CF:บทที่ 120 ขุดหลุมดักมัน

เมื่อกลับมาที่ห้องทำงานแล้ว อู๋ ฮ่าวเหรินปิดประตูและเริ่มศึกษาความเป็นไปได้ในการพัฒนาอุตสาหกรรมอาหาร

ก่อนอื่นเลย มันมีปัญหาเรื่องวัตถุดิบ ซึ่งสามารถแก้ไขได้ โดยการซื้อเมล็ดพันธุ์ของวัตถุดิบอาหารจากเกษตรกร เขาก็กำลังจะพัฒนาวัตถุดิบอาหารและเอาคะแนนจากพ่อครัว

สำหรับปัญหาเรื่องอาหารที่สำคัญที่สุดในอุตสาหกรรมอาหารดูเหมือนว่ามันไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา ด้วยกลุ่มผู้เชี่ยวชาญการทำอาหารในอนาคตเป็นผู้สนับสนุนแล้ว อะไรจะเป็นปัญหาได้?

แต่ถ้านับส่วนผสมด้วยมันก็เป็นปัญหาจริงๆ หากเขาอยากจะขอความช่วยเหลือหรือเรียนรู้สูตรลับบางอย่าง เขาก็ต้องการส่วนผสมพวกนี้

มันมีเงื่อนไขบางอย่างสำหรับการพัฒนาอุตสาหกรรมอาหาร แต่ตอนนี้อาจไม่สามารถทำได้ ต่อให้เราจะได้รับเมล็ดพันธุ์จากเกษตรกรมาแล้ว มันก็ต้องใช้เวลาในการเติบโต

นอกจากนี้ยังมีปัญหาใหญ่อีกคือพ่อครัว ซึ่งต้องแก้ไขเช่นกัน

อาหารส่วนใหญ่ที่เขาต้องปรุงนั้นมาจากอนาคต หากไม่มีการฝึกอบรมให้เชี่ยวชาญมันก็เป็นไปไม่ได้

แต่โดยรวมแล้ว บริษัทอาหารก็สามารถตั้งได้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำงานที่บริษัทอาหาร แต่เพื่อความบันเทิงของเขาเองแล้ว อู๋ ฮ่าวเหรินก็คิดว่าอุตสาหกรรมนี้ควรได้รับการพัฒนา

นึกถึงเค้กคริสตัลที่แม่ของเขาถามกับเขาเมื่อไม่กี่วันก่อนถ้าเขาสามารถเรียนรู้วิธีการทำมันได้ เขาก็จะทำด้วยตัวเองโดยไม่รบกวนผู้อื่น

ถ้ากลุ่มของพวกพ่อครัวหยิ่งล่ะก็ ต่อให้เขาจะมีส่วนผสมจำนวนมาก พวกเขาก็ไม่เต็มใจอย่างยิ่งที่จะช่วย

อย่างที่เคยมีคนกล่าวไว้ว่า จงทำมันด้วยตัวเอง

อู๋ ฮ่าวเหรินตัดสินใจตั้งฐานการเพาะปลูกก่อนและเอาเมล็ดพืชจากเกษตรกร แล้วก็ผลไม้บางชนิดด้วยเช่นกัน

เรื่องอาหารและเครื่องดื่มนั้นควรเอาไว้ก่อน อย่างน้อยเขาก็ควรเติมเต็มความต้องการของกระเพาะอาหารก่อน

“หวัง หลานเข้ามานี่หน่อย”

หวัง หลานเข้ามาจากข้างนอกและถามว่า “หัวหน้ามีเรื่องอะไรหรือ?”

“ไปที่เขตแล้วถามให้หน่อยว่ามียอดเขาที่สามารถใช้ได้ไหม จะดีมากถ้ามีแหล่งน้ำอยู่ข้างๆภูเขา ฉันอยากจะปลูกอะไรบางอย่างน่ะ”

“เข้าใจแล้วหัวหน้า ฉันจะไปในทันที”

หวัง หลานออกมาจากสำนักงานและสับสน เมื่อครู่เธอยังพูดอยู่เลยว่าหัวหน้าต้องการทำอาหารและเครื่องดื่ม แล้วตอนนี้เขาต้องการปลูกพืชบนยอดของภูเขา นี่หัวหน้าอยากทำบริษัทอาหารจริงๆหรือ?

หลังจากหวัง หลานออกไปแล้วอู๋ ฮ่าวเหรินก็เริ่มตรวจสอบผลกระทบจากงานแถลงการณ์วันนี้และเขาพบว่าเขาถูกโจมตีจากสงครามแฮกเกอร์จริงๆ

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ด้วยรายงานของสื่อข่าวต่างๆ ผู้คนก็กลับไปให้ความสนใจกับอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดอีกครั้ง

ความจริงที่ว่าบริษัทของพวกเขาไม่สามารถซื้อวัตถุดิบได้กลายเป็นหัวข้อข่าวจากงานแถลงการณ์ครั้งนี้

สื่อบางรายการถึงกับเขียนรายการวัตถุดิบทั้งหมดของอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัด จากนั้นก็วิเคราะห์และอธิบายวัตถุดิบเหล่านี้และโพสต์ปริมาณที่แต่ละชาติผลิตได้ต่อปีของวัตถุดิบเหล่านี้

และสื่อบางรายการก็พบว่ามีข่าวใหญ่เกี่ยวกับปัญหาด้านวัตถุดิบ และพวกเขาพยายามที่จะเปิดเผยความลับที่อยู่เบื้องหลังของการขาดแคลนวัสดุ

“หัวหน้าบรรณาธิการ นี่คือข้อมูลการสำรวจของผม ประเทศของเราต้องการวัสดุทั้งสองชนิดนี้เป็นจำนวนมากทุกปี อย่างไรก็ตามเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ผู้จัดหาวัสดุรายใหญ่ก็ไม่สามารถซื้อวัสดุสองชนิดนี้จากต่างประเทศได้ แล้วตอนนี้ก็เป็นเวลาเดียวกับที่ข่าวเกี่ยวกับอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดของบริษัทถูกปล่อยออกมา มันต้องมีปัญหาบางอย่างเกี่ยวข้องกันแน่”

“ดูเหมือนว่ามีการขุดข่าวใหญ่จากเรื่องนี้จริงๆ ลองหาทางติดต่อกับผู้จัดหาวัสดุเหล่านั้นและถามพวกเขาว่ารู้ข้อมูลอะไรบ้าง”

“รับทราบ”

นักข่าวต่างประเทศก็ไม่ได้นิ่งเฉยเช่นกัน พวกเขาต้องขุดหาข่าวว่าปัญหาเกิดจากรัฐหรือไม่

ดังนั้นผู้ค้าวัสดุเหล่านี้จึงซวยไป ตราบใดที่นักข่าวหาตัวพวกเขาเจอ พวกเขาก็จะถูกไล่ล่าและหยุดยั้ง

นักข่าวบางคนฉลาดมาก เพราะหาตัวการไม่ได้ พวกเขาจึงไปที่สถานที่เก็บวัสดุเหล่านี้โดยตรงเพื่อหาคนงานและขอข้อมูลจากที่นั่น

“ขอโทษนะครับ วัสดุสองอย่างนี้กำลังขาดแคลนในโรงงานของคุณหรือเปล่า”

“ไม่นะ วัสดุเหล่านี้เกือบเต็มในคลังสินค้าของโรงงานแล้ว เคยมีรถมาขนไปทุกวัน แต่ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงนี้ วัสดุทั้งหมดกองกันอยู่ในคลังสินค้าและรถก็ไม่ได้มาขนไปขาย “

“นี่คุณหมายความว่าไม่มีการขาดแคลนวัสดุ และคลังสินค้าของโรงงานก็เกือบจะเต็มรึ?”

“ใช่ ฉันรับประกันเลยว่าสิ่งที่ฉันพูดนั้นเป็นความจริง ฉันสาบานต่อพระเจ้าเลยก็ได้”

“ขอบคุณครับ สำหรับการสัมภาษณ์”

เหล่าตัวการพวกนี้ไม่ได้คาดไว้ว่าจะมีปัญหาเกิดขึ้นที่นี่ พวกเขาก็ยังดิ้นรนที่จะบอกว่าพวกเขาควรจะขายสินค้าพวกนี้ แต่เพราะคำสั่งจากเบื้องบน จึงทำได้เพียงวางกองกันในคลังสินค้าเท่านั้น

แม้ว่ารัฐจะชดเชยให้พวกเขา แต่ปัญหาก็คือการสูญเสียลูกค้าไป ซึ่งไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยการชดเชยนี้ได้เลย

แต่ก็มีคนที่ต้องการที่จะขัดขืนต่อคำสั่งดังกล่าวจากรัฐอยู่บ้าง เพราะไม่ว่ารัฐคิดจะทำอะไรอยู่ก็ตาม วัสดุในคลังเหล่านี้จะต้องมีใครสักคนซื้อไป

เมื่อพวกเขากลับบ้าน พวกเขาจะถูกถามเกี่ยวกับวัสดุโดยครอบครัวของพวกเขา และพวกเขารู้เกี่ยวกับงานแถลงการณ์ของบริษัทแห่งอนาคตและปัญหาด้านวัตถุดิบของอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัด

ณ ตอนนี้พวกเขาก็ได้เข้าใจแล้วว่าทำไมประเทศถึงทำเช่นนั้น

แต่ตอนนี้ ถ้าพวกเขาไม่ขายวัสดุพวกเขาก็น่าจะถูกโจมตีจากคนที่โกรธเคืองในประเทศ

ดังนั้นผู้จัดหาวัสดุจากบางประเทศจึงได้รวมตัวกันเพื่อหารือเกี่ยวกับปัญหานี้

“เราต้องขอให้รัฐซื้อวัสดุเหล่านี้ไป ไม่เช่นนั้น เมื่อผู้คนรู้สถานการณ์กันแล้ว เราจะตกเป็นเป้าหมายในการโจมตีของพวกเขาอย่างแน่นอน”

“ใช่ เราเชื่อพวกนั้นไม่ได้ ถ้าในที่สุดพวกเขาต้านทานแรงกดดันไม่ไหว พวกเขาก็จะโยนความผิดมาให้เราโดยการบอกว่าพวกเรากักตุนวัสดุไว้เพื่อที่จะโก่งราคามัน แบบนี้จะกลายเป็นเราที่ซวยเสียเอง”

นักธุรกิจกลุ่มนี้ไม่ได้โง่ ความสามารถของอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดนั้นทรงพลัง และทุกคนต้องการที่จะมีมันไว้สวมใส่บนร่างกายของพวกเขา

ตอนนี้ เหตุผลที่บริษัทนี้ไม่สามารถเปิดตลาดต่างประเทศได้ก็เพราะไม่สามารถซื้อวัสดุได้ นี่เป็นการบอกว่าปัญหาของพวกเขาที่พวกเขาไม่สามารถจองได้

ในขณะนี้อู๋ ฮ่าวเหรินให้จี้เปิดเว็บไซต์ทางการทุกรุ่นและเปิดระบบการจองอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัด

เขาอธิบายราคาของผลิตภัณฑ์ในแต่ละประเทศและทำให้ชัดเจนว่าราคาของผลิตภัณฑ์จะเชื่อมโยงกับต้นทุนของวัสดุนอกจากระดับของการบริโภคของแต่ละประเทศ

บางครั้ง อะไรๆก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่คาดคิด ไม่นานหลังจากที่อู๋ ฮ่าวเหรินปล่อยข่าวออกไป ลู่ เปงเฟยก็โทรมาและบอกถึงการเก็บเกี่ยว

“หัวหน้า ผมได้เจรจาสั่งซื้อวัตถุดิบแล้ว ผมไม่รู้ว่าตอนนี้มันใหญ่ขนาดไหน อย่างไรก็ตาม ดูจากสถานการณ์แล้ว มันไม่น่าจะหายากแล้ว เป็นพ่อค้าวัสดุจากรัสเซีย”

หลังจากได้รับโทรศัพท์จากลู่ เปงเฟยแล้วอู๋ ฮ่าวเหรินก็คิดคนนี้จะถามเกี่ยวกับงานแถลงการณ์และสงครามแฮกเกอร์เสียอีก ไม่คิดเลยว่าเขาบอกว่าเขาได้เจรจาเรื่องการสั่งซื้อวัตถุดิบได้แล้ว

“มีเรื่องอะไรน่ะ ไม่ใช่ว่านายกำลังพักผ่อนอยู่หรอกเหรอ?”

“ผมก็พักผ่อนอยู่ แต่นักธุรกิจในประเทศจีนที่จัดหาวัสดุให้กับเรา โทรหาผมและบอกว่าเขามีช่องทาง เมื่อผมไปถึงที่นั่น ผมก็ได้รู้ว่ารัสเซียถูกขวางไว้โดยคนอื่นเพราะเรื่องนั้นเช่นกัน วัตถุดิบสองอย่างของพวกเขาไม่ได้ขายมาเป็นเวลานาน และมันน่าจะเพียงพอสำหรับเราในการผลิตสินค้า 500 ล้านชิ้น”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้แล้วอู๋ ฮ่าวเหรินก็ยิ้มทันที ตามเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ว่าประเทศเหล่านั้นทำตัวเองหรอกหรือ

“ตอนนี้ผมได้เจรจาต่อรองราคาแล้ว ซึ่งต่ำกว่าที่เราซื้อก่อนหน้านี้ระดับหนึ่งเลย แต่การขนส่งนั้นจะต้องจัดการด้วยตัวพวกเราเอง”

“ตกลง ทำได้ดีมาก รอสักครู่ฉันจะเปลี่ยนข้อมูลบนเว็บไซต์ทางการ ตอนนี้ฉันเหนื่อยกับประเทศเหล่านี้แล้ว”

อู๋ ฮ่าวเหรินกำลังต่อสู้อย่างดุเดือด ไม่อยากขายวัสดุดีนัก งั้นก็ให้เสียเลือดจนกว่าจะยอมจะคายมันออกมา

 

———————