CF:บทที่ 37 ญี่ปุ่นยังต้องสั่นสะเทือน!

 

อู๋ ฮ่าวเหริน ไม่รู้เลยว่าอีเมล์ที่ส่งไปนั้นถูกพบเจอเลยตั้งแต่ในวันแรกที่มันถูกส่งไป

 

เหตุผลที่ทำให้เขาไม่ได้รับจดหมายตอบกลับจากญี่ปุ่นนั่นก็เพราะว่า ญี่ปุ่นกำลังยืนยันความถูกต้องของเนื้อหาและตรวจสอบสินค้าภายในคลังในเวลาเดียวกัน

 

มันไม่ใช่เพียงแค่เดือนเดียวตั้งแต่ที่พวกเขาเริ่มเดินหน้าโครงการนี้ แพลนการวิจัยต่างๆเองก็เพิ่งเริ่มต้นขึ้น นั่นทำให้มันไม่มีข่าวหลุดออกมาข้างนอก

 

แม้แต่กล่องจดหมายก็ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมานานแล้ว มันค่อนข้างจะยุ่งยากที่จะใช้กันภายในและนั่นก็ทำให้มันไม่ได้ถูกนำออกมาใช้ในสาธารณะด้วย

 

แต่ตอนนี้ คนบางกลุ่มไม่ใช่เพียงรู้เกี่ยวกับงานวิจัยของพวกเขา แต่รู้ไปถึงอีเมล์ที่พวกเขาสร้างขึ้นมาด้วย ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่างานวิจัยของพวกเขาจะถูกนำไปศึกษาต่อด้วย

 

“บ้าเอ้ย เจ้านั่นมันเป็นใครกันน่ะ? คุณโอโนะ คุณต้องทำให้เห็นว่าเทคโนโลยี่นั่นสำคัญกับจักรวรรดิญี่ปุ่นอันยิ่งใหญ่อย่างไร พวกเราจะต้องหาจุดรั่วไหลให้เจอ”

 

“ฉันรู้แล้วๆ เสอเถิงคุง อย่าว่าอย่างงู้นอย่างงี้เลยนะ นักวิจัยของทางเราได้ศึกษาอีเมล์ฉบับนั้นแล้ว นั่นทำให้เราพบว่า ข้อมูลที่แนบมานั่นน่ะ เหมือนกับงานวิจัยของเราแทบจะร้อยเปอร์เซ็นต์เลยนะแถมยัง…สมบูรณ์แล้วก็ล้ำหน้ากว่างานวิจัยในปัจจุบันของเราซะอีก”

 

“โฮ่ งั้นเหรอ นั่นหมายความว่ามีใครซักคนเรียนรู้เจ้าสิ่งนี้ก่อนพวกเราสินะ? ไม่ จักรวรรดิญี่ปุ่นน่ะต้องเป็นฝ่ายเริ่มทำก่อนอยู่แล้ว พวกมันก็แค่ขโมยผลงานเราออกไป”

 

“แต่เสอเถิงคุง ตามที่ในอีเมล์นั่นบอก พวกนั้นน่ะยังต้องติดตามผลต่อไปเรื่อยๆอยู่ พวกเขา…ถึงขั้นที่ 3 ของโครงการนี้กันแล้ว เพียงแค่ 4 ขั้นเท่านั้น โครงการนี้ก็จะสมบูรณ์”

 

โอโนะรู้อยู่แล้วว่าเสอเถิงจะต้องโกรธมากแน่ๆหากพูดแบบนี้ออกไป แต่เขาจำเป็นต้องพูดเพราะมันมีผลกระทบต่องานวิจัยของพวกเขาอย่างมาก

 

“นายกำลังพูดว่า ใครบางคนกำลังพัฒนาเจ้าโครงการนี้มาก่อนแล้วงั้นเหรอ?”

 

“ใช่ แต่พวกเขายังไม่ได้ผลลัพธ์ของมัน ตามเนื้อหาภายในอีเมล์นั่น เขาหวังว่าจะขายข้อมูลนี้ต่อให้พวกเราในราคาพันล้านดอลล่าห์”

 

“พันล้านดอลล่าห์เหรอ นั่นไม่ใช่ขั้นแรกของการระดมทุนเพื่อการวิจัยของพวกเราแน่ ดูเหมือนว่าจะมีไส้ศึกอยู่ในหมู่ผู้ที่มีส่วนร่วมกับโครงการนี้ซะแล้ว” เสอเถิงพูดด้วยใบหน้าที่ดูน่าเกลียด

 

คุณโอโนะนั้นไม่ได้เชื่อเรื่องไส้สึกแน่ๆ แต่อีเมล์ฉบับนี้มันแปลกเกินไป

 

“ถ้างั้น เราจะไม่ตอบกลับแต่ซื้อผลวิจัยครั้งล่าสุดมาเหรอ?”

 

“ตอบกลับไป แต่คุณห้ามตอบตกลงให้เสร็จภายในครั้งเดียวนะ พยายามหาอีกฝ่ายไปด้วย จากนั้นก็ส่งคนไปเก็บเจ้านั่นกลับมา ถ้าทำไม่ได้ก็ฆ่าฉันเลย”

 

“โอ้ ถ้างั้นเราจะซื้อขั้นแรกของงานวิจัยก่อนในราคา 200 ล้านดอลล่าห์ จากนั้นค่อยมาดูกันว่าข้อมูลพวกนั้นมีประโยชน์กับพวกเราหรือเปล่า ถ้าเราทำขั้นตอนนี้สำเร็จ พวกเราจะจ่าย 300ล้าน ดอลล่าห์เพื่อซื้อขั้นที่ 3 และจ่าย 500 ล้านดอลล่าห์เพื่อซื้อขั้นที่ 4 แบบนี้น่าจะทำให้เรามีเวลามากพอที่จะหาต้นทางได้”

 

เสอเถิงคิดตามและเล็งเห็นว่ามันเป็นแผนที่ดี หากเราสามารถซื้อข้อมูลนี้ได้ด้วยเงินพันล้านดอลล่าห์ ตามที่คำนวนไว้ พวกเราสามารถประหยัดเงินไปถึง 5 พันล้านดอลล่าห์หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำไป

 

หากเราได้ตัวพวกนั้น มันต้องเป็นข่าวดีสำหรับจักรวรรดิญี่ปุ่นอันเกรียงไกรแน่ๆ ความสามารถพวกนั้นต้องเป็นของพวกเรา…หากไม่ พวกมันก็ต้องถูกกำจัดให้หมดไป

 

…

 

เมื่อ อู๋ ฮ่าวเหริน เช็คความคืบหน้าการก่อสร้างของโรงงาน ในเมืองลิวเหอ เขาก็ต้องตกในแทบจะทันทีเมื่อได้รับรู้ข่าวจากโทรศัพท์ของเขา

 

พวกคนญี่ปุ่นนี่ช่างเป็นคนดีจริงๆเลย พวกเขาล้วนน่ารักน่าชัง เมื่อพวกเขาบอกไม่มีเงิน พวกเขาก็จะส่งเงินให้กันเอง

 

“ท่านครับ พวกเขาตัดสินใจที่จะจ่าย 200ล้าน ดอลล่าห์เพื่อจะซื้อข้อมูลส่วนแรกครับ”

 

“หืม? ทำไมพวกเขาถึงไม่ซื้อทั้งหมดไปในทีเดียวล่ะ?”

 

“พวกเขายังไม่มั่นใจในข้อมูลของทางเราผนวกกับพวกเขากำลังซื้อเวลาเพื่อตามหาที่อยู่ของเราครับ”

 

อู๋ ฮ่าวเหรินลูบคางตัวเองช้าๆ พอมาคิดๆดูอีกทีแล้วพวกคนญี่ปุ่นนี่ก็ฉลาดใช่ย่อย แต่พวกเขาไม่รู้หรอกว่ากำลังเจออยู่กับใคร ฮึ่ม!

 

“เห็นด้วยกับการธุรกรรมร่วมกันครั้งแรกของพวกเขาละกัน หมายเลขบัญชีของต่างประเทศนี่ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร พวกเขาจะทำในสิ่งที่ต้องการได้รวมไปถึงหาตัวฉันเจอรึเปล่า”

 

“ไม่สิ ฉันจะต้องจัดการกับเงินก้อนแรกด้วยวิธีการบางอย่าง จากนั้นก็จะลงทุนภายในบริษัทผ่านบริษัทลงทุนต่างประเทศของเรา แล้วค่อยโอนเงินกลับเข้าบัญชีบริษัทอีกที”

 

200 ล้านดอลล่าห์ไม่ใช่เงินก้อนเล็ก นี่จะเป็นทางที่ดีที่สุด เพราะถ้าหากจู่ๆเขาได้เงินก้อนใหญ่แบบนี้ขึ้นมาต้องมีคนมาสอบสวนเป็นแน่ว่าเงินนี่มาจากไหน

 

ในขณะเดียวกันก็จะใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ในการปล่อยข่าวเกี่ยวกับวัสดุใยพืช เท่านี้ก็พอนี่จะอธิบายได้ว่าทำไมต้องมีการลงทุนขนาดใหญ่เช่นนี้เกิดขึ้น

 

“ท่านครับ ผมมีข้อมูลบางอย่างที่น่าจะพอเป็นประโยชน์กับคุณ”

 

“โอ้ ข้อมูลอะไรงั้นเหรอ?”

 

งบประมาณที่ใช้สำหรับการลงทุนในโครงการดังกล่าวของญี่ปุ่นปรากฏขึ้นบนจอโทรศัพท์ของ อู๋ ฮ่าวเหริน ตาของเขาเปล่งประกายเมื่อดูงบประมาณกว่า 5 พันล้านดอลล่าห์นั้น

 

เจ้าญี่ปุ่นตัวจ้อย ถ้านายอยากจะหาฉันด้วยวิธีนี้ล่ะก็ อย่ามาโทษฉันถ้าฉันจะทำให้นายแย่ลงละกัน

 

“จี้ ราคาของขั้นที่ 2 จะเพิ่มขึ้นเป็น1000ล้านดอลล่าห์ และขั้นที่ 3 จะเป็น 3 พันล้านดอลล่าห์ ฮึ่ม~ ในเมื่อเสนอพันล้านแล้วนายไม่ต้องการแล้วยังใช้วิธีสกปรกนี้อีก งั้นก็จงโทษตัวเองหากฉันจะหมดความปราณีกับนาย”

 

“โอเค ฉันจะขายขั้นแรกให้พวกเขาตอนนี้เลย”

 

หลังจากที่ปัญญาประดิษฐ์ดำเนินการเชื่อมต่อกับโอโนะ ทางคอมพิวเตอร์อัจฉริยะของเขาก็เริ่มเดินตามแผนทันที

 

พวกเขาติดตามร่องรอยของปัญญาประดิษฐ์ไปทุกหนทุกแห่ง และในท้ายที่สุด พวกเขาก็เจอที่อยู่ของอีเมล์ซึ่งในความเป็นจริงมันคือเว็บไซส์ของกระทรวงกลาโหมของประเทศสหรัฐอเมริกา

 

ทันทีที่พวกเขาก้าวเข้ามายังเว็บไซต์ของกองทัพ จี้ก็ลบสิ่งที่ใช้ปกปิดตัวตนของพวกเขาออก ทำให้ตัวตนของพวกเขาถูกเปิดเผยออกมาแทบจะทันใดเลย

 

“เชี่ย… ลบร่องรอยทุกอย่าง! ปิดการทำงานของระบบหลัก! ปิดเครื่องไปเลย เร็ว!”

