My Iron Suit ตอนที่ 12: สันติภาพของโลก

วันรุ่งขึ้นสตีฟลาออกจากโรงงานเดิมและย้ายเข้าหอศิลปะการต่อสู้เพื่อเริ่มฝึกงาน

สิ่งที่ไม่มีใครสังเกตเห็นก็คือวันนี้มีข่าวดังกล่าวในหนังสือพิมพ์หลายฉบับ “ หมาบ้าหัวหน้ามาเฟียแห่งบรู๊คลิน” จอห์นนี่และลูกน้องอีกกว่าสิบคนถูกฆ่าตายในฐานของเขาเมื่อคืนนี้”

เฉินโม่ไม่ได้สอนสตีฟเป็นการส่วนตัว แต่ให้สตีฟเรียนรู้ทักษะพื้นฐานบางอย่างก่อนกับหวงเหว่ย

เทคนิคการต่อสู้ของ Chen Mo นั้นขึ้นอยู่กับคุณภาพร่างกายของเขาเองที่เหนือกว่าคนธรรมดา เขาเป็นคนแข็งแกร่งและผสมผสานเข้ากับการกระทำที่เรียบง่ายตรงไปตรงมาและดุร้าย

เนื่องจากความแข็งแกร่งของเขาส่วนใหญ่อยู่ที่การเติบโตของการระเบิดพลังที่อาจเกิดขึ้นหลายครั้งเฉินโม่จึงฝึกขั้นพื้นฐานได้ไม่ดีนักและนี่คือสิ่งที่นักมวยหลายคนเก่งพวกเขาทุกคนสามารถฝึกฝนได้ตั้งแต่อ่อนแอไปจนถึงแข็งแกร่ง

ดังนั้น สตีฟ จึงติดตามนักมวยหลายคนเพื่อฝึกทักษะพื้นฐานชดเชยการขาดดุลของร่างกายและวางรากฐานที่ดี แม้ว่าร่างกายของเขาจะแย่มาก แต่เขาก็มีความเพียรพยายามที่เหนือกว่าคนทั่วไป แม้ว่ากล้ามเนื้อของเขาจะเจ็บปวดและร่างกายของเขาจะแหลกสลาย แต่เขาก็ยังคงกัดฟันจนกว่าเขาจะฝึกเสร็จ

ทักษะพื้นฐานเหล่านี้นับไม่ถ้วน หลังจากหลายปีของการสะสมและปรับปรุงอย่างต่อเนื่องมีการสรุปวิธีการออกกำลังกายอย่างเป็นระบบและสมเหตุสมผลซึ่งไม่เพียง แต่สามารถออกกำลังกายให้แข็งแรง แต่ยังช่วยเพิ่มความสามารถของอวัยวะภายในและปรับปรุงสมรรถภาพทางกายอย่างครอบคลุม

แม้แต่คนที่มีสมรรถภาพทางกายไม่ดีก็สามารถค่อยๆพัฒนาสมรรถภาพทางกายและค่อยๆแข็งแรงขึ้น พวกเขาจะไม่เหมือนประเภทนักต่อสู้มากนัก พวกเขาไล่ตามพลังที่แข็งแกร่งเท่านั้น เป็นเรื่องง่ายที่จะบีบศักยภาพของผู้คนผ่านการฝึกอบรมที่มีความเข้มข้นสูงจำนวนมาก ฝึกคนให้เหนื่อยสุดขีดและทิ้งรอยแผลดำคล้ำ

ไม่กี่เดือนต่อมาร่างกายของสตีฟแข็งแรงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่แน่นอนว่าเขาตัวเตี้ยและผอมเล็กน้อยเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้

แค่ว่าสตีฟจะไม่หอบสองก้าวอย่างที่เคยเป็นมาและกล้ามเนื้อบนร่างบางของสตีฟก็เริ่มมีเส้นกล้ามเนื้อเพิ่มขึ้น

“หัวหน้าคุณจะเริ่มสอนศิลปะการต่อสู้ให้ฉันเมื่อไหร่” สตีฟมองไปที่เฉินโม่ผู้ซึ่งเอาชนะนักมวยทั้งสี่คนได้อย่างง่ายดายและขอความชื่นชมยินดีและความปรารถนาที่สะดุดตา

ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่กลุ่มของจอห์นนี่พ่ายแพ้อย่างง่ายดายโดยหวางฉีและคนสี่คนชื่อเสียงของพิพิธภัณฑ์ศิลปะการต่อสู้ก็แพร่กระจายไปในบรูคลิน แม้ว่าจอห์นนี่และคนอื่น ๆ จะถูกฆ่าตายในตอนกลางคืน แต่ก็ยังมีคนที่หนีออกจากฐานในคืนนั้นและหนีออกมาได้และเล่าเรื่องราวของวันนั้นให้ฟัง

จากข้อมูลของผู้รอดชีวิตนอกเหนือไปจากปรมาจารย์ที่มีความสามารถสูงทั้งสี่ในห้องโถงศิลปะการต่อสู้เจ้าของแห่งห้องโถงศิลปะการต่อสู้ยังเป็นเหมือนเทพเจ้ารวดเร็วและเพียงยิงไม่กี่ครั้งทุกคนในห้องโถง ด้านจอห์นนี่ที่มีปืนก็บาดเจ็บ.

พวกสอดรู้สอดเห็นรู้ดีว่าการตายของจอห์นนี่และคนอื่น ๆ ในตอนกลางคืนนั้นน่าจะเกิดขึ้นจากหอศิลปะการต่อสู้และอีกสองตระกูลมาเฟียในบรู๊คลินมั่นใจได้ว่าการสังหารหมู่ครั้งนี้เป็นสิ่งที่เฉินโมและคนอื่น ๆ ทำ

เนื่องจากความมั่งคั่งของพิพิธภัณฑ์ศิลปะการต่อสู้พวกเขาจึงส่งคนไปสังเกตการณ์อย่างลับ ๆ เสมอหลังจากการตายและความพ่ายแพ้ของจอห์นนี่และคนอื่น ๆ

ตามคำบอกเล่าของคนเห็นเหตุการณ์กลางดึกมีร่างคนกระโดดออกมาจากชั้นสามและกระโดดหายไปที่ด้านบนสุดของอาคาร เวลาสอดคล้องกับเวลาที่จอห์นนี่และคนอื่น ๆ ถูกฆ่าตายมาก ยิ่งไปกว่านั้นการเฝ้าระวังของพวกมันน่าจะถูกค้นพบเมื่อนานมาแล้ว ก่อนที่ร่างจะจากไปเลเยอร์มองไปที่สถานที่ที่พวกเขาซ่อนตัวอยู่ ผู้คนที่เฝ้ามองอยู่ในขณะนั้นมี แต่ความรู้สึกเย็นชาและขนลุก เข้าไปในกระดูก

นี่คือคำเตือน!

อำนาจของสองตระกูลใหญ่จะยกเลิกแผนสำหรับหอศิลปะการต่อสู้และป้องกันไม่ให้ผู้คนในศิลปะการต่อสู้อย่างเคร่งครัด

ในฐานะคู่ปรับเก่าของจอห์นนี่ไม่มีใครรู้เรื่องความแข็งแกร่งของจอห์นนี่มากไปกว่าพวกเขา แม้ว่าจะเป็นผู้ที่อ่อนแอที่สุดในสามขุมกำลัง แต่ฉายาของ “หมาบ้า” ก็ไม่ใช่เล่นๆ

จอห์นนี่เป็นคนบ้าและร้อนแรงกว่าพวกเขาทั้งหมดและเหมือนสุนัขจิ้งจอกอยู่ภายใต้รูปลักษณ์ที่น่าขบขันของเขา เขายังเป็นกลุ่มคนที่แม้สิ้นหวังพวกเขาจะยังกล้าที่จะต่อสู้ ภายใต้การนำของจอห์นนี่มีคดีสำคัญมากมายและประสิทธิภาพในการรบนั้นแข็งแกร่งกว่าคนของพวกเขามาก

แม้ว่าพวกมันจะมีกันน้อย แต่พวกมันก็มักจะอยู่ด้วยกันและใช้เวลาทั้งคืนในเบสแคมป์ในตอนกลางคืนอย่างระมัดระวังไม่ให้โอกาสพวกเขาบุกทะลวง

หากต้องการแก้ปัญหาคนบ้าเหล่านี้อย่างสมบูรณ์คุณต้องจ่ายเงินเป็นจำนวนมาก นี่เป็นสาเหตุว่าทำไมพวกเขาถึงแม้จะไม่ดีเท่าตระกูลมาเฟียอีกสองตระกูล แต่พวกเขาสามารถครอบครองสถานที่ในบรู๊คลินได้

ปัจจุบันจอห์นนี่ “หมาบ้า” ที่ทรงพลังที่สุดและชนชั้นสูงของเขาพ่ายแพ้เป็นครั้งแรกโดยหลายคนและพวกเขาก็แอบเข้าไปในค่ายฐานด้วยตัวเองทั้งหมดถูกลอบสังหาร อีกสองกองกำลังที่เหลือต้องเผชิญหน้ากับสิ่งนี้ในฐานะที่พวกเขาใช้ ชิ้นส่วนของหอศิลปะการต่อสู้ “อ้วนในสายตาของพวกเขา”

ด้วยการเผยแพร่ชื่อเสียงของหอศิลปะการต่อสู้บางคนจึงเริ่มเข้ามาที่นี่ หลังจากเรียนรู้ความแข็งแกร่งของนักมวยหลายคนแล้วพวกเขาก็เต็มใจจ่ายค่าเล่าเรียน

ดังนั้นสตีฟจึงมี “ครู” อีกหลายคน

เมื่อดูน้องชายเริ่มเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้กับอาจารย์ของพวกเขาสตีฟทำได้เพียงเดินเข้าไปที่มุมห้องโถงสตีฟก็อดไม่ได้ที่จะกระวนกระวาย

ฟังฝรั่งนี่เรียกตัวเองว่าพ่อเฉินโมรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย แต่คิดว่านี่คือกัปตันซูเปอร์ฮีโร่ในอนาคตของสหรัฐอเมริกาอันที่จริงก็ยังพอรับได้

“ คุณกังวลอะไรเกี่ยวกับการเรียนศิลปะการต่อสู้” เฉินโมมานั่งที่ของอาจารย์

“เพื่อที่จะแข็งแกร่งขึ้นฉันสามารถไปร่วมกองทัพได้” สตีฟเมื่อเขาพูดเข้าร่วมกองทัพเขาดูหลงใหล นี่คือความฝันอันยาวนานของเขา น่าเสียดายที่ร่างกายที่อ่อนแอทำให้เขาถูกกำจัดครั้งแล้วครั้งเล่า

“ กองทัพจะไปฆ่าพวกนาซี?” เฉินโม่ถามจ้องดวงตาของสตีฟ

“ไม่ฉันไม่ต้องการฆ่าใครฉันแค่ต้องการปกป้องประเทศของฉัน” สตีฟส่ายหัว

“ถ้าประเทศของคุณกับประเทศของฉันกำลังทะเลาะกัน”

“ฉันไม่คิดว่าจะไป” สตีฟพูดอย่างจริงจัง

“ มากองทัพของคุณสั่งให้ไป?”

“ผม……”

เมื่อเห็นสตีฟนิ่งเฉินโมก็ตบไหล่เขา “ฉันแค่อยากจะบอกคุณว่าอย่าให้นักการเมืองใช้และอย่า จำกัด สายตาของคุณไว้ที่ประเทศฉันหวังว่าคุณจะเป็นเหมือนฉันอุดมคติที่ยิ่งใหญ่”

“คุณมีอุดมคติอย่างไร” สตีฟอยากรู้มากเกี่ยวกับเรื่องนี้

“อุดมคติของฉันคือสันติภาพของโลก”

เมื่อมองไปที่สตีฟผู้ชื่นชมมองตัวเองและค่อยๆเข้าสู่สมาธิเฉินโม่ยิ้มและหันไปนั่งลงบนโซฟารอให้เอ็ดดี้ชงกาแฟให้เขา

วันรุ่งขึ้นสตีฟก็เริ่มติดตามเฉินโมอย่างเป็นทางการเพื่อเรียนรู้เทคนิคการต่อสู้ ฉันต้องบอกว่าสตีฟมีความสามารถในการต่อสู้มากภายใต้การแนะนำอย่างรอบคอบของเฉินโมการต่อสู้และ ความก้าวหน้าเป็นไปอย่างรวดเร็วแม้ว่าความแข็งแกร่งจะอ่อนแอกว่า “ครู” คนอื่น ๆ แต่ทุกครั้งที่คุณเรียนรู้คุณจะได้รับชัยชนะครั้งสุดท้ายเสมอ

ทักษะการต่อสู้อยู่ในมือข้างหนึ่งและที่สำคัญกว่านั้นสตีฟมีความทะเยอทะยานที่กล้าหาญและไม่เกรงกลัวแม้ครอบงำคู่ต่อสู้

แม้ว่าความแข็งแกร่งจะไม่ดีและกำลังดิ้นรนสตีฟสามารถยืนกรานทำให้ฝ่ายตรงข้ามล้มก่อนได้เสมอ แม้ว่าเขาจะล้มลงเขาก็มักจะปีนขึ้นไปอย่างรวดเร็วจนกว่าจะเอาชนะคู่ต่อสู้ได้

พี่น้องไม่เต็มใจที่จะเปรียบเทียบกับสตีฟอีกต่อไป เขาต้องต่อสู้กับนักมวยไม่กี่คน แน่นอนว่าผลลัพธ์ที่ได้มักจะน่าเสียดาย แต่ความแข็งแกร่งนั้นก้าวกระโดดและสตีฟก็เก่งขึ้นมากเช่นกัน

ในพริบตาในเดือนเมษายน พ.ศ. 2486 เฉินโมอยู่ในโลกมานานกว่าหนึ่งปี

ฤดูหนาวกำลังจะมาถึงฤดูใบไม้ผลิและเป็นการเริ่มต้นใหม่

เฉินโม่สวมเสื้อสเวตเตอร์เนื้อนุ่มและเบานั่งสบาย ๆ บนโซฟาหน้าหน้าต่างมองไปที่ถนนอันหนาวเหน็บนอกหน้าต่างถือกาแฟสดของเอ็ดดี้และจิบกาแฟเป็นครั้งคราว สะดวกสบายมาก

“เด็กสตีฟไปไหนมาแค่ชมเขาไม่กี่คำก็เริ่มขี้เกียจแล้ว” เฉินโม่พูดกับอัลเบิร์ตตลก

“ คุณลังเลที่จะให้เขาสมัครเข้ากองทัพวันนี้แจ็คนักเรียนของ หวงสอบผ่านการเกณฑ์ทหารและถูกเกณฑ์อย่างเป็นทางการสตีฟค่อนข้างหลงทางฉันให้เขาออกไปดูหนัง” อัลเบิร์ต ยิ้มใบหน้าของเขาไม่สามารถช่วยแต่เผยให้เห็นถึงความรักแบบหนึ่งเขายังชอบสตีฟชายหนุ่มที่เรียบง่ายและใจดี

“ ฉันก็ชอบเขาเหมือนกันไม่ใช่ก่อนหน้านี้ ” เฉินโม่ส่ายหัวและยังคงเอนกายลงบนโซฟาเพลิดเพลินกับความสงบ

“ แต่มันผ่านไปเร็วมาก ”