CF:บทที่ 124 ให้เธอมาเจอฉัน

 

ในตอนที่คนพวกนี้โชว์วิดีโอให้เขาดู อู๋ฮ่าวเหรินก็สงสัยเล็กน้อย ว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเขาอีกแล้วรึไง

 

เมื่อเขาเห็นวิดีโอในตอนแรก เขาก็พอจะรู้แล้วว่าเป็นเรื่องอะไร แต่เขาไม่คาดคิดว่าความสวยงามของผู้หญิงคนนี้จะมีอิทธิพลได้ขนาดนั้น เขามองดูคนอื่นๆที่ดูเหมือนเป็นคนธรรมดาไปเลย, เพราะตอนนี้เขารู้สึกเหมือนจะเป็นบ้า

 

อู๋ฮ่าวเหรินแทบจะพูดได้ว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนรักแรกพบและทำให้หัวใจเขาเต้น ความรู้สึกที่พิเศษแบบนี้เขาเคยรู้สึกมาแล้วครั้งหนึ่งเมื่อตอนสมัยอยู่ในช่วงวัยต่อต้าน ที่เขาถูกจับโดยคุณครูและรัดตัวเขาไว้ในอ้อมกอด

 

ไม่แปลกเลยที่คนพวกนั้นจะมองว่าเธอนั้นร้องเพลงดี เพราะเสียงพูดของเธอก็ฟังดูราวกับกำลังร้องเพลงอยู่ มันรู้สึกพิเศษมาก มันมีความดึงดูดที่น่าประหลาด ราวกับกำลังถูกสะกดจิตอยู่

 

เขาอยากจะได้เห็นด้วยตาตัวเอง อู๋ฮ่าวเหรินคิด ฉันอยากที่จะเจอคุณ ผู้หญิงที่สวยงามขนาดนั้น และยังร้องเพลงได้สุดยอดราวกับเป็นเทพธิดาอีก แต่การที่จะเขาจะไปเจอเธอได้นั้น มันยากกว่าการไปเจอประธานาธิบดีสหรัฐเสียอีก

 

เว้นเพียงแต่ว่า เทียนหยูกรุ๊ปจะมีระบบส่งเคลื่อนย้ายคนผ่านเนทเวิร์คได้ ไม่เช่นนั้นชีวิตนี้เขาก็คงไม่มีโอกาสได้ไปเจอเธอ

 

“ว่าไง คุณดูเสร็จรึยังพ่อค้าของเก่า? คุณมีอะไรที่อยากจะพูดบ้างมั๊ย?”

 

“ใช่แล้ว การที่ได้เทพธิดาเรียกให้ไปพบเป็นการส่วนตัวแบบนี้ มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แม้แต่คนที่อยู่ในสภาสูงของสหพันรัฐก็ยังไม่ได้สิทธิ์นี้เลยนะ”

 

“ถ้าฉันสามารถซื้อตั๋วที่จะหาไปหาที่ๆเทพธิดาอยู่ได้ ฉันคงจะโดดลงเรือนั้นโดยไม่รอช้า”

 

“อย่าว่าเลยนะ พวกเราแค่อยากจะไปเจอเทพธิดาเอง, พี่ชาย, ถ้านายพาผมไปด้วยนะ จะให้ผมทำอะไรให้หรือขออะไรจากผมก็ได้”

 

“ถอยไปเลย เจ้ามนุษย์ชุดเกราะไร้ยางอาย พูดมาได้ พาฉันไปด้วย, พาฉันไปด้วย, ให้ฉันทำอะไรก็ได้” ผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ที่พูดบ่นออกมาแบบไม่เป็นห่วงเป็นใย

 

เมื่อดูคำหยอกล้อของคนพวกนี้แล้ว อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกปากกระตุก เรื่องพลังสมองที่ต่างกัน

 

“น่าเสียดายนะ น่าเสียดาย ดูเหมือนพวกนายจะต้องผิดหวังเสียแล้ว ฉันคือชายผู้พิชิตทะเลแห่งดวงดาว และไม่ยอมหยุดด้วยเรื่อง ดังนั้นไม่ต้องคิดมาก ฉันจะพานายไปหาเทพธิดาของนายเอง”

