My Iron Suit ตอนที่ 5: คริสตจักร

บ่ายวันนี้ทั้งสองนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นพร้อมกับดื่มกาแฟที่โอลด์อัลเบิร์ตชง ในขณะที่ฟังเขาอธิบายภูมิศาสตร์และขนบธรรมเนียมของเยอรมันประตูห้องก็ดังขึ้นเบา ๆ

เฉินโม่ส่งสัญญาณว่าโอลด์อัลเบิร์ตกำลังนั่งวางถ้วยตัวเองแล้วลุกขึ้นและเปิดประตู

ด้านนอกประตูชายหนุ่มผิวขาวถือกล่องสามกล่องและยิ้มให้เฉินม่อ: “คุณชายนี่เสื้อผ้าที่คุณสั่งทำในร้านของเรา”

ไม่กี่วันที่ผ่านมา เฉินโมพาอัลเบิร์ตไปที่ร้านตัดเสื้อและร้านรองเท้าใกล้ ๆ เพื่อทำเสื้อผ้าและรองเท้าสองสามชุดและทิ้งที่อยู่ของโรงแรม รองเท้าถูกส่งไปแล้วและเสื้อผ้าเพิ่งเสร็จวันนี้

เฉินม่อปล่อยชายหนุ่มเข้าไปในบ้านและชี้ไปที่โต๊ะในห้องนั่งเล่น “คุณทำงานหนักวางใว้ตรงนั้น”

หลังจากจ่ายทิปและส่งเด็กฝึกงานร้านตัดเสื้อที่มีความสุขไปแล้วเฉินโม่ก็กลับไปที่โต๊ะ ทั้งสามกล่องมีขนาดใหญ่และเล็ก เขายื่นกล่องที่มีชื่อของอัลเบิร์ตให้เขา เฉินโม่เปิดกล่องที่มีชื่อของเขา กล่องที่ใหญ่ที่สุดเฉินโม่ไม่ขยับ

ชุดถูกวางซ้อนกันอย่างเรียบร้อยด้วยผ้าขนสัตว์สีดำสองชุด ช่างตัดเสื้อฝีมือดีมาก วัสดุที่ใช้เป็นงานฝีมือที่ประณีตและประณีต เฉินโม่มองไปที่ชุดสูทสีเทาเข้มในมือของผู้เฒ่าอัลเบิร์ตแล้วส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

“ยังไงเอ็ดดี้กลับไปที่ห้องแล้วลองดูว่ามีอะไรแตกต่างจากเดิมของคุณบ้าง”

“โชคดีที่ลิเวอร์พูลทำได้ดี แต่ผมก็ยังคิดว่าตัวเองดีกว่า” โอลด์อัลเบิร์ตมองไปที่การทำงานของเสื้อผ้าซึ่งเป็นคำพูดที่จริงจัง

ศิลปินเก่ายังมีด้านที่น่าภาคภูมิใจ เขายืนยันเสมอว่าช่างตัดเสื้อที่นี่ไม่ได้เก่งเรื่องเสื้อผ้า พวกเขาค่อนข้างจะสวมสูทสีเทาเข้มซอมซ่อต่อไป เมื่อพวกเขาไปที่ร้านตัดเสื้อพวกเขาไม่ใช่เฉินโม่เขาไม่ได้ตั้งใจจะไป .

เฉินโม่คิดว่าเขาไม่ชอบช่างตัดเสื้อประจำชาติของตัวเองและไม่ได้พูดอะไรเลยถือกล่องใหญ่และสองกล่องกลับไปที่ห้อง

เมื่อปิดประตูเฉินโม่ก็วางกล่องของชุดสูทไว้ด้านหนึ่งและเปิดกล่องที่ใหญ่ขึ้น

หลังจากตรวจสอบสิ่งของภายในแล้วเฉินโม่ก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและทิ้งเสื้อผ้าไว้ชุดหนึ่ง เฉินโม่ใส่ของอื่น ๆ กลับและใส่กล่องลงในช่องว่าง

เมื่ออัลเบิร์ตกลับมาที่ห้องนั่งเล่นพร้อมชุดใหม่สายตาที่อยู่ตรงหน้าทำให้เขาคุกเข่าอยู่ที่เดิมและแทบจะกรีดร้อง

“แอ๊บบอต” อีกคนนั่งอยู่บนโซฟามองตัวเองแต่งตัวเหมือนกันลุคเดียวกันอัลเบิร์ตรู้สึกว่าสมองของเขาไม่เพียงพอ

