CF:บทที่ 163 ความรับผิดชอบของหญิงชรา

เมื่อสกุลหลิงได้เห็นรายงานข่าวในขณะที่พวกเขากำลังเตรียมตัวย้ายไปยังหมู่บ้านซุยฉุย
หลิงเหยารายงานแกหญิงชรา พวกเขาไม่คาดหวังว่ามันจะเกิดผลกระทบเช่นนี้
“มันเป็นเพราะความเอาแต่ใจของคุณทั้งหมด คุณทำให้ครอบครัวอู๋เชื่อมั่น แล้วดูตอนนี้สิเหมือนเรากำลังทำร้ายพวกเขา ฉันไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรดี?”
หญิงชราหรี่ตาของเธอลงและพูดว่า “ฉันแค่ต้องการช่วยเมิ่งเสวี่ย เด็กคนนั้นออกไปในคืนนั้น เห็นได้ชัดว่า เขาไม่ต้องการที่จะช่วยเมิ่งเสวี่ย ด้วยวิธีนี้เท่านั้นเขาสัญญาว่าจะช่วยหลานสาวของฉัน เขาไม่สามารถที่จะทนมองภรรยาของเขามีปัญหาทางสติปัญญาอย่างแน่นอน”
“บางทีเขาอาจจะช่วยไม่ได้จริง ๆ ความเจ็บป่วยของเมิ่งเสวี่ยและการที่พ่อแม่ของเธอหายตัวไปนั้นแปลกไปหน่อย”
“อืม มีกี่คนที่เราเสียสละเพื่อนำสิ่งเหล่านั้นกลับมา! เราไม่สามารถให้ผู้อื่นเสียสละแม้เพียงเล็กน้อยเพื่อตระกูลหลิงของเรานอกจากเราเสียสละงั้นหรอ!”
ใบหน้าของผู้เฒ่าละอายใจ เขารู้ว่าการตายของลูกชายคนโตของเขาทิ้งรอยแผลเป็นอันเจ็บปวดไว้ในใจภรรยาของเขาตลอดกาล ซึ่งเป็นเรื่องต้องห้ามโดยตระกูลหลิง
ในเวลานั้น ตระกูลหลิงของพวกเขาไม่ได้ต้องการเสียสละคนเหล่านั้น และสิ่งเหล่านั้นไม่สามารถย้อนคืนกลับมาได้
แต่เขาไม่ได้เสียใจ หากเขาต้องเลือกอีก เขาจะเสียสละลูกชายของเขาและคนเหล่านั้น ในการเผชิญกับการเหตุการณ์ของประเทศ เราต้องมีจิตสำนึกในการเสียสละตนเองและรับใช้มาตุภูมิ
ดูเหมือนว่าเทพสงครามในอนาคตได้สืบทอดจุดนี้อย่างสมบูรณ์ ซึ่งอาจเป็นลักษณะของตระกูลหลิง
ทันใดนั้นหญิงชราก็ยืนขึ้นแล้วเดินออกไป
“คุณกำลังทำอะไร?”
“ช่วยเด็กนั้นแก้ปัญหา ไม่เช่นนั้นแม้ว่าฉันจะให้หลานสาวของฉันแก่เขาเพื่อรักษา ฉันก็ไม่แน่ใจ ยิ่งไปกว่านั้น หลานสาวของฉันไม่สามารถแต่งงานกับผู้ชายที่มีชื่อเสียงแย่ๆเช่นนั้น”
ผู้เฒ่าหลิงยิ้ม แม้ว่าหญิงชราจะพูดอย่างนั้น หัวใจของเธอก็ยังเหมือนเดิม
จงหนานไห่ ในสำนักงาน เลขานุการเคาะประตู
“เข้ามา”
” โทรศัพท์จากบ้านเก่าของตระกูลหลิงค่ะ”
“โอ้ บ้านเก่าของตระกูลหลิง “
หลังจากรับโทรศัพท์เป็นเวลานาน บางคนไม่สามารถหัวเราะหรือร้องไห้ เรื่องแบบนี้มาถึงระดับประเทศจริง ๆ แต่พวกเขาปฏิเสธไม่ให้การช่วยเหลือไม่ได้
“คุณต้องจัดการกับมัน มีคำสั่งโดยตรง เรียกนักข่าวโดยตรงจากสำนักงานใหญ่ ฉันหวังว่าพวกเขาจะมาก่อนการเผยแพร่ พวกเขาไม่ได้ตามตัวยากนะ ตอนนี้ฝันมีบางอย่างที่ต้องการเผยแพร่อย่างรวดเร็ว”
หญิงชราต้องการจัดงานแถลงข่าว ถ้าไม่มีอิทธิพลของอู๋ ฮ่าวเหริน นักข่าวคนอื่นจะไม่มา ดังนั้นเธอจึงโทรหาสำนักงานใหญ่โดยตรงเพื่อจัดการกับมัน
เห็นได้ชัดว่า หญิงชรายังคงมีข้อร้องเรียนมากมายเกี่ยวกับเรื่องของเธอ มิฉะนั้น นักข่าวต้องแก้ข่าวเรื่องปัญหาหลานสาวของเธอ
คำสั่งแปลก ๆ ที่ออกไปทำให้ผู้คนมากมายสับสน อย่างไรก็ตาม เบื้องบนต้องการให้พวกเขาปฏิบัติตามคำสั่งและพวกเขาต้องดำเนินการทันที
ผลที่ตามมา ตราบใดที่สื่อได้รับคำสั่ง มันถือเป็นข้อบังคับ อย่ารู้สึกเสียใจหากไม่ทำตามคำสั่ง
ผู้เฒ่าหลิงมองหญิงชราและเปิดกล่องสิ่งของที่เขาไม่ต้องการแตะต้องมาก่อน เขาไม่รู้จะพูดอะไร
“คุณพร้อมที่จะแสดงสิ่งเหล่านี้กับผู้สื่อข่าวงั้นหรอ!”
“แน่นอน นี่เป็นเกียรติของตระกูลหลิงของเรา ทำไมเราไม่แสดงให้พวกเขาดู?”
“แต่เมื่อก่อนคุณ…”
หญิงชราจ้องและพูดว่า “ฉันไม่ได้มีความสุขมาก่อนเลยที่จะแสดงมันให้คนอื่นเห็น แต่ตอนนี้ฉันคิดว่าถึงเวลาแล้ว ฉันต้องการให้ทุกคนทราบถึงสิ่งที่ตระกูลหลิงของฉันทำ อย่างไรก็ตาม แต่ก่อนอื่นเราควรย้ายไปหมู่บ้านซุยฉุย ที่ซึ่งไม่มีคนอื่นสามารถรบกวนเราได้”
ลืมมันซะ ผู้เฒ่าหลิงจะไม่สนใจมันอีก ปล่อยให้เธอทำสิ่งที่เธอต้องการ
ไม่ว่านักข่าวจะรวดเร็วเพียงใด พวกเขาก็ไม่สามารถไปสถานที่ได้ทันเวลาที่พวกเขาย้าย
เช้าวันรุ่งขึ้น สถานที่อันใหญ่โตที่สุดของลั่วหยางเต็มไปด้วยผู้คน ทั้งหมดเป็นนักข่าว ซึ่งมีจำนวนมากกว่าในงานแถลงข่าวของอู๋ ฮ่าวเหรินเสียอีก
แม้แต่นักข่าวต่างประเทศบางคน ที่ไม่ทราบอะไรเลย ก็ได้ตามมา อย่างไรก็ตาม พวกเขารู้ว่ามันเป็นข่าวใหญ่ มิฉะนั้นมันจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
ในสายตาของนักข่าวทั้งหมด กลุ่มทหารเข้ามาจากด้านนอก พร้อมกับถือปืนเดินเข้ามา การปรากฏตัวของพวกเขาเป็นการแสดงให้รู้ว่านี่มันจะต้องเป็นข่าวใหญ่อย่างแน่นอน
เจ้าหน้าที่สองนายที่แน่ ๆ น่าจะยศพันตรี ถือกล่องอย่างบางอย่างมาอย่างเคร่งขรึม เข้ามาจากด้านนอก ซึ่งล้อมด้วยทหารสี่นาย
เบื้องหน้าพวกเขาเป็นหญิงชรา
จากสัญชาตญาณของนักข่าว พวกเขารู้ว่าหญิงชราไม่ใช่คนธรรมดา พวกเขาต้องการถ่ายรูป แต่เมื่อหยิบกล้องขึ้นมาและปืนของทหารรอบหญิงชราถูกยกขึ้น ซึ่งทำให้นักข่าวทั้งหมดกลัว
“ไม่มีภาพ หากไม่มีคำสั่ง” เจ้าหน้าที่คนหนึ่งร้อง
หญิงชราขัดจังหวะคำพูดของเจ้าหน้าที่: “ไม่เป็นไร ปล่อยให้พวกเขาถ่ายรูป เชิญพวกเขามาที่นี่วันนี้ เพื่อให้พวกเขาถ่ายรูป ฉันจะทำยังไงถ้าไม่มีการถ่ายรูป?”
“ครับ.”
แต่ในขณะนี้ นักข่าวที่กลัวจนตกตะลึง ไม่รู้ว่าจะถ่ายรูปหรือไม่ถ่ายดี?
หญิงชรายิ้มและพูดว่า “ถ่าย ฉันต้องการให้คุณถ่าย ไม่เป็นไร วันนี้ตระกูลหลิงของฉันขอให้พวกคุณมาที่นี่และถ่ายรูป”
นักข่าวหญิงคนหนึ่งมองไปที่หญิงชราและอดไม่ได้ที่จะถ่ายรูป พริบตาเดียว มีไฟแฟลชกระพริบตลอดการ แถลงข่าว
เมื่อพวกเขามาถึงบูธงานแสดง เจ้าหน้าที่ทั้งสองคนเริ่มวางสิ่งต่าง ๆ ลงอย่างระมัดระวัง ทีละชิ้น
เมื่อทุกอย่างถูกนำออกไป ร่างของเจ้าหน้าที่ทั้งสองก็จะสั่นเล็กน้อย ซึ่งเป็นความพยายามที่จะควบคุมความตื่นเต้นในใจของพวกเขา
จากจดหมายขอบคุณจากผู้เสียสละที่ปฏิวัติกลุ่มแรกไปจนถึงชื่อของนายพลที่คุ้นเคยของทหารทุกคน พวกเขา
เข้าใจว่าทำไมก่อนพวกเขามา นายพลได้อธิบายว่าแม้ว่าพวกเขาจะตายในภารกิจนี้ พวกเขาไม่สามารถปล่อยให้ ผู้ที่คอยแปลภาษาปกป้องต้องมีอันตราย
เป็นความปลื้มปิติและความเจ็บปวดสำหรับตระกูลหลิง มันเป็นเพียงความปลื้มปิติที่แอบซ่อนไว้ก่อนหน้านี้ ไม่ได้ทำให้คนรู้
นักข่าวที่อยู่ไกลมองไม่เห็น นักข่าวที่อยู่ใกล้ตกตะลึง
บางคนคิดว่าไม่น่าเชื่อ หนึ่งในสิ่งข้างต้น ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติที่ยิ่งใหญ่ได้ปรากฏขึ้นหลายครั้ง
บรรยากาศของสถานที่ประชุมเริ่มแปลก นักข่าวด้านหน้าของการประชุมยืนนิ่งและไม่พูดอะไรเลย นักข่าวข้างหลังต้องการทราบว่าสถานการณ์เป็นยังไง
พวกเขามองนักข่าวที่อยู่ด้านหน้า แต่พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอะไร
ในที่สุด เจ้าหน้าที่สองคนคำนับหญิงชราแบบทหารและบูธงานแสดงและจากนั้นพวกเขาถอยกลับช้า ๆ
ในเวลานี้ บรรยากาศเริ่มดีขึ้น แต่นักข่าวด้านหน้ายังกลัวที่จะถ่ายรูป สิ่งที่พวกเขาเห็นน่าตกใจมากและบางคนก็รู้สึกว่ามันน่าเหลือเชื่อ
หญิงชราไอและพูดว่า “การจัดแสดงสิ่งเหล่านี้ในวันนี้ไม่ได้แสดงให้เห็นถึงเกียรติยศของตระกูลหลิงของฉัน หรือแม้แต่กล่าวถึงชื่อเสียงของตระกูลหลิงของฉัน แต่เพื่อช่วยคน ๆ หนึ่งพิสูจน์ความบริสุทธิ์ ของเขา”

——————–