My Iron Suit ตอนที่ 43: ดาบแห่งราชา

 

เมื่อเทียบกับโล่โลหะผสม เอเดลแมน ดั้งเดิมของ เฉินโม่ ในโลกแล้วโลหะผสม เอเดลแมน ไม่ได้อ่อนแอกว่ามากในด้านความแข็งและการป้องกันตัว

ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือโลหะผสม เอเดลแมน ที่แท้จริงไม่มีพลังงานจลน์ที่ดูดซับของโลหะผสม เอเดลแมน ดั้งเดิมและความสามารถในการยกเลิกการโจมตีทั้งหมดไม่สามารถโจมตีได้อย่างปลอดภัยโดย ค้อนของธอร์ เหมือนในภาพยนตร์ Avengers

หากการโจมตีรุนแรงเกินไปแม้ว่าโลหะผสมจะสามารถต้านทานการโจมตีได้ แต่พลังที่ได้รับจากการโจมตีจะถูกส่งไปด้วยผลที่ตามมาคือผู้ที่อยู่เบื้องหลังโลหะผสมจะถูกโจมตีด้วยพลังอันทรงพลังหรือได้รับบาดเจ็บ

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้โลหะผสม เอเดลแมน นั้นมีความแข็งแกร่งเพียงพออยู่แล้วและการโจมตีส่วนใหญ่ในสนามรบก็เพียงพอที่จะจัดการกับมันได้อย่างปลอดภัยแม้ว่าจะเป็นการระเบิดในระยะใกล้และการโจมตีด้วยกระสุน แต่ก็ไม่สามารถป้องกันได้ด้วยโลหะผสม เอเดลแมน ความเสียหายที่เกิดจากร่างกายที่ทรงพลัง

“ดร. ความสามารถในการป้องกันของโลหะผสมเอเดลแมนที่เราเห็นนั้นบอกได้เลยว่าทำลายไม่ได้! การทดสอบพลังโจมตีถูกต้องหรือไม่?

เฉินโม่ถามดร. มาร์คไคลน์ซึ่งยังคงดิ้นรนเพื่อสร้างรถถัง

หมอได้ยินแวบหนึ่ง

“พลังโจมตีตราบใดที่ความแข็งแกร่งเพียงพอการขว้างโล่ออกไปก็สามารถระเบิดรถถังได้!”

เฉินโม่และโฮเวิร์ดมองอย่างหมดหนทาง ดร. มาร์คไคลน์ถูกวางยามากเกินไป เฉินโม่สงสัยว่าถ้าพวกเขาไม่หยุดมันเขาจะวางไวเบเนียมทั้งหมดไว้ในโล่กลมและแขวนไว้ที่ผนังห้องทดลอง

“ โล่กลมที่ฉันออกแบบมามีรูปทรงตามหลักอากาศพลศาสตร์ที่สมบูรณ์แบบซึ่งเคลื่อนที่ไปในอากาศโดยมีแรงต้านลมน้อยที่สุดและทำให้แน่ใจว่าวิถีการขว้างจะไม่เปลี่ยน

“ โล่โลหะผสม เอเดลแมน นี้มีความแข็งและความเหนียวที่เหนือกว่าบวกกับความแข็งศูนย์กลางตามธรรมชาติทำให้เป็นเครื่องขว้างที่สมบูรณ์แบบ มันจะสูญเสียโมเมนตัมเชิงมุมขั้นต่ำเมื่อสัมผัสกับวัตถุทึบเท่านั้น”

“ หลังจากการฝึกอบรมระยะยาวผู้ใช้สามารถโยนโล่ไปที่เป้าหมายหรือควบคุมโล่เพื่อกลับไปหาผู้ใช้หลังจากการรีบาวด์หลายครั้ง

เมื่อฟังคำอธิบายที่ไม่รู้จบของแพทย์เฉินโม่ก็รู้สึกหัวโตตอนนี้เขาสรุปได้แล้วว่าหมอตั้งใจจะสร้างโลหะผสมทั้งหมดทำโล่!

ลองนึกภาพกลุ่มทหารหน่วยพิเศษที่ถือโล่ไว้ที่ด้านหน้าของยอดเขาอย่างเรียบร้อยเฉินโม่ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว

ต้องหยุดเขา!

เฉินโม่เหล่ไปที่โฮเวิร์ดซึ่งเป็นตาขาวหลังแว่นกันแดดเอื้อมมือเข้าไปในแขนของเขาแล้วค่อยๆดึงออก

อัศวินมือเย็นที่ถือดาบยาวปรากฏอยู่ในมือของเฉินโม่

หมอที่ไม่มีที่สิ้นสุดและโฮเวิร์ดผู้เบิกบานใจถูกดึงดูดด้วยความเย็นของใบมีดและหันหัวของพวกเขาจากนั้นทั้งคู่ก็มึนงง

“นั่นไม่ใช่ดาบวิเศษที่คุณยึดจากฐานไฮดร้าใช่ไหม” โฮเวิร์ดดูบึ้งตึง “คุณเอามาจากที่ไหน?”

ถามในขณะที่เขามองขึ้นและลงพยายามหาว่าเขามาจากไหน

“มนุษย์” เฉินโม่ทำแบบลวก ๆ

“เป็นไปไม่ได้! ทำไมฉันไม่พบคุณด้วยดาบยาวเช่นนี้ตอนเดินบนถนน!” โฮเวิร์ดไม่เชื่อ

“นี่เรียกว่าวิชาดาบทิเบต แต่เจ้าไม่เข้าใจ” เฉินโม่ดึงวิญญาณของคนโง่เขลาออกมาจากนั้นก็หยุดพูดกับเขาและหันไปให้ดาบกับดร.

“นักดาบทิเบตมันเป็นกังฟูจีนที่มีมนต์ขลังหรือไม่” โฮเวิร์ด เชื่อจริงๆและพูดกับตัวเอง จู่ๆเขาก็พบว่าเฉินม่อเจิงเดินไปหาหมอพร้อมดาบ เขาจำได้ว่าเขาเคยโกรธเฉินโม่มาก่อนและเขาถูกไล่ล่าด้วยดาบ ฉากนั้นอดไม่ได้ที่จะตกใจรีบวิ่งขึ้นไปและหยุดอยู่ตรงหน้า เฉินโม่

“อย่าหุนหันพลันแล่น! หมออึ้งไปหน่อยและความคิดของเขาวิเศษกว่านี้ แต่คุณตัดเขาไม่ได้!”

โฮเวิร์ดแนะนำจากนั้นก็เอื้อมมือไปคว้าดาบ

“มาให้ดาบข้ามีอะไรจะพูด!”

ในช่วงเวลาที่มือของเขากำลังจะตีด้ามจับจู่ๆก็มีแรงเข้ามาและโฮเวิร์ดก็ถูก เฉินโม่ เตะจนเปิดออก

โฮเวิร์ดที่ไม่สนใจแว่นกันแดดที่ขาดและมองไปที่ดวงตาของหมีแพนด้าด้วยความขุ่นเคืองเฉินโมส่งดาบให้ดร.

ตั้งแต่ตอนที่เฉินโม่หยิบดาบยาวออกมาหมอนั่นก็ดึงดูดทุกสายตาและรับดาบยาวที่เฉินโม่มอบให้ เห็นได้ชัดว่ามันหนักกว่าเหล็ก แขนของคุณหมอจมลงและแทบจะยึดไม่อยู่ ในขณะเดียวกันก็ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ กระโดดหมอที่ศึกษาโลหะมาตลอดชีวิตสามารถสรุปได้ว่าวัสดุของดาบเล่มนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

แม้ว่าคุณจะเริ่มพินิจลีลาลวดลายยามมือทวนยิ่งเห็นหมอตาสว่างขึ้นใบหน้าค่อยๆแดงมือกระบี่สั่นเล็กน้อย

“ นี่ … นี่ดาบเหรอ?” หมอมองไปที่เฉินโม่มองไปที่ใบหน้าของเขา

เฉินโม่พยักหน้า

หมอทำเสียงดังเคาะและในที่สุดก็หันไปหาปืนกลเพื่อทดสอบ

เฉินโม่ไม่หยุดหมอเดินไปที่ปืนกลมือทั้งสองข้างพยายามยกดาบยาวขึ้นและฟันไปที่กระบอกปืน

เช่นเดียวกับมีดร้อนกระบอกทั้งกระบอกถูกตัดออกอย่างง่ายดายโดยไม่มีเสียงใด ๆ และแทบไม่มีเสียงใด ๆ เกิดขึ้น

“ ดังแดง!” ลำกล้องหักตกลงพื้นและรอยตัดเรียบเนียนราวกับกระจก

“ใช่มันต้องเป็นดาบศักดิ์สิทธิ์ในตำนาน!”

เมื่อมองไปที่ดร. มาร์คไคลน์ที่ถูกจับด้วยดาบยาวอย่างบ้าคลั่งโฮเวิร์ดมองเฉินโมด้วยสายตา

“ ทำไมหมอถึงแตะได้ แต่ฉันสัมผัสไม่ได้”

ตั้งแต่เฉินโม่ออกจากฐานไฮดร้าและเริ่มใช้ดาบเล่มนี้ฮาวเวิร์ดก็ไม่ได้ใช้ความคิดและเห็นความสามารถที่อยู่ยงคงกระพันของเขาที่จะทำมันและไม่ได้รับการวิจัยและจะเต็มใจได้อย่างไร

เป็นที่น่าเสียดายที่เฉินโม่ไม่ยอมให้เขาแตะต้อง แต่เขาไม่สามารถเอาชนะมันได้ เขาทำได้แค่ดูตาแห้ง

เมื่อใดก็ตามที่ไม่มีอะไรเฉินโม่มักจะอยากมาหาดาบและรู้สึกหนักใจกับการพัวพัน เฉินโม่เหล่ตาและดึงดาบออกมา เขาวิ่งหนีไป.

ความแค้นของโฮเวิร์ดที่มีต่อเฉินโม่นั้นค่อนข้างลึกซึ้ง ฉันเอาโล่ของฉันไปแล้วฉันไม่ต้องการยืมดาบของคุณเพื่อศึกษา แต่ฉันก็ทำให้ฉันกลัวด้วยแม้ว่ามันจะไม่ได้ถูกตัด แต่ก็คม . ปลายดาบถูกดึงออกจากคอด้านหลังด้วยความหนาวสั่นที่น่าสนใจ เน็คไทที่ถูกตัดออกจากหน้าอกทำให้อึดอัด โฮเวิร์ดบอกว่าหัวใจดวงน้อยของเขาขาดมันไม่ได้และเน็คไทของเขาก็ไม่สามารถจ่ายได้ !

แม้ว่าฉันจะรู้ว่าดาบของคุณนั้นยอดเยี่ยม แต่ก็น่ากลัวมาก!

เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามที่เต็มไปด้วยความไม่เต็มใจของโฮเวิร์ดเฉินโม่ก็โต้กลับอย่างไม่ลดละ

“ ดร. สามารถทำโลหะผสมมันได้ไหม?”

“หมอสามารถมองเห็นที่มาของดาบเล่มนี้ได้ในพริบตาใช่ไหม?”

โฮเวิร์ดเป็นคำ

“ฉัน … อย่าลืมนะโล่ของคุณเอาไปจากฉันแล้วดาบของคุณล่ะ?”

“ดูเหมือนคุณจะลืมไปแล้วว่าโล่นั้นเป็นของหมอด้วย”

“… “

แต่เฉินโม่โฮเวิร์ดก็ยอมแพ้และหันไปหาหมอ

“ ดร. คุณรู้จักดาบเล่มนี้ไหม?”

ดร.มาร์คไคลน์ พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

“ถ้าฉันจำไม่ผิดดาบเล่มนี้น่าจะเป็นดาบเล่มสุดท้ายของอาเธอร์ในตำนานดาบแห่งราชา!”

ในฐานะผู้คลั่งไคล้อาวุธเย็นในยุคกลาง ดร.มาร์คไคลน์ ได้ทำการวิจัยเชิงลึกเกี่ยวกับอาวุธในตำนานเหล่านั้น เขามีความเข้าใจถึง 90% ว่าดาบเล่มนี้เป็นดาบเหล็กหัก!

ดวงตาทั้งสองของ โฮเวิร์ด จ้องมองและเขาแทบรอไม่ไหวที่จะคว้าดาบจากมือหมอ อย่างไรก็ตามภายใต้การจ้องมองอย่างมุ่งร้ายของ เฉินโม่ เขาเลือกที่จะยอมแพ้อย่างชาญฉลาด

“ดร. คุณคิดยังไงกับการทำดาบของราชาด้วยโลหะผสมเอเอลแมน” เฉินโม่ถามด้วยความกระตือรือร้นตา

ของหมอสดใส