อย่างไรก็ตามชายชราผู้มีประสบการณ์ความผันผวนของชีวิตได้สงบลงอย่างรวดเร็วและถาม

“คุณเป็นใครมาที่นี่ได้อย่างไร”

“คุณเป็นใครมาที่นี่ได้อย่างไร”

ราวกับเป็นการบันทึกซ้ำ “แอ๊บบอต” บนโซฟาพูดขึ้นและเสียงนั้นก็เหมือนกับตัวเขาเองทุกประการ สมองของ Old Eddie สับสนวุ่นวายมากขึ้น แต่ทั้งคนเตรียมพร้อมมากขึ้นและดวงตาของเขาก็เริ่มดุร้ายขึ้น

เมื่อเห็นอัลเบิร์ตผู้ชราที่เรียบง่ายเขาก็ไม่เบาแล้วมีดก็หันเข้าหากัน เฉินม่อยิ้มและถอดหน้ากากออก “ฮ่าฮ่าเอ็ดดี้ฉันทำในสิ่งที่คุณชอบ” ,ดูเหมือน?”

เฉินม่อโยนหน้ากากไป เขาเพิ่งกลับมาจากการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของสถานการณ์เป็นอัลเบิร์ตแห่งเทพเจ้าผู้เฒ่า บางคนสวมหน้ากากด้วยความรีบร้อนและมองดูอย่างระมัดระวัง “นี่มันอะไรกัน … มันคืออะไรกันเนี่ยฉันโดนนายโกงหมดแล้ว”

“ซิลิก้าเจลวิกผมและเม็ดสีทำให้ฉันต้องใช้ความพยายามอย่างมากฉันพยายามหลายครั้งก่อนที่จะทำ” ซิลิก้าเจลถูกคิดค้นขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 กระบวนการนี้เป็นผู้ใหญ่มากและ Chen Mo ปรับเปลี่ยนอย่างระมัดระวังโดยไม่ต้องสัมผัสก็ไม่สามารถพบความแตกต่างได้

“มันน่าทึ่งมาก! แต่เสียงของคุณเป็นอย่างไรมันเหมือนกับฉันหรือไม่” อัลเบิร์ตนึกถึงคำถามอื่น

“ มันง่ายมากเพียงแค่ควบคุมสายเสียงเพื่อเปลี่ยนพื้นที่การออกเสียงและปรับวิธีการออกเสียงของปากและจมูก” ในความเป็นจริงนักแสดงเลียนแบบหลายคนสามารถเลียนแบบดาราให้เป็นของปลอมได้ซึ่งเป็นปัญหาสำหรับเฉินม่อที่มีการควบคุมร่างกายที่แข็งแกร่ง มันคือ.

เฉินม่ออยู่ที่ลิเวอร์พูลเป็นเวลาหนึ่งเดือนและเวลาก็เข้าสู่เดือนกุมภาพันธ์ปี 1942 ถึงเวลาต้องจากไป

เช้าตรู่วันนี้ เฉินโมออกจากโรงแรมอย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางสายหมอก เขาทิ้ง อัลเบิร์ตไว้บนโต๊ะในห้องนั่งเล่น 10,000 เหรียญ ในช่วงเวลาสั้น ๆ เฉินโม่รู้สึกชอบชายชราที่เข้มงวดใจกว้างและใจกว้างคนนี้มาก การสอนอย่างระมัดระวังและพิถีพิถันของเขายังช่วย เฉินโมได้มากโดยเต็มใจที่จะช่วยเหลือเขา

เงินไม่ได้เป็นอะไรสำหรับเฉินโม่ แต่ในเวลานั้นมันเป็นเงินก้อนใหญ่มากพอที่อัลเบิร์ตชราจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่

น่าเสียดายที่ฉันไม่สามารถดื่มกาแฟที่ อัลเบิร์ตปรุงด้วยตัวเองได้ เฉินโม ส่ายหัวด้วยความไม่เต็มใจและทิ้งความเสียใจเหล่านี้ในกับ ลิเวอร์พูล

……

มีนาคม 2485

ทอนสเบิร์กนอร์เวย์

ในเมืองห่างไกลในเขตชานเมืองมีคริสตจักรเก่าแก่และเรียบง่ายซึ่งมีสุสานของราชวงศ์นอร์เวย์

ในเวลานี้นอร์เวย์ถูกยึดครองโดยเยอรมนี แต่ค่ำคืนในเมืองห่างไกลนี้ยังคงสงบและร่มเย็น

น่าเสียดายที่ความเงียบสงบนี้ถูกทำลายลงอย่างรวดเร็ว มันสูงสามชั้น รถถังขนาดใหญ่ยาวหลายสิบเมตรคำรามเข้ามาในเมือง สถานที่ที่แทร็กถูกกดแผ่นหินที่เป็นระเบียบแตกเป็นเสี่ยง ๆ และบ้านรอบ ๆ ก็สั่นสะเทือนตามมา ยืนขึ้น.

