EP 92 ความเสมือนจริง

By loop

สงครามได้จบลงแล้ว ตอนนี้ได้ผู้ชนะและผู้พ่ายแพ้อย่างเป็นทางการแล้ว ผู้ชนะจะได้ทุกอย่าง เซี่ยงไฮ้เทคโนโลยีหลุดพ้นจากทุกปัญหาและคำเหน็บแนมที่มีการเผยแพร่ในสื่อก่อนหน้านี้และคว้าตำแหน่งผู้นำในตลาดหุ่นยนต์ทำความสะอาดอย่างแท้จริงโดยไม่มีใครกล้าจะมีปัญหากับบริษัทแห่งนี้อีกแล้ว

ผู้พ่ายแพ้ถูกทำลาย ร็อคเทคโนโลยีละลายหายไปและประกาศล้มละลาย ผู้ก่อตั้งเฉิงหยุนเฟิงผู้สูญเสียชื่อเสียงทั้งหมดและถูกทิ้งอยู่เพียงตัวคนเดียว ก่อนที่จะกระโดดออกจากตึกและฆ่าตัวตายทิ้งความโกลาหลและความเดือดร้อนมากมายไว้เบื้องหลัง

เมื่ออ่านเฉินจินได้อ่านข่าวก็ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา “ หากนี่เป็นการแข่งขันทางธุรกิจทั่วไปการที่ขโมยพนักงานของฉันไปจากบริษัทของฉันฉันจะไม่ไปยุ่งกับนายเลย เพราะฉันเองก็เขาใจดีว่าบริษัทของนายนั้นยังมีอีกหลายร้อยครอบครัวที่จะต้องพึงพาจากบริษัทนาย ฉันเองก็ไม่รังเกียจที่จะแบ่งปันเรื่องเล็กๆน้อยๆให้กับนายเลยนะ  แต่นายนะโลภและน่ารังเกียจเกินไป! นายตั้งใจที่จะทำลายบริษัทของฉันด้วยและแพร่ข่าวลือเสียๆหายไป ถ้าฉันไม่มีดาวเคราะห์ไฮเออร์แอลฟา นายก็คงจะชนะอย่างแน่นอน แต่น่าเสียดายครั้งนี้นายเองตั้งหากที่เป็นฝ่ายพ่ายแพ้…นายถูกทำลายเพราะความโง่ของนายเอง” เฉินจินถอนหายใจเหมือนว่า เขาเองก็ไม่อยากทำเช่นนี้เหมือนกันแต่นี้การแข่งขัน

และนี่เป็นความโหดร้ายของการแข่งขันทางธุรกิจ

…

ในญี่ปุ่นที่ยากาซาวาอิเล็กทริก ได้มีการจัดประชุมขึ้น “มิสเตอร์มินามิ บริษัทจะส่งคุณไปที่ประเทศจีนเพื่อตรวจสอบมอเตอร์ไร้ตัวแปรงลึกลับนั้น ! จากคนในเซี่ยงไฮ้เทคโนโลยี มันถูกยืนยันว่ามีประสิทธิภาพมากกว่าสินค้าของเรา มันไม่น่าเป็นไปได้! มิสเตอร์ มินามิเดินทางไปประเทศจีน คุณจะต้องตรวจสอบทุกอย่างอย่างถี่ถ้วน” ชายวัยกลางคนที่มีกล้ามกล่าว

“ครับผู้จัดการ!” ชูอิชิมินามิ ชายหนุ่มชาวญี่ปุ่นกล่าวพร้อมที่โค้งคำนับ

การประชุมที่คล้ายกันเกิดขึ้นที่ ฟานุคอมเปอร์เรชั่น “มิสเตอร์. โนดะฉันมีงานให้คุณทำ เดินทางไปประเทศจีน คุณต้องตรวจสอบบริษัทโอยุเซี่ยงไฮ้เทตโนโลยี เพื่อดูว่าซัพพลายเออร์ใดช่วยให้พวกเขาแก้ปัญหาสายการผลิตแขนกล … มีโอกาสมากที่พวกเขาจะละเมิดสิทธิบัตรเทคโนโลยีของเรา “

“ ใช่แล้วผู้จัดการ!” มาเซาโนดะ ผู้ซึ่งอยู่ในวัยสามสิบต้นๆกล่าว

…

ภายในวันที่ 30 เมษายนเฉินจินได้นำชิ้นส่วนอะไหล่จากดาวเคราะห์ไฮเออร์แอลฟามายังโลกซึ่งใช้เวลาถึงสี่สิบห้าวัน ห้าหมื่นต่อวันคูณด้วยสี่สิบห้าวันหมายถึงชิ้นส่วนอะไหล่สองล้านสองแสนห้าหมื่นชุดถูกส่งมายังโลกแล้ว นั่นก็เพียงพอแล้วที่โรงงานจะผลิตหุ่นยนต์วาวาสองล้านตัว ตอนนี้มันสามารถผลิตหุ่นยนต์วาวามากกว่าสามล้านตัวทั้งหมด

ดังนั้นในวันที่ 30 เมษายนบริษัทเซี่ยงไฮ้เทคโนโลยีได้ตั้งหน้าร้านขึ้นในเถ่าไป่ 360บายดอทคอม ฯลฯ เปิดการสั่งซื้อล่วงหน้าชุดที่สามของหุ่นยนต์วาวา เป็นผลให้หุ่นยนต์ทั้งหมดห้าแสนตัวถูกขายหมดในเวลาเพียงสิบห้านาที หลังจากหุ่นยนต์วาวาวาสามล้านถูกขายหมดเฉินจินตัดสินใจทำบางอย่าง: เขาจะหยุดการผลิตหุ่นยนต์วาวารุ่นแรกและเปลี่ยนเพื่อเตรียมการผลิตจำนวนมากของ หุ่นยนต์วาวารุ่นปรับปรุง 1.0

อันที่จริงมันมีการปรับปรุงเพียงเล็กน้อย เฉินจินมองว่ามันไม่ถูกต้องที่จะเรียกมันว่าหุ่นยนต์วาวา 2.0 ดังนั้นเขาจึงสามารถเพิ่มคำว่า“ ปรับปรุงเข้าไป” ก่อนหน้า 1.0 …หมายความว่านอกเหนือจากการปรับปรุงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกิดขึ้น แตกต่างกันมากในสาระสำคัญ แน่นอนว่าจากมุมมองของคนอื่นมันเป็น“ การปรับปรุงทุกอย่าง” และ“ ความเป็นเลิศด้านคุณภาพ” แน่นอน… แต่เฉินจินคงไม่กล้าเผชิญหน้ากับเรื่องนี้เพราะตามเส้นทางเทคนิคแล้ว  เฉินจินมองการอัพเดทเล็กๆน้อยๆเช่นนี้และเพิ่มราคาของหุ่นยนตร์วาวา มันแสดงถึงความไม่จริงใจต่อลูกค้าเลย

การผลิตหุ่นยนต์วาวารุ่นแรกหยุดลงและเมื่อเร็ว ๆ นี้การวิจัยและพัฒนารุ่น 1.0 ที่ปรับปรุงแล้วเสร็จโดยทั่วไป หลังจากประสบความสำเร็จในการผลิตจำนวนมากเฉินจินตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาหุ่นยนต์วาวารุ่น  2.0 และรวบรวมคุณสมบัติที่สำคัญบางอย่างเพื่อทำการอัพเกรดมันให้กลายเป็นรุ่นใหม่ที่แท้จริง

…

บนดาวเคราะห์ไฮเออร์แอลฟาที่ฐานบัญชาการในห้องที่หุ้มด้วยเหล็กขนาดใหญ่ที่มีความยาว 30 เมตรกว้างสิบเมตรและสูงเกือบห้าเมตรมีร่างขนาดใหม่ของอลิซปรากฏขึ้นอยู่กลางห้อง ร่างใหม่ของอลิซประกอบด้วยตู้สีแดงยักษ์สามร้อยและหกที่มีความสามารถในการคำนวณสูงสุดของหนึ่งล้านล้านและการใช้พลังงาน 3000 กิโลวัตต์ หลังจากเริ่มต้นเต็มรูปแบบเพื่อกระจายความร้อนอย่างมากของฮาร์ดแวร์คอมเพรสเซอร์เครื่องปรับอากาศที่วางอยู่ด้านนอกห้องเหล็กกำลังจะปล่อยอากาศเย็นอุณหาภูมิลบห้าสิบองศาระบายความร้อนที่อุณหภูมิห้องต่ำกว่าลบยี่สิบองศาดังนั้น เพื่อรักษาสภาพการทำงานที่ดีที่สุดของเครื่องคอมพิวเตอร์

ไม่เลว. การให้หุ่นยนตร์ยกเครื่องคอมพิวเตอร์ “สกาเรต” สุดยอดที่พบในเมืองร๊อคฟอร์ดไปยังฐาน พวกเขาทำความสะอาดฝุ่นและเปิดตัวได้สำเร็จหลังจากทำการปรับและทดสอบเล็กน้อย ด้วยความช่วยเหลืออย่างมากจากหุ่นยนต์ อลิซอดใจรอไม่ไหวที่จะกลืนเครื่องคอมพิวเตอร์ทั้งหมดเข้าไป

ในปัจจุบันอลิซได้ทำการอัพเกรดจาก AI ระดับ 16 เป็นระดับ 22 เธอมีความสามารถในการสร้างสภาพแวดล้อมเสมือนจริง … โลกเสมือนจริงที่เฉินจินรอคอยที่จะใช้ฟังกชั่นนี้ เขาถามอลิซทันทีเพื่อให้อลิซสร้างภาพเสมือนจริงไซต์เล็ก เพราะเขาอยากลิ้มรสมันเต็มแก่แล้ว

“ แน่นอนเจ้านาย….ภาพเสมือนจะถูกสร้างขึ้นมา” ภายในสิบนาทีอลิซก็ได้สร้างโลกเสมือนจริงขึ้นมา ในความเป็นจริงเธอใช้ข้อมูลที่เก็บไว้ใน “สกาเรต” เพื่อเปิดใช้งานความจริงเสมือนที่มีอยู่เดิม โลกเสมือนที่เปิดใช้งานนี้เหมือนกับเมืองร๊อคฟอร์ด  ระดับของความคล้ายคลึงของพื้นที่นั้นอยู่ราวๆ 99.99% ทำให้ไม่แตกต่างจากเมืองล็อกฟอร์ดเลยที่แท้จริง นั่นเป็นเหตุผลที่มันถูกเรียกว่า “โลกเสมือนจริง”

โลกเสมือนจริงถูกสร้างขึ้นมาได้แล้ว ส่วนหมวกเสมือนจริงที่ทุกครั้งเฉินจินจำเป็นต้องสวมมันไว้ตอนที่พูดคุยกับAI อลิซ ตอนนี้มันได้ถูกอัพเดทขึ้นหลังจากที่เหล่าหุ่นยนตร์สำรวจได้เก็บหมวกกองร่วมกันมากมาย   อลิซก็หยิบของหมวกเสมือนจริงที่ดีๆที่สุดมาวางไว้ด้านหน้าเฉินจินเพื่อให้เฉินจินเลือก “ เจ้านายหมวกใบแรกที่ใช้อยู่ก่อนนั้น มันเป็นรุ่น OAS-8 ที่ผลิตโดย บริษัท โอเอซิสโดยมีระดับความเสมือนจริงสูงสุด 87% ข้อดีคือสะดวกสบายไม่หนักจนเกินไปและปลอดภัย  และอีกอันค่ะ เจ้านายที่อยู่ตรงกลางนั้นคือหมวกนิรภัยเสมือนจริงทีเอ็นที –11 ผลิตโดยซิงคอมพานี ซึ่งมีระดับความเสมือนจริงสูงสุดที่ 91% ความมันมีใช้วัสดุที่แข็งแกร่งและนั้นคือข้อดีของมัน อันสุดท้ายคือหมวกกันเสมือนจริง SUP-15 ที่ผลิตโดย จินซีคอมพานี ซึ่งมีระดับความเสมือนจริงสูงสุด 95% มันสร้างจะสร้างโลกเสมือนจริงได้สูงที่สุดและเป็นตัวเลือกสำหรับผู้เล่นฮาร์ดคอร์ที่ชอบความสมจริง”

เฉินจินมองไปที่หมวกสามใบนั้นและลังเลว่าจะเลือกหมวกใบไหนที่เหมาะสมกับเขาดี และดูเหมือนว่าหมวกใบสุดท้ายจะดูเข้าตามาที่สุดในตอนนี้; หมวกใบนี้ให้ความเสมือนจริงสูงที่สุดในบรรดาหมวกสามใบ และอลิซอธิบายถึงค่าความเสมือนจริงของหมวกและความเสมือนจริงของโลกเสมือนจริงที่ใช้อยู่บนเซิร์ฟเวอร์ ทั้งสองอย่างนั้นมีความแตกต่างกัน ตราบใดที่ความสามารถของซุปเปอร์คอมพิวเตอร์สูงการเข้าถึงโลกเสมือนจริงนั้นก็สูงอยู่ที่ 99.9999% …หรือเกือบใกล้ๆกับ 100% นี้หมายความว่า การสร้างโลกของคอมพิวเตอร์นั้นจะมีการประมวลผลต่างๆให้คล้ายคลึงกับโลกที่คอมพิวเตอร์พยายามจำลองอยู่ในปัจจุบันให้มากที่สุดแต่กลับกัน

ระดับความเสมือนจริงของหมวกนั้นสัมพันธ์กับประสิทธิภาพของจอภาพสามมิติตัวรับคลื่นสมองในการเป็นตัวเชื่อมต่อประสาทและส่วนประกอบอื่น ๆ ในหมวกเสมือน มันถูกใช้โดยตรงในความรู้สึกของผู้ใช้ในสมองและความคล้ายคลึงกันนั้นไม่สามารถเข้าถึงได้ถึง 100% อย่างแน่นอน แต่พยายามสร้างภาพเสมือนจริงให้สูงที่สุดเท่าที่เส้นประสาทของมนุษย์จะรับไหว

ถึงอย่างงั้นระดับของความเสมือนจริงที่สูงนั้นไม่ใช่ผลดีเสมอไป ยิ่งผู้ใช้เข้าใกล้ความเป็นจริงยิ่งส่งผลถึงโพรบอิเล็กทริกอิเล็กโทรดของขั้วต่อเส้นประสาทแทรกซึมเข้าไปในผิวหนังมันจะยิ่งสร้างกระแสมากขึ้นและยิ่งมีความผันผวนของเยื่อหุ้มสมองมากขึ้น เมื่อผู้เล่นเผชิญกับอันตรายในโลกเสมือนที่รุนแรงอาจทำให้เกิดการกระตุ้นอย่างรุนแรงและทำให้สมองเสียหายได้ ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดมันผู้เล่นอาจตายได้เลย แต่สำหรับผู้ใช้ระดับฮาร์ดคอร์ที่มีกันมากมาย พวกเขาไม่เคยกลัวอันตรายเหล่านี้อยู่แล้ว

เฉินจินคิดอยู่สักพัก ในท้ายที่สุดเขาเลือกหมวกเสมือนจริง OAS-8 ของ บริษัท โอเอซิสเพราะการวัดพลังงานชีวภาพภายในนั้นใช้คลื่นความถี่ต่ำดังนั้นมันจะไม่ทะลุผ่านผิวหนังเหมือนหมวกกันน็อกเสมือน SUP-15 ของ บริษัทจินซีซึ่งเต็มไปด้วยโพรบที่มีความยาวของคลื่นของสูงและเข้มขัน ราวกับว่าพวกมันกำลังจะเข้าไปในสมองของเฉินจินได้ตลอดเวลา

นอกจากนี้เนื่องจากเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของเฉินจิน อลิซเลยแนะนำว่าด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัยเขาควรปรับความเสมือนของให้น้อยกว่า 50% และความรู้สึกเจ็บปวด 0%

“เอาล่ะ.” เฉินจินทำทุกอย่างที่อลิซแนะนำ เขานอนลงบนเก้าอี้ สวมหมวกนิรภัยเสมือนจริงและเข้าสู่โลกเสมือนจริง จิตใจของเขากำลังเร่ร่อนอยู่บนใบหน้าของแสงสว่างอันไม่มีที่สิ้นสุดที่อยู่ตรงหน้าเขา

มันเหมือนแสงนั้นกำลังพุ่งมาหาเขาและเฉินจินค่อยๆลืมตาขึ้นเขาพบว่าตัวเองอยู่บนทุ่งหญ้าสีเขียว

“ เจี๊ยบเจี๊ยบเจี๊ยบ” เสียงนกดังก้องในหูของเขา เขาหายใจเข้าลึก ๆ ตอนนี้เขาได้กลิ่นของดอกไม้ สายลมปริวเบา ๆ ผิวของเขาและอุณหภูมิข้างๆที่เขาสัมผัสได้นั้นชั่งอบอุ่น

ท้องฟ้าสีฟ้าและเมฆสีขาวแถวและแถวของตึกระฟ้าเครื่องบินที่บินอยู่ในอากาศความเร่งรีบและพลุกพล่านของยานพาหนะและผู้คน … มันเป็นเหมือนโลกแห่งจริง

“ เจ้านายฉันจะพาเจ้านายไปทัวร์ชมเมือง!” อลิซปรากฏตัวถัดจากเขาสวมชุดเจ้าหญิงกระโดดไปรอบ ๆ ในขณะที่เฉินจินกำลังมึน งง เธอก็คว้ามือของเขาและพาเขาเดินทัวร์รอบเมือง

ในฐานะที่เป็น AI ที่สามารถปรับเปลี่ยนกฎต่างๆ ตามที่เธอต้องการได้ในโลกเสมือนแห่งนี้ อลิซสามารถหยุดเวลาและทำให้แม่น้ำไหลย้อนกลับทำให้การจราจรหายไปปรับพารามิเตอร์แรงโน้มถ่วงและแม้กระทั่งย้ายไปที่มุมใดของเมืองในพริบตา … เธอคือ เทพเจ้าแห่งโลกนี้

แน่นอนเฉินจินเองก็เหมือนกัน

บนเครื่องบินเหนือเมืองที่สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของเมืองทั้งเมืองและจ้องมองเส้นขอบฟ้าที่กว้างไกลเฉินจินถอนหายใจด้วยความรู้สึกบางอย่าง “ นี่คืออนาคตที่แท้จริง” เขาคิดถึงโลกของเขา มันเป็นศตวรรษใหม่ที่ไล่ตามโลกเสมือนจริง ในปี 20X6 คำพูดนี้แพร่หลายในหมู่ผู้เล่นเกมในยุคนี้ พวกเขาพูดถึง“ เครื่อง VR” บริษัท เทคโนโลยีหลายแห่งแนะนำผลิตภัณฑ์ VR ประเภทต่าง ๆ เช่นแว่นตา VR และเกม VR เมื่อพิจารณาว่าผู้เล่นจะได้รับประสบการณ์ใหม่หลังจากสวมใส่อุปกรณ์ VR แล้วความตื่นเต้นมันก็ไม่นานนัก อุตสาหกรรมนี้จะดุเดือดอยู่ไม่เกิน 2 ปี  เมื่อการแข่งขันเริ่มซาลงไป บริษัท ที่เกี่ยวข้องหลายแห่งก็ปิดตัวลงและจะเหลือผู้เล่นส่วนน้อยเท่านั้นที่ใช้มัน VR … จึงไม่ได้พัฒนาต่อไป

อะไรคือเหตุผลนั้น

ความต้องการของการกำหนดราคาของฮาร์ดแวร์สูงมากจนต้องซื้อชุดอุปกรณ์ VR ราคากว่าหมื่นหยวน ประสบการณ์ก็ยังไม่เป็นที่น่าพอใจเช่นกัน การพัฒนาส่วนใหญ่มุ่งเน้นไปที่การฉายภาพผ่านดวงตาเท่านั้น มันต้องมีการจัดการในระหว่างการดำเนินการและผู้เล่นจำเป็นต้องหันศีรษะและขยับร่างกาย การควบคุมภายใตจิตใจยังไม่พร้อมใช้งาน นอกจากนี้อัตราการรีเฟรชวิดีโอยังไม่สูงดังนั้นผู้เล่นจึงรู้สึกวิงเวียนได้ง่าย มีเหตุการณ์หลายอย่างที่เกิดขึ้นจากการรั่วไหลของไฟฟ้าโดยไม่ตั้งใจทำให้คนเราเสียชีวิต … ความปลอดภัยเป็นเรื่องที่สำคัญ

มีสิ่งที่คล้ายกับ VR คือ Augmented Reality (AR) แต่มันเกี่ยวข้องกับการสร้างภาพเสมือนอยู่บนพื้นที่จริงๆ ซึ่งไม่ได้ทำให้ผู้เล่นดื่มดำกับความรู้สึกเสมือนจริงได้เลย

“ ตอนนี้ฉันอาจพูดได้ว่า หมวกกันเสมือนเป็นเส้นทางที่ถูกต้องและจะสร้างอนาคตที่สดใสได้” เฉินจินกล่าวว่า“ โลกเสมือนจริงและหมวกเสมือนจริงนั้นเป็นสิ่งที่จำเป็นจริงๆที่ต้องมีบนโลกของฉัน!”