CF:บทที่ 189 ลุยเลย

หลังจากที่เขาเดินทางกลับบ้านจากบริษัท, ตอนที่จะลงจากรถเพื่อเข้าไปในหมู่บ้าน ก็พบว่าหน้าจอโทรศัพท์เปิดอยู่ ซึ่งมีข้อความเข้ามาจากจี้

หลังจากที่อ่านดู, สีหน้าของอู๋ฮ่าวเหรินก็เปลี่ยนไป เขาไม่คิดว่าประเทศพวกนั้นจะมาเริ่มดำเนินการในตอนนี้

เมื่อเขากลับมาถึงบ้าน, เขาบอกกับแม่ว่าจะขอเข้าห้องก่อน แล้วจากนั้นก็เปิดคอมพิวเตอร์

“จี้, พวกนั้นเริ่มทำกันจริงๆแล้วเหรอ?”

“ทำแล้ว จากข้อมูลที่ฉันตรวจพบ, พวกเขาเริ่มที่จะขนส่งอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดกันแล้ว”

“พวกเขาผลิตออกมาเท่าไร?”

“150 ล้านเครื่องค่ะ”

หลังจากที่ได้ยิน, อู๋ฮ่าวเหรินแทบไม่อยากจะเชื่อ บริษัทของเขานั้น สามารถผลิตได้แค่ 80 ล้านเครื่องทั้งๆที่ใช้เวลานานมากขนาดนั้นแท้ๆ, แต่พวกเขากลับผลิตได้ 150 ล้านเครื่อง พวกเขาทำกันได้อย่างไร?

“พวกเขาผลิตผลิตภัณฑ์มาเป็นจำนวนมากโดยใช้เวลาสั้นๆได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าพวกเขาผลิตออกมาตอนนี้ พวกเขาไม่กลัวว่าผมจะเอาเรื่องพวกเขาหรือยังไง?”

“รัฐบาลของพวกเขาในตอนนี้ไม่สามารถทนต่อแรงกดดันได้แล้ว ประชาชนเรียกร้องให้รัฐบาลแก้ไขปัญหาเรื่องของอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดให้ได้โดยไว ดังนั้นเพื่อแก้ปัญหานี้ พวกเขาจึงได้รีบผลิตผลิตภัณฑ์ออกมา ส่วนเรื่องของกำลังการผลิตนั้น พวกเขามีเครื่องจักรการผลิตเยอะกว่าของคุณมาก”

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นคงจะมีความสุขกับถ้าพวกเขาตายเสียได้ก็ดี, แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่โหดเหี้ยมขนาดนั้น

“ปล่อยให้ข่าวออกไปก่อน อย่าปล่อยให้พวกเขาขายผลิตภัณฑ์ออกไปได้เป็นอันขาด”

ถ้าผลิตภัณฑ์ขายออกไปแล้ว ปัญหาจะไม่ได้ตกอยู่กับรัฐบาล, แต่จะเป็นคนธรรมดาๆที่ซื้อผลิตภัณฑ์ไปต่างหาก

คนพวกนี้ฉลาดมาก, คนที่ขายผลิตภัณฑ์เหล่านี้ให้ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับรัฐบาลพวกนั้น เป็นแค่ประเทศเล็กๆประเทศหนึ่งเท่านั้น

ทันทีที่พวกเขาซื้อผลิตภัณฑ์ชุดนี้เสร็จ พวกเขาก็จะหาสถานที่ใหม่เพื่อที่จะดำเนินการผลิตต่อ, อู๋ฮ่าวเหรินก็ไม่สามารถไล่ตามพวกคนที่ซื้อได้

——————————————————

ในเวลานี้เอง, บนเกาะเล็กๆแห่งหนึ่ง, ตัวแทนจากประเทศต่างๆได้มารวมตัวกันเพื่อฉลองและปรึกษากันว่าจะย้ายฐานการผลิตไปไว้ที่ไหนต่อ

เดิมทีอเมริกาหวังที่จะกอบโกยเพียงผู้เดียว, แต่น่าเสียดายที่ สุดท้ายแล้วผลประโยชน์ต้องแบ่งกัน แต่อย่างน้อยพวกเขาก็หัวหน้า”