สัตว์ประหลาดเหล็กขนาดยักษ์เดินผ่านจัตุรัสเล็ก ๆ ในเมืองไปจนถึงโบสถ์พวกเขาก็วิ่งตรงไปที่ประตู ประตูไม้ที่สูงและหนักพังทลายลงพร้อมกับกำแพงหินโดยรอบ ควันกระจายและฉากภายในเผยออกมา

ในพื้นที่ขนาดเล็กเสาหินสีเทาขนาดใหญ่หลายต้นถูกสร้างขึ้นเพื่อรองรับโดมกลมของโบสถ์ ผนังโดยรอบมีภาพจิตรกรรมฝาผนังลึกลับโบราณแกะสลักและโลงหินหนักและเรียบง่ายวางอยู่ตรงกลางโบสถ์

มีเพียงชายชราคนหนึ่งที่มีเคราและขาวและพลเรือนที่ไม่มีเสียงใต้ก้อนหินที่พังทลาย  ทหารกลุ่มหนึ่งแอบเข้ามาจากประตูที่ถล่มพวกเขาหกคนเข้ายึดทุกมุมอย่างรวดเร็ว กัปตันนำทหารที่เหลืออีกสามคนไปที่โลงหินและพยายามเปิดโลงศพ

รถสปอร์ตครอสคันทรีหกล้อสีดำที่โดดเด่นหยุดช้าที่ทางเข้าโบสถ์ ร่างสูงเย็นชาเดินลงรถ รองเท้าทหารแขนยาวสีดำเหยียบไปบนถนนหินแข็งและส่งเสียง “แกร๊ก” และ “แกร๊ก” หนักและหดหู่ เสื้อโค้ททหารสีดำสง่างามและกดขี่ใบหน้าเย็นชาเล็กน้อยแข็งกร้าวดวงตาเย็นชาเผยให้เห็นร่องรอยของการกดขี่ข่มเหงและความบ้าคลั่ง

เจ้าหน้าที่เดินเข้าไปในโบสถ์อย่างช้าๆและทหารที่อยู่ข้างในก็ยืนขึ้นและแสดงความยินดี

“ฉันใช้เวลานานมากในการค้นหามันฉันต้องยกย่องคุณจริงๆ” ใบหน้าเย็นชาของเจ้าหน้าที่ไม่มีการแสดงออกบนใบหน้าของเขา “ ลุกขึ้นเถอะ”

ทหารคนหนึ่งดึงชายชราขึ้นอย่างรวดเร็วและชายชราก็ดูกลัวเล็กน้อยเมื่อต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันนี้

“ ฉันคิดว่าคุณเป็นคนที่มองการณ์ไกลเราคล้ายกันมากกับเรื่องนี้” เจ้าหน้าที่บอกว่าเขาช่วยชายชราในการคัดแยกเสื้อผ้าที่ยุ่งเหยิง แต่เสียงที่ปราศจากความรู้สึกเล็กน้อยทำให้คนรู้สึกหนาว

“เราไม่ชอบเลย” แม้ว่าหัวใจจะลุกเป็นไฟ แต่ชายชราก็ไม่กลัวที่จะยอมแพ้

แต่คนอื่นมองว่าเป็นเรื่องโชคลาง แต่ทั้งคุณและฉันคิดว่ามันเป็นวิทยาศาสตร์ “ เจ้าหน้าที่มองตามสายตาของชายชรา

“สิ่งที่คุณกำลังมองหาไม่มีอยู่จริง” เสียงของชายชราสั่นเล็กน้อย

“ จะปิดบังมากไปทำไม” ดูเหมือนว่าฉันจะหมดความอดทน เจ้าหน้าที่ถอดหมวกยื่นให้คนของเขาแล้วเดินไปที่ก้อนหิน

เอามือผลักฝาและผลักอย่างแรงอดีตทหารใช้กำลังทั้งหมดและไม่สามารถเคลื่อนย้ายก้อนหินได้ หินถูกเจ้าหน้าที่ผลักให้เปิดออกอย่างง่ายดาย เมื่อผ้าคลุมหนาร่วงลงสู่พื้นทุกสิ่งที่อยู่ภายในก็ถูกเปิดเผย