ะนะ

 

“เอาจริงๆแล้ว สิ่งที่พวกคุณกำลังกังวลอยู่นั้นมันไม่จำเป็นเลย ของตัวอย่างที่ผมให้พวกคุณไปเป็นแบบเฉพาะของทางกองทัพ คุณรอผมอยู่นี่แปบนึง ผมจะไปเอาตัวอย่างทั้ง 2 รุ่นมาให้พวกคุณดู”

 

ไม่นานนัก อู๋ฮ่าวเหรินก็กลับมาพร้อมกับอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดสองเครื่องในมือของเขา เครื่องหนึ่งเป็นแบบสำหรับกองทัพ ส่วนอีกเครื่องเป็นแบบสำหรับพลเรือนใช้

 

“พวกคุณลองใช้ทั้งสองเครื่องนี้ดู แต่จะดีกว่าถ้าพวกคุณใช้ทั้งสองเครื่องแค่คนเดียว แบบนั้นการเปรียบเทียบจะชัดเจนกว่า”

 

ทั้งสี่คนมองดูผลิตภัณฑ์ทั้งสองแบบอย่างสงสัย สุดท้ายแล้วจื่อหยงก็หยิบมันขึ้นมาและลองใส่ที่ข้อมือของเขา ไม่นานนักข้อมูลก็ปรากฏออกมา

 

จากนั้นเขาก็หยิบอีกเครื่องขึ้นมา และใส่ที่แขนของเขาอีกข้าง และมองดูที่ข้อมูลที่ปรากฏ ทำให้เขามีอาการตกใจ

 

“ระบบการทำงานของผลิตภัณฑ์นี้ควบคุมได้!”

 

เมื่อทั้งสามคนได้ยินที่จื่อหยงพูด พวกเขาต่างก็มองดูข้อมูลที่ปรากฎขึ้นที่ตัวอย่างทั้งสองตัว และทันใดนั้นสีหน้าของพวกเขาก็คล้ายกับของจื่อหยง

————————–