CF:บทที่ 107 ที่นั่งเต็ม

 

ชื่อนี่ช่างแปลกตา เชฟจีน ดูเหมือนว่าบรรพบรุษของเขาในโลกเก่าจะเป็นคนจีน

 

“ตั้งแต่ที่นายเอาพวกโบราณวัตถุเข้ามา ฉันก็เฝ้าหวังว่าจะได้เจอตัวจริงมาตลอด คืองี้นะ ถ้านายพอจะช่วยฉันหาพวกอาหารแมนจู-จีนที่ดังๆในโลกโบราณได้ รวมถึงส่วนผสมต่างๆของมันด้วยนะ ฉันพอจะช่วยนายสร้างอาหารแมนจู-จีนขึ้นมาใหม่ได้”

 

หลังจากเห็นคำขอของเขาแล้ว อู๋ ฮ่าวเหรินค่อนข้างจะมั่นใจว่าคนๆนี้ต้องเป็นผู้สืบทอดทักษะการทำอาหารจีนมาแน่ๆ และน่าจะสืบทอดมาจากเชฟชื่อดังด้วย

 

“นายมั่นใจนะว่านายต้องการรายการของส่วนประกอบต่างๆสำหรับอาหารแมนจูและฮั่นทั้งหมดแทนที่จะให้ผมช่วยจัดเตรียมโต๊ะที่รวบรวมส่วนประกอบของอาหารพวกนั้นไว้หมดแล้วน่ะ?”

 

“นายสามารถหาวัตถุดิบจากยุคนั้นได้ด้วยงั้นเหรอ?”

 

อู๋ ฮ่าวเหรินชะงักไปนิดหน่อย เขาเริ่มจะเข้าใจแล้วว่าโลกนั้นน่าจะถูกปิดกั้นและกลายเป็นเขตหวงห้ามแล้ว ถึงแม้ว่าจะยังมีวัตถุดิบอยู่ก็จริงแต่มันก็ยากที่จะเอามามากๆ

 

ถ้าเขาพูดว่าเขาสามารถเอามันมาได้คงจะเป็นเรื่องแปลกแน่ๆ

 

“ผมพอจะมีอยู่บ้างนิดหน่อยน่ะ พอดีได้มาจากพวกคนเก่าๆที่ไม่รู้ว่าพวกมันจะสามารถแลกเปลี่ยนได้ในอนาคต”

 

“ดูเหมือนว่าบรรพบุรุษนายเองจะเป็นพวกมองการณ์ไกลในโลกยุคนั้นสินะ เพราะงั้นถึงได้ทิ้งอะไรพวกนี้ไว้ให้ลูกหลานด้วย”

 

อู๋ ฮ่าวเหรินไม่รู้จะพูดอะไร เขาคิดว่าอาจจะมีซองแดงที่ถูกส่งกลับมาจากลูกหลานของเขาในห้วงเวลาแห่งจักรวาลในอนาคตก็เป็นได้นะ

 

“เหล่าผู้คนทั้งแมนจูและฮั่น กำลังรอให้ให้ฉันค้นหาอยู่ ฉันมีข้อมูลของโลกโบราณเยอะมากๆ แต่ช่างน่าแปลก ทำไมนายถึงไม่ยอมหาอะไรพวกนี้จากสมองแสงของรัฐบาลกลางซะล่ะ?”

 

อู๋ ฮ่าวเหรินเริ่มจะสับสนแล้ว เพราะข้อมูลประเภทนี้น่าจะถูกจัดเก็บไว้อย่างถูกต้องแล้วนี่นา

 

“ไม่ใช่ว่าเขาไม่ยอมหาหรอก หากแต่ว่ามันมีหลายเวอร์ชั่นเกินไปน่ะ จะว่าไงดี ประมาณว่า สมองแสงน่ะเก็บเรื่องพวกนี้ไว้เยอะจากหลายๆที่ ที่นึงพูดแบบนี้ อีกที่ก็พูดแบบโน้น และเวลาเราหาน่ะ มันก็จะสุ่มๆขึ้นมา เพราะงั้นแล้วพวกเราก็จะสับสนกันว่าสรุปแล้วอันไหนเป็นของจริง เรื่องเกี่ยวกับชาเองก็ด้วย” คนๆหนึ่งพูดขึ้นมา

 

จากสิ่งที่ได้อ่านมาเมื่อครู่ มันทำให้จิตใต้สำนึกของอู๋ ฮ่าวเหรินคิดถึงอะไรบางอย่าง…เกี่ยวกับประเทศที่อยู่ข้างๆเขา…อ๊ะ ไม่ใช่นะ ไม่ใช่พวกเขาจริงๆนะ!