“ฮ่าๆๆ,
พวกคุณว่า, เจ้าหนูนั่นแห่งฟิวเจอร์กรุ๊ปที่ทำแบบนี้กับพวกเรา จะทำสีหน้ายังไงเมื่อได้ทราบถึงเรื่องนี้กันนะ? ผมคิดว่ามันจะต้องเสียใจกับการตัดสินใจครั้งนั้นแน่ๆ”

“ข้าไม่รู้หรอกว่า หมอนั่นจะทำสีหน้าอย่างนั้น, แต่มันคงจะน่าเกลียดมากแน่ๆ”

“ดื่มให้กับชัยชนะของพวกเรา”

วางแก้วไวน์ลง, คนอังกฤษก็พูดขึ้นมา “เสียดายหน่อยตรงที่, เรื่องของวัตถุดิบที่เจ้าหนุ่มนั่นกับรัฐบาลจีนรวมหัวกัน, ยิ่งไปกว่านั้น เรื่องของเครื่องผลิตไฟฟ้าด้วยความร้อนนั้น พวกเราไม่สามารถใช้วิธีนี้ได้ด้วย”

“ใช่ ผู้ชายคนนี้มันเป็นสัตว์ประหลาดชัดๆ เขาสามารถผลิตเจ้าเครื่องผลิตไฟฟ้านี้ได้โดยใช้เวลาสั้นๆ แล้วยังบอกด้วยว่าขณะที่กำลังศึกษาระบบการทำงานของเครื่องไฟฟ้าชีวภาพอยู่, ก็บังเอิญค้นพบเจ้าเครื่องผลิตไฟฟ้านี่ขึ้นมาได้”

“น่าเสียดายที่, หากดูจากความสามารถของคนๆนี้แล้ว เขาคงจะไม่ยอมร่วมมือกับพวกเราง่ายๆแน่”

แล้วจู่ๆคนอเมริกาก็พูดขึ้นมา “ช่วงนี้พวกคุณได้ข่าวที่น่าสนใจมาจากหน่วยข่าวกรองของพวกคุณมั่งไหม?”

“ข่าวเกี่ยวกับหมอนั่นอย่างงั้นเหรอ?”

อเมริกันผงกหัวและมองดูคนในห้องว่าพวกเขานั้นมีใครได้ยินข่าวนี้บ้างหรือไม่ ถ้าไม่, เขาจะได้ไม่พูดถึงข่าวนี้

ญี่ปุ่น, ที่ทำราวกับว่าไม่มีเรื่องของเครื่องบินเกิดขึ้นนั้น ได้ตามน้ำและพูดขึ้น “เรื่องเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์อย่างงั้นหรือ?”

“ไม่, ไม่ เรื่องของคอมพิวเตอร์พวกคุณน่าจะรู้กันดีอยู่แล้ว ผมกำลังพูดถึงเรื่องของเครื่องจักรอุตสาหกรรมต่างหาก” มองดูสีหน้าของพวกเขาที่สงสัยแล้ว อเมริกาจึงตัดสินใจที่จะไม่พูดเรื่องนี้

“แต่ว่า, ผมได้ยินมาว่าพวกเขานั้นเพิ่งจะค้นพบอะไรบางอย่างเรื่องของวิทยาการคอมพิวเตอร์ล่ะนะ ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังวิจัยกันเรื่องของ A.I.”

