CF:บทที่ 274 ตอบโต้

ในขณะที่อู๋ฮ่าวเหรินพยายามคิดหาวิธีที่จะรักษาทหารพวกนั้น

อีกด้านหนึ่ง, ที่หลังเนินเขาของหมู่บ้านซุยฉุย, การปะทะกันเมื่อคืนยังไม่จบ ดูเหมือนคนที่หลบหนีไปได้นั้น ได้เตรียมการที่จะฆ่าคนที่ไล่ตามเขาแล้ว

หลังจากที่หนีเข้าป่าในภูเขาแล้ว, คนๆนั้นก็ได้วางกับดักเอาไว้ ราวกับว่าเขาวางแผนหลบหนีเอาไว้เแล้ว

แต่สิ่งที่พวกเขาไม่ได้คาดคิดไว้คือ ยังไม่ทันที่จะได้เห็นหมู่บ้านซุยฉุย, พวกเขาก็ดันถูกพบโดยทหารที่ลาดตระเวณบริเวณภูเขาเสียก่อน

เขาวางระเบิดเอาไว้ในรูของต้นไม้ ซึ่งมันถูกผูกกับด้ายบางๆแล้วขึงไว้ให้ตึงเป็นทางยาว แล้วปกคลุมด้ายนั้นด้วยใบไม้

ไม่ไกลจากตรงนั้น, จะพบเขาที่กำลังดึงสลักออกอย่างระมัดระวัง ซึ่งตรงนั้นมีกับระเบิดถูกฝังเอาไว้อยู่และรอบๆจะมีตะปูเรือใบวางเอาไว้รอบๆ

พวกคนที่โดนกับดักนั้นจะไม่ตายในทันที แล้วพวกคนที่เหลือจะต้องไปช่วยเขา, แล้วพวกเขาก็จะต้องเจอกับกับดักที่สอง, กับระเบิดที่ฝังเอาไว้ใกล้ๆ

คนๆนี้เดินลงเขาต่อไป หลังจากที่วางกับดักจำนวนมากไว้ในป่าเสร็จแล้ว, จนกระทั่งไปหยุดอยู่ที่กองหิน

หยิบเอากล่องบางอย่างออกมาจากกองหินนั้น จากนั้นก็หยิบเอาชิ้นส่วนของปืนในกล่องนั้นออกมาประกอบ, แน่นอนว่ามันคือปืนสไนเปอร์ไรเฟิล เขาตั้งใจที่จะรอซุ่มยิงบริเวณนี้ รอให้คนไล่ตามเขามาหาและจัดการสังหารพวกเขาทิ้งซะ

ทหารพวกนั้นกำลังไล่ตามอย่างแน่นอน, แต่ว่าพวกเขาก็ไม่ไล่ตามเข้าไปในป่าแบบสุ่มสี่สุ่มห้า, เฮลิคอปเตอร์ได้ออกจากฐานทัพมาแล้วและพร้อมที่จะค้นหาจากด้านบน

มีหุ่นยนต์หมายเลยหนึ่งกำลังวิ่งไปมาอยู่ในป่า มันวิ่งตามรอยๆของคนๆนั้นเป็นเส้นทางที่วิ่งเข้าไปหากับดักที่เขาวางเอาไว้

เมื่อเผชิญหน้าเข้ากับกับระเบิด, หลังจากที่หุ่นยนต์หมายเลขหนึ่งตรวจพบ เพื่อป้องกันไม่ใช้มีใครได้รับบาดเจ็บในอนาคต มันจึงได้ใช้มือของมันถือระเบิดเอาไว้ มันได้คืนสภาพของมันกลับเป็นมือโลหะ แล้วห่อหุ้มระเบิดนั้นเอาไว้อย่างมิดชิด และปล่อยให้มันระเบิดอยู่ข้างในมือนั้น,

มีเสียงดังเบาๆดังขึ้นมา ระเบิดนั้นได้ระเบิดอยู่ในมือที่ปิดสนิทของหุ่นยนต์ ซึ่งเป็นวิธีที่ค่อนข้างรุนแรงไปซักหน่อย, จริงๆแล้ว สำหรับหุ่นยนต์หมายเลขหนึ่งแล้วมีวิธีที่ดีกว่านี้อยู่, แต่มันจะเสียเวลาเยอะมาก ดังนั้นการใช้วิธีนี้จะได้ผลดีกว่าในสถานการณ์แบบนี้

มองดูชิ้นส่วนระเบิดในมือของมัน, หุ่นยนต์ตัวนั้นเตะซากของมันไปที่พื้นแล้วก็ฝังมันเอาไว้

เมื่อเผชิญกับกับระเบิดและกับดักหลุ่ม, สำหรับกับระเบิดก็ใช้วิธีเดียวกัน ส่วนกับดักหลุมก็ถูกฝังกลบเอาไว้ด้วยหุ่นยนต์หมายเลข1

มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับมันที่จะจัดการกับกับดักพวกนี้

สายลับญี่ปุ่นที่วางกับดักเอาไว้นั้น ไม่ได้คาดคิดไว้ว่าสิ่งเขาจะต้องเผชิญนั้นอมนุษย์, ที่ต่อให้เจอกับระเบิดนิวเคลียร์ ก็ยังไม่สามารถทำอะไรกับเกราะป้องกันของสุดยอดอมนุษย์ตัวนี้

เมื่อหุ่นยนต์หมายเลข1, ได้ตามแกะรอยนั้นจนออกมาจากป่าจนเจอกับกองหิน สายลับญี่ปุ่นก็ไม่ได้ลังเล และใช้ปืนสไนเปอร์ไรเฟิลยิ่งเป่าเข้าไปที่หัวของหุ่นยนต์หมายเลข1

ขณะที่เผชิญหน้ากับกระสุนนั้น, ด้วยสมรรถนะของหุ่นยนต์หมายเลข1 มันสามารถหลบได้อย่างแน่นอน, แต่ทว่าทางฝั่งจีนเองก็กำลังเร่งค้นหาอยู่นั้นก็เริ่มมาใกล้แล้ว ทำให้จี้คิดว่าเขาจะต้องจบการต่อสู้นี้ให้ได้โดยไวที่สุด

ดังนั้นจึงได้ตัดสินใจที่จับกระสุนนั้นไว้ด้วยมือโลหะ และขว้างกระสุนนั้นกลับไปอย่างรวดเร็ว

สายลับญี่ปุ่นที่ยิงปืนออกไปนั้น กำลังหัวเราะเพราะคิดว่าเขานั้นต้องยิงเขาที่หัวระเบิดอย่างแน่นอน แต่กลับกลายเป็นว่าเขากลับโดนกระสุนที่เขายิงออกไปนั้นจบชีวิตของเขาแทน

จนกระทั่งเขาตาย, เขานั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เพราะเขาคิดว่าหุ่นยนต์หมายเลข1นั้นคือทหารที่กำลังไล่ล่าเขาอยู่

หลังจากที่หุ่นยนต์หมายเลข1ทำการแสกนยืนยันว่าตายแน่นอนแล้วนั้น, มันก็ได้รีบหลบหายเข้าไปในป่า

เมื่อทหารที่ออกค้นหานั้นได้ตามรอยมาจนถึงบริเวณกองหินนั้น พวกเขาก็พบกับศพของสายลับญี่ปุ่นที่ฝังไว้ในกองหิน

“ผู้กองครับ, ใครเป็นคนฆ่าคนๆนี้? เป็นไปได้มั๊ยครับว่าที่จะมีหน่วยงานอื่นที่ถูกส่งมาไล่ล่าเหมือนพวกเรา?”

