นี้มันก็เกือบ 1 ทุ่มแล้ว ณ ชั้นสามของร้านกาแฟที่ตั้งอยู่ในเมือง ตามข้อตกลงของเขากับแม่เรื่องการนัดเดท เฉินจินได้แต่งตัวสบายๆในการนัดหมายในครั้งนี้ เขาเห็นคู่เดทของเขาที่หน้าต่างที่มีป่ายโต๊ะหมายเลขหกตั้งอยู่ – เธอแต่งตัวมิดชิดแต่ก็ดูสวยงาม จากการให้คะแนนของเฉินจิน ถ้าเขาเองจะให้คะแนนเธอ 90/100 ในแง่ของรูปลักษณ์ภายนอก ตอนนี้เธอเองก็พยายามดื่มกาแฟนไปครึ่งแก้ว เพื่อเป็นสัญญาณบอกเธอว่าเธอรอเขาอยู่

“ คุณคือซุนหยุนหรือป่าว?ผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องรอนาน” เฉินจินพยายามเดินไปหาเธอและขอโทษเธอในเรื่องที่เขามาช้า เพราะสำหรับเขาการนัดเดทที่ผ่านมาทั้งสามครั้งเฉินจินนั้นจะมารอคู่เดทของเขาก่อนเสมอ เขาไม่เคยคิดว่าคู่เดทของเขาจะมาเร็วกว่าเขาได้เลยและมันทำให้เขารู้สึกค่อนข้างอาย

“ ไม่เป็นไรฉันเองก็เพิ่งมาถึงที่นี่” ซู่หยุนลุกขึ้นยืนอย่างประหม่า และเธอทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่สีหน้าและท่าทางเธอฟ้องออกมาอย่างชัดเจนว่าเธอกำลังเขิน เธอคิดว่าลูกชายของผู้อำนวยการนั้นหน้าตาก็ไม่เลวเลย อีกทั้งเขาค่อนข้างมารยาทดี

“ คุณไม่ต้องยืนก็ได้ นั่งลงแล้วมาคุยกันก่อน” เฉินจินจับมือเธอ เขาตระหนักว่าคู่เดทของเขาในวันนี้ค่อนข้างแตกต่างจากสามคนก่อนหน้านี้ เธอดูประหม่ามากและรักนวลสงวนตัวมากๆ

“ อืมโอเค” เธอพยายามพูด เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงรู้สึกประหม่ามากกับแค่การเดทหลอกๆนี้

เฉินจินสั่งกาแฟเพิ่มอีกสองและผลไม้

หลังจากการแนะนำตัวและการพบปะพูดคุยกันอย่างสนุกสนานเฉินจินเริ่มหัวข้อที่เหมาะสมในลักษณะที่คุ้นเคยกับเขา “ มาพูดถึงงานอดิเรกและความสนใจของเรากัน ผมชอบเล่นเกมและดูอะนิเมะ วันไหนที่ผมอารมณ์ดีผมจะเล่นเกมจนถึงเช้าเลย และเมื่อมีอนิเมะที่ผมชอบผมสามารถดูได้ทั้งวันทั้งคืน ผมชอบดูการ์ตูนมาก แล้วคุณชอบอะไร?” เขาเงยคางขึ้นมองมือเธอ

“ จริงหรอ ฉันก็ชอบเรื่องพวกนี้เหมือนกัน”

นั่นไม่ใช่สิ่งที่เฉินจินคาดไว้ คำตอบของเธอไม่ใช่ “ การสอบเปียโนเกรด 10 และการเต้นรำเกรด 8; เตรียมสอบ TOEFL และ IELTS ดังนั้นฉันไม่มีเวลาเล่นเกมและดูอนิเมะ “หรือคำตอบอื่นๆที่คล้ายกัน จริงๆแล้วเธอบอกว่าเธอก็ชอบเรื่องพวกนี้เหมือนกับเขา

“จริงหรอ? อย่างงั้นคุณช่วยยกตัวอย่างให้ผมดูหน่อยได้ไหม”

“ ฉันเองไม่ได้เล่นเกมจริงๆจัง แต่ฉันดูอนิเมะมากกว่าคนทั่วไปแน่นอน ตัวอย่างเรื่องที่ฉันเคยดู ฉินจัง, โดเรมอน, โตเกียวพิค …ฉันยังเคยดู จีจีบอนบางมาบางเล็กน้อยอีกด้วย” ซู่หยุนเองก็มีน้องชายและน้องสาวที่ชอบดูอะนิเมะประเภทนั้นเช่นกัน ส่วนตัวเองก็ค่อยข้างติดอะนิเมะ

“ โอ้…” เฉินจินรู้ทันทีว่าซู่หยุนดูอนิเมะแนวๆเด็ก ไม่ใช่เรื่องที่ผู้ใหญ่เขาดูกัน เฉินจินไม่คิดว่าคนที่สวยและดูสุภาพเช่นนี้จะเป็นสาวกอะนิเมะได้

น่าสนใจ …

เมื่อมองไปที่เฉินจินกำลังจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ซู่หยุนรู้ว่าคำตอบของเธอมันคงไม่ตรงกับที่เขาต้องการและเธอเริ่มแสดงท่าทีเขินอาย ด้วยความเสียใจเธอคิดว่าอ้า… ฉันตอบโง่ๆไปหรอเนี่ย ฉันบอกชื่อการตูนอะไรกัน เขาจะต้องหัวเราะเยาะฉันอยู่ในใจแน่ๆเลย!

แต่ในทางกลับกันเธอเองก็ค่อนข้างดีใจที่เธอไม่ได้บอกชื่อการตูนอย่างพวก แกะมหัศจรรย์และหมีพูล

เมื่อเฉินจินมองไปเห็นว่าซุนหยุนกับหน้าแดงด้วยความอาย เฉินจินก็คิดว่าเธอดูน่ารักขึ้นกว่าเดิมเสียอีก ถ้านี่คืออดีตเขาจะเอาโทรศัพท์ของเขาออกมาและขอวีแชทให้ของเธอทันที ไอรีนโนเวล

แต่ตอนนี้…. เขาต้องเริ่มทำให้ตัวเขาดูเพื่อตัดสัมพันธ์กับเธอให้ได้

ดังนั้นหลังจากสนทนาไปครู่หนึ่งเขาก็เริ่มพูดพล่าม“ ปรัชญาและค่านิยมการแต่งงานของเขาอีกครั้ง”

“ ผมคิดว่าในชีวิตแต่งงานขอผม คุณแม่ของผมนั้นสำคัญมากกว่าภรรยา เพราะเธอผ่านชีวิตด้วยประสบการณ์ชีวิตที่ยาวนานหลายสิบปี เธอมีความอดทนและฉลาดมากขึ้นในการจัดการงานต่างๆในชีวิตประจำวัน ดังนั้นภรรยาของผมควรพยายามให้ดีที่สุดเพื่อให้แม่ของผมตัดสินใจชีวิตครอบครัวของเราหลังจากเราแต่งงานและเคารพความคิดเห็นของเธอ เราไม่ควรทำอะไรต่างๆสุ่มสี่สุ่มห้า นอกจากนี้หลังจากการแต่งงานผมหวังว่าภรรยาของผมจะคิดเหมือนผม เธอควรเคารพและกตัญญูต่อแม่ของผมและอย่าพูดจาว่าร้ายแม่ของผมและพูดรับหลัง ที่สำคัญเธอไม่ควรโกรธแม่ของผม ผมเองจะไม่พอใจมากๆ แม่ของผมให้กำเนิดผมและเลี้ยงดูผม เธอใช้ชีวิตอย่างยากลพบาก ผมยอมรับไม่ได้ว่าแม่ของผมต้องทนต่อการถูกกลั่นแกล้งจากลูกสะใภ้ของเธอแทนที่จะเพลิดเพลินกับชีวิตหลังเกษียณ เนื่องจากเราอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวเราไม่ควรต่อสู้เพื่อเอาชนะหรือแพ้ ใครบางคนจะต้องประนีประนอม แม่ของผมเป็นคนอารมณ์ดี เธอไม่เคยมีปัญหากับใคร หากมีข้อขัดแย้งระหว่างเธอกับภรรยาของผมต้องไม่เป็นความผิดของแม่…”