“ในด้านนี้, ไม่ใช่ว่าอเมริกาเป็นผู้นำได้ด้านนี้หรอกเหรอ” คนอังกฤษพูดขึ้นมาพร้อมกับเอียงแก้วไวน์ไปมา

“บางทีพวกเขาอาจจะล้ำหน้าพวกเราไปแล้วก็ได้”

เมื่ออเมริกาพูดขึ้นมาแบบนั้น ทุกคนก็หัวเราะ

เยอรมันที่ไม่ได้หัวเราะด้วยก็ถามขึ้นมา “ข่าวที่คุณพูดว่าเกี่ยวกับเครื่องจักรอุตสาหกรรมนั้น เกี่ยวกับเทคโนโลยีเครื่องมือกลสินะ”

ทุกคนหันไปมองเยอรมันอย่างสงสัย, ทำไมเขาถึงจู่ๆก็ถามคำถามนั้นขึ้นมา แต่ทว่า ตอนที่ทุกคนได้ยินถึงเรื่องของเทคโนโลยีเครื่องมือกลนั้น ทุกคนต่างก็ตั้งใจฟังขึ้นมาทันที

“คุณก็ได้ยินข่าวมาเหมือนกันงั้นหรือ?”

“พอจะได้ข่าวมาบ้าง แต่ก็ยังได้แค่สงสัย, ยังไม่ได้ยืนยันข่าวนี้”

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังขบคิดในเรื่องนี้ ทำให้คนอื่นๆที่เหลือรู้สึกร้อนรนใจขึ้นมา เพราะเรื่องของเครื่องจักรกลนั้น ถือได้ว่าเป็นรากฐานของอุตสาหกรรมและความแม่นยำเครื่องจักร

“พวกคุณทั้งสองคนกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันอยู่?”

ทั้งสองคนต่างก็จิบไวน์, แล้วก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีก และไม่ได้สนใจคนอื่นๆที่กำลังอยากรู้ด้วย

“มันก็แค่ข่าวที่ยังไม่ได้ยืนยัน ซึ่งพวกคุณควรจะกลับไปถามหน่วยข่าวกรองของพวกคุณดูจะดีกว่า เอาล่ะ เรามาคุยกันเรื่องแบ่งสรรวัตถุดิบครั้งต่อไปกันดีกว่า”

มองทั้งสองคนที่ไม่ต้องการที่จะพูดแล้ว คนอื่นๆก็รู้ดีกว่าเปล่าประโยชน์ที่จะถามอีก แล้วคิดว่าเมื่อกลับไป ค่อยไปถามเรื่องนี้จากหน่วยข่าวกรองจะดีกว่า

“ครั้งนี้พวกคุณเป็นฝ่ายผลิตวัตถุดิบมาให้มากขึ้นนะ พวกเราให้เทคโนโลยีแล้ว และเพราะเรื่องนี้ พวกเราได้สูญเสียเจ้าหน้าที่เป็นจำนวนมาก เพราะต้องเข้าไปลึกมาก”

อเมริกาเผยให้เห็นรอยยิ้มขึ้นมา, และสีหน้าของคนอื่นก็ซีเรียสขึ้นมา ราวกับว่าพวกเขานั้นเป็นศัตรูกัน

ทว่าในความเป็นจริง พวกเขาก็เป็นศัตรูกันจริงๆนั่นแหละ ไม่ว่าใครต่างก็อยากที่จะเสียให้น้อยที่สุดแต่ได้รับผลประโยชน์มากที่สุดที่นี่

“ไม่ ไม่ คุณทำแบบนั้นไม่ได้นะ ต่อให้คุณไม่ได้เป็นคนให้เทคโนโลยีมา พวกเราก็หาทางเอาเทคโนโลยีการผลิตมาได้เองอยู่ดีแหละน่า แล้วคุณก็ได้ค่าชดเชยไปยังไม่พออีกเหรอ” คนฝรั่งเศสพูดโต้ตอบกลับไป

“ผมคิดว่าคราวหน้าคุณตอนที่คุณจะซื้อผลิตภัณฑ์จากประเทศนั้น ทั้งผลประโยชน์ที่คุณได้ และเงินควรจะตกเป็นของประเทศนั้นมากกว่า, เอาเป็นว่า เพื่อความยุติธรรม วัตถุดิบที่จำเป็นต้องใช้สำหรับประเทศของคุณ พวกคุณก็ควรจะเป็นคนออกด้วยตัวของพวกคุณเอง” คนญี่ปุ่นกล่าวเสริม

พวกเขานั้นสูญเสียไปอย่างมากกับการจัดสรรปันส่วนในคราวที่ผ่านมา

“ถ้าอย่างนั้นผมคิดว่าน่าจะยุติธรรมกว่า ถ้าทุกคนจะทำเงินในประเทศของตัวเอง”

คนอังกฤษเสนอขึ้นมาบ้าง เพราะว่าถึงแม้พวกเขาจะทะเลาะกันไป พวกเขาก็ไม่ได้ผลประโยชน์อะไรขึ้นมาอยู่ดี

เมื่อคนที่เหลือเห็นแบบนี้แล้ว, พวกนั้นรู้ดีว่าผลสรุปของเรื่องนี้มันออกมาแต่แรกแล้ว และพวกเขาก็ไม่สามารถที่จะพูดอะไรได้ด้วย พวกเขาได้แต่ยอมรับเพื่อเข้าร่วมการจัดสรรผลประโยชน์ครั้งนี้

หลังจากนั้น คนพวกนี้จึงเริ่มที่แบ่งผลิตภัณฑ์กันในตอนแรกตั้งใจที่จะแบ่งประเทศละ 15 ล้านเครื่อง จากนั้น แต่แล้วก็ถกเถียงกันเรื่องผลประโยชน์ขึ้นมาอีก

ในตอนนี้เอง ราวกับเป็นหมาป่าหิวโหย พวกเขานั้นต่างไม่มีใครยอมใครขึ้นมา

“ไม่ แบบนี้มันไม่ยุติธรรมสำหรับพวกเรา ถ้าเป็นแบบนั้น, ประเทศของเราก็จะเหลือแค่ 10 ล้านเครื่องเองน่ะสิ ถ้าเกิดแบ่งกันแบบนี้”

ญี่ปุ่นเริ่มที่ลังเลขึ้นมา จากสถานการณ์ในตอนนี้ หากต้องแบ่งออกไปเรื่อย พวกเขาย่อมที่จะสูญเสียมากขึ้นเรื่อยๆ และคราวต่อไปที่พวกเขาผลิตผลิตภัณฑ์นั้น ผลประโยชน์ที่พวกเขาจะได้ย่อมไม่เกี่ยวอะไรกับคนพวกนี้อีก แน่นอนว่าพวกเขาย่อมจะต้องการส่วนแบ่งที่มากขึ้นจากคราวถัดไป

ในห้องประชุมนั้น, เริ่มเสียงดังกันมากขึ้นเรื่อยๆ ประเทศเหล่านี้ต่างก็เรียกร้องที่จะได้ส่วนแบ่งมากที่สุด แล้วเอาส่วนน้อยให้กับประเทศอื่น

ในขณะที่พวกเขากับถกเถียงกันอยู่นั้นเอง จู่ๆก็มีคนเข้ามาจากข้างนอกอย่างหืดหอบ และตะโกนขึ้น “เข้าไป ไปดู, ออนไลน์, บนเวบไซต์ของฟิวเจอร์กรุ๊ป ข่าวที่เพิ่งประกาศออกมา พวกเราจบแล้ว พวกเราตกหลุมพรางที่ถูกวางไว้อย่างดีโดยเจ้าหมอนั่นแล้ว”

เหล่าผู้คนที่ทะเลาะกันอยู่ในห้องนั้น ต่างก็เงียบกันขึ้นมาทันใด มีคนที่ดูบึกบึนเดินเข้าไปหาเขา ดึงเสื้อเขาขึ้นมาและถามขึ้น “อะไรคือจบ? กับดักที่คุณรู้มาคืออะไร?”

“บนอินเตอร์เนท ในเว็บไซต์ของฟิวเจอร์กรุ๊ป, พวกคุณเข้าไปดูก็จะรู้เอง ซึ่งมันเกี่ยวกับอุปกรณ์ไฟฟ้าชีวภาพบำบัดที่พวกเราผลิตนี่แหละ”

ทุกคนจึงรีบออกไปข้างนอก เนื่องจากสถานที่แห่งนี้ สัญญาณต่างๆถูกสกัดกั้นไว้หมด พวกเขาจึงได้รับข้อความหรือข่าวอะไรเลย
———————————