นิยาย | Found A Planet EP 137 สัญญาของผู้รอดชีวิตจากที่ห่างไกล

EP 137 สัญญาของผู้รอดชีวิตจากที่ห่างไกล

ตอนนี้ก็ผ่านไปสามวันแล้วคําสั่งซื้อทางออนไลน์ของลิตเติ้ลสตาร์ตอนนี้กลายเป็นหนึ่งล้านเครื่องแล้วและในที่สุดล็อตแรกของสินค้าก็ขายหมดลงสักที่พนักงานทั้งหมดในบริษัทเซี่ยงไฮ้ เทคโนโลยีจะต้องต้องปรับตัวให้ทันกับยอดขายที่ขึ้นๆลงๆเช่นนี้อยู่ตลอดเวลา

แม้แต่พวกที่ชอบเกร็งกําไรสินค้าก็ไม่แม้แต่จะชายตามองสินค้าตัวนี้เลยในตลาดมือสองก็ไม่มีใครพบเห็นลิตเติ้ลขายในราคาสูงเกินจริงกว่าท้องตลาดเลยเป็นเพราะผลลัพธ์ที่จะได้มาจากเครื่องนี้กว่าจะแสดงให้สายตาชาวโลกเห็นได้ต้องใช้เวลานานเพราะผู้ใช้ต้องเสียเวลาในการเรียนกับลิตเติ้ลสตาร์ซึ่งเมื่อเด็กประถมเริ่มใช้ลิตเติ้ลสตาร์จะต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งหรือสองเดือนเพื่อให้พวกเขาสามารถสังเกตผลลัพธ์ที่แตกต่างจากเดิมได้จะรู้ได้ว่าเลิต เติ้ลสตาร์นั้นดีหรือไม่ดีมันจะถูกเปิดเผยหลังจากผ่านไประยะหนึ่งแล้วเท่านั้นจากนั้นชื่อเสียงของสินค้าตัวนี้ก็จะแพร่กระจายแบบปากต่อปากยอดขายลิตเติ้ลสตาร์ในช่วงเวลานี้ส่วนใหญ่เกิดจากการโปรโมตของทางบริษัทเท่านั้นยังไม่มีใครนํามันออกมารีวิวให้เห็นชัดเจนเสียที

“หลานเฉิน ดูเหมือนสินค้าที่บริษัทของหลานทําขึ้นจะขายไม่ค่อยดีเลยนะทําไมไม่ให้บริษัทโฆษณาของลุงช่วยโปรโมตสินค้าให้กันล่ะลุงจะช่วยหลานในการโฆษณาให้และลุงก็จะไม่เก็บเงินหลานแพงหลอกลุงจะคิดแค่ 300 หยวนต่อเครื่องเพียงเท่านั้น… อย่าคิดว่ามันแพงนะราคานี้เพราะนี้ลุงไม่เคย เสนอที่ไหนมาก่อนเลย” เกาฟูลงของเขากล่าวและเสนอการโปรโมตแลกกับ 300 หยวนของยอดขายลิตเติ้ลสตาร์แต่ละเครื่อง

“300 สําหรับทุกๆเครื่องๆ?”เฉินจนคิดเกี่ยวกับมันเขารู้สึกว่าราคานี้เป็นราคาที่ค่อนข้างยอมรับได้มันไม่ผลกับกําไรที่เขาจะได้รับจากลิตเติ้ลสตาร์เพียง 15% เพียงเท่านั้น

“ผมว่าผมจะรอให้มันผ่านไปอีกสักพักถ้าสถาณการณ์มันไม่ดีขึ้น เดียวผมจะติดต่อลุงกับมาเอง”

“เอาล่ะจริงๆแล้วมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะขายสินค้าที่หลานกําลังขายอยู่ได้ง่ายๆลุงเชื่อว่าหลานก็จะกลับมาหาลุงเอง” เกาฟูกล่าวอย่างแน่วแน่ด้วยเหตุผลที่ว่าเมื่อย้อนไปตอนที่ตลาดออนไลน์ได้เกิดขึ้นมานักวิชาการและผู้เชี่ยวชาญหลายคน

คาดการณ์ว่านี้คือจุดจบของร้านค้าที่มีหน้าร้านและอุตสหกรรมโฆษณาแต่สิ่งนี้มันกลับกันโดยสิ้นเชิง!บริษัทโฆษณาของเกาฟูมีผลประกอบการเติบโตขึ้นเรื่อย ๆโดยมียอดขายเติบโตขึ้นทุกปี อุตสาหกรรมโฆษณาจะไม่มีวันหายไปเพราะจะมีสินค้ามากมายที่ต้องพึ่งพาบริษัทโฆษณาเพื่อให้สามารถขายได้ยิ่งประเภทของสินค้ามีการแข่งขันสูงการค้นหาจุดเด่นหรือความแตกต่างของสินค้านั้นจะกลายเป็นสะพานในการก้าวไปสู่ความสําเร็จของสินค้าตัวนั้น และแน่นอนว่าทางผู้จัดจําหน่ายต้องหาวิธีการให้เกิดสิ่งนั้นขึ้นมาจริงไหม? ซึ่งเห็นได้ชัดว่าก็จะไม่พ้นการโฆษณา
อยู่ดี!

แม้แต่ บริษัทอย่างบริษัทเซี่ยงไฮ้เทคโนโลยีซึ่งมี “ลูกค้ามางานเปิดตัวผลิตภัณฑ์”โดยทั่วไปทางบริษัทเองก็ไม่คิดที่จะไม่ทําโฆษณาด้วยซ้ำเกาฟูเองจึงเชื่อว่าธุรกิจโฆษณาของเขาที่ชื่อ บริษัทเทียนฟูมีเดียจะต้องทําสัญญากับบริษัทเซี่ยงไฮ้เทคโนโลยเร็วๆนี้อย่างแน่นอน

ถ้าสภาวะวิกฤติในยอดขายของลิตเติลสตาร์ไม่สามารถแก้ไขได้ภายในระยะเวลาอันสั้นนี้ทางบริษัทน่าจะมีการปรับกลยุทธ์การตลาดให้อย่างแน่นอนในช่วงเวลาเดียวกันมีบางสิ่งเกิดขึ้นที่ดาวไฮ เออร์แอลฟาซึ่งดึงดูดความสนใจของเฉินจินเป็นอย่างมาก

อลิซรายงานเฉินจินเกี่ยวกับสถานการณ์ “เจ้านายหอส่งสัญญาณของฐานได้รับสัญญาณคลื่นวิทยุอ่อนๆมาจากทิศทางนอกระบบดาวฤกษ์มีข้อความวิดีโอสั้น ๆ ฉันถอดรหัสมันและตระหนักว่าผู้ส่งคือผู้อพยพในยานอวกาศสีน้ำเงินที่มุ่งหนไปยังวอลฟ์กาแล็กซี่
…ผู้คนที่ หนีออกจากโลกส่งวิดีโออําลากลับมา”

“เปิดให้ฉันดูที!” สีหน้าของเฉินจินเริ่ม เคร่งขรึมขึ้นมา

“รับทราบค่ะ.”อลิซเปิดวิดีโอและฉาย ต่อหน้าเขา

เขาหายใจเข้าลึก ๆ ทันทีที่เฉินจินเห็ นวีดีโอนั้น เฉินจินก็จ้องมันโดยไม่กระ พริบตาเลย

ในห้องควบคุมสะพานของยานอวกาศ ขนาดใหญ่ภายนอกช่องหน้าต่างที่ชัด เจนและโปร่งใสเป็นท้องฟ้าที่เต็มไป ด้วยดวงดาวที่น่าทึ่ง มีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่ง สวมเครื่องแบบสีเงินนั่งอยู่บนเบาะขอ งกัปตันสีเงินเทา ผู้หญิงคนนั้นดูสวยสง่า ราวกับเจ้าหญิงที่หลุดออกมาจากนิยาย ดวงตาที่สดใสของเธอภายใต้เปลือก ตาลึกของเธอส่งประกายแห่งปัญญา และความเชื่อที่มั่นคงของเธอ ผู้หญิงคน นี้ซึ่งสวมตรารูปวงล้อสีทองซึ่งแสดงถึง สถานะของเธอในฐานะกัปตันกล่าวด้วย น้ำเสียงที่ทุ่มลึกว่า“ 26 เมษายน 2260, 10:58:22 น. จากยานตรวจคนเข้าเมือ งบลูเครปชิพสําหรับผู้รอดชีวิตที่เป็น มนุษย์บนดาวไฮเออร์แอลฟาพวกคุณยัง มีชีวิตอยู่หรือไม่? คุณมีชัยชนะต่อภัย พิบัติที่น่ากลัวหรือไม่? นี่คือยานอวกาศ สีน้ำเงิน เราบรรทุกมนุษย์ที่รอดชีวิต 127,986 คนและหนึ่งพันล้านสําเนาขอ งกลุ่มยืนมนุษย์บนยานลํานี้ ในการเดิ นทางสู่ดินแดนแห่งความหวัง หลังจาก เดินทางมานาน 15 ปีในที่สุดเราก็ได้ ออกมาจากอ้อมกอดของกาแลคซีขอ งดาวแม่แล้ว ออกจากเนบิวลาออร์เต้ เราอยู่ที่นี่ห่างจากบ้านหนึ่งปีแสงเพื่ออํา ลาครั้งสุดท้าย ยานอวกาศสีน้ำเงินกําลัง จะจากไปอย่างแท้จริง เรากําลังจะเร่งดํา เนินการโดยใช้เวลาประมาณ 62 ปีจึง จะมาถึง กาแล็คซีวอล์ด ที่นั่นเราจะ เติบโตและสร้างอารยธรรมของเราขึ้นมา ใหม่ แต่ฉันหวังว่า ทางดาวไฮเออร์ แอลฟาเองก็กําลังฟื้นตัว ฉันหวังว่าฉัน จะได้ยินว่าตอนนี้ดาวไฮเออร์แอลฟา ของเราจะกลับมาดังเดิม ฉันโหยหาคําต อบของคุณ .. ถ้าคุณทําได้ ลาก่อนม นุษย์บนดาวไฮเออร์แอลฟา! ลาก่อน ญาติที่รักของฉัน …

ต้องบอกว่าน้ำตาหยดลงมาจากตาขอ งกัปตัน เธอเช็ดน้ำตาพลิกเก้าอี้และ พูดด้วยน้ำเสียงทรงพลังว่า“นักบินสร้าง เส้นทาง” เริ่มเร่งเครื่องได้!”

“ครับเจ้าหญิง!” สองเสียงตอบกลับ วิดีโอจบลงที่นั่น

เฉินจินยืนอยู่ที่นั่นสักพัก คําอําลาของ ผู้หญิงคนนั้นยังคงฉายซ้ำอยู่ในสมอง ของเขา หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขากระซิบ ว่า“ฉันไม่เคยคิดเลยว่ายานอวกาศ สีน้ำเงินอยู่ห่างออกไปเพียงหนึ่งปีแสง จะต้องใช้เวลาอีก 60 ปีที่ยาวนานกว่าที่ พวกเขาจะมาถึงกาแล็กซีอื่นที่อยู่อาศัย ได้อีก”

ท่าทางของเธอเหมือนหญิงสาวชา วอังกฤษที่กล่าวคําอําลาราวกับเหมือ นกับวