I Found A Planet – ตอนที่ 32 ทองคำหนักเป็นตันๆ

อ่านนิยายจีนเรื่อง I Found A Planet ตอนที่ 32 อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

32 ทองคำหนักเป็นตันๆ

เมื่อเห็นอย่างนั้นหัวใจของเฉินจินก็แทบทรุดลง

ห่า…? ฉันคิดว่าฉันจะได้พบดินแดนแห่งทองคำสักอีก แต่ไม่ใช่มันไม่ใช่ดินแดนแห่งทองคำมันเป็นดินแดนแห่งขยะ! ไม่มีสิ่งของอะไรที่ฉันจะสามารถเอาไปทำประโยชนได้เลย

ยิ่งไปกว่านั้นตามเครื่องตรวจจับรังสีระดับรังสีมันมีความเข้มข้นของรังสีเข้มข้นกว่าปกติ มันสูงกว่าสามเท่า! สถานที่แห่งนี้มันอันตรายมาก เฉินจินคิดว่าเขาควรจะเดินทางกลับไปให้เร็วที่สุด

ฉันควรทำอย่างไรดี?

เฉินจินควรทำอะไรกับเมืองช้างเผือกที่ซึ่ง 70% ของมันถูกทำลายด้วยระเบิดนิวเคลียร์ เขาควรดำเนินการสำรวจต่อไปหรือเปล่า?

แน่นอนล่ะ! ฉันตัดสินใจในครั้งนี้แล้วและฉันจะทำให้เสร็จไม่ว่ามันจะยากแค่ไหน

นอกจากนี้เขายังเตรียมตัวสำหรับการเดินทางครั้งนี้นานกว่าหนึ่งเดือน เขาใช้เวลาและความพยายามในการมาที่เมืองฟอร์ตเวิร์ธ เขามาไกลขนาดนี้เขาจะยอมแพ้และกลับไปโดยไม่ได้อะไรกลับไปได้อย่างไร เฉินจินในตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะทำให้การเดินทางของเขาออกมาคุ้มค่า เขาอาจจะพบบางสิ่งบางอย่างจากเมืองแห่งนี้ก็เป็นได้

“ โชคดีที่เมืองนี้ไม่ได้ถูกทำลาย 100% ยังคงมีบางส่วนอยู่ในพื้นที่โดยรอบที่ฉันสามารถสำรวจได้ เดาว่าฉันจะต้องเก็บทุกอย่างที่ฉันสามารถหาได้ หวังว่าฉันจะพบของที่มีค่ามากกว่าเมืองเทอรรี่นะ”

เขาได้มอบหมายหุ่นยนต์ให้ทำภารกิจใหม่ นอกเหนือจากหุ่นยนต์ห้าตัวที่เฉินจินขอให้อยู่ใกล้กับเขาเพื่อทำการปกป้องเขา อีก46 ที่เหลือถูกแบ่งออกเป็น 10 ทีมในการค้นหาเมืองจากทุกซอกทุกมุมด้วยมอเตอร์ไซค์ของพวกมัน

เฉินจินได้จัดทำรายการลำดับความสำคัญจัดหมวดหมู่รายการที่มีค่าในการค้นหาออกเป็นสี่กลุ่ม: กลุ่มแรกคือทองคำทองคำขาวเพชรเงินทับทิมและเครื่องประดับทุกประเภทและอื่นที่มีค่า ของมีค่าเหล่านี้มีความสำคัญสูงสุดและควรเป็นสิ่งแรกที่ควรจะค้นหา

กลุ่มที่สองเป็นข้อมูลเทคโนโลยีขั้นสูงมันถูกจัดลำดับความสำคัญอยู่ในกลุ่มที่สอง

กลุ่มที่สามคืออาวุธอุปกรณ์พิเศษแบตเตอรี่ประสิทธิภาพสูงและอะไรอื่น

กลุ่มที่สี่คือโรงงานเหมืองและสถานีพลังงาน สิ่งอำนวยความสะดวกที่สำคัญซึ่งเป็นกลุ่มสุดท้ายที่ถูกจัดลำดับความสำคัญไว้

กล่าวโดยสรุปสิ่งที่เฉินจินต้องการที่สุดคือกลุ่มสมบัติล้ำค่าเนื่องจากเขาสามารถเปลี่ยนพวกมันเป็นเงินสดได้ทันทีที่เขานำพวกเขากลับไปยังโลก เมื่อเขาได้รับเงินเพียงพอสำหรับการสำรวจและมีเงินมากพอที่จะเสียเวลา “อันทรงคุณค่า” กลุ่มแรกได้ดำเนินการออกไปสำรวจแล้ว และกลุ่มที่สองก็ได้ออกไปเก็บรวบรวมข้อมูลเทคโนโลยีทั้งหมดของดาวไฮเออร์แอลฟา แต่สำหรับตอนนี้เฉินจินต้องการที่จะหาของมีค่าทั้งหมดมากกว่าสิ่งใด

ไม่นานหลังจากที่เขาสั่งการลงไป หุ่นยนต์ก็ได้กระจายไปทั้วเมืองฟอร์ตเวิร์ ธ และได้นำข่าวดีกลับมาให้เขาอีกครั้งหนึ่ง

“ เจ้านายเราพบทองคำ 800 กรัมและเพชรและทับทิมมากกว่า 300 ชิ้นในเขตที่อยู่อาศัย”

“ เจ้านายเราพบทองคำ 2,400 กรัมทองคำขาว 700 กรัมและเพชร 400 กรัมในร้านขายเครื่องประดับ”

“ เจ้านายเราพบสร้อยคอ 20 เส้นและทองคำ 18 ก้อนซึ่งมีน้ำหนักหนึ่งปอนด์ในตู้เซฟจากบ้านพักสุดหรู”

“ เจ้านายเราพบนาฬิกามากกว่า 1,000 ประเภทที่ร้านนาฬิการะดับสูง เราควรจะนำพวกมันกลับมาทั้งหมดหรือไม่”

ผลที่ตามมาก็คือไม่มีอะไรเกินที่เฉินจินคาดไว้! ทุกหน่วยงานรายงานข่าวที่ยอดเยี่ยมเกี่ยวกับสิ่งที่พบผ่านการสื่อสารทางวิทยุ จากสิ่งที่เขาได้ยิน ทั้งหมดนี้น่าจะทำเงินให้กับเฉินจินได้อย่างมหาศาลแน่นอน!

ดูเหมือนว่าทองคำเพชรและนาฬิกาสามารถพบได้ทุกที่ โดยเฉพาะบริเวณวิลล่าที่ร่ำรวยทางด้านตะวันตกของเมือง หุ่นยนต์ได้รวบรวมทองคำมากกว่า 50 ปอนด์หลังจากค้นหาบ้านพักเพียงหกหลัง…และมีมากกว่า 100 หลังในเมืองฟอร์ตเวิร์ธ เมืองนี้เต็มไปด้วยคนร่ำรวยและเฉินจินคาดไม่ถึงมาก่อนว่าเขาจะได้เจอสมบัติเช่นนี้

“ เป็นไปได้ไหม…” เฉินจินเดาเหตุผลว่าทำไมเมืองนี้ถึงรวยมาก “ เมื่อสงครามทำลายล้างเกิดขึ้นเมื่อมีระเบิดนิวเคลียร์มาทางนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้คนในเมืองฟอร์ตเวิร์ธ คือการเอาชีวิตรอดไม่ใช่ของมีค่า เมื่อเปรียบเทียบกับชีวิตอันมีค่าของพวกเขาสมบัติอันล้ำค่าทั้งหมดไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลย ดังนั้นผู้คนในเมืองฟอร์ตเวิร์ธ จึงรีบร้อนนำเพียงเสื้อผ้าน้ำและอาหารในรถของพวกเขาและขับรถไปทางทิศใต้เพื่อหนีสงคราม ไม่มีใครสนใจของมีค่าในตู้นิรภัย แม้แต่พวกอันธพาลและโจรในพื้นที่ก็ไม่ได้สนใจที่จะปล้นร้านค้าราคาแพงเหล่านี้ทั้งหมด … สถานการณ์ที่นี่แตกต่างจากที่เกิดขึ้นในเทอรรี่อย่างสิ้นเชิง”

เฉินจินเหมือนได้รับแจ๊คพอร์ต! ยิ่งไปกว่านั้นมันเป็นเพียงวันที่สองของการสำรวจของเขา แต่สมบัติทั้งหมดที่พวกเขารวบรวมได้นั้นกองสูงเท่ากับครึ่งหนึ่งของความสูงของเฉินจิน

นอกจากนี้ยังมแจ้งข่าวที่น่าตื่นเต้นยิ่งขึ้นให้กับเขา “ เจ้านายเราพบหลุมใต้ซากธนาคารในบริเวณที่เกิดเหตุระเบิด มีทองคำอยู่ในนั้นมากมาย”

“อะไรนะ?!” ข่าวที่น่าสนใจมาก แววตาของเฉินจินเต็มไปด้วยความตื่นเต้นในตอนนี้

หลุมใต้ธนาคาร! มันต้องมัทองคำมีมากมาย! ฉันต้องดูให้เห็นกับตาตัวเอง!

แต่ระดับรังสีตกค้างในพื้นที่ที่เกิดระเบิดนิวเคลียร์สูงกว่าปกติ 10 เท่า มันสามารถสูงขึ้นถึง 100 เท่าในพื้นที่ที่มีการปนเปื้อนของสารกัมมันตรังสี

เฉินจินแนะนำให้เฉินจินอยู่ที่นี้เพราะการไปที่นั่นจะมีความเสี่ยงมาก สำหรับทองคำหุ่นยนต์สามารถนำพวกมันออกมาได้

“ มันจะไม่เป็นไร! ฉันกำลังสวมชุดต่อต้านกัมตภาพรังสี และฉันมีเครื่องตรวจจับรังสี และฉันจะไปทันทีที่ระดับรังสีนั้นผิดปกติ!” เฉินจินไม่สามารถนั่งเฉยๆได้ กับ เขาอยากเห็นพื้นที่นั้นด้วยตัวเองเท่านั้น

“ เอาล่ะเจ้านาย แต่โปรดตรวจสอบเครื่องตรวจจับรังสีไว้ตลอดเวลา” ดาหลินไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำตามเจ้านายของเขา

เขาไม่ต้องเสียเวลาเลยเขากระโดดขึ้นไปนั่งบนที่นั่งคนขับและขับรถออกไปพร้อมกับหุ่นยนต์ 5 ตัวที่คอยอารักขาเขาอยู่

20 นาทีต่อมาพวกเขามาอยู่ที่ธนาคาร อิฐทองคำทั้งหมดในอุโมงค์มีค่า 24k และมีน้ำหนัก 10 ปอนด์ต่อก้อน หลังจากตัดหลุมที่เปิดด้วยเลเซอร์แล้วหุ่นยนต์ก็พาพวกมันเข้าไปทีละตัวแล้วโหลดพื้นที่เก็บของในรถโรเวอร์หมายเลข.1 ด้วยอิฐทองคำเนื้อดีทั้งหมดเหล่านี้

“ 124, 125 …” ตอนนี้เฉินจินมีแม้กระทั่งหุ่นยนต์นับทองคำมืออาชีพ ในที่สุดอิฐสีทองชิ้นสุดก็ถูกจัดเรียงไว้หลังรถอย่างพอดี “ เจ้าหน้าเรามีทองคำทั้งสิ้น 236 ก้อน” หุ่นยนต์รายงานผลต่อเฉินจินทราบ

เฉินจินผงกหัวของเขา “ ทองคำแต่ละก้อนหนัก 10 ปอนด์ซึ่งก็คือ 4.5 กิโลกรัม 4.5 คูณด้วย 236 คือ… 1,062 กิโลกรัม! เฮ้ยฉันพบทองคำจำนวนมากในเวลาอันสั้น!”

นอกเหนือจากที่ฉันพบในร้านขายเครื่องประดับบ้านและวิลล่าหรูฉันได้พบทองคำทั้งสิ้นกว่า 1.1 ตัน อาจถึง 1.5 ตันด้วยซ้ำ สำหรับราคาบนโลกถ้าฉันนำพวกเขากลับไป ฉันสามารถขายพวกมันได้ในราคา 40 หยวนต่อกรัมจากนั้นก็คูณหนึ่งตันนั่นคือ 40 ล้านหยวน!

“ ในที่สุดฉันก็มาถึงเป้าหมาย 15ล้านหยวน เหมือนที่เศรษฐีวังของเราพูดถึงเสมอ” เฉินจินเต็มไปด้วยความตื่นเต้นอย่างมาก ในตอนแรกเขาหวังว่าเขาคงจะหาเงินได้พอๆกับเมืองเทอรรี่ อยู่ที่ 2.6 ล้านหยวน แต่นี้มันเห็นได้ชัดว่ามันไม่เป็นไปตามที่คาดหวังไว้ เมืองฟอร์ตเวิร์ธ ตกอยู่ภายใต้การโจมตีและถูกโจมตีด้วยระเบิดปรมาณูใจกลางเมืองถูกเผาจนเป็นเถ้าถ่านเหลือเพียงพื้นที่โดยรอบสำหรับให้เฉินจินได้ค้นหา พื้นที่สำรวจนั้นมีน้อยมาก “ฮ่าฮ่า! ฉันไม่ได้คิดว่าฉันจะสามารถทำเงินได้มากขนาดนี้! ไม่มีทาง!”

เมื่อมองไปที่กำแพงสีทองในพื้นที่เก็บสัมภาระเฉินจินถึงกับยิ้มจนปากเขาเกือบจะถึงหู หุ่นยนต์กลุ่มที่ 3 รายงานกลับมาหาเฉินจิน เมื่อเฉินจินได้ยินมันทำให้เขาพึงพอใจมากยิ่งขึ้น มันเป็นข่าวที่หน้าตื่นเต้นกว่าทองคำ 100 ตันเสียอีก

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด