CF:บทที่ 188 การ์ตูนจีน

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นตกใจกับความเร็วและกังวลเรื่องของคุณภาพงานของคนพวกนี้

มองไปยังกลุ่มคนที่กำลังเข้ามา ซึ่งพวกเขาต่างก็มองมาที่เขา แล้วมีสีหน้าแปลกๆเหมือนกำลังกลัวอะไร อิมเมจของเขาในบริษัทก็ออกจะเป็นคนที่เข้าหาได้ง่าย เขาไม่ได้มีบรรยากาศเหมือนเป็นประธานบริษัทด้วยซ้ำ

“นั่ง, นั่ง, ทุกคนเชิญนั่งลงก่อน พวกคุณคิดว่ากำลังเจอกับเสืออยู่รึไง? ผมน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ?”

หัวหน้าทีมของพวกเขาชื่อเก๋าเล่อ ตอนนี้เขาอายุเลข 3 แล้ว ตัวเขานั้นสูงใหญ่ ซึ่งไม่คิดเลยคนแบบเขาจะมาเป็นนักวาดการ์ตูน เหมาะที่จะเป็นนักมวยมากกว่า

และตอนนี้เอง เก๋าเล่ยก็ได้พูดขึ้นมา “หัวหน้าครับ, พวกเราไม่ได้กลัวหัวหน้าหรอกครับ แต่กำลังกังวลมากกว่า, กังวลว่าคุณจะไม่พอใจกับผลงานของเราน่ะครับ”

“ไม่ต้องกังวลหรอก, ถึงแม้งานพวกคุณจะไมผ่าน คุณก็เอากลับไปแก้ใหม่ได้นี่ ค่อยๆใช้เวลาไปและไม่ต้องรีบร้อนผลิตผลงานก็ได้”

“หัวหน้าครับ, ยิ่งคุณพูดแบบนั้น พวกเราก็ยิ่งสร้างผลงานออกมาเร็วขึ้นเท่านั้น คุณรู้มั๊ย ทางบริษัทให้เงินเดือนและการดูแลที่ดีขนาดนี้ มันทำให้พวกเรารู้สึกลำบากใจเล็กน้อย”

อู๋ฮ่าวเหรินมองดูการ์ตูนที่พวกเขาวาดขึ้นมา แล้วเหมือนจะรู้สึกได้ถึงบางอย่าง

เขามองไปยังสีหน้าที่กำลังเป็นกังวลของคนพวกนี้, แล้วหันกลับไปอ่านหนังสือการ์ตูน ถึงแม้เขาจะไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร แต่หากเทียบกับตัวต้นแบบที่จี้ได้ให้เขาไว้แล้ว การ์ตูนที่พวกเขาวาดขึ้นมานั้นยังไม่ถูกต้องนัก

ไม่มีปัญหาในเรื่องของเค้าโครงเรื่อง และบทสนทนาก็ออกแบบมาเป็นอย่างดี, แต่ติดอยู่ในเรื่องของความรู้สึก

เขาคิดอยู่สักพักหนึ่ง เมื่อเขาเห็นรูปของการก่อสร้างหยวนหมิงหยวนในคอมพิวเตอร์ เขาก็นึกถึงเรื่องที่เขาได้พูดคุยกับศาสตราจารย์ในวันนี้, ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจแล้วว่าจุดที่ผิดจริงๆแล้วมันอยู่ตรงไหน

ปิดหนังสือการ์ตูน, อู๋ฮ่าวเหรินมองมาที่กลุ่มคนและถามขึ้น “พวกคุณเคยวาดรูปจีนแบบดั้งเดิมไหม?”