 

“ฉันไม่รู้ว่าเชฟจะถามหาวัตถุดิบไปทำไมกันน่ะ?”

 

“ทำชุดอาหารที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณของคนแมนจูและฮั่นของจริง”

 

“แต่ไม่ใช่ว่าวัตถุดิบมันกลับบ้านไปหมดแล้วเหรอ?”

 

“ไม่เป็นปัญหาซักเท่าไหร่หรอก ฉันคิดว่าฉันน่าจะพอหาสิ่งของทดแทนได้ แต่ถึงแม้ว่าจะหาของที่ใกล้เคียงไม่ได้ เราน่าจะหาของที่ใช้แทนเจ้าสิ่งนั้นได้”

 

“ฮ่าๆๆ ดูเหมือนว่าเชฟจีนจะอยากทำอาหารที่เป็นอาหารจีนจริงๆในการแข่งขันทำอาหารของเชฟโบราณในอนาคตอันใกล้นี้สินะ? และนั่นมันจะทำให้คนพวกนั้นรู้สึกกดดันด้วยหรือเปล่า?”

 

การแข่งขันของเชฟโบราณ ฟังดูชื่อแล้วก็รู้สึกแปลกๆนิดหน่อย มันหมายถึงการทำอาหารในตำนานหรือเปล่านะ?

 

เอาน่า คงไม่มีอะไรหรอก มาต่อกันด้วยอะไรง่ายๆดีกว่า “รอแปปนึงนะ เดี๋ยวผมจะส่งข้อมูลเกี่ยวกับราชวงศ์แมนจูและฮั่นไปให้ ข้อมูลพวกนี้มาจากโลกโบราณเลย มันคงไม่เป็นปัญหาอะไร”

 

นี่มันง่ายมากจริงๆ หลังจากที่อู๋ ฮ่าวเหรินออกมาแล้ว เขาก็รีบค้นหาในอินเตอร์เน็ตและก็ได้ซึ่งมันมา เหล่าเมนูชื่อดังของแมนจูและฮั่น… แน่นอนเขาจะไม่มองข้ามอดีต อู๋เลือกมาทั้ง 108 เมนูของอาหารแมนจูและฮั่น รวมไปถึงเอาวิธีทำของมันมาด้วยและส่งผ่านระบบซองแดงโดยตรง

 

“อ่า…นี่มันน่าสนใจมาก ดูเหมือนว่ามันจะเป็นจริง ฉันเคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับงานเฉลิมฉลองในมองโกเลีย มันเหมือนกับที่บันทึกนี่เลย แล้วก็รายการอาหารพวกนี้เองก็ถูกต้อง…อ่า…อาหารที่สืบทอดกันมากว่าพันปีของช่วงอายุคน อาหารสำหรับ 900 ปีที่ผ่านมา…แล้วก็อาหารที่ใช้สำหรับเฉลิมฉลอง”

 

“ใช่แล้ว นี่มันถูกต้องเลย ฉันเคยเห็นเมนูนี้มาก่อน พวกมันถูกบันถึงไว้ในสมองแสงของรัฐบาลกลางด้วย”

 

“ใช่เลย นี่เหมือนว่าจะเป็นของยุคนั้น เชฟจีนน่าจะทำอาหารจีนแบบฟูลคอร์สได้แล้ว ยินดีด้วยนะ ฉันคิดไม่ออกเลยว่าจะเป็นอย่างไรถ้าพวกเขาจะจัดโต๊ะแบบเต็มจำนวนที่นั่ง”

 

“ดี ฉันมีหนังสือของยุคนั้นอยู่ มันถูกเก็บอนุรักษ์ไว้อย่างดี ยังไงก็ตามฉันจะหาแล้วก็เอามันมาให้คุณแล้วกัน ถ้าเป็นตอนนั้นล่ะก็คุณคงจะเอาหนังสือนั่นไปโชว์ได้เลย แบบนั้นล่ะก็ไม่มีใครสงสัยแน่!”

 

“ถูกต้องเลย แต่ไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะเอามาคืนหลังจากใช้เสร็จ”

 

ฟังอู๋ ฮ่าวเหรินย้ำเตือน เชฟจีนก็ดูตื่นเต้นมากๆ

 

อู๋ ฮ่าวเหรินพูดอะไรไม่ถูก มันมีหนังสือแบบนี้เยอะมากๆถ้าจะส่งอะไรซักอย่างกลับไป ต้องมีผลประโยชน์ตามมาด้วย

 

“ฉันไม่ได้อยากได้หนังสือคืนหรอก มันไม่ได้เป็นประโยชน์กับฉันซักเท่าไหร่ คุณเก็บไว้เถอะ”

 

“ไม่ดีนา นี่มันสำคัญมากๆเลย”

 

“เขาเป็นพ่อค้าของเก่า เขาคงไม่ต้องการหนังสือหรอก ถ้างั้นนายคงต้องทำอะไรอร่อยๆให้แทนแล้วล่ะเชฟ”

“อ่า ใช่ ฉันลืมไปเลยว่าวัตถุโบราณพวกนั้นก็ส่งมาอย่างลวกๆแล้วก็คงไม่ได้ใส่ใจอะไรเกี่ยวกับหนังสือซักเท่าไหร่หรอก”

 

อู๋ ฮ่าวเหรินพูดไม่ออกอีก มันฟังดูเหมือนว่าทุกคนมองเขาเป็นคนโง่เสียอย่างงั้น

 

ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ พวกเขากำลังคุยกันเรื่องปัญหาในการทำอาหาร อู๋ ฮ่าวเหรินเงียบไปจากกลุ่มของเชฟ เขาไม่ได้เกรงกลัวว่าคนพูดนี้จะเอาสิ่งนี้ไปและละทิ้งคำสัญญาที่ให้ไว้

 

กลุ่มพิเศษเช่นนี้จะให้ความสนใจที่จะทำตามสัญญามากกว่ากลุ่มทั่วๆไปอยู่แล้ว ถ้าเขาทำให้ชื่อเสียงตัวเองแย่ลง พวกเขาก็จะไม่สามารถอยู่ในอุตสาหกรรมนี้ได้อีก

 

ตัดสินเอาจากการสนทนาของพวกเขา พวกเขาส่วนใหญ่รู้จักซึ่งกันและกัน และเหมือนว่าบางคนก็จะเคยเจอกันแล้ว

 

หลังจากออกจากระบบซองแดง อู๋ ฮ่าวเหรินก็ไปเข้านอนเลย แต่ถึงกระนั้นมันก็ช้ากว่าปกติที่เขานอนแล้ว

 

ในอีกฟากหนึ่งของโลก กลุ่มของนักวิทยาศาสตร์กำลังศึกษาข้อมูลของเครื่องบำบัดด้วยไฟฟ้าชีวภาพ และพวกเขานั้นไม่รู้เลยว่าทางกองทัพกำลังทดลองกับข้อมูลที่พวกเขาได้มาจากที่นี่

 

“ดี ถ้าข้อมูลพวกนี้เป็นจริง จะเกิดอะไรขึ้น?”

 

 

“ถ้าสิ่งที่เราโฟกัสมันเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้ว ประสิทธิภาพของกองทำเราก็จะเพิ่มเป็น 2 เท่าเลย ยิ่งสำหรับพวกที่ใช้กับการปฏิบัติการพิเศษต่างๆ ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยข้อมูลนี้ มันง่ายต่อการที่จะเลือกความสามารถพิเศษมากๆ”

 

ในจากการทหารแล้ว เครื่องมือนี้จะเพิ่มพละกำลังให้กับนักกีฬาได้ด้วย มันแทบจะเปลี่ยนโฉมหน้าประวัติศาสตร์ทางการกีฬาไปเลย

 

ได้ฟังเช่นนี้เหล่านายพลนายพันต่างพากันเงียบ พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่ามันจะจริงจังขนาดนี้

 

“จะมีทางไหนได้บ้างที่จะได้เครื่องนั่นมา”

 

“อุปกรณ์ทางการทหาร มันยากที่เราจะได้ ยิ่งไปกว่านั้น ข้อมูลที่เราได้มาแสดงให้เห็นว่ามันมีข้อแตกต่างระหว่างรุ่นที่ใช้ทั่วไปกับรุ่นที่ใช้ทางการทหาร โปรแกรมที่ควบคุมเจ้าสิ่งนี้มันน่าจะพอแคร็คได้”

 

“แต่ว่ามันมีปัญหาอยู่ ปัญหาในบางอย่าง”

 

“ปัญหาอะไร?”

 

“เจ้าเครื่องนี้ยังไม่เปิดตลาดกับต่างชาติ และอาจจะไม่เปิดจนกว่าจะขายให้คนในประเทศหมดแล้วด้วย”

 

ฟังข่าวนั้นใบหน้าของหลายคนก็ดูน่าเกลียดกันไปเลย ในกรณีนี้มันก็ดูจะเป็นปัญหาจริงๆนั่นแหละ

 

“จะมีทางไหนที่บีบให้เขาเปิดตลาดต่างชาติได้บ้าง? มันดีมากๆเลยถ้าจะเอามาใช้ฟังก์ชั่นนี้กับกองทัพของพวกเรา”

 

“วัตถุดิบ พวกเราจะใช้เจ้าสิ่งนี้เป็นจุดเริ่มต้น ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาใช้วัตถุดิบสองอย่างในการที่จะผลิตเจ้าเครื่องนี้ ซึ่งตอนนี้มันเหลือน้อยเต็มทนแล้ว ถ้าหากพวกเราสามารถควบคุมวัตถุดิบทั้งสองชิ้นนี้ได้ เขาคงไม่สามารถจะปฏิเสธที่จะทำสัญญากับเราได้”

 

“ควบคุมวัตถุดิบ มีตั้งหลายประเทศที่มีวัตถุดิบพวกนี้นี่ ถ้าพวกเราจะควบคุมจริงๆ เราจะไว้ใช้พวกนั้นไม่ได้นะ เราจำเป็นต้องเป็นหนึ่งเดียวที่จะรวมมันไว้”

 

“ถ้างั้นก็เริ่มกันเลย ถึงแม้ว่าผลประโยชน์บางส่วนจะอนุญาตให้เอาออกไปได้ พวกเขาต้องทำสัญญาที่จะเปิดทุกฟังก์ชั่นนี้ให้เรา ฉันเองก็ยังไม่อยากเห็นมังกรผงาดตอนนี้ซักเท่าไหร่”

 

งานวิจัยเกี่ยวกับเครื่องบำบัดด้วยไฟฟ้าชีวภาพนั่นไม่ได้อยู่แค่ในสหรัฐอเมริกา หากแต่ในหลายประเทศก็พยายามปิดกั้นเรื่องนี้ไว้ด้วยการทหาร และถึงแม้จะปิดกันไว้ประชาชนก็ยังคงรู้อยู่ดี ของแบบนี้มันปิดกันไม่ได้อยู่แล้ว

 

ยิ่งไปกว่านั้น การปิดกลั้นแทบจะไม่มีความหมาย เมื่อกองทัพใช้มันในวงกว้าง ยังไงก็ต้องมีคนรู้

 

เร็วๆนี้ประเทศเหล่านี้จะมารวมตัวกันเพื่อคุยกันถึงปัญหาของเครื่องบำบัดด้วยไฟฟ้าชีวภาพและวิธีแก้ปัญหาเหล่านี้

 

ในท้ายสุด คนเหล่านี้ก็เริ่มต้นด้วยการจัดการวัตถุดิบก่อน ถ้าไม่ได้ผล ก็จะลองทางอื่นต่อ

 

อู๋ ฮ่าวเหรินไม่ได้รู้เลยว่าผลิตภัณฑ์ของเขา เครื่องบำบัดด้วยไฟฟ้าชีวภาพกำลังประสบปัญหาแรกเข้าเสียแล้ว

———————–