 

“เฮ้พวก, พูดอะไรหน่อยสิ” มิสเตอร์เรดาร์ที่เพิ่งจะโผล่มาพูดขึ้น

 

“พวกนาย ผมออกไปหาเธอไม่ได้หรอกนะ ขนาดข่าวคราวโลกภายนอกของเธอผมยังไม่รู้เลย ผมจะออกไปเจอเธอได้อย่างไร ถ้าพวกคุณต้องการที่จะเจอเธอ พวกคุณก็แค่เดินทางออกไปหาเธอ แต่ถ้าเธอต้องการที่จะพบกับผม พวกคุณจะต้องพาเธอมาที่กลุ่มซองแดงนี้”

 

จ้าวแห่งเรดาร์ทำหน้านิ่ว เพราะเขาได้ยินมาว่าหลิงหยิ่งต้องการที่จะพบกับคนๆนี้เป็นการส่วนตัว ซึ่งให้คนอื่นรู้ไม่ได้ ดังนั้นถ้านี่เป็นหนทางเดียวจริงๆที่จะพบกันได้ มันช่างเป็นปัญหาเสียจริง

 

จะให้หลิงหยิ่งใช้เบอร์โทรศัพท์ของเขา ก็ไม่ได้อยู่ดี หลังจากสนทนาเสร็จ มันก็จะถูกบันทึก

 

แต่ความเป็นไปได้ที่จะเอาเบอร์โทรศัพท์ของเธอมาเข้าร่วมกลุ่มซองแดงก็ต่ำกว่าถูกหวยเสียอีก

 

“ไม่มีทางอื่นจริงๆเหรอ?”

 

“ถ้าเธอต้องการที่จะคุยกับผมโดยตรง, ก็มีแค่ทางเดียวแหละครับ อย่างที่ผมบอกไป ถ้าไม่มีระบบซองแดง ผมก็ไม่สามารถติดต่อกับพวกคุณได้เลย”

 

พวกเขาไม่รู้ว่าพ่อค้าของเก่านั้นอยู่ในสถานการณ์แบบไหน แต่พอจะเดาได้ว่าสถานการณ์ของเขานั้นพิเศษมาก ไม่แปลกที่ว่าคนๆนี้จะไม่มีของอะไรมาอัพเกรดเลเวล

 

จึงเป็นเรื่องน่าเสียดายที่ว่า เพราะเรื่องคราวก่อน เทียนหยูกรุ๊ปได้ทำการริบเอากฏการอัพเกรดด้วยวิธีแย่งซองออก

 

แต่อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเรื่องของการอัพเกรดของพ่อค้าของเก่า เทียนหยูกรุ๊ปจึงกำลังพิจารณาเรื่องการแก้ไขเรื่องค่าของเหรียญพลังงานแลกกับของโบราณอยู่”

 

“ดูเหมือนว่าเทพธิดาจะต้องเป็นฝ่ายหาทางมาเจอคุณแทนงั้นสินะ อย่างไรก็ตาม ถ้าเทพธิดาเข้ากลุ่ม ก็หมายความว่า พวกเราจะสามารถคุยกับเทพธิดาได้ทุกวันงั้นสินะ”

 

“ฟังดูเยี่ยมไปเลย แต่เราจะพาเทพธิดามาเข้ากลุ่มได้อย่างไรล่ะ ฉันคิดว่ามันอาจจะดีกว่าที่จะหวังให้เทียนหยูกรุ๊ปจะช่วยเปิดประตูหลังเพื่อให้เทพธิดานำโชคของพวกเราเข้ามา”

 

“ดูเหมือนพวกคุณจะลืมไปเรื่องนึงนะ คราวที่แล้วผมเคยบอกว่าจะไปที่ดาวอาหารเพื่อไปหาเชฟให้ช่วยแนะนำผมเข้ากลุ่มเชฟ ดูเหมือนกลุ่มพิเศษพวกนั้นจะสามารถแนะนำคนอื่นให้เข้าร่วมได้จริงๆ” มิสเตอร์เรดาร์กล่าว

 

นี่อาจจะเป็นอีกหนทางที่พ่อค้าของเก่าจะสามารถคุยกับหลิงหยิ่งแบบตัวต่อตัวได้ และวิธีนี้ก็ไม่น่าจะยากด้วย

 

“มิสเตอร์เรดาร์ คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ พวกเราอยากจะอยู่กลุ่มเดียวกับเทพธิดา!”

