My Iron Suit ตอนที่ 18: มีดบิน VS ปืนพก

ในฐานะทหารเก่าที่สัมผัสปืนมาหลายสิบปีผู้พันเชื่อเสมอว่าปืนในมือของเขาคือคู่หูที่ดีที่สุด เขาคิดว่ามีดบินเป็นเหมือนของเล่นของเด็กเมื่อเทียบกับปืนพก ความแม่นยำหรือความคงทนในการยิงนั้นหาที่เปรียบมิได้

“ ผู้พันฉันไม่คิดอย่างนั้น” เฉินโม่ส่ายหัวและไม่เห็นด้วยกับผู้พัน “พลังของมีดบินไม่ได้อ่อนไปกว่าปืนพก”

เมื่อเห็นเฉินโม่ยังมั่นใจอารมณ์ของผู้พันฟิลลิปส์ก็เริ่มขึ้นเช่นกัน

“โอ้! ถ้าเป็นอย่างนั้นก็มาลองดูกัน!”

“ดูสิว่ามีดบินของคุณทรงพลังหรือปืนพกของฉันแข็งแกร่งกว่า!”

ผู้พันฟิลลิปส์ซึ่งคิดว่าเขาเป็นนักแม่นปืนตั้งใจจะใช้ข้อเท็จจริงเพื่อพิสูจน์ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นถูกต้องกำจัดความคิดที่ไม่เป็นจริงของเฉินโม่ออกไปโดยสิ้นเชิง

เมื่อมองไปที่ผู้พันที่มั่นใจเฉินโม่ก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ เนื่องจากคุณกำลังมองหาการท้าทายตัวเองฉันจึงต้อนรับ

……

สนามยิงปืน.

ผสมพื้นที่เป้าหมาย

ทั้งสองยืนอยู่ในเป้าหมายของพวกเขาแต่ละด้านจากระยะใกล้ไปไกลแต่ละคนวางเป้าหมายเหล็กไว้ที่ 30 เมตร 50 เมตร 80 เมตร

คาร์เตอร์ซึ่งถูกพบว่าเป็นผู้ตัดสินชั่วคราวยืนอยู่ด้านข้างและมองคนทั้งสองที่มีพลังมากกว่าอย่างช่วยไม่ได้

ผู้พันถือปืนไว้ในมือทั้งสองข้างและสองเท้ายืนห่างกัน หน้าอกถูกยุบและเหยียดแขนในแนวนอน การจ้องมองนั้นถูกล็อคอย่างแน่นหนากับตาผ่านกากบาท มือหน้าผากมาตรฐานเหมือนตำราตั้งอยู่บนท่าปืน

เฉินโม่ดูเหมือนจะยืนอย่างสบาย ๆ นิ้วของเขาเกี่ยวมีดบินที่เอวพร้อมที่จะดึงออก

“เริ่ม!”

ด้วยคำสั่งของคาร์เตอร์เฉินโม่รีบหยิบมีดและแขนของเขายิงไปที่เป้าหมาย

มีดบินข้ามเส้นตรงสีเงินและอยู่ตรงกลางเป้า

“โอ้!”

หลังจากการระเบิดของเหล็กแผ่นเหล็กหนาสามแผ่นถูกฉีกออกโดยใบมีดและครึ่งหนึ่งของใบมีดลึก มีดบินทั้งเล่มติดอยู่บนแผ่นเหล็กอย่างแน่นหนา

ในเวลาเดียวกันปืนในมือของผู้พันก็ดังขึ้นพร้อมกับควันพวยพุ่งจากปากกระบอกปืนกระสุนที่ยิงจากปืนและการยิงด้วยความเร็วสูงไปที่เป้าหมาย

“เป๊ง” กระสุนเข้าที่ตาของเป้าและกระทบกับแผ่นเหล็กด้วยความเสียงกระทบเหล้ก แต่ไม่สามารถเจาะทะลุได้

“เฮ้เฮ้เฮ้!…”

ทั้งสองเก็บไว้ในมือและยิงห้านัดต่อเป้าหมายอย่างรวดเร็วรวมเป็นสิบห้านัด

ชายสองคนที่เสร็จสิ้นการยิงทำยืนอยู่ที่เดิมและรอผลการตรวจสอบของคาร์เตอร์อย่างเงียบ ๆ

คาร์เตอร์มองไปที่ผลลัพธ์ของเป้าหมายระยะ 30 เมตรก่อน ที่เป้าหมายของ Chen Mo มีดบินห้าเล่มเจาะแผ่นเหล็กและสอดเข้าไปในกลางเป้าอย่างเรียบร้อย

คาร์เตอร์อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ใบหน้าที่อยู่ห่างไกลและดูเฉินโม่ผ่อนคลายพลังอันยิ่งใหญ่ของมีดบินในมือของเฉินโม่ทำให้เธอรู้สึกกลัว

หลังจากทำความสะอาดอารมณ์คาร์เตอร์ก็ประกาศเป้าหมายของผู้พันและประกาศเสียงดัง

“เป้า 30 ม.!”

“เฉินโม่ 50 แหวน!”

“ นายพัน 50 แหวน!”

ทั้งสองได้ยินว่าไม่มีอุบัติเหตุ แม้ว่าปากจะเต็มไปด้วยความรังเกียจ แต่ผู้พันก็รู้ว่า เฉินโม่ มีความแข็งแกร่งระดับหนึ่งเนื่องจากเขากล้าที่จะต่อสู้ดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจกับความสำเร็จของ เฉินโม่ ที่สำคัญคือดูด้านหลัง

คาร์เตอร์ไปยังพื้นที่เป้าหมาย 50 เมตร ด้วยความอยากรู้อยากเห็นคาร์เตอร์มองเห็นเป้าหมายของ เฉินโม่ เป็นครั้งแรก

มีดบินยังคงเจาะทะลุแผ่นเหล็กทั้งหมดตีกลางเป้า แต่ด้วยระยะทางที่เพิ่มขึ้นพลังก็ลดลง มีดบินยาว 25 ซม. ยิงได้ประมาณ 10 ซม. เท่านั้น แต่พลังเพียงพอที่จะเจาะร่างมนุษย์ได้อย่างง่ายดาย

“เป้าหมาย 50 ม.!”

“เฉินโม่ 50 แหวน!”

“ นายพัน 50 แหวน!”

ผู้พันฟิลลิปส์ทราบข่าวก็ลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก โชคดีที่วันนี้เขาเล่นได้ดีไม่งั้นเขาจะต้องอับอาย โดยปกติเขาไม่สามารถเล่นแหวนได้ทุกครั้ง

ในเวลาเดียวกันผู้พันก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ดวงตาของ เฉินโม่ เขาอดไม่ได้ที่จะแอบแปลกใจ เขาไม่คาดคิดว่ามีดบินบนมือหมุนของเฉินโม่จะตีเข้าที่กลางเป้าได้อย่างแม่นยำในระยะ 50 เมตร ความแม่นยำนี้ทำให้เขาต้องประหลาดใจและแอบรอคอยผลลัพธ์ของเป้าหมายระยะ 80 เมตรฉันไม่รู้ว่าผลสุดท้ายจะเป็นอย่างไร

คาร์เตอร์ยังเดินไปยังเป้าหมาย 80 เมตรในเวลานี้ มีดบินทั้งห้าบนเป้าบอกอย่างชัดเจนถึงผลลัพธ์ของเฉินโม่โดยแทงทะลุใบมีดหกเซนติเมตรที่ด้านหลังและยังระบุว่ามีดบินอยู่ที่ 80 เมตร ระยะทางยังง่ายต่อการฆ่า!

ในเป้าหมายของผู้พันเหลือเพียงห้ารอยบุบตื้น ๆ ที่กระจัดกระจาย

ด้วยความประหลาดใจที่มีดบินที่ไม่ธรรมดาของเฉินโม่คาร์เตอร์หันกลับมาและตะโกน

“เป้าหมาย 80 เมตร!”

“เฉินโม่ 50 แหวน!”

“ ผู้พัน 32 แหวน!”

เมื่อฉันได้ยินผลของ เฉินโม่ ผู้พันไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้

“อะไร?”

“ เป็นไปได้ยังไง”

ในระยะ 80 เมตรมีดบินที่โยนออกมาด้วยมืออาจจะอยู่ตรงกลางทั้งหมด ผู้พันฟิลลิปส์มองเฉินโมด้วยการมองไปที่สัตว์ประหลาด

“ ผู้พันฉันคิดว่าคุณควรมาดูเอง” คาร์เตอร์ไม่ได้ตั้งใจที่จะให้ผู้พันบ่น

“ อะไรอีกล่ะฉันยอมรับความพ่ายแพ้ไม่ได้” ในสนามที่เขาเก่งที่สุดเขาถูกบดขยี้อย่างที่เขาไม่สามารถมองลงไปได้ ผู้พันอดไม่ได้ที่จะหน้าแดง

เมื่อเห็นคาร์เตอร์ยืนอยู่ข้างๆเป้าหมายไม่ได้ขยับมองที่ตัวเองอย่างจริงจังผู้พันต้องไป

“ คุณอยากให้ฉันเห็นไหมว่าฉันสูญเสียไปมากแค่ไหน?” ผู้พันหัวเราะขณะที่เขาเดิน

แต่เมื่อระยะทางเข้าใกล้ขึ้นผู้พันก็เห็นมีดบินเสียบอยู่ที่เป้าหมายและรูปลักษณ์ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

ผู้พันไม่คิดอยู่แล้ว มีดบินในมือของเฉินโม่มีพลังมหาศาลนับประสาอะไรกับปืนพกซึ่งไม่เลวร้ายไปกว่าปืนไรเฟิล

ผลการทดสอบเห็นได้ชัด ผู้พันที่ใช้ปืนพกถูกเฉินโม่ทรมานด้วยมีดบิน มีดบินในมือของ เฉินโม่ นั้นแข็งแกร่งกว่า M1911 ในมือของผู้พันมากโดยไม่คำนึงถึงพลังระยะความแม่นยำและความยั่งยืน ความเร็วของมีดบินต่ำกว่าปืนพกเล็กน้อย แต่เมื่อใดก็ตามที่ผู้พันเปลี่ยนคลิปเฉินโม่จะถูกแซงและเสียประโยชน์เพียงอย่างเดียว

เป้าหมาย 30 เมตรเป้าหมาย 50 เมตรและเป้าหมาย 80 เมตรทั้งหมดพ่ายแพ้ ผู้พันต้องยอมรับว่ามีดบินอยู่ในมือของเฉินโม่และพลังก็ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าปืน

ในความเป็นจริงนี่เป็นเรื่องปกติ หลังจากการฝึกอบรมคนธรรมดาสามารถใช้มีดบินเพื่อฆ่าร่างกายมนุษย์ในระยะสิบเมตร พลังและความเร็วของจำนวนครั้งที่ไม่ธรรมดาของ เฉินโม่ นั้นน่ากลัวอย่างไม่ต้องสงสัย

ผู้พันอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจจากนั้นสิ่งที่ไม่ธรรมดาในมือของเฉินโม่ผู้มีพลังอำนาจสามารถใช้พลังเหนือจินตนาการได้

อย่างไรก็ตามผู้พันที่ไม่เต็มใจก็ยังไม่เต็มใจที่จะล้มเหลว เขามองไปที่มีดบินบนเป้าหมายและพูดด้วยความผิดหวัง

“เด็กฉันยอมรับว่าฉันแพ้มีดเล็ก ๆ อยู่ในมือของคุณ”

“ แต่คุณสามารถนำสิ่งของติดตัวไปได้กี่อย่างเมื่อคุณต่อสู้”

“ สิบหรือยี่สิบ?”

“การต่อสู้ที่แท้จริงยังคงขึ้นอยู่กับปืน!”

ในที่สุดพันเอกก็พูดจุดประสงค์ของเขา

“เด็กไม่กล้าเปรียบเทียบฉันกับปืนพก?”

ผู้พันพูดจบและมองเฉินโม่อย่างยั่วเย้า

คาร์เตอร์ที่อยู่ด้านข้างจับหน้าผากของเขาอย่างเงียบ ๆ

เฉินโม่มองไปที่ผู้พันตรงหน้าเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตลก ผู้คนไม่ได้มองหาการละเมิด คุณไม่สามารถสัญญาว่าจะไม่ทำ ฉันควรทำอย่างไรดี? แน่นอนมันคือการเติมเต็มเขา!

“ ไม่ได้ซ้อมปืนมานานแล้ว” เฉินโม่กล่าวช้าๆ

ผู้พันได้ยินว่าเขากำลังหาข้ออ้างและไม่ต้องการเปรียบเทียบ เขาแค่อยากจะวิ่งและบังคับให้เขาต่อสู้ คำพูดของเฉินโม่ทำให้เขาแทบคลั่ง

“แต่วิธีการยิงน่าจะไม่ตรงกัน”