EP 18

By loop

ในวันที่ 29 ของเดือน ทั้งพ่อและแม่ของเฉินจินจะต้องไปทำงานและเขาต้องอยู่บ้านคนเดียว เขาล็อคประตูห้องนอนแล้วเดินเข้าในไอเออร์แอลฟาผ่านประตูมิติในห้องน้ำของเขา

ในตอนนี้แคมป์ได้นำของที่หามาได้เอามาไว้ในใจกลางหลุมอุกกาบาตขนาดใหญ่ มันมีสิ่งปลูกสร้างมากมายเพิ่มขึ้นมากกว่าที่เขาเข้ามาที่นี้ครั้งแรก มีเต็นท์สำหรับจัดเก็บห้องเก็บกระสุนชั่วคราวเศษซากหุ่นยนต์หลายชิ้นและแบตเตอรี่ประสิทธิภาพสูง 285 ชิ้น ดาหลิน และหุ่นยนต์ตัวอื่นได้รวบรวมแบตเตอรี่ประสิทธิภาพสูงจากสนามรบเอามาเก็บไว้ที่นี้ก่อนหน้านี้

จำนวนทีมวิจัยก็เพิ่มขึ้นจากหนึ่งเป็นสองทีมในขณะนี้ หุ่นยนต์ก็เพิ่มขึ้นจากห้าเป็น 10 ตัวสำหรับชื่อของหุ่นยนต์ตัวใหม่…เฉินจินขี้เกียจจะตั้งชื่อให้มันและตัดสินใจที่จะให้รหัสแทนแต่ละตัว – เขาเรียกว่ากัปตันว่า“ 02” และสมาชิกในทีม 0201, 0202,0203,0204 …หากมีหุ่นยนต์มากขึ้นวิธีการตั้งชื่อแบบเดียวกันก็จะมีผลกับพวกมันที่เหลือด้วย

และในที่สุด บลูแองเจิ้ล ที่จอดอยู่ข้างกองชาร์จ…มันถูกชาร์จมา 2 วันแล้ว รวมเป็นเวลา 48 ชั่วโมง เฉินจินลองดูที่แถบพลังงานบนแผงหน้าปัด – ยังเหลือ 32% ก่อนที่รถจะชาร์จเต็ม!

“ สายชาร์จสามารถทำงานได้สูงถึง 5,000 วัตต์; มันใช้ไปแล้ว 240kWh แต่ยังต้องการมากกว่านี้จะถึง 100?…”

แบตเตอรี่ประสิทธิภาพสูงเหล่านี้ก็เหมือนกับแมลงที่มีพลังงานเหลือล้น … เฉินจินถอนหายใจ ถ้าฉันแนะนำเทคโนโลยีการผลิตสำหรับแบตเตอรี่เหล่านี้ให้กับผู้คนบนโลก มันจะง่ายมากที่จะทำเงินหลายพันล้านหยวนใช่ไหม? และกลายเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในโลก

เฉินจินส่ายหัว

สิ่งที่มีค่าที่สุดของไฮเออร์แอลฟานั้นเป็นเทคโนโลยีขั้นสูงที่มนุษย์ขาดไปบนโลกใบนี้ เทคโนโลยีคือการผลิตขั้นต้น การมีเทคโนโลยีชั้นนำนั้นก็เหมือนกับการได้เป็นเจ้าของเหมืองทองคำ -ซึ่งเป็นวิธีที่ดีกว่าการเป็นเจ้าของเหมืองทองคำจริงเสียอีก มันจะสร้างกำไรให้ฉันเช่นกัน จริงแล้วเทคโนโลยีสำคัญคือเครื่องบริหารข้อมูล ไม่ใช่สิ่งที่คุณเห็นนะตอนนี้มันยากมากที่จะหามันเจอ ฉันจะต้องค้นหาต่อไปเรื่อย ๆ จนกว่าฉันจะค้นพบทุกสิ่งในไฮเออร์แอลฟา

เฉินจินพึมพำกับตัวเองในขณะที่เขาจ้องมองไปที่บูลแองเจิลดังนั้นเขาหวังที่จะใช้ประโยชน์จากการขนส่งในท้องถิ่นเพื่อเร่งการวิจัยของเขาบนโลกใบนี้ จากนั้นเฉินจินก็ตัดสินใจที่จะนำบูลแองเจิล- เมื่อแบตเตอรี่ชาร์จเต็มแล้ว – เพื่อสำรวจเมืองเทอรรี่ ด้วยตัวเองและดูว่าเขาจะเจออะไรดีบางรึเปล่า

ทันใดนั้นไฟสัญญาณการชาร์จบนแดชบอร์ดก็ดับลง – การชาร์จหยุดลง อุปกรณ์ชาร์จถัดจากเสาชาร์จเริ่มส่งเสียง“ วิ๊ง วิ๊ง” มันหยุดทำงานเช่นกัน แสงประหยัดพลังงานที่แขวนอยู่บนขาตั้งกล้องที่อยู่กลางแคมป์ก็ดับไปโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า

“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพลังจึงดับไป” เฉินจินสับสนมาก หรือว่าสิ่งนี้ก็เกิดขึ้นบนโลกเหมือนกัน เขารีบกลับไปที่อพาร์ทเมนต์และไปที่โถงทางเดิน หลังจากได้ดูสวิตช์ไฟหลักอย่างระมัดระวังเฉินจินก็รู้ว่ามิเตอร์ไฟฟ้าทั้งหมดในอาคารนั้นทำงานได้ดียกเว้นสวิตช์สำหรับอพาร์ตเมนต์ของเขา

เขายังคงสามารถเปิดไฟในห้องโถงได้ ซึ่งหมายความว่าไฟฟ้าดับไม่ได้เกิดขึ้นในพื้นที่อื่น! มันเป็นเพียงในอพาร์ตเมนต์ของเขา เฉินจินตรวจสอบวงจรอีกครั้งทำให้แน่ใจว่าไม่มีไฟฟ้าลัดวงจร มันทำงานได้ตามปกติ! มีความเป็นไปได้เพียงทางเดียวเหลืออยู่ – เขาไม่ได้ชำระค่าไฟฟ้าของเดือนนี้

เฉินจินหยิบโทรศัพท์ออกและเข้าสู่ระบบของอารีเพลย์เขาคลิกที่การชำระเงินออนไลน์ในหน้าแรกเพื่อตรวจสอบจำนวนเงินเพื่อให้เขาได้รับเงินพร้อม

ยอดค้างชำระปัจจุบันของคุณ: 1373.00 หยวน

“อะไร?!” จำนวนนั้นทำให้เขาตกใจอย่างมากมาย “ ฉันใช้ไฟฟ้าไปตั้ง 9000 วัตต์ตลอดเดือนที่ผ่านมา เป็นไปได้ยังไง?” แม้ว่าเขาจะอยู่บ้านคนเดียวพร้อมเปิดแอร์ในฤดูร้อนเขาก็ยังคงต้องจ่ายค่าไฟอยู่ที่ 60 หยวน- 70 หยวน ทุกเดือนสำหรับการค่าใช้จ่าย

แต่ 9000 วัตต์ มันบ้ามากขนาดไหน?

ลองคิดดูสิ หุ่นยนต์เป็นผู้บริโภคไฟฟ้าจำนวนมหาศาลและแบตเตอรี่ประสิทธิภาพสูงโดยกองชาร์จได้ถูกชาร์จเป็นเวลานาน…ตามการกำหนดราคาสำหรับไฟฟ้าในเมืองเซี่ยงไฮ้หากเกิน 400 วัตต์ ต่อเดือนเขาจะต้องจ่าย 15 เซ็นต์สำหรับแต่ละวัตต์เกิน รอบเดือนสิ้นสุดลงในวันที่ 15 และหากการชำระเงินล่าช้าเกินกว่า 10 วันพวกเขาจะแจ้งให้คุณทราบทางโทรศัพท์ก่อนที่พวกเขาจะตัดกระแสไฟฟ้าของคุณ เฉินจินไม่ได้รับโทรศัพท์ เขาไม่รู้เลยว่าเขาเป็นหนี้มากขนาดนี้

แต่มันก็ไม่ยากเกินกว่าที่เข้าจะเอาไฟฟ้ากลับมา – ทั้งหมดที่เขาต้องทำคือการจ่ายเงินและไฟฟ้าจะกลับมาในอีกห้านาที

ปัญหาคือ …

“ 1,373 หยวน? ฉันจะเอาเงินมาจากไหน?”

เฉินจินล้มละลาย เขาเป็นคนจนทั้งหมดและยังติดหนี้เพื่อนอีก 740 ดอลลาห์ เขาไม่มีทางเลือกนอกจากโทรหาแม่หวังว่าเธอจะให้เงินเขาเพื่อช่วยเหลือเขาบ้าง

“ ลูกชายบอกลูกต้องการยืม  1,500 หยวนและจะจ่ายคืนให้แม่ในเดือนหน้า” เฉาหลี่ถามทางโทรศัพท์

“ ใช่แล้วครับแม่ มันเร่งด่วนจริงๆ แต่ผมจะจ่ายคืนให้แม่ในเดือนหน้าอย่างแน่นอน”

“ ลูกต้องใช้เงินออมทั้งหมดของลูกไปกับสร้อยคอมุกนั่นเหรอ? บอกแม่ว่าลูกมีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่จริง ๆ ?”

เฉาหลี่ลองค้นให้ในไบ่ตู้และพบว่าราคาตลาดสำหรับสร้อยคอที่ลูกของเธอมอบให้เธออย่างน้อย  7,400 หยวน!

“ มันไม่แพงหรอครับ แม่ช่วยส่งเงิน 1,500 หยวน มาให้ผมหน่อย มันเป็นเรื่องฉุกเฉินจริงๆ ผมจะจ่ายคืนให้แม่ในเดือนหน้า!”

“ไม่มีปัญหา. แม่จะโอนเลยตอนนี้!”

