EP 16

By loop

ฉันจะทำอะไรกับมันดี? การเห็นกระเป๋ากระสอบใบนี้เต็มไปด้วยของมีค่า ทำให้เฉินจินมีปัญหาอย่างมาก ฉันจะทำเงินกับของที่ขโมยมาเหล่านี้ได้อย่างไร

ในความเป็นจริงนอกเหนือจากเครื่องประดับทองบางอย่างแหวนทองคำขาวห้าวงและสร้อยคอมุกแล้วไม่มีอะไรจะขายหรือมีมูลค่าอะไรเลย สิ่งต่างๆเช่นนาฬิกาไขลานหรือแหวนเพชรเป็นของประเภทฟุ่มเฟือยซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะขายและมูลค่าลดลงอย่างรวดเร็วจริงๆ โดยเฉพาะเพชรพวกมันมักจะมีราคาสูง หากคุณอยู่ในตลาดเพชนคุณจะรู้ว่าเพชรที่เล็กกว่าหนึ่งกะรัตอาจทำให้คุณเสียเงินสักสองสามพันหรือแม้แต่หมื่นดอลลาร์ บางอันราคาสูงถึง 100,000 หยวน สำหรับเม็ดที่ใหญ่กว่าเล็กน้อยพนักงานขายจะสัญญากับคุณว่าเพชรเป็นเหมือนทองคำ แต่พวกเขาจะมีคุณค่า แต่พวกมันอาจจะมีมูลค่ามากขึ้นในอนาคต

แต่นั่นไม่เป็นความจริง ความจริงก็คือ – ถ้าคุณเคยทำสิ่งนี้มาก่อน – ร้านขายเครื่องประดับส่วนใหญ่ไม่ยอมรับผลตอบแทนและแม้ว่าพวกมันจะทำคุณอาจได้รับเงินคืนเพียงเล็กน้อย อาจต่ำถึง 30-40% ของสิ่งที่คุณจ่ายไป ไกลจากสิ่งที่ทองคำมีค่า ตำนานเกี่ยวกับวิธีที่ “เพชรนั้นเป็นสิ่งที่มีคุณค่า” เป็นเรื่องตลกที่ยิ่งใหญ่

ดังนั้นเฉินจินอาจจะไม่ขายมันสำหรับแหวนเพชรที่เขามี เขาน่าจะให้เป็นของขวัญแทน เขาสามารถ “แสดง” คุณค่าของเพชรแบบนั้นได้ นาฬิกาไขลานไม่ได้มีมูลค่ามากเช่นกัน ผู้คนสามารถเห็นเวลาบนหน้าจอต่าง ๆอุปกรณ์ต่าง ในปัจจุบัน; นอกเหนือจากคนชั้นสูงไม่กี่คนที่อยากได้มันเป็นของสะสม

นาฬิกาทุกเรือนที่เขามีมากกว่า 100 เรือนนั้นทำจากโลหะผสมไททาเนียมโดยมีคาร์บอนไฟเบอร์สีดำอยู่ด้านหลัง วัสดุกันน้ำและกันกระแทกเคลือบด้วยฟลูออโรเรซิ่นจึงง่ายต่อการมองเห็นในเวลากลางคืน มี 12 เครื่องชั่งด้วยเข็มนาทีและเข็มวินาที พวกมันดูมีเสน่ห์ถ้าล้างสิ่งสกปรกบนหน้าปัดออก – เขาอาจจะขายมันได้ประมาณ 1000 หยวน ต่อเรือน ซึ่งมันออกแบบตามหลักสรีรศาสตร์และพอดีกับข้อมือ

…

ในเมืองฟูกุ้ย ณ ร้านขายของเก่า

“มันโอเคนะแต่การออกแบบค่อนข้างธรรมดาฉันไม่เคยได้ยินชื่อแบรนด์นี้มาก่อนเลย – มันอาจจะเป็นหนึ่งในสิ่งที่น่าสนใจใช่มั้ยฉันจะให้คุณ  45 หยวน ละเอาหรือทิ้งไป” คนประเมินราคาวัยกลางคนขณะที่เขาปรับแว่นอ่านหนังสือที่จมูก

“ห่าอะไรนะ  45หยวน” เฉินจินตกตะลึงอย่างมาก มันเป็นของจริงไม่ใช่หรอ?

“ใช่ 45  หยวนเอาไปหรือทิ้งไป” คนประเมินเริ่มแสดงสีที่แท้จริงและเริ่มดูทำเสียงรำคาญ “ไม่มีทาง! ขอคืน!” เฉินจินโมโห กับเงินแค่ 45 หยวน? พวกมันมาจากอีกโลกหนึ่งเลยนี้!

“พ่อหนุ่มลองไปหาร้านอื่นดู ไปที่อื่นฉันจะยอมคำนับเลย ถ้าคุณสามารถขายได้มากกว่า 30 หยวน ต่อเดือน” คนประเมินราคาวัยกลางคนพูดอย่างแดกดันและมอบนาฬิกาคืนโดยไม่ลังเล

เฉินจินหันหลังกลับโดยไม่หันหลังกลับ

…

ในตอนเย็นที่บ้านเฉินจินเขาขายทุกอย่างเท่าที่ทำได้ในกระเป๋าของเขา แหวนทองกำไลทองและสร้อยคอทองคำ มันมีเจ็ดอันมีน้ำหนักรวม 55 กรัม เขาขายพวกมันในราคา  2,200 หยวน แหวนทองคำขาวห้าห่วงน้ำหนัก 13.5 กรัม สำหรับของเหล่านี้มันทำเงินได้แค่ 700 หยวน

หลังจากที่คิดอย่างจริงจังเฉินจินขายแหวนเพชรห้าวงซึ่งไม่ดีเท่าแหวนสามวง เขาขายพวกมันประมาณ 370 หยวนพร้อกับกำไรรวม 1,850 หยวน

นาฬิกาไขลานนั้นขายไม่ได้เลย – ชายคนนั้นพูดถูก…ไม่มีใครเต็มใจจ่ายเกิน 30 หยวน เฉินจินรักษาสร้อยคอไข่มุกซึ่งแพงที่สุดไว้ ในวันครบรอบแต่งงานของพ่อแม่ของเขากำลังจะมาเร็ว ๆ นี้ พวกเขาวางแผนที่จะไปสตูดิโอและถ่ายรูปงานแต่งงาน เฉินจินตัดสินใจให้ “เซอร์ไพรส์” กับแม่ของเขา

หมายความว่า … หลังจากการวิจัยทั้งหมดที่ดำเนินการในดาวเคราะห์นั้นเขาจะได้รับ “หม้อทองคำก้อนแรก” ของเขาซึ่งมีจำนวนเงินทั้งหมดรวมแล้ว …  4,750 หยวน

เอาล่ะ มัน…

เฉินจินอารมณ์เสียอย่างน่ารำคาญ โครงการนี้ใช้เวลาเกือบเดือนและการวิจัยที่เขาทำในดาวเคราะห์ทำให้เขาได้เงินเพียง  4,750 หยวนหรอ จินตนาการที่เต็มไปด้วยความชั่วร้ายข้ามคืนของเขาแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เขาไม่ได้ทำหม้อทองคำก้อนแรก มันก็เหมือนรายได้เฉลี่ยที่มนุษย์เงินเดือนทำได้ต่อเดือนเท่านั้น

“เชื่อหรือไม่ว่าฉันสามารถใช้เงินนี้ได้ทุกสิบนาทีมันง่ายที่จะกลายเป็นคนจน แต่ก็ยังเป็นอีกทางที่จะรวยได้” เฉินจินกล่าวพร้อมกับถอนหายใจอย่างแรง เขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำใจให้สงบและลองอีกครั้งเพราะเขายังมีเวลาอีกมาก

