49 ฐานบัญชาการแห่งใหม่

เนื่องจากร้านขายเครื่องประดับของเฉินจินในตอนนี้ค่อนข้างจะลงตัวแล้ว เฉินจินจึงเปลี่ยนการโฟกัสกลับไปที่ดาวไฮเออร์แอลฟา ในช่วงเวลาที่ผ่านมามีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญเกิดขึ้นที่แคมป์ของเขา ประการแรกบ้านของเขาเองถูกสร้างขึ้นกลางของที่ตั้งแคมป์ มันถูกสร้างขึ้นโดยเชื่อมแผ่นเหล็กเข้าด้วยกัน

บ้านโลหะสูงขึ้นจากพื้นประมาณ 80 ตารางเมตร มันมีส่วนประกอบของห้องทั้งหมดสามส่วน ส่วนแรกคือห้องครัวห้องรับประทานอาหารและห้องเก็บของซึ่งเฉินจินไว้เก็บเครื่องมือและอุปกรณ์สำรวจทั้งหมดไว้ ห้องน้ำตั้งอยู่ด้านนอก ส่วนที่สองคือห้องนั่งเล่นและห้องนอนของเขาซึ่งเชื่อมต่อกับประตูมิติไว้ ตอนนี้เฉินจินสามารถกลับไปที่ห้องนอนของเขาบนโลกได้ตลอดเวลา สำหรับส่วนที่สาม คือห้องเก็บอาวุธกระสุน อัญมณีและสมบัติอื่น ๆ ตอนนี้พวกมันไม่จำเป็นต้องซ้อนกันจนเป็นกองสูงๆอีกต่อไป มันถูกเก็บไว้ในกล่องเป็นอย่างดี

หลังจากที่สร้างบ้านโลหะจนเสร็จพร้อมสิ่งอำนวยความสะดวกในบ้านที่ตั้งอยู่กลางแคมป์ซึ่งมันเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมากเมื่อเปรียบเทียบกับครั้งแรกที่เฉินจินมาบนดาวดวงนี้ นอกจากนี้เขายังสร้างบ้านโลหะเพิ่มอีกหนึ่งหลัง ซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ถูกเก็บไว้ในบ้านโลหะหลังที่สอง อีกทั้งเขาก็สร้างโรงรถเพิ่มเติมเพื่อให้เพียงพอต่อจำนวนรถที่เพิ่มมากขึ้น

ตอนนี้เขาทำสิ่งก่อสร้างชั่วคราวมากกว่า 20 จุดโดยใช้แผ่นเหล็กแผ่นเดียวกัน พวกมันมีผนังและหลังคาและทำหน้าที่เป็นเครื่องกีดขวางจากพายุทรายและสร้างมาเข้าไปหลบฝนและแดดของดาวดวงนี้ได้ ในอนาคตอันใกล้จำนวนสิ่งก่อสร้างเหล่านี้จะเพิ่มขึ้นเป็นร้อยๆจุดอย่างแน่นอน

นอกจากนี้ทีมเดินสำรวจก็ได้นำอุปกรณ์และเวชภัณฑ์จำนวนมากกลับมามาจากเมืองฟอร์ตเวิรธ์ ตัวอย่างเช่นปริมาณของโรงงานแคปซูลเพิ่มขึ้นเป็น 11 แห่งจากโรงงานแคปซูล 11 แห่งนั้นมีเจ็ดโรงงานที่ถูกออกแบบสำหรับการผลิตทั่วไปและสี่โรงงานได้รับการออกแบบสำหรับการผลิตเฉพาะ มีวัตถุดิบมากกว่า 300 ตันที่จำเป็นสำหรับกระบวนการพิมพ์ได้ถูกกลับมาด้วย

นอกจากนี้ทีมขนส่งได้ขนส่งเศษเหล็กหลายพันตัน รวมถึงสายไฟ และ สายทองแดงหลายสิบตันและขิงเบ็ดเตล็ดและชิ้นส่วนอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับโรงงานผลิตไฟฟ้าจากเมืองเทอรรี่ที่อยู่ใกล้เคียงมาด้วย

ดังนั้นตอนนี้จึงมีการรวบรวมวัตถุดิบที่เพียงพอสำหรับการสร้างกังหันลมชุดที่สองจำนวน 10 ชุด โรงงานแคปซูลทั่วไปได้ถูกนำไปใช้งานแล้ว หลังจากประมาณ 10 วันฟาร์มกังหันลมที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกของปล่องภูเขาไฟก็ถูกขยายเพิ่มมากขึ้นมันเพิ่มจากจำนวนเดิมที่มีอยู่แล้วเพิ่มเป็นอีกสองเท่า คาดว่าพลังงานไฟฟ้าที่ฟาร์มกังหันลมจัดหาจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเช่นกันคือสามารถผลิตได้ 500 กิโลวัตต์ขึ้นไป

ปริมาณของหุ่นยนต์ก็เพิ่มขึ้นจาก 100 เป็น 300 ทำให้แรงงานในการทำงานในแคมป์เพิ่มมากขึ้นเช่นกัน

นอกจากนี้ยานพาหนะขนาดใหญ่เช่นรถแลนด์โรเวอร์, รถบรรทุกขนส่งและรถบรรทุกพ่วงได้เพิ่มขึ้นจากหนึ่งคันเป็น 20 คัน มันก็หมายความว่าการขนส่งต่างๆทั้งภายในและนอกแคมป์ก็จะมีปริมาณเพิ่มมากขึ้นด้วย

ภายใต้การดูแลของ AI, อลิซ, การก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ในที่แคมป์นั้นได้ถูกเร่งการดำเนินการอยู่ อลิซช่วยให้เฉินจินประหยัดพลังงานในการคิดออกแบบแคมป์ไปได้มาก สำหรับงานหลายอย่างเขาเพียงแค่บอกความต้องการของตัวเองและผลลัพธ์ที่เขาต้องการ อลิซก็จะเข้าใจความหมายของเขาได้อย่างง่ายดายและจะจัดให้หุ่นยนต์ทำงานให้เสร็จตามที่เขากำหนดไว้อย่างรวดเร็ว ท้ายที่สุดในฐานะที่เป็น AI ความสามารถทางปัญญาของอลิซนั้นเหนือกว่าหุ่นยนต์ ที่รู้เพียงวิธีการทำงาน อีกทั้งอลิซเองก็รองรับคำสั่งที่ยืดหยุ่นได้ ยิ่งกว่านั้นอลิซยังมีปฏิสัมพันธ์กับมนุษย์มากกว่า ในฐานะระบบการจัดการเมือง หรือควรจะกล่าวว่าสิ่งที่เธอมีไว้เพื่อจัดการมนุษย์นั้นเอง ถ้าไม่ใช้อย่างงั้นเธอจะไม่เข้าใจความหมายที่มนุษย์แสดงออกและทำความเข้าใจงานที่พวกเขาสั่งได้อย่างไร

ดังนั้นแม้ว่าโดยปกติแล้วเฉินจินจะไม่อยู่ที่แคมป์ แต่ก็ยังมีอลิซที่สามารถเป็นตัวแทนคำสั่งของเขาได้ เธอทำงานก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ในที่ตั้งแคมป์อย่างมีประสิทธิภาพและเป็นระบบ เธอสามารถมาแทนที่สถาปนิกเก่งที่เป็นมนุษย์ได้เลย นี่คือความสำคัญของการมีอยู่ของเอไอ ดังนั้นภายใต้การวางแผนทางวิทยาศาสตร์และตรรกะของอลิซมีความเร็วในการก่อสร้างของที่แคมป์ เธอเปรียบเหมือนมนุษย์อีกคนที่อยู่ภายในแคมป์แห่งนี้

ตอนนี้หุ่นยนต์หลายตัว เข้าใจขั้นตอนการทำงานที่เฉินจินต้องการแล้ว พวกมันค่อยๆเปลี่ยนแคมป์ให้เป็นไปตามแผนปฏิบัติการที่เฉินจินวาดฝันไว้ในหัว และหุ่นยนต์พวกนั้นก็ทำออกมาได้ดีส่ด้วย! ด้วยเวลาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย “ตอนนี้แคมป์” สามารถยกระดับเป็น “ฐานบัญชาการได้แล้ว”

เห็นได้ชัดว่าเมื่อเปรียบเทียบกับ “แคมป์ทั่วไป” กลายเป็น”ฐานบัญชาการ มันอาจหมายความได้ว่านี้วัสดุทุกชิ้นที่ใช้ในการสร้างแคมป์ถูกยกระดับให้มีคุณภาพที่สูงมากขึ้น ตัวอย่างเช่นโครงสร้างพื้นฐานได้รับการปรับปรุงอย่างมาก จำนวนวัสดุสิ้นเปลืองมีมากขึ้นและมีความหลากหลายมากขึ้น สภาพแวดล้อมรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นและสิ่งอำนวยความสะดวกตกแต่งดีกว่าเดิมมาก ที่สำคัญกว่านั้นความสามารถในการสำรวจและปรับแต่งดาวเคราะห์ดวงนี้ก็เยี่ยมยอดขึ้นเช่นกัน

ในพิมพ์เขียวที่เฉินจินออกแบบ“ ฐานบัญชาการ” ของเขาไว้อย่างที่เป็นในปัจจุบัน: จะมีสิ่งอำนวยความสะดวกที่สร้างด้วยโลหะมากกว่า 100 จุดและสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับที่อยู่อาศัย พวกเขาจะสร้างอาคารที่ซับซ้อน โรงงานแคปซูล มากวว่า 100 แห่งจนจะกลายเป็นเขตอุตสาหกรรม จำนวนรถแลนด์โรเวอร์, รถบรรทุกเพื่อการขนส่งและรถบรรทุกพ่วงจะเพิ่มขึ้นเป็น 100 ซึ่งจะสร้างกองกำลังจู่โจมที่ไม่มีเทียบเคียงได้ นอกจากนี้เขายังจะขยายขนาดของฟาร์มกังหันลมด้วยเช่นกันว่าพลังงานที่จ่ายมายังแคมป์อาจสูงถึง 1,000 กิโลวัตต์หรือมากกว่านั้น จำนวนของหุ่นยนต์จะเพิ่มขึ้นเป็นมากกว่า 500 ตัว

เมื่อบรรลุเป้าหมายทั้งหมดข้างต้นแล้วการยกระดับแคมป์จะเสร็จสมบูรณ์!

อลิซตอบกลับหลังจากการคำนวณแบบเสมือนจริง“ เจ้านายจะใช้เวลาประมาณสองเดือนครึ่งในการสร้างงานก่อสร้างทั้งหมดให้เสร็จ อย่างไรก็ตามเจ้านายจะต้องจัดหาเสบียงเตรียมไว้ด้วย”

“ไม่มีปัญหา.” เฉินพยักหน้าขณะที่ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง ที่จริงแล้วในจินตนาการของเขาสถานะสุดท้ายของฐานปฏิบัติการของเขาจะเป็นเมืองขนาดกลาง อย่างน้อยเขาก็ต้องสร้างเมืองให้เต็มหลุมอุกกาบาตที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา ซึ่งมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 10 กิโลเมตร! ณ เวลานั้น สถานที่นี้จะไม่ถูกเรียกว่า “ฐานปฏิบัติการ” แต่เป็น “อารยธรรมในปล่องภูเขาไฟแทน” อารยธรรมที่เขาสร้างขึ้นจากปล่องภูเขาไฟ แต่นั่นก็ยังห่างไกลเกินสิ่งที่เขาคิดอยู่มาก เฉินจินเพียงคิดเรื่องนี้ภายในใจของเขาเป็นครั้งคร่าวเพียงเท่านั้น

ท้ายที่สุดภายในช่วงเวลาที่ผ่านมาหุ่นยนต์ก็ได้ผลลัพธ์ที่ชัดเจนจากการสำรวจพื้นที่รอบ ๆ ค่าย มันเป็นเพราะมีรถที่บินได้อยู่ที่แคมป์ มันสามารถลอยขึ้นไปบนอากาศได้หลายพันเมตรและบินได้สูงมาก ความเร็วในการบินที่เร็วที่สุดคือ 800 กิโลเมตรเท่ากับกับระยะการเดินทางที่ไกลที่สุดอยู่ที่ 800 กิโลเมตร

ด้วยรถบินได้คนนี้จะช่วยเพิ่มประสิทธิภาพของการสำรวจอย่างมาก พื้นที่โดยรอบแคมป์ราวๆมีอยู่ 400 กิโลเมตรในขณะที่ความสามารถในการเดินทางของรถบินอยู่ที่ 800 กิโลเมตร หากใช้รถบินได้ก็จะช่วยให้การสำรวจเป็นไปอย่างรวดเร็วขึ้น ตามการคำนวณของพื้นที่วงกลมพื้นที่ของช่วงที่วัด 400 กิโลเมตรในรอบจะมากกว่า 500,000 ตารางกิโลเมตร มันเทียบเท่ากับพื้นที่ของจังหวัดขนาดใหญ่ในประเทศที่เฉินจินอยู่เลย

ด้วยความเจริญรุ่งเรืองในระดับที่ผ่านมาของไฮเออร์แอลฟลา ที่นี้น่าจะมีประชากรอย่างน้อย 30,000,000 คนขึ้นไปที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ขนาดใหญ่ราวๆ 80% ของประชากรจะอาศัยอยู่ในเมือง สมมติว่ามีประชากร 500,000 คนที่อาศัยอยู่ในแต่ละเมืองในช่วงที่มีเส้นรอบวงของมันประมาณ 400 กิโลเมตรมันน่าจะมีอย่างน้อย 48 เมือง!