“เคยวาดมาก่อนครับ”

“ดี เมื่อพวกคุณกลับไปนะ, พวกคุณไปวาดทุกสิ่งที่วาดด้วยวิธีการวาดแบบจีนดั้งเดิมเท่าที่พวกคุณจะคิดได้ แล้ววาดด้วยการวาดแบบจีนดั้งเดิม แล้วจำไว้ว่าห้ามเลียนแบบงานวาดญี่ปุ่น พวกคุณจะวาดยังไงก็ได้ ไม่ต้องสนเรื่องต้องวาดให้คนอื่นพอใจด้วย”

เมื่อคนพวกนั้นเดินออกมาจากออฟฟิศ, พวกเขาต่างก็สงสัยว่า อะไรคือการ์ตูนจีน

นี่คืองานที่อู๋ฮ่าวเหรินได้ผลักดันให้พวกเขาทำให้สำเร็จ พวกเขาจะต้องวาดออกมาเป็นการ์ตูนจีนแทนที่จะเลียนแบบการ์ตูนญี่ปุ่น

“ลูกพี่ครับ, ที่หัวหน้าพูด หมายถึงให้พวกเราใส่ความเป็นจีนลงไปให้มากกว่านี้งั้นเหรอครับ?”

“ไม่น่าใช่….”

เก๋าเล่อเปิดอ่านการ์ตูนในมือของเขาอีกครั้ง, ราวกับว่าเขาเข้าใจแล้วว่าสิ่งที่หัวหน้าพูดคืออะไร เนื้อหาของเรื่องนี้นั้นมีต้นแบบมาจากตำนานของจีน

แต่พวกเขากลับเพิกเฉยในจุดนี้ และพยายามวาดเลียนแบบให้ออกมาในรูปแบบของการ์ตูนญี่ปุ่น

แล้วก็ท่านประธานเคยบอกไว้ชัดเจนแล้วว่าการ์ตูนอันนี้จะถูกทำขึ้นให้เป็นอนิเมชั่น และภาพยนตร์ แล้วเป็นเกมส์ในที่สุด

“พวกเรากลับไปที่สตูดิโอและไปวาดใหม่กันเถอะ คราวนี้พวกเราจะเปลี่ยนการทำงานของพวกเราใหม่และทำงานร่วมกัน แล้วก็เปลี่ยนวิธีการวาดของพวกเราด้วย”

“ลูกพี่ครับ, มันจะดีเหรอครับ พวกเราเคยทำแบบนั้นมาก่อน, แต่สุดท้ายพวกเราก็ถูกปฏิเสธ”

“คนพวกนั้นเป็นอดีตไปแล้ว ซึ่งเขาแตกต่างจากหัวหน้าคนปัจจุบันของเรา พวกนั้นต้องการให้พวกเราทำเงินให้เขา พวกเขาจึงได้สั่งให้พวกเราวาดออกมา ในรูปแบบที่คนทั่วไปกำลังนิยม ซึ่งพวกนั้นต่างจากหัวหน้าคนใหม่ของเรา เขานั้นไม่ได้ต้องการให้พวกเราทำเงิน”

มองดูพวกลูกน้องที่เหมือนจะไม่เข้าใจ เก๋าเล่อจึงพูดอธิบาย “หัวหน้าน่ะ ต้องการให้พวกเราเปลี่ยน จากแบบที่พูดเมื่อกี้ พวกเราจะไม่ใช้มันอีก หัวหน้าต้องการให้งานของพวกเราออกมาในรูปแบบที่เป็นของจีนเอง ให้เป็นการ์ตูนจีน มากกว่าที่จะไปเลียนแบบการ์ตูนของประเทศอื่น”

มองดูพวกเขา, ดูเหมือนพวกเขาจะเข้าใจแล้วความคิดที่พวกเขาเคยยึดถือตอนอยู่ในวงการนั้น พวกเขาจะต้องทิ้งมันแล้วเปลี่ยนแปลงซะ

เขาไม่คิดว่าสิ่งที่เขาหุนหันพลันแล่นคิดขึ้นมาในปีที่แล้วนั้นจะมาได้ถึงขนาดนี้ และเขาไม่รู้ว่าเขาจะสามารถเติมเต็มความฝันของเขาได้หรือไม่