ภายในไม่กี่วินาทีเฉินจินได้รับการแจ้งเตือนจากอาลีเพลย์: คุณได้รับ 7,400 หยวน จากแม่ของคุณ… ..

“ แม่  7,400  หยวนมันมากเกินไป ผมแค่ต้องการ 1,500! หยวน” เฉินจินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ไม่มีปัญหา. แต่แม่ไม่ได้ให้เงินทั้งหมดกับลูกปล่าวๆ แม่มีคำขอเล็กๆน้อยๆ”

“ คำขอแบบไหนกันนะ?”

“ แม่มีผู้หญิงบางคนอยากให้ลูกได้รู้จัก ช่วงอาทิตย์นี้ลองไปเดทกับเธอดู หวังว่าลูกคงจะเคมีตรงกัน … ”

“ นัดเดท? แม่ผมยังไม่อยากแต่งงาน ผมจะไม่ไป”

“ อย่างน้อยก็ให้เกียรติเธอหน่อย แม่ได้คุยกับเธอแล้วและเธอก็ตกลงที่จะเจอลูกเช่นกัน เด็กดีของแม่อย่าทำให้แม่ต้องเสียชื่อได้ไหม” นับตั้งแต่เฉาหลี่ได้รับสร้อยคอไข่มุกจากลูกชายของเธอเธอรู้ตัวว่าเขาโตขึ้นและเข้าใจถึงความสำคัญของการเป็นลูกชายที่ดี เธอตัดสินใจที่จะรีบหาคู่เดทให้ลูกชายของเธอ และทำให้เขาเริ่มต้นครอบครัวโดยเร็วที่สุดเพื่อที่เขาจะได้เป็นอิสระและเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น – และเธอก็จะได้มีหลานสักที

“ เอาล่ะแม่ อย่างงั้นได้” เฉินจินพยักหน้าอย่างทำอะไรไม่ถูก จริงๆแน่นอนอยู่แล้วเงินตั้ง 7400 หยวนมันน่าจะต้องมีคำขออะไรพิเศษซึ่งเฉินจินนั้นรู้อยู่ก่อนแล้ว

“ตกลง. ดีมากเลยลูกที่น่ารักของแม่” เฉาหลี่ยิ้มด้วยดวงตาที่โค้งงอของเธอ

ในขณะเดียวกันเด็กผู้หญิงในชุดเก็บภาษีของเธอเดินเข้าไปในสำนักงานพร้อมกับกองเอกสารในอ้อมแขนของเธอ เธอสูงแววตาดูโฉบเฉียวและมีหางม้ายาวที่ด้านหลังศีรษะของเธอ มีความรู้สึกที่หรูหรา แต่มีความสามารถเกี่ยวกับเธอ เธอวางเอกสารไว้บนโต๊ะและพูดกับเฉาหลี่ด้วยเสียงที่ชัดเจนว่า“ ผู้อำนวยการนี่คือเอกสารที่คุณขอ ฉันแยกพวกมันเป็นเรื่องๆไว้แล้ว” เธอค่อยๆย้ายพวกเขาไปยังสายตาของเฉาหลี่

เฉาหลี่เพิ่มขนาดของเธอเมื่อเธอวางโทรศัพท์และพยักหน้าอย่างพึงพอใจ เธอยิ้มให้ผู้ช่วยนี้และถามว่า“ น้องเล็กเธออายุ 25 ปีใช่ไหม? เธอกำลังสนใจจะเดทกับใครบ้างไหม?”

ซู่หยุนเขินและก้มหัวลง “ ผู้กำกับฉันไม่เคยมีความรักมาก่อน” ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงจนเริ่มไหม้เล็กน้อย สำหรับคนอื่น ๆ เธอดูเหมือนจะเป็นสุนัขจิ้งจอกที่อยู่ห่างไกลและหนาวเหน็บ แต่ด้วยเฉาหลี่เป็นผู้บังคับบัญชาของเธอ เธอก็เหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็กที่ไร้เดียงสาที่ต้องอยู่ในความดูแลของเฉาหลี่ เธอไม่สนใจหรอก ในความเป็นจริงเธอสนุกกับการใช้เวลากับการทำงานกับหัวหน้างาน เธอเต็มไปด้วยพลังและพร้อมที่จะทำงานทุกครั้งที่มาทำงาน

โดยธรรมชาติเฉาหลี่ชอบผู้ช่วยคนนี้มากเช่นกัน ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับซู่หยุนดูเหมือนจะเหมาะกับเธอ ตอนนี้เธอทั้งโสดและสวน เขาหลีเองได้แต่ถามว่า“ ไม่มีทาง! ใครจะคิดบ้าง ผู้หญิงที่สวยที่สุดในแผนกของเรายังโสด ไม่ต้องกังวลน้องซู่ ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะพาเธอไปเจอคนที่ดีกว่า”

“ ผู้อำนวยการ…ฉันยังเด็กเกินไป” ซู่หยุนนิ่งงันขณะที่เธอบีบนิ้ว

“ฮิฮิฮิ!” เฉาหลี่ได้แต่หัวเราะ