 

“ถ้าอย่างงั้น คุณก็ไปหาวิธีพาเข้ากลุ่มพ่อครัวของพ่อค้าของเก่า ส่วนฉันจะไปอธิบายเรื่องนี้กับเทพธิดาก่อน”

 

ไม่นาน เรื่องการแชทนี้ก็ได้ถูกแพร่ออกไปโดยฝีมือคนพวกนี้ ในตอนแรกหลายคนพบว่าเรื่องของพ่อค้าของเก่ากับเทพธิดานี้เหมือนเป็นเรื่องตลก

 

แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาทราบว่าพ่อค้าของเก่านั้นไม่สามารถมาเจอกับเทพธิดาผ่านทางอื่นได้ และไม่สามารถรับทราบข่าวสารได้ผ่านทางเครือข่ายนำแสงได้เลย คนพวกนี้จึงเข้าใจว่าการที่เขาที่เป็นข่าวใหญ่ขนาดนี้ได้เป็นเวลานานนั้น  แต่เขาก็ไม่สามารถเห็นมันได้อยู่ดี

 

และส่วนพวกคนที่เคยหาว่าพ่อค้าของเก่านั้นเล่นตัวไม่ยอมออกมาพบเสียที พวกเขาก็รู้สึกว่าสิ่งที่พวกเขาทำนั้นมันเป็นเรื่องที่โง่นัก

 

แน่นอนว่า, กลุ่มเชฟที่ถูกพูดถึงตอนนี้ต่างก็ลุกเป็นไฟ มีคนจำนวนมากได้ถามหาพวกเชฟที่อยู่กลุ่มนี้

 

เมื่ออู๋ฮ่าวเหรินได้เผยเรื่องที่มีคุณลุงชาวจีนในกลุ่มคนนึงกำลังเข้าร่วมการแข่งขันอาหารโบราณอยู่

 

ซึ่งแน่นอนว่า, การที่ได้ข่าวที่แม่นยำมาแต่กลับไม่ทำอะไร แล้วปล่อยให้คนอื่นมาแย่งมันไปแล้ว จะต้องมานั่งเสียใจทีหลังนั้น

 

และต้องไม่ลืมว่า เชฟคนนี้จะต้องรู้จักเชฟคนอื่นในกลุ่มนั้นแน่ และการช่วยเหลือของเขา คุณน่าจะสามารถหาโควต้าที่ยังว่างเพื่อขอเข้ากลุ่มได้

 

ดังนั้น จึงได้มีกลุ่มคนได้ออกเดินทางไปยังดาวที่จัดการแข่งขันเชฟโบราณ เพื่อตามหา “เชฟชาวจีน” ที่ว่า

 

หลังจากที่ได้ยินข่าวของอู๋ฮ่าวเหริน, หลินหยิงก็สงสัยว่า เขาคนนั้นเป็นคนแบบไหนกันนะ คนที่ไม่สามารถติดต่อได้แม้แต่เครือข่ายนำแสง และสามารถคุยกับเขาผ่านทางนี้ได้ทางเดียวเท่านั้น

 

มันไม่ใช่เพราะสเน่ห์ของเธอใช้ไม่ได้ผล, แต่ถึงจะได้ผล เขาก็ไม่สามารถมาหาเธอได้ ถึงจะอยากมาหาเธอก็ตาม

 

“แล้วก็อีกอย่าง ผมอยากจะแจ้งคุณว่าตอนนี้ที่การแข่งขันเชฟโบราณ มีเชฟคนหนึ่งในกลุ่มระบบซองแดงที่ใช้ชื่อว่า “เชฟชาวจีน”, ซึ่งเป็นคนที่ดูเหมือนจะอยู่กลุ่มของเชฟกลุ่มเดียวกับหมอนั่นและสนิทกันดีอยู่ “ถ้าคุณต้องการที่จะเจอเขา คุณจะต้องไปเจอกับเชฟคนนี้และให้เขาแนะนำเข้ากลุ่ม” หลังจากนั้น เหล่ต้าก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ เพราะสิ่งที่เขาถูกขอร้องมากำลังสำเร็จไปที่ละเรื่องละเรื่อง

 

“ขอบคุณมาก, เหล่ต้า คราวหน้าถ้าฉันได้ไปที่บ้านของคุณอีก ฉันจะบอกล่าเหวิน ให้เขาไม่ไปกวนคุณดีมั๊ย?”

 

เหล่ต้ารู้สึกหดหู่อย่างแรงและพูดขึ้น, “ผมเป็นคนช่วยคุณนะ ทำไมถึงไม่ยุติธรรมที่ผลประโยชน์ทั้งหมดกลับตกไปอยู่ที่ล่าเหวิน?”

 

“แต่ล่าเหวินเคยบอกว่า ของๆคุณก็คือของๆเขา ของๆเขาก็คือของๆคุณ และคุณกับเขาก็ไม่ได้แยกจากกัน!” หลิงหยิงก็ได้พูดออกมาแบบชวนสับสน และก็ตัดการติดต่อกับเหล่ด้าไป

 

“หนอย เจ้าล่าเหวิน, คอยดูนะ นายกลับมาคราวนี้ ฉันจะจัดการนายแบบครบต้นครบดอกเลย!”

 

ล่าเหวินที่อยู่บนสะพานเดินเรือของเรือรบ จู่ๆหลังก็เขาก็เย็นขึ้นมาและเขาก็จาม

 

“ดูท่าเจ้าเหล่ด้าจะต้องพูดถึงฉันแน่ๆ ดูเหมือนว่าเขาคงจะเบื่อเพราะไม่ได้อยู่กับฉันสินะ!”

 

———————————–

 

“การแข่งขันทำอาหารโบราณก็อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ถึงเวลาไล่จับคนแล้ว”

 

หลิงหยิ่งวิ่งออกมาข้างนอกพร้อมกันนั้น ก็ได้ติดต่อไปหาพ่อบ้าน บอกเขาให้ช่วยหากองเรือที่จะส่งเธอไปที่นั่นให้หน่อย

 

“คุณปู่คะ ดูเหมือนพี่สาวกำลังจะออกไปเล่นข้างนอก, หนูไปด้วยนะคะ” ผีเสื้อตัวน้อยพูดพร้อมกับกระตุกหนวดขาวของชายชรา

 

“หนูนี่มันช่างซุกซนจริงๆน้า ถ้าหนูดึงหนวดของปู่อีกที เดี๋ยวมันคงได้หลุดกันพอดี ไหนดูซิ ทำไมเด็กคนนั้นถึงได้อยากไปงานแข่งทำอาหารโบราณนะ”

 

“คุณปู่โง่จัง แน่นอนสิคะว่า ก็ต้องเพื่อไปกินอาหารอร่อยๆสิคระ เตี๋ยอู่ก็อยากไปกินด้วย” หนูน้อยคนนี้ดูค่อนข้างเอาแต่ใจ แต่ก็น่ารัก

 

“ใช่สิ, คุณปู่ของหนูนั้นโง่และไม่ฉลาดเหมือนเตี๋ยอู่เลยเนอะ มาๆงั้นเดี๋ยวปู่จะพาเตี๋ยอู่ไปทานอะไรอร่อยๆเอง”

 

หลิงหยิ่งก็ตกใจขึ้นมาเมื่อเธอทราบว่าปู่ของเธอนั้นกำลังจะไปด้วย ซึ่งคุณปู่ไม่รู้ว่าเธอนั้นไปเพื่อที่จะไปขอความช่วยเหลือ

——————–