ซู่หยุนรู้สึกงุนงงเมื่อเธอฟัง“ ปรัชญาและค่านิยมการแต่งงานของเฉินจิน” เธอไม่พยักหน้าในข้อตกลงและไม่แสดงอาการที่ชัดเจนว่าถูกรังเกียจ การแสดงออกของเธอแสดงให้เห็นว่าเธอรู้สึกประหลาดและประหลาดใจอย่างมาก

ใต้โต๊ะเป็นโทรศัพท์มือถือที่เธอถือ ผ่านการแชทด้วยเสียงมันจะส่งคำทุกคำที่เขาพูดไปยังโทรศัพท์เครื่องอื่น

…

ปัง

เฉาหลี่ทุบฝ่ามือของเธอบนโต๊ะเครื่องแป้งข้างเตียงของเธอ ด้วยดวงตาที่เบิกกว้างเธอกัดฟันของเธอ “ ช่างน่าอายจริงๆ! ลูกกล้าเอาแม่มาอ้างเช่นนี้ได้ยัง อย่างงั้นมาดูกันว่าลูกจะโดนอะไรหลังกลับมาจากที่นั้น!”

เธอเข้าใจแล้ว ในที่สุดเธอก็พบเหตุผลที่ว่าทำไมการนัดเดทของลูกชายของเธอทุกครั้งมักจะตามมาด้วยความล้มเหลวทุกครั้ง ในตอนนี้เฉาหลี่เต็มไปด้วยอับอายเพราะความเจ้าเล่ห์ของลูกชายเธอ ด้วยการสร้างเรื่องราวเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างแม่และลูกสะใภ้ทำให้คู่เดทของเขากลัวเรื่องพวกนี้

ทันใดนั้นเธอก็ปิดการแชทด้วยเสียงและโทรหาซุนหยุน

…

“ แหวน ~ แหวน ~”

เมื่อซุนหยุนได้รับโทรศัพท์เธอลุกขึ้นยืนและเตรียมพร้อมที่จะเดินไปที่ห้องน้ำ “ ขอโทษนะคะ พอดีสายนี้ต้องรับนะ”

เฉินจินพยักหน้าและพูดว่า“ เชิญครับ”

…

หลังจาก 5 นาทีซูนหยุนกลับมา ด้วยบลัชออนเบา ๆ บนแก้มของเธอเธอนั่งลงตรงข้ามจากเฉินจินอีกครั้ง เฉินจินถามต่อจากหัวข้อก่อนหน้าของการสนทนาว่า“ คุณคิดอย่างไงบ้างซุนหยุน? คุณคิดว่าคำพูดของผมมีเหตุผลพอรึเปล่า”

ซูนหยุนพยักหน้า“ ใช่! มันฟังดูสมเหตุสมผล สิ่งที่คุณพูดนั้นจริงมาก”

“พุด พุด !!” เฉินจินพ่นกาแฟของเขาออกมา ด้วยการแสดงออกที่น่าตกใจเขามองไปที่ซุนหยุนและคิดว่าเธอน่าจะเดินออกไปแล้วไม่ใช่หรอท? ทำไมเธอยังกล้าที่จะนั่งอยู่?

“ แล้วคุณคิดว่าเราสองคนเหมาะสมหรือไม่”

ซูนหยุนพูดติดอ่างเบา ๆ “ ใช่เราเหมาะสมแล้ว” ใบหน้าที่สวยของเธอดูเหมือนจะเป็นสีแดง

“พุด พุด!” เฉินจินพ่นกาแฟออกมาเต็มปากเลอะไปทั่วกางเกงเขา ด้วยดวงตาที่เบิกกว้างและใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อเขาตะโกนเสียงดังอยู่ในหัวของเขา มันเกิดอะไรขึ้น ครั้งนี้ฉันแพ้อย่างงั้นหรอ? เมื่อมองดูที่ซุนหยุนด้วย มันทำให้เขาประหม่าเป็นอย่างมาก ความงามและความเป็นธรรมชาติที่แสนหวานเธอดูเหมือนเป็นภาพคู่รักที่สมบูรณ์แบบที่เขาใฝ่ฝันมา

เขาส่ายหัวอย่างรุนแรง ไม่! ฉันยังไม่แน่ใจ! ฉันไม่ยอมเสียของเดิมพันอย่างปริญญาตรีที่ฉันเรียนมาตลอดสี่ปีและเข้าสู่สุสานแห่งการแต่งงานหรอก

ไม่ว่าคู่รักของเขาจะสวยขนาดไหน แต่อิสรภาพนั้นไม่มีค่ามากกว่า!

“ ซูหยุน! จริงๆแล้วผมรู้สึกว่าเราไม่เหมาะกันเลย….” เฉินจินพูดตรงๆว่า“ นี่เป็นครั้งแรกที่คุณได้พบผม ผมเป็นคนชอบเล่นเกมมากและไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ผมไม่สามารถจดจำวันพิเศษใด ๆ เช่นวันวาเลนไทน์ ซุนหยุน และวันเกิดของแฟนผมได้ มันไม่มีประโยชน์แม้ว่าคุณจะเตือนผม ผมจะไม่ซื้อของขวัญหรือให้ดอกไม้ใดๆ ผมบอกเลยว่าคุณจะไม่มีความสุขที่คบกับผม”

นี้คือความจริงที่เฉินจินพูด เขาไม่เคยจำวันพิเศษเช่นวันวาเลนไทน์ และวันเกิดของแฟนเก่าได้เลย เขาไม่รู้สึกว่ามันมีความหมายอะไรเกี่ยวกับสมัยนี้ ผู้หญิงใช้วันเหล่านั้นเป็นข้อแก้ตัวในข้ออ้างต่างๆน่าๆ และมันกระทบต่อชีวิตการเล่นเกมของเขา? แฟนเก่าของเขาพยายามขอสิ่งของมากมายจากวันวาเลนไทย์ มันเลยทำให้เขาโมโหและไม่ต้องการจำวันเหล่านี้ทั้งหมด ไอรีนโนเวล

“ ไม่เป็นไรฉันคิดว่ามันธรรมดามาก วันพิเศษเหล่านั้นที่คุณพูดถึงไม่มีความสำคัญสำหรับฉันเช่นกัน ในทางกลับกันฉันค่อนข้างชอบฉลองในวันปกติธรรมดาเสียอีก”

คำตอบของซูนหยุนนั้นตรงใจเฉินจินมาก ก่อนอื่นเฉินจินก็ตกตะลึงแล้วก็ยิ้มให้ เมื่อเฉินจินรู้สึกว่าเขาไม่สามารถมีทางอื่นที่จะหนีออกจากการเดทไปได้แล้ว เขายื่นมือของเขาออกมาแล้วพูดว่า“ คุณครับ! ผมขอร้องให้คุณปล่อยผมเถอะ ผมยังเด็กและผมคิดว่าการแต่งงานสำหรับผมมันเร็วเกินไป”

เมื่อเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปิดวีแชทเขาก็พร้อมที่จะพูดว่าถ้าคุณคิดว่าฉันเป็นคนดีและคุณเต็มใจที่จะแอดฉันเขาไปในวีแชทไหม และทำความรู้จักกันก่อนดีกว่า

“ แหวน ~ แหวน ~” โทรศัพท์ของซูนหยุนดังขึ้นและเธอก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้งเตรียมเข้าห้องน้ำ เธอแทบจะไม่ต้องเดินสองก้าวก่อนจะหันหลังกลับ เธอส่งโทรศัพท์ให้เฉินจินเธอพูดว่า“ มันเป็นแม่ของคุณ เธอมีบางอย่างที่จะพูดกับคุณ”

เฉินจินแข็งราวกับว่าเขาถูกฟ้าผ่า

“ กลับบ้านมาได้แล้ว!” เสียงแห่งความโกรธแค้นดังออกจากโทรศัพท์มือถือทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขาตกอยู่ในหลุมดำ

ด้วยดวงตาของเธอยิ้มลึกลงในรูปร่างของพระจันทร์เสี้ยวสองดวง ซู่หยุนหัวเราะเบา ๆ ผ่านข้างหลังมือของเธอ