CF:บทที่ 175 ง่ายจริงเหรอ?

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูเหล่านักวิจัยที่กำลังตื่นเต้น, บ้างก็พูดอะไรไม่ออก, แต่ละคนยืนด้วยความสูงที่ต่างกันและมองในมุมมองที่ต่างกัน

เมื่อเปรียบเทียบกับคนในโลกอนาคต กับเขา กับนักวิจัยที่ตื่นเต้นพวกนี้แล้ว

บางทีพวกเขาอาจจะคิดว่านี่เป็นการค้นพบครั้งใหญ่ เป็นช่วงเวลาที่ควรจะจดจำไว้ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์, ซึ่งมันก็คงจะจริงนั่นแหละ ถ้าผลลัพธ์ของมันได้ถูกเผยแพร่ออกไป, มันจะต้องเป็นที่ฮือฮาในโลกอย่างแน่นอน

แต่ในสายตาของอู๋ฮ่าวเหรินแล้ว, เขารู้สึกว่าเรื่องนี้มันช่างน่าเบื่อเหลือเกิน, รู้สึกเหมือนเป็นเด็กมัธยมที่กำลังมองดูเด็กกำลังเรียน หนึ่งบวกหนึ่งเท่ากับสอง อะไรแบบนั้น

แย่หน่อยที่, เขาไม่สามารถที่จะพูดออกไปได้ เขาทำได้แค่โชว์แสดงความดีใจกับคนเหล่านี้และร่วมยินดีกับความสำเร็จของพวกเขาเท่านั้น

“อาจารย์น้อยครับ, คุณคิดอย่างไรกับประสิทธิภาพของเทคโนโลยีอันนี้ของพวกเราครับ?”

“จากภาพรวมในปัจจุบัน, ผมเชื่อว่าโปรแกรมนี้น่าจะล้ำหน้ากว่าเทคโนโลยีของประเทศอื่นๆแล้ว ถ้าพวกคุณสนใจ, คุณจะลองใช้โปรแกรมนี้ไปแข่งเล่นหมากล้อมแข่งกับA.I.ที่วิจัยโดยกูเกิ้ลดูก็ได้นะ”

ชายชราที่อยู่ใกล้ๆ, และกำลังมองดูหน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่นั้น, เขาพูดขึ้นมา, “คุณสามารถยื่นเรื่องนี้ให้กับเบื้องบนทราบก็ได้, ขอแข่งหมากล้อมกับพวกเขา, เพื่อดูโปรแกรมแสดงสมรรถนะของมันออกมา”

“จะว่าไป, พวกคุณก็บอกพวกเขาไปด้วยว่า พวกคุณนั้นไม่จำเป็นต้องถูกขังเอาไว้ที่นี่แล้ว พวกคุณไม่สามารถแม้แต่จะเห็นหน้าครอบครัวหรือติดต่อได้เลยสินะ เจ้าสิ่งนี้น่ะ, ตราบเท่าที่ซอร์ซโค้ดนี้ยังไม่ถูกถอดรหัสออกมา, ไม่ว่าประเทศไหนจะได้ข้อมูลที่พวกคุณมีไปก็ตาม, มันก็จะเปล่าประโยชน์ เชื่อในระบบการป้องกันของบริษัทพวกเราสิ, พวกคุณก็น่าจะเคยได้ยินมาบ้างแล้ว”

ตาของทุกคนก็เปล่งประกายขึ้นมา เมื่อพวกเขาได้ยินอู๋ฮ่าวเหรินพูดถึงระบบการป้องกันของบริษัทฟิวเจอร์กรุ๊ป ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เข้าร่วมในการแฮกครั้งนั้นด้วยก็ตาม, พวกเขาต่างก็รู้ดีว่าหลายๆประเทศต่างก็โดนดีกันไปถ้วนหน้า

“อาจารย์น้อยจะบอกว่าซอร์ซโค้ดพวกนี้เป็นแบบเดียวกับโปรแกรมที่ใช้ในบริษัทของคุณงั้นเหรอครับ?”

“จะพูดแบบนั้นก็ได้, อย่างไรก็ตาม ตราบเท่าที่พวกคุณไม่มีปัญหาอะไรกับทางผม, ผมก็จะไม่เผยแพร่ซอร์ซโค้ดนี้ออกไป, และจะไม่มีใครที่จะสามารถถอดรหัสโปรแกรมพวกนั้นได้ด้วย”

คนเหล่านี้ต่างก็มองดูอู๋ฮ่าวเหรินด้วยแววตาที่ต่างๆกัน สำหรับนักวิทยาศาสตร์พวกนี้แล้ว, การไล่ตามไขว่คว้าอะไรซักอย่างก็เป็นอะไรที่บ้ายิ่งกว่าไขว่คว้าหาดวงดาวเสียอีก

พวกเขานั้นไม่ได้สนใจเรื่องความต่างของอายุ ตราบเท่าที่คุณให้พวกเขานั้นได้เรียนเทคโนโลยีจากคุณ, พวกเขาก็จะมีทัศนคติที่เคารพคุณอย่างแน่นอน

“ผมมีคำถามครับ ถ้ามีใครบางคนคัดลอกซอร์ซโค้ดพวกนี้ไป, พวกเขาก็จะสามารถวิจัยและพัฒนางานวิจัยของพวกเราต่อได้ใช่มั๊ยครับ?”

“มันก็เป็นไปได้นะ,
เอางี้, ผมจะช่วยพวกคุณซักหน่อยละกัน”

อู๋ฮ่าวเหรินพิมพ์คีย์บอร์ดที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างว่องไว, ความเร็วของมือของเขานั้นทำให้กลุ่มนักวิจัยเหล่านั้นต้องอายเลยทีเดียว พวกเขาคิดว่าพวกเขานั้นพิมพ์ได้เร็วมาก แต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าความเร็วของอัจฉริยะเป็นอย่างไร

จริงๆแล้ว, ที่อู๋ฮ่าวเหรินพิมพ์ได้เร็วขนาดนั้นเป็นเพราะการเสริมความแข็งแกร่งของร่างกายคราวล่าสุด ตอนนี้ร่างกายของเขานั้นแข็งแกร่งเป็นสามเท่าของคนธรรมดาทั่วไปแล้ว

ปราศจากฝีมือและการฝึกฝน, แม้ว่าจะมีคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกมาสู้กับเขา, ก็คงจะรู้ผลได้เพียงแค่หมัดเดียว

สักครู่เดียว, อู๋ฮ่าวเหรินก็หยุดมือและพูดขึ้น “เรียบร้อยแล้ว, ผมได้แก้ปัญหาให้แล้ว ตอนนี้พวกคุณไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องที่จะมีใครคัดลอกโปรแกรมซอร์ซโค้ดไปแล้วนะ”

“เดี๋ยวนะ, แก้ไขด้วยวิธีแบบนี้, มันจะไม่ดูง่ายไปหน่อยเหรอครับอาจารย์น้อย?”

พวกเขาเห็นแค่ว่าอู๋ฮ่าวเหรินนั้นแค่พิมพ์ตัวหนังสือจีนที่ไม่เกี่ยวข้องกับโปรแกรมลงไปเท่านั้น ไม่ได้มีขั้นตอนที่ซับซ้อนและเป็นความลับอะไรเลย

“ใช่มันไม่ยาก, แต่พวกคุณต่างหากที่คิดมากเกินไป ผมเคยบอกไปใช่มั๊ยว่าซอร์ซโค้ดนี้สามารถที่จะใช้ได้กับทุกภาษา สิ่งที่พวกคุณทำก็แค่คัดลอกและลบคำสั่งพวกนี้ออกไป”

อู๋ฮ่าวเหรินรู้สึกว่ามันค่อนข้างยากที่จะอธิบายออกไป เขานิ่งคิดอยู่สักพักก่อนจะพูดขึ้นต่อ “เดี๋ยวผมจะแสดงให้พวกคุณเห็นการทำงานของโค้ดคำสั่งลบตัวเองที่ผมเพิ่งพิมพ์ไปเมื่อกี้ดีกว่า มันน่าจะทำให้พวกคุณเข้าใจได้ง่ายขึ้น เอาคอมพิวเตอร์ที่ไม่ได้เชื่อมต่อกับเครื่องแม่มาให้ทีสิ”