…

อีกโลกหนึ่งใน ไฮเออร์เอาฟา ประมาณ 2 วันต่อมา

ในที่สุดดาหลิน หุ่นยนต์และทีมได้กลับมาจากการค้นหาเมือง และอย่างที่เฉินจินร้องขอ – พวกเขานำรถเล็กกลับมา หุ่นยนต์ห้าตัว แบกรถบางคั่นไว้บนบ่าของพวกมัน และทำงานร่วมกันเพื่อนำรถกลับไปที่แคมป์ เมื่อมาถึงหุ่นยนต์ทุกตัวก็จะถึงระดับการเตือนแบตเตอรี่ต่ำดังนั้นพวกมันจึงเดินตรงไปยังจุดชาร์จซึ่งเฉินจินนำมาจากโลกและดัดแปลงเป็นห้าช่องพิเศษ จุดเดียวสามารถใช้งาน 1,000 วัตต์และชาร์จแบตเตอรี่ได้ถึงห้าหตัวพร้อมกัน

สายเคเบิลสำหรับเครื่องชาร์จแบตเตอรี่ประสิทธิภาพสูงขยายออกไปจากกองชาร์จ มันสามารถใช้งานได้ 5,000 วัตต์และสามารถชาร์จแบตเตอรี่ประสิทธิภาพสูงได้สูงสุด 10 ก้อนในเวลาเดียวกัน ในระยะสั้นเฉินจินใช้จ่ายเงินมากกว่า  1,000 หยวนสำหรับอุปกรณ์ชาร์จทั้งหมด

ตอนนี้กลับไปที่ “รถคันเล็ก” ที่ทีมได้นำกลับมา จากด้านหน้ารถดูค่อนข้างเกะกะ จากด้านข้างมันดูเหมือนหน้าตัดของกระสุน รถคันนี้มีสองประตูและสี่ล้อแบนติดดิน แต่ดูคล่องตัว มีรูปเทพภาพพิมพ์อยู่ที่ท้ายรถด้านหลังและมีรูปทรงเพบเบิลติดตั้งที่ด้านหน้าและด้านหลัง โดยรวมแล้วยานพาหนะดูเหมือนจะได้รับการออกแบบด้วยทฤษฎีกลศาสตร์ของไหล ความงามของการออกแบบอุตสาหกรรมสามารถมองเห็นได้จากทุกส่วนของรถยนต์

หลังจากขูดฝุ่นหนา ๆ ออกจากรถแล้วเฉินจินก็นำแปรงและสบู่ล้างรถและต่อท่อน้ำออกจากห้องน้ำของเขาเพื่อให้หุ่นยนต์ล้างรถ หลังจากทำความสะอาดอย่างน้อยห้าครั้งตอนนี้รถดูใหม่กว่าที่เคย มันมีสีของไพลินซึ่งเฉินจินรักอย่างแน่นอน “รถสปอร์ตสุดยอดที่เรามีบนโลกอย่าง มาเชอระติ หรือ บูคาติเวอร์ลอน นั้นคงไม่มีอะไรเทียบได้กับเด็กคนนี้”

แต่…มันไม่ใช่รถแฟนซีเช่นนั้นพวกรถเรานี้มันเป็นแค่รถธรรมดาในโลกนี้ อย่างน้อยเฉินจินก็สามารถเห็นรถยนต์เช่นนี้ได้ทุกที่บนถนนในเมืองเทอรรี่ มันเป็นรถยนต์ไฟฟ้าที่มีช่องเสียบแบตเตอรี่ที่สามารถติดตั้งแบตเตอรี่ประสิทธิภาพสูงขนาด 10 กิโลกรัมจำนวน 10 ชิ้นบนแชสซี น้ำหนักรวมของรถไม่เกิน 1.5 ตัน มันยังมีมอเตอร์ไฟฟ้าที่สามารถผลิตได้มากถึง 5,000 กิโลวัตต์ซึ่งจะเทียบเท่ากับ 680 แรงม้า ไม่ต้องสงสัยเลยว่ารถคันนี้มีพลังอย่างมากและน่าจะค่อนข้างอึดที่ยอดเยี่ยม

อย่างไรก็ตามเขายังคงต้องรอสักครู่ก่อนที่เขาจะขับได้ เนื่องจากถูกแสงแดดและลมเป็นเวลานานยางยางทั้งสี่จึงได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง! น้ำมันและน้ำมันหล่อลื่นสำหรับระบบส่งกำลังระบบเบรกและมอเตอร์ไฟฟ้าในเครื่องยนต์นั้นเก่าเกินกว่าจะใช้งานได้อีกครั้งและส่วนใหญ่ก็หยุดทำงานไปตามกาลเวลา เขาต้องล้างอุปกรณ์เหล่านั้นและแทนที่น้ำมันและสารหล่อลื่นด้วยอุปกรณ์ใหม่

ดังนั้นเฉินจินใช้เวลาสองสามวันในการแก้ไข “บูลแอนเจิ้ล” อันยุ่งเหยิงนี้เป็นชื่อที่เขามอบให้กับรถคันนี้ อย่างแรกเขาซื้อยางสามคู่ที่มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 70 ซม. และขอให้ดาเบ่า ตัดขอบยางขนาด 2 มม. เพื่อให้พอดีกับยาง ต่อไปหลังจากที่เขาซื้อน้ำมันและหล่อลื่นเจ็ดหรือแปดถังเขาก็เทลงในระบบเบรกที่สะอาดระบบส่งกำลังและมอเตอร์ไฟฟ้า จากนั้นเขาพยายามพลิกรถและเริ่มต้นอีกครั้ง

“VVV-VROOM ~”

บูลแอนเจิ้ล ได้รับการพลิกกลับสำเร็จแล้วและตอนนี้มันสามารถขับได้ แต่ยังมีปัญหาเล็กน้อยอยู่บ้าง ตัวอย่างเช่นสองในสี่ไฟแตก; พวกมันจะต้องถูกแทนที่และมีเสียงบางอย่างผิดปกติมาจากเครื่องยนต์ เบาะหนังแท้จำเป็นต้องเปลี่ยนเช่นกันเมื่อพิจารณาว่าหนังนั้นได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงและมีกลิ่นฉุนและไม่รุนแรง

เฉินจินไม่มีทางเลือกนอกจากต้องสอนตัวเองเกี่ยวกับการซ่อมรถยนต์และเยี่ยมชมตลาดอะไหล่รถยนต์ เขาซื้อบางส่วนเพื่อแทนที่ชิ้นส่วนเก่าในรถหลังจากกรองชิ้นส่วนที่ไม่ต้องการอื่น ๆ อย่างระมัดระวัง

สองวันต่อมา.

ตอนนี้เขาได้แก้ไขความผิดปกติทั้งหมดที่บูลแองเจิ้ลได้ในที่สุดเขาก็สามารถขับรถได้โดยไม่มีปัญหาใด ๆ

ประสบการณ์การขับขี่ต้องดีกว่าของ พอสซ่ามาก

เขาขับรถไปรอบ ๆ ก้นปล่องภูเขาไฟขนาดใหญ่ เขาเพียวเหยีบธรรมดามันมีความเร็วถึง 220 กิโลเมตรต่อชั่วโมง มันเร็วมากจนเขารู้สึกเหมือนกำลังลอยอยู่กลางอากาศ

แต่เขาก็ต้องจ่ายราคาที่สำคัญเช่นกัน เขาใช้เวลาเกือบ 6,000 หยวนในการซ่อม บลูแองเจิ้ล! เขาไม่เพียง แต่ใช้เงินก้อนสุดท้ายของเขาเท่านั้น แต่เขายังยืมเงินจากเพื่อนด้วย เมื่อมองดูกระเป๋าเงินและจำนวนเงินที่มีอยู่ในบัญชีอารีเพลย์ของเขาเฉินจินก็ตกตะลึงอย่างมาก “ฉันไม่เคยรู้เลยว่าการได้อยู่ในรถยนต์เป็นงานอดิเรกที่มีราคาแพงมากและฉันก็ซ่อมมันเพียงอย่างเดียว!” เฉินจินบ่นกับตัวเอง “และฉันคิดว่าไม่มีอะไรที่จะทำให้คุณเสียเงินมากกว่า เอซีจีแล้ว“

เขายังเด็กเกินไปเฉินจินก็ตระหนักและยังมีอะไรอีกมากมายให้เขาเรียนรู้เกี่ยวกับโลกนี้