หุ่นยนต์หมายเลข 1 และหมายเลข 2 ได้ไปออกไปสำรวจ หลังจากที่พวกมันทำการสำรวจน่านฟ้าแล้วในรัศมี 400 กิโลเมตรโดยรอบพวกเขาพบเพียง 23 เมืองเท่านั้น จากนั้นมีห้าเมืองในภาคเหนือและ 18 ในภาคใต้ 19 ได้รับผลกระทบจากการทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ มีเพียงสี่เมืองเท่านั้นที่ไม่เสียหายจากผลกระทบของระเบิดนิวเคลียร์

นอกจากนี้ยังมีเมืองเล็ก ๆ อีกนับไม่ถ้วนเมืองและหมู่บ้านที่ถูกฝังอยู่ใต้ผืนทรายหนา สิ่งที่เห็นได้มากที่สุดคือครึ่งหนึ่งของหลังคาหรือปลายเกลียวของอุปกรณ์ป้องกันฟ้าผ่าที่วางไว้บนหอนาฬิกา บางทีหลังจากเวลาผ่านไปมากกว่านี้ร่องรอยของอารยธรรมมนุษย์จะกลายเป็นสิ่งโบราณที่ฝังอยู่ใต้ดิน พวกมันอาจถูกลบเลือนออกไปจากหน้าประวัติศาสตร์ก็เป็นได้

นอกจากนี้หุ่นยนต์ยังพบการมีอยู่ของสถานที่ทำเหมืองหลายแห่งโรงงานเคมีแถวๆชานเมืองโรงกลั่นน้ำมันและโรงไฟฟ้า อย่างไรก็ตามสถานที่ส่วนใหญ่ถูกทำลายจนหมด มีเพียงไม่กี่แห่งที่คุ้มค่าแก่การสำรวจ

นอกจากนี้ดาหลินยังกล่าวถึงความเป็นไปได้ของผู้รอดชีวิตว่า“ เจ้านายเราได้ค้นพบว่ามีที่พักพิงฉุกเฉินและเมืองต่างๆทางภาคใต้มากขึ้น ความน่าจะเป็นของการดำรงอยู่ของผู้รอดชีวิตนั้นมีสูงมาก! หลังจากการระเบิดของสงครามทำลายล้างเกิดระเบิดนิวเคลียร์ในฤดูหนาวทำให้อุณหภูมิทางเหนือลดลงอย่างรวดเร็ว เฉพาะพื้นที่ละติจูดต่ำในภาคใต้เท่านั้นที่เหมาะสำหรับมนุษย์ที่จะอาศัยอยู่ฝุ่นละอองในอากาศมีน้อย ในการสำรวจของเราเราพบพื้นที่ป่าทุ่งหญ้าและสัตว์ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลทางตอนใต้ นี่แปลว่าดินสามารถเพาะปลูกได้แล้ว! เนื่องจากมีอาหารอยู่เมื่อผู้รอดชีวิตได้รับอาหารพวกเขาก็สามารถมีชีวิตอยู่ทวีคูณและต้อนรับการกำเนิดของอารยธรรมใหม่” ดาหลินพูดอย่างไม่พอใจ

อย่างไรก็ตามเฉินจินกลับกำลังคิดบางอย่างอยู่ภายในใจ

อาหาร … ผู้รอดชีวิต …

เขาไม่ได้สนใจเลยเขาหัวเราะ“ อืม…ไม่ต้องเร่งรีบ สำหรับตอนนี้ไม่ต้องรีบทำเช่นนี้ เราจะทำการค้นหาอย่างพวกนั้นอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้เรามีงานยุ่งมากมายและไม่สามารถที่จะจัดการเรื่องนี้ได้ ผู้รอดชีวิต…เราอาจจะเจอพวกนั้นหลังจากนี้ก็ได้”

ดาหลินประหลาดใจมาก “ มีอะไรสำคัญไปกว่าการค้นหาเพื่อนมนุษย์? โลกนี้จะเกิดใหม่ได้อย่างไรหากไม่มีมนุษย์เพียงพอ บางที … นี่คือเหตุผลและความสำคัญที่อยู่เบื้องหลังการสร้างไวรัสที่รีบูตในร่างกายของผม” ในสายตาของดาหลิน สายตาสีเขียวที่เต็มไปด้วยความหวังและความคาดหวังค่อย ๆ จางลง มนุษย์นั้นซับซ้อนเกินไป พวกเขาไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกเหล่านี้ได้