หลังจากที่เชื่อมต่อคอมพิวเตอร์เครื่องนั้นเข้ากับเครื่องแม่, อู๋ฮ่าวเหรินก็เริ่มที่จะคัดลอกซอร์ซโค้ด, ซึ่งใช้เวลาไม่นานก็คัดลอกสำเร็จ

“คอยดูนะ คำสั่งของผมจะทำงานทุกๆ 20 นาที ถ้าโปรแกรมที่คัดลอกไปไม่ได้ใส่รหัสยืนยันกับซอร์ซโค้ด, มันก็จะดำเนินการลบชุดคำสั่งทั้งหมดโดยอัตโนมัติ ตอนนี้คุณสามารถเชื่อมต่อเข้ากับคอมพิวเตอร์เครื่องนี้เข้ากับเซิร์ฟเวอร์ แล้วจากนั้นก็เริ่มการตรวจสอบโปรแกรมทั้งหมด ภายใน 20 นาที พวกคุณจะเห็นผลของมัน”

มีคนบางคนไม่อยากจะเชื่อสายตา พวกเขาจึงเริ่มที่จะศึกษาการทำงานของโปรแกรมนี้ในคอมพิวเตอร์ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีประสบการณ์หลังจากที่ศึกษาโปรแกรมนี้มาเป็นเวลานาน พวกเขาก็ยังไม่เข้าใจซอร์ซโค้ดพวกนี้เสียที

มองดูนักวิจัยเหล่านี้กำลังศึกษาโค้ดโปรแกรมที่อู๋ฮ่าวเหรินพูดถึงอยู่นั้น, จื่อหยงก็ดึงเขาออกมาใกล้ๆและถาม “เจ้าหนุ่มจะทำแบบนั้นไม่ได้นะ ถ้าโปรแกรมนี้ถูกพวกเขาแฮกขึ้นมาล่ะ คนพวกนี้เก่งมากเลยนะ”

อู๋ฮ่าวเหรินยิ้มและตอบไป “ถ้าพวกเขาแฮกโปรแกรมนี้ได้, ผมจะยกซอร์ซโค้ดนี้ให้พวกเขาเลย”

“เอ้า ได้ยินกันแล้วใช่มั๊ย? ฉันช่วยพวกนายได้แค่นี้แหละ ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับพวกนายแล้วนะว่า จะทำได้สำเร็จหรือไม่?”

อู๋ฮ่าวเหรินถึงกับพูดอะไรไม่ออก มองดูชายชราคนนั้น, อู๋ฮ่าวเหรินคิดว่าคนๆนี้สนใจแต่เรื่องของตัวเอง แต่กลับกลายเป็นว่าเขาเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดซะงั้น

20 นาทีผ่านไป อู๋ฮ่าวเหรินคลิกคำว่า “ไม่” ที่ขึ้นอยู่ที่หน้าจอของคอมพิวเตอร์เครื่องแม่, และจากนั้นข้อมูลของคนพวกนั้นที่ใช้เวลายุ่งอยู่ครึ่งวันก็ถูกล้างจนเกลี้ยงในทันที, และไม่สามารถที่จะกู้คืนได้เลย

“มันเป็นไปได้ยังไง?”

อู๋ฮ่าวเหรินไม่ได้อธิบายอะไรและพูดขึ้นมา: “ผมลบคำสั่งนั้นออกไปแล้ว แต่พวกคุณต่างหากที่เป็นคนใส่คำสั่งลบเข้าไปด้วยตัวพวกคุณเองนะ แล้วจำไว้ล่ะ อุปกรณ์ที่มีซอร์ซโค้ดนี้ใส่ลงไปน่ะ มันจะต้องไม่ถูกขโมยไป แล้วก็นะ นี่คือระบบเข้าชม คุณจะเห็นบันทึกของโปรแกรมที่ถูกขโมยไป”

ท่ามกลางสายตาของกลุ่มนักวิจัย, อู๋ฮ่าวเหรินเดินตามจื่อหยงออกไปนอกสถาบันวิจัย

“ผมจะกลับไปโรงงานที่อ่างซี่ฉุ่ย ถ้าคุณอยากจะได้หุ่นยนต์, ก็ไปเอาเองที่โรงงานชั่วคราวละกัน, ผมไม่ไปด้วยหรอกนะ”

ถ้าคนๆนี้ไม่เรียกเขาออกมาที่นี่กระทันหัน, ในตอนนี้เขาน่าจะทำอุปกรณ์สร้างไฟฟ้าด้วยความร้อนเกือบเสร็จแล้ว

“ถ้างั้นเจ้าก็ไปเถอะ ถ้าเกิดมีปัญหาอะไร, ก็ติดต่อฉันได้ทุกเมื่อ”

“อ่า, จริงๆก็มีอยู่นะ, คุณพอจะรู้จักผู้เชี่ยวชาญเรื่องสถาปัตยกรรมโบราณและแนะนำให้ผมรู้จักบ้างไหม ตอนนี้ตึกเลียนแบบพระราชวังหยวนหมิงหยวนกำลังเริ่มสร้างแล้ว ผมอยากจะได้ผู้เชี่ยวชาญเรื่องนี้มาช่วยดูให้หน่อย” อู๋ฮ่าวเหรินเพิ่งนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้

“ผู้เชี่ยวชาญด้านนี้งั้นเหรอ, เอางี้ หลังฉันกลับไปแล้ว ฉันจะลองถามหาให้ก็แล้วกัน คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”

เรื่องนี้ถือเป็นปัญหาเล็กๆสำหรับจื่อหยง เขาเชื่อว่าน่าจะมีคนมากมายที่อยากจะมาที่นี่

หลังจากที่อู๋ฮ่าวเหรินแยกทางกับจื่อหยง เขาก็เดินทางกลับมาที่โรงงานเพื่อดูการผลิตเครื่องเกมส์คอนโซลของเหลียงเชิง จากเขาจึงได้แวะไปดูที่ห้องจัดแสดง และมองเห็นผู้คนต่างกำลังทำโมเดลที่อยู่ตรงบูธตรงกลางกันอยู่

ถ้าเป็นไปตามนี้, เขาเชื่อว่าอีกไม่นานการ์ตูนนั้นคงจะได้ออกมาสู่สายตาผู้คนแน่

กลับไปที่ห้องแล็บชั่วคราว, ที่นี่ได้ถูกดัดแปลงโดยอู๋ฮ่าวเหริน, ซึ่งเต็มไปด้วยเครื่องจักรกลต่างๆมากมาย

โดยปราศจากการอนุญาตของเขา, มีใครบางคนได้บุกเข้ามาที่นี่, และผลลัพธ์ของมันก็กลายเป็นโศกนาฏกรรมไป

“จี้, เปิดการทำงานของเครื่องจักรกล วัตถุดิบจะมาถึงพรุ่งนี้แล้ว วันนี้พวกเราจะผลิตเครื่องจักรกัน

ไฟทั้งห้องแล็บได้ถูกเปิดขึ้นมา, และอุปกรณ์เครื่องจักรทั้งหมดในห้องแล็บก็เริ่มทำงาน ซึ่งทั้งหมดนั้นล้วนทำงานโดยผ่านการควบคุมของจี้

เช่นเดียวกับอุปกรณ์ปรับแต่งตัวกลางของวัสดุเส้นใยพืช, ถึงแม้ว่าทางรัฐจะได้ส่งคนเข้าไปวิจัยแล้ว, แต่ก็ยังไม่เข้าใจการทำงานของอุปกรณ์ปรับแต่งตัวกลางได้

ดังนั้น, การผลิตของวัสดุเส้นใยพืชนั้นยังอยู่ในมือของอู๋ฮ่าวเหริน ยิ่งไปกว่านั้นเขายังสามารถรู้จำนวนการผลิตตัวกลางที่ทางประเทศผลิตได้ด้วย

ในตอนนั้นเขาจึงได้ถามจื่อหยงว่าทางรัฐกำลังแอบซ่อนอะไรเขาอยู่ แต่ไม่คิดว่าจื่อหยงจะตอบเขามาตรงๆแบบนั้น
———————————