ผู้กองนั้นไม่ได้พูดอะไรออกไป, แต่มองดูรอบๆและสถานที่ที่ตายของสายลับคนนั้น

“แปลก, ทำไมรอยกระสุนถึงได้เป็นกระสุนรุ่นเดียวกับปืนสไนเปอร์ของคนที่ยิงได้นะ? เขายิงโดนอะไรแล้วกระสุนกระดอนกลับเข้ามาฆ่าตัวเองตายอย่างงั้นเหรอ”

แน่นอนว่า, สถานการณ์แบบที่ว่านั้นมันเป็นอะไรที่บ้าเอามากๆ คงไม่มีใครเชื่อเรื่องแบบนี้แน่, ยิ่งไปว่านั้นผู้ตายยังทำสีหน้าแปลกๆหลังจากที่เขาตาย

นอกจากนี้พวกเขายังพบรอยเท้าใครบางคนในป่า, ซึ่งเป็นสิ่งที่บ่งบอกได้ว่ามีใครคนอื่นนอกจากพวกเขาอีก ที่ออกมาไล่ล่าด้วย

แต่พวกเขาก็ไม่สามารถบอกได้ว่าคนๆนั้นคือใคร

ในเขตฐานทัพบนภูเขา, มีกลุ่มคนได้มาดูศพของสายลับที่ตายแล้วก็สงสัย

“มีเงื่อนงำอะไรมั๊ย?” เจ้าหน้าที่คนหนึ่งได้พูดถาม

หน่วยสอดแนมได้หยิบถุงบางอย่างออกมาแล้วบอกว่า “ผมพบสิ่งนี้เข้าครับ, คนๆนี้ได้วางกับดักไว้ตามถนนมากมายและก็พบว่าพวกมันถูกทำลายหมดแล้วครับ, โดยเฉพาะอันนี้มันแปลกมากครับ พวกเราสามารถรวบรวมชิ้นส่วนของระเบิดกลับมาได้ครบหมดครับ

กลุ่มคนมองดูเศษซากชิ้นส่วนระเบิดที่ระเบิดขึ้นตอนที่อยู่ในมือของหุ่นยนต์

ทหารคนหนึ่งที่คุ้นเคยกับระเบิดเป็นอย่างดีก็ได้พูดขึ้น “ไม่มีชิ้นส่วนระเบิดชิ้นไหนขาดหายไป ถ้าชิ้นส่วนพวกนี้ไม่บิดเบี้ยวเพราะแรงระเบิด ก็น่าจะนำชิ้นส่วนพวกนี้มาประกอบกันเป็นระเบิดได้พอดี”

“มีอีกชิ้นนึงนะครับ อันนี้เป็นกับระเบิด, ซึ่งมันก็เป็นแบบเดียวกันกับอันเมื่อกี้”

“แล้วก็, พวกเรายังพบรอยเท้าแปลกๆอยู่บนพื้น, ซึ่งมันน่าจะไม่ใช่รอยเท้าของคนครับ และจากสถานการณ์ทั้งหมดในปัจจุบันแล้ว จึงคาดว่าน่าจะเป็นหุ่นยนต์ครับ”

“หุ่นยนต์!” เจ้าหน้าที่คนหนึ่งได้พูดขึ้นมาอย่างประหลาดใจ “พวกคุณกำลังหมายถึงหุ่นยนต์ที่คนๆนั้นสร้างขึ้นมาอย่างนั้นเรอะ?”

“ใช่ครับ, มีเพียงหุ่นยนต์เท่านั้นที่จะสามารถทำเรื่องทั้งหมดนี้ได้, ในเรื่องของกับดักก็ดี กับดักพวกนั้นไม่สามารถทำอันตรายหุ่นยนต์ได้แน่ครับ”

“รายงานข้อมูลพวกนี้ออกไป และให้เจ้าหน้าที่พิเศษวิเคราะห์ข้อมูลพวกนี้อีกที

การวิจัยเรื่องหุ่นยนต์ของอู๋ฮ่าวเหรินนั้นไม่ได้เป็นความลับก็จริง, แต่พวกเขาก็ไม่เคยพบหรือรู้ว่ามีหุ่นยนต์ในหมู่บ้านซุยฉุยามก่อนเลย

ในห้องแล็บ, ตอนที่อู๋ฮ่าวเหรินได้รู้ว่าหุ่นยนต์หมายเลขหนึ่งได้สังหารสายลับไปแล้วนั้น, เขาก็รู้สึกโล่งอกขึ้นมา

สำหรับเรื่องของร่องรอยที่ถูกทิ้งเอาไว้โดยหุ่นยนต์หมายเลข1นั้น, อู๋ฮ่าวเหรินนั้นไม่ได้กังวลว่าเรื่องที่พวกเขาจะเดาอะไรได้, เพราะอย่างไรเสีย เรื่องที่เขากำลังวิจัยหุ่นยนต์อยู่นั้นก็เป็นเรื่องที่รู้กันไปทั่วอยู่แล้ว

“จี้, ส่งเจ้าสิ่งนี้ไปที่ทะเลด้วยเครื่องบินจิ๋วที, และปล่อยหุ่นยนต์ดำน้ำออกไปตามหาเรือดำน้ำญี่ปุ่นและส่งเจ้านี่ไปให้พวกเขาหน่อย”

อู๋ฮ่าวเหรินหยิบของบางอย่างออกมาจากช่องเก็บของระบบซองแดง, มันคือระเบิดหินพลังงานที่เขากำลังศึกษาอยู่ จากนั้นก็ติดเจ้าระเบิดนี้ไว้กลับเครื่องบินจิ๋ว, ในเมื่อพวกเขาบุกเข้ามาเพื่อที่จะฆ่าเขา เขาก็ต้องส่งของขวัญไปให้ซักหน่อยแล้ว

“จับเป้าหมายไปที่เรือดำน้ำของพวกเขาได้แล้วครับ จะสั่งโจมตีหรือไม่?”

อู๋ฮ่าวเหรินนั้นไม่คิดว่าจี้นั้นจะถามแบบนี้กลับมา, ว่าเขานั้นเลือกจะทำลายเรือดำน้ำลำนั้นหรือไม่

เขามองไปที่ข้อมูลที่จี้พบนั้นผ่านหุ่นยนต์เรือดำน้ำ ซึ่งในตอนนี้มีเรือของสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่นอยู่เต็มนานน้ำจีนไปหมด ซึ่งทำให้อู๋ฮ่าวเหรินลังเลว่าเขาควรจะสร้างหุ่นตัวใหญ่ขึ้นมาเพื่อส่งไปทำลายเรือรบของอเมริกาดีนะ

“แค่ลำนี้ก็พอ, มันกำลังซ่อนตัวอยู่, มันจะเป็นการดีกว่าถ้าจะทำลายแค่เรือดำน้ำญี่ปุ่นที่เข้ามารุกรานทะเลในเขตของอเมริกา คราวก่อนเครื่องบินสอดแนมของอเมริกาก็ถูกยิง ซึ่งทางอเมริกาก็ได้ผลประโยชน์มากพอสมควรจากเรื่องในคราวนั้น, มาดูสิว่าคราวนี้ทางญี่ปุ่นจะกล้าพอเอาเหตุผลนี้มาอ้างกับอเมริกาบ้างมั๊ยนะ”

คืนนั้น, เครื่องบินจิ๋วก็ได้บินออกไปที่ทะเลพร้อมกับระเบิด, โดยที่ไม่มีใครรู้, ไม่กี่วันต่อมาก็ได้เกิดข่าวใหญ่ช็อคโลกโดยฝีมือของอู๋ฮ่าวเหริน

ในตอนนี้เอง, อู๋ฮ่าวเหรินนั้นกำลังรวบรวมข้อมูลจากจิ้งจก, ลูกอ๊อด, ตุ๊กแก และสัตว์ต่างๆที่มีความสามารถในการฟื้นคืนชิ้นส่วนร่างกาย, ซึ่งสัตว์พวกนี้เหมาะแก่การอำพราง

โชคดีที่, มีข้อมูลในเรื่องพวกนี้อยู่มากบนโลกอินเตอร์เน็ท โดยเฉพาะข้อมูลเรื่องของการเจริญเติบโตและพัฒนาการของร่างกายของมนุษย์ในสภาวะตัวอ่อนในครรภ์

ข้อมูลพวกนี้, จากการประมวลผลของจี้แล้ว, ไม่นานข้อมูลสำคัญของการวิจัยต่างๆพวกนี้ก็ถูกคัดกรองออกมา

ในตอนนี้อู๋ฮ่าวเหรินนั้นต้องการที่จะทดสอบผลการทดลองจากข้อมูลที่ถูกวินิจฉัยมาแล้วเหล่านี้
————————