 

คอมพิวเตอร์ขั้นสูงหลายเครื่อง ทำความเข้าใจสถานการณ์ได้แล้วว่ากำลังติดกับดัก และพวกเขาเกือบจะถูกตรวจพบโดยรัฐบาลของสหรัฐอเมริกาแล้ว

 

“โอโนะ คุง พวกเราพลาด คอมพิวเตอร์ของอีกฝ่ายประสิทธิภาพสูงกว่าทางเราจนไม่สามารถจัดการมันได้ทั้งหมด แถมเรายังเกือบจะติดกับดักที่ล่อลวงให้เขาไปโจมตีเว็บไซต์ของกระทรวงกลาโฮมของทางอเมริกาอีกด้วย”

 

“เสียเวลาเปล่า นายออกไปได้แล้ว”

 

โอโนะเดินออกไปยังห้องที่อยู่อีกฟากหนึ่ง มันคือห้องแล็บขนาดใหญ่ที่มีคนจำนวนมากกำลังง่วนกับงานอยู่ภายในนั้น

 

“อัจฉริยะ นี่มันเป็นความคิดของพวกอัจฉริยะชัดๆ ฉันต้องการจะได้พบคนๆนี้จริงๆ เรื่องของเขามันแก้ไม่ตกจนรกหัวฉันมากว่าอาทิตย์แล้ว”

 

“นี่มีส่วนของฉันอยู่ด้วย ยึดตามข้อมูลนี้ ฉันคิดว่าขั้นแรกของงานวิจัยของเราใกล้จะเสร็จเร็วๆนี้แล้ว สถาบันไหนริเริ่มวิจัยสิ่งนี้มาก่อนน่ะ?”

 

“หืม? ข้อมูลทั้งหมดมันถูกต้องเหรอ?”

 

“มาทางนี้ โอโนะคุง ข้อมูลพวกนี้ถูกต้องมากๆ มันใกล้เคียงกับค่าที่เราคำนวนไว้มากๆ ข้อมูลพวกนี้มาจากไหน?”

 

“อ่า เจ้านี้ใช้งานได้ นายทำต่อไปให้เสร็จขั้นที่ 1 ไม่ต้องรู้หรอกว่าข้อมูลมันมาจากไหน ทำเร็วๆแล้วฉันจะให้ข้อมูลของขั้น 2 ต่อเลย”

 

พอได้ยินเรื่องเกี่ยวกับข้อมูลขั้นที่ 2 ทุกคนต่างมองไปยังโอโนะด้วยสายตาที่ประหลาดใจสุดๆ คุณรู้อะไรไหม ข้อมูลของขั้นที่ 2 นั่นน่ะ พวกเขายังอยู่ในส่วนของการให้เหตุผลด้วยซ้ำ ยังไม่เสร็จอะไรซักอย่างเลย

 

โอโนะชื่นชอบภาพตรงหน้าเขามาก ก่อนที่เขาจะมาอยู่ในสถาบันวิจัยแห่งนี้ เขาเป็นเพียงผู้จัดการทางการเงินที่พวกนักวิจัยหัวร้อนพวกนี้ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรเลย

 

ฉันคิดซ้ำๆกับตัวเอง ดูเหมือนว่าถ้าเราต้องการจะทำธุรกิจครั้งต่อไปเร็วๆ พวกเราคงต้องขอซื้อข้อมูลทั้งหมดเลย ฉันไม่รู้หรอกว่าปลายทางนั้นเป็นองค์กรประเภทไหน แต่ฉันมั่นใจว่ามันต้องทรงพลังมากแน่ๆ

 

หาก อู๋ ฮ่าวเหริน รู้ว่าพวกคนญี่ปุ่นคิดอย่างไร เขาคงยิ้มไม่หยุดจนปากเบี้ยวแน่ๆ นั่นก็เพราะว่าข้อมูลพวกนั้นก็มาจากพวกคนญี่ปุ่นพวกนั้นเองนั่นแหละ เพียงแค่เขาเอามันมาจากอนาคตเท่านั้นเอง

 

นั่นเท่ากับว่าเขานำการวิจัยของญี่ปุ่นในอนาคตออกจากฐานข้อมูล และขายให้กับพวกเขาเอง ยิ่งไปกว่านั้น ข้อมูลนี่ยังทำให้ไขว้เขวได้ในระดับมากเลยด้วย

 

คิดสภาพเมื่อมีข้อมูลผิดๆพวกนี้จำนวนมากอยู่ในสมองที่อ่อนด้อยพวกนั้น มากขนาดที่ว่าทำให้ประเทศไม่มีความสุขเลยในอนาคต ฉันจะยื่นมือไปช่วยพวกเขา

 

 

——————————