อู๋ฮ่าวเหริน ซึ่งกำลังนั่นอยู่ในออฟฟิศนั้น ก็ส่ายหัวของเขา, จริงๆแล้ว การ์ตูนออกสู่โลกอินเตอร์เน็ทนั้นมันก็ดูเป็นแบบดั้งเดิมดี

แต่น่าเสียดาย เพราะเขาไม่คิดว่าของแบบนั้นจะเป็นแบบที่เขาต้องการ มิฉะนั้นแล้ว เขาคงจะจ้างนักวาดการ์ตูนที่มีชื่อเสียงมาวาดให้ไปแล้ว, จากเค้าโครงเรื่องที่เขาได้ออกแบบไว้ งานวาดจะต้องออกมาดีกว่านี้

แล้วคนพวกนี้ที่เขาได้จ้างมานั้น เหตุผลหลักก็เพราะงานก่อนหน้าของพวกเขา อู๋ฮ่าวเหรินพบว่าพวกเขาวาดออกมาได้ในรูปแบบการวาดจีนมาก

“จี้, ที่นายเคยบอกว่าผมไม่ใช่คนที่ดื้อรั้นนั้น ตอนนี้ผมคงต้องบอกปฏิเสธว่าไม่ใช่ซะแล้ว”

“สำหรับคุณมันไม่นับ เพราะคุณมีเงินทุนที่จะทำได้ต่างหากล่ะ, สำหรับคนที่ไม่สามารถแม้แต่จะหากินได้นั้น แบบนั้นถึงจะเรียกว่าดื้นรั้น”

“ฮ่าฮ่า, มันไม่สำคัญหรอกว่าจะมีใครมาชอบมันหรือไม่, แต่ถ้ามันสามารถที่จะกระตุ้นวงการการ์ตูนจีนได้ คุณบอกว่าถ้าผมจัดการประกวดแบบนี้เพื่อเป็นการกระตุ้น บางทีผมอาจจะให้กำเนิดกลุ่มนักวาดการ์ตูนสไตล์จีนขึ้นมาก็ได้นะ?”

อู๋ฮ่าวเหรินคิดว่าเรื่องนี้มันน่าสนใจมาก บางครั้งเงินก็สามารถทำให้ผู้คนมีแรงจูงใจขึ้นมาได้

หลังจากที่จัดการเรื่องของไฟฟ้าชีวภาพบำบัดและเครื่องผลิตไฟฟ้าด้วยความร้อนเสร็จแล้ว อู๋ฮ่าวเหรินก็ตัดสินใจที่จะพัฒนาวงการที่อ่อนแอของจีน

เช่นวงการ ภาพยนตร์ ละครทีวี เกมส์ และอื่นๆ, ในกรณี้นี้ เกิดจากเทคโนโลยีที่ผลักดันวงการพวกนี้นั้นยังมีขนาดเล็กมาก ซึ่งมันน่าจะบรรเทาได้หากมีเทคโนโลยีและสิ่งประดิษฐ์เข้ามาช่วย

ในช่วงเวลาสั้นๆนี้ เขานั้นยังไม่พร้อมที่จะดึงเอาเทคโนโลยีขั้นสูงออกมา, ถ้าเขาจะผลิตอะไรขึ้นมา เขาต้องศึกษาในห้องแล็ปก่อน แทนการหยิบออกมาตรงๆ

เมื่อเขาเดินออกมาจากออฟฟิศ เขาก็พบกับเว่ยหมิงกำลังส่งเครื่องดื่มให้กับพนักงานในบริษัท

“หัวหน้าครับ นี่เครื่องดื่มที่พวกเราผลิตออกมาครับ และนี่คือผลทดสอบของเครื่องดื่มของเราครับ เครื่องดื่มแบบนี้ ผมเชื่อว่าใครที่ได้เห็นข้อมูลนี้ต่างก็ต้องตื่นเต้นแน่ๆครับ”

อู๋ฮ่าวเหรินรับผลการทดสอบมาและอ่านดู แต่เขาไม่ได้รู้สึกประหลาดใจอะไร ในทางตรงข้าม เขากลับขมวดคิ้วด้วยซ้ำ ซึ่งมันต่างจากคำอธิบายในข้อมูลตอนแรก ดูเหมือนมันจะขาดสารอาหารอะไรบางอย่างเพราะสิ่งแวดล้อมรอบๆหรือเปล่านะ

“พวกเราสามารถผลิตมาได้เท่าไร?”

“ประมาณ 2.3 ล้านขวดครับ, ไม่นับที่บริษัทของเรานำมาบริโภคแล้วครับ”

“ดี, แบ่งออกมาบางส่วนแล้วขายพวกมันให้หมดซะ คุณสามารถประชุมคิดราคาและเลือกราคาที่เหมาะสมเองได้เลยนะ แล้วแต่คุณเลย, พวกเรามีร้านค้าเป็นของตัวเองแล้วด้วย ไม่จำเป็นต้องส่งไปที่ร้านสะดวกซื้อก็ได้”

เว่ยหมิงผงกหัว เขารู้สึกว่าเจ้าเครื่องดื่มนี้มันจะต้องเป็นที่รู้จักกันไปทั่วแน่ๆ แล้วมันจะต้องนำผลกำไรมาสู่บริษัทอย่างมหาศาล

“หัวหน้าครับ, ผมต้องการที่จะซื้อที่ดินเพื่อปลูกกล้วยไม้สีม่วงเพิ่ม เพื่อเพิ่มกำลังการผลิตครับ”

ตอนนี้เขาได้เป็นผู้จัดการด้านการผลิตเครื่องดื่มแล้ว, และเขานั้นจะต้องมีชื่อเสียงขึ้นมาบ้างอย่างแน่นอน ดังนั้นเขาจะต้องไม่เป็นเพียงแค่ผู้ดูแลอีกต่อไป ดังนั้น, เขาพร้อมแล้วที่จะช่วยบริษัทพัฒนาอุตสาหกรรมนี้ และรักษาตำแหน่งผู้จัดการด้านเครื่องดื่มเอาไว้

“แน่นอน, ถ้าคุณต้องการจะทำเครื่องดื่มโดยเฉพาะแล้ว ผมจะให้เมล็ดพันธุ์พิเศษแก่คุณ”

“ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนครับ ผมสัญญาว่าจะทำหน้าที่นี้ให้ลุล่วงครับ”

เว่ยหมิงตื่นเต้นเล็กน้อย เขาคิดว่าหัวหน้านั้นได้เลิกคิดเรื่องของโรงงานผลิตเครื่องดื่มไปแล้ว, จากสถานการณ์ของบริษัทในตอนนี้ เมื่อเทียบกับอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดและเครื่องผลิตไฟฟ้าด้วยความร้อน เช่นเดียวกับวัสดุเส้นใยพืช, ผลประโยชน์ที่ได้จากโรงงานเครื่องดื่มนี้มันช่างน้อยนิดมาก

แต่ไม่คาดคิดว่า, หัวหน้าจะยังคงสนับสนุนเขาและยังให้เมล็ดพันธุ์พิเศษแก่เขาด้วย

เขาจึงตัดสินใจที่จะไปคุยกับบุคลากรที่เกี่ยวข้องกับอำเภอหยุนหลงในเร็วๆนี้ รวมถึงชาวไร่ในพื้นที่รอบๆด้วย เพื่อที่จะทำสัญญาปลูกพืชสำหรับใช้ทำเครื่องดื่ม

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นไม่ได้สนใจและไม่ได้รู้เลยว่า เพราะการสนับสนุนของเขาในวันนี้ ได้ทำให้บริษัทผลิตเครื่องดื่มนั้นได้สุดยอดขึ้นมา และกลายมาเป็นคู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ของอุตสาหกรรมเครื่องดื่มระดับโลก
—————————–