CF:บทที่ 125 การแข่งขันครัวโบราณ

 

การแข่งขันครัวโบราณ คือการแข่งขันของกลุ่มคนที่ฝึกฝีมือการทำอาหารแบบโบราณ คนพวกนี้ไม่ได้ปฏิเสธการเปลี่ยนแปลงที่นำพามาโดยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี แต่คนพวกนี้ปฏิเสธการพัฒนาของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีที่มาทำลายทักษะการทำอาหารที่สืบทอดต่อกันมาอย่างหมดสิ้น

 

ดังนั้น วิธีการอาหารของพวกเขานั้น จะต้องทำด้วยตัวของพวกเขาเอง  โดยไม่พึ่งพาเครื่องจักร

 

และด้วยเหตุผลที่พิเศษพวกนี้ทำให้ตัวตนของพ่อครัวพวกนี้จึงพิเศษ เพราะพวกเขาสามารถทำอาหารที่ทำให้จิตใจของพวกคนรวยๆได้รับการเยียวยาได้ ทำให้คนพวกนั้นสามารถหาเงินและมีชีวิตรอดต่อไปได้ เพราะอย่างนั้น จึงเป็นเรื่องยากสำหรับพ่อครัวที่ต้องการจะเข้าสู่วงการนี้โดยปราศจากอาจารย์ที่มีประวัติยาวนาน เพราะพ่อครัวโบราณนั้นจำเป็นจะต้องมีทักษะเฉพาะตัว

 

“ซินฝาน, คราวนี้ล่ะที่ฉันจะทำให้นายได้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างเราด้วยสเต๊กนี่แหละ แล้วนายจะต้องยอมรับว่าฉันนี่แหละของจริงๆ” พ่อครัวผิวดำที่เปร่งประกายกำลังตะโกนใส่พ่อครัวผิวขาวสว่างจ้า

 

“ถ้าอย่างนั้นคราวนี้คุณก็ไม่มีโอกาสแล้วล่ะ เพราะผมนั้นมีผลงานใหม่ ที่จะให้คุณต้องสยบแทบเท้าผม”

 

“ฮ่าๆ ไค่เหลาจิ่ว, ด้วยเทคนิคดาบโค้งของข้านั้นสามารถจัดการกับวัตถุดิบได้ทุกประเภทในชั่วพริบตา คราวนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่านายจะชนะข้าอย่างไรแล้วล่ะ”

 

“ไอ้บ้า, ฉันไม่อยากจะสู้กับนายหรอก ถ้าอยากจะชนะก็ชนะไปคนเดียวเลย”

 

“วิถีแห่งการทำอาหารที่ดีที่สุดสำหรับพวกเรานั้นคือมังสวิรัติ, อามิตตาพุทธ”

 

“ไอ้พระเก๊, ออกไปเลยนะ แกทำให้ชั้นหยะแหยง ใครๆก็รู้ว่าแกน่ะเป็นพระที่ฉันเนื้อและเหล้า และยังแข็งแกร่งที่สุดในซูไจ๋อีกต่างหาก มองมาที่สายตาเหยียดหยันของข้านิ”

 

“อาตมานั้นมองเห็นทุกสิ่งในโลกผ่านเหล้า, เนื้อ และเครื่องใน อาตมาคิดว่าธาตุคือทุกสิ่ง และทุกสิ่งใดๆในโลกล้วนคือธาตุ”

 

“มันช่างไร้ยางอายจริงๆ เจ้าลุงจอมยุทธ์นี่ ข้าล่ะอยากชักมีดหั่นหมูของข้าออกมาจริงๆ”

 

“อย่าเลย ไอ้โล้น ที่นี่ไม่มีอะไรให้นายเชือดหรอก”

 

ดูเหมือนว่า ก่อนที่การแข่งจะเริ่มขึ้น ผู้คนที่มาร่วมงานก็เริ่มที่จะทะเลาะกันแล้ว

 

ดูเหมือนว่าการแข่งขันระหว่างพ่อครัวโบราณเหล่านี้นั้นจะดุเดือดมาก พวกเขานั้นสืบทอดวิถีโบราณมาอย่างแม่นยำและเฉียบคม

 

ลุงชาวจีน, แน่นอนว่าเขาไม่ได้เรียกตัวเองว่าพ่อครัวจีนโบราณที่นี่ ชื่อของเขาโม่ชู เป็นคุณลุงอ้วนวัยกลางคนที่กำลังถือกล่องแปลกๆมาพร้อมกับมีดหลากชนิด

 

“ร้อยมีด, ได้ยินมาว่าคราวนี้เจ้าจะลงแข่งด้วยอาหารสไตล์ดั้งเดิมของราชวงศ์ฮั่น เจ้าจะใช้สิ่งนี้ลงแข่งกับเจ้าพวกนั้นงั้นเหรอ เจ้าพวกนั้นมันไร้ยางอาจจะตายไป ต่อให้เจ้าชนะ, เจ้าพวกนั้นก็ไม่ยอมรับหรอก”

 

ลุงชาวจีนยิ้มและตอบ “คราวนี้, ข้าจะไม่ได้สู้ด้วยสไตล์ดั้งเดิมกับพวกนั้นหรอก แต่จะแสดงสำรับแมนจูฮั่นครบสูตร(หม่านฮั่นฉวนซี่)ที่ได้มาจากเจ้าหนูนั่นให้ได้เห็น ดังนั้นข้าจะต้องจะทำอาหารด้วยวัตถุดิบเกือบทั้งหมดที่ข้ารวบรวมมาด้วยวิธีต่างๆ เอาเป็นว่าถ้าว่างจะมาช่วยข้าทำอาหาร 108 จานก็ได้นะ พอดีข้าค่อนข้างจะช้าถ้าทำอาหารพวกนี้ด้วยตัวคนเดียวน่ะนะ”

 

“เหอะ งั้นข้าจะช่วยเจ้าถ้าข้าทำเสร็จก่อนละกัน ข้ารู้สึกว่าการแข่งขันครัวโบราณนี่เริ่มที่จะน่าเบื่อขึ้นทุกทีๆ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป คราวหน้าข้าว่าจะส่งลูกศิษย์ข้าลงแข่งแทนแล้ว”

 

“ฮ่าฮ่า, แบบนั้นเดี๋ยวก็ได้เสียชื่อเสียงของร้านหรอก, แต่ด้วยนิสัยของนายแล้วคงจะไม่มีผลอะไรนายหรอก”

 

“ผู้เข้าแข่งขันทุกท่านเข้าประจำที่ได้ครับ การแข่งขันครัวโบราณจะเริ่มขึ้นในอีก 3 นาทีแล้วครับ ขอให้ทุกท่านเข้าประจำที่ของตัวด้วยครับ”

 

ซึ่งจริงๆแล้ว เหล่าพ่อครัวพวกนี้ก็ได้ประจำจุดของตัวเองแต่แรกแล้ว และมีเพียงบางคนที่เดินไปพบปะเพื่อนเก่าเพื่อพูดคุยกัน

 

ส่วนลุงชาวจีนก็กำลังตระเตรียมเครื่องมือเครื่องไม้ของตัวเองอยู่ แล้วก็มีคนที่สวมหมวกขาวสูงคนหนึ่งเดินมาหาเขาและพูดขึ้นอย่างวางท่า “ฉันได้ยินมาว่าคุณจะลงแข่งกับอาจารย์ของฉัน แต่ฉันจะบอกอะไรให้วันนี้อาจารย์ของฉันไม่ว่าง และอาหารป่าเถื่อนที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนของคุณจะมาสู้กับอาหารของอาจา……….”

 

ทันใดนั้นมีดาบโค้งและดาบยาววูบผ่านเขาไปอย่างรวดเร็ว คนๆนั้นถึงกับวูบไปชั่วขณะ เขามองดูหมวกของตัวเองที่ร่วงลงมาและกลายเป็นชิ้นๆ เขากลืนน้ำลายตัวเอง

 

“ดูเหมือนอาจารย์ของเจ้าจะไม่เคยสอนว่าลูกผู้ชายควรทำตัวอย่างไรเลยสินะ วันนี้ข้ากำลังอารมณ์ดี เดี๋ยวข้าจะลงโทษเจ้าแทนอาจารย์เจ้าเอง”

 

“เจ้าลูกศิษย์โง่ของตระกูลนั่น คิดจะมาหาเรื่องกับร้อยมีดงั้นเหรอ ช่างไม่รู้เลยว่าการมาหาเรื่อง ชายที่แข็งแกร่งที่กล้าเดินในดาวสัตว์ป่าที่โหดร้ายโดยมีเพียงมีดพ่อครัวเล่มเดียวเป็นยังไง?”

 

“ข้าว่าผู้สืบทอดของตระกูลนั้นสมองคงจะมีปัญหาแล้วล่ะ ข้าได้ยินมาว่าพวกเขานั้นพัฒนาแล้ว แต่ข้าว่าสงสัยจะพัฒนาไม่สมบูรณ์แน่ๆเลย”

 

“ใครจะรู้ เจ้าพวกคนที่บอกว่าจักรวาลนี้เป็นของเขาในยุคนี้น่ะ ถือว่าโชคดีเท่าไรแล้วที่ไม่โดนฆ่าตายโดยพวกจากอารยธรรมอื่น”

 

ชายที่สวมหมวกขาวสูงรีบฟ้องกรรมการ “เขาทำผิดกติกา, เขาใช้กำลัง, คุณจะต้องลงโทษเขา ถอดถอนสิทธิการลงแข่งเขานะครับ”

 

“ขอโทษด้วยนะครับ เขาไม่ได้ทำผิดกฏข้อไหนครับ คุณสามารถเช็คกับตัวบันทึกกฏได้เลยครับ แล้วก็ ถ้าคุณไม่รีบกลับเข้าประจำที่ของตัวเอง คุณนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายโดนถอนสิทธิลงแข่งเสียเองนะครับ”

 

ชายสวมหมวกขาวสูงรีบหุบปากทันที แล้วเขาก็พบว่าเขานั้นได้ทำผิดพลาดไปเสียแล้ว ดูเหมือนทั้งการแข่งนี้จะถูกจับตาสอดส่องโดยตัวบันทึกกฏ

 

“พ่อครัวโบราณร้อยมีดคุณเองก็วู่วามไปหน่อยนะครับ แล้วก็ผมขอให้คุณประสบความสำเร็จในคราวนี้ครับ”

 

แน่นอนว่าร้อยมีดนั้นเป็นผู้เข้าร่วมประจำของงานแข่งครัวโบราณนี้ สำหรับเจ้าประจำแล้ว กรรมการการแข่งครัวโบราณนั้นย่อมรู้จักนิสัยของพวกเขาเป็นอย่างดี

 

ลุงชาวจีนยิ้มเล็กๆให้และเช็ดมีดด้วยผ้าราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อกี้

 

หลังจากที่การแข่งครัวโบราณได้เริ่มต้นขึ้น คนที่สวมหมวกขาวสูงก็ได้มองทางลุงชาวจีนที่กำลังเช็ดมีดอย่างช้าๆ

 

จากนั้นเขาก็โบกมือให้กับข้างหลัง มีเหล่าคนหนุ่มที่สวมหมวกขาวสูงเดินมาพร้อมกับไหคนละอัน

 

“หืม, คิดจะต่อสู้กับพวกเราด้วยสไตล์ดั้งเดิมสำรับแมนจูฮั่นครบสูตรงั้นเหรอ ให้พวกเขาได้ลิ้มรสพลังของอารยธรรมของดองของพวกเราหน่อย”

 

หลังจากนั้นสักพัก, ลุงชาวจีนก็หยุด และหยิบกองมีดมากมายมาวางบนโต๊ะ

 

“กำลังจะเริ่มแล้วเหรอ? อยากจะรู้เหมือนกันว่าเทคนิคมีดของเขาจะพัฒนาขึ้นไปมากแค่ไหน?”

 

“ฉันกำลังทำอาหารอยู่ ปล่อยให้พวกที่ชำนาญการใช้ดาบโค้งแบบนั้นได้รู้ตัวว่าเขานั้นอยู่ในวงการนี้ไม่ได้หรอก หรือพูดง่ายๆ คนๆนั้นเป็นพ่อครัวแท้ๆ แต่ไม่รู้จะฝึกเทคนิคการใช้ดาบโค้งไปทำไม?”

 

“ผมได้ยินมาว่าเขานั้นไม่ใช่พ่อครัวมาก่อน ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมแต่ภายหลังเขาเริ่มที่จะมาเป็นพ่อครัวซึ่งตอนนั้นเทคนิคการใช้ดาบโค้งของเขานั้นก็เยี่ยมยอดมากแล้ว”

 

บางคนทีกำลังวางวัตถุดิบมาเตรียมทำนั้น และได้มองที่ลุงชาวจีน เชฟหลายคนต่างพูดอะไรไม่ออกเมื่อได้เห็นเทคนิคการใช้มีดของเขา

 

ทำไมเขาถึงต้องการมาแย่งงานของพวกเขา ในเมื่อเขาคือคนที่สามารถเดินไปทั่วดาวสัตว์ร้ายได้

 

เมื่อลุงชาวจีนเริ่มเคลื่อนไหว เชฟหลายคนต่างส่ายหัวและกลับมาลงมือเตรียมวัตถุดิบด้วยมือของพวกเขาต่อ

 

ไม่มีทางเลย ที่พวกเขาจะมองเห็นการวาดของมีดของลุงชาวจีนได้ พวกเขาจึงเลิกที่จะดูต่อ

 

“มันเยี่ยมยอดมาก ดูวัตถุดิบพวกนั้นสิ ไม่แปลกเลยว่าที่เขาบอกเขาจะทำอาหารให้เสร็จ 108 จาน”

 

“ใช่, ฉันเคยชวนเขาให้มาเป็นเชฟเต็มเวลาให้ฉัน แต่เขาบอกว่าเขาไม่ต้องการทำงานภายใต้ฉัน เลยเป็นที่น่าเสียดาย ที่เขาไม่ตอบตกลง”

 

จากการที่ตกลงกันว่าจะใช้วิธีการทำอาหารชุดใหญ่ของอู๋ฮ่าวเหรินนั้น ลุงชาวจีนจำเป็นที่จะต้องทำอาหารเองทุกจาน แน่นอนว่าบางอย่างเขาสามารถใช้อย่างอื่นมาทดแทนได้

 

อย่างไรก็ตาม, คุณภาพของวัตถุดิบเหล่านี้จะต้องมีค่ามากกว่าวัตถุดิบตามในหนังสือของอู๋ฮ่าวเหริน ซึ่งการทำสำรับแมนจูฮั่นครบสูตรนั้น ก็มีวัตถุดิบบางอย่างที่หายากมาก

 

ในการทำอาหารนั้น ฝีมือของลุงชาวจีนนั้นอยู่ที่ทักษะการใช้มีดของเขา ที่ไม่ว่าใครเห็นต่างก็ต้องยกนิ้วให้

 

คนหมวกขาวสูงนั้นได้หยิบปลาออกมาจากไห โชคดีที่ว่า พื้นที่ผู้เข้าแข่งขันของแต่ละคนนั้นอยู่ห่างกันมาก ไม่เช่นนั้นแล้ว คงมีหลายคนได้หนีกับกลิ่นของปลาพวกนั้น

 

ขณะนั้นเองผู้จัดการแข่งไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง คนที่เข้ามาร่วมดูการแข่งมีจำนวนเพิ่มมากขึ้น

 

ซึ่งขณะนั้นเอง ได้มีรายงานเข้ามาว่าเทพธิดาหลิงหยิ่งนั้นได้เข้ามา และสายการบินระหว่างดวงดาวที่จะมายังดาวที่จัดการแข่งครัวโบราณก็ถูกจองเต็มในชั่วพริบตา ถึงกับที่ว่า บางคนยังต้องเดินทางมาด้วยยานอวกาศส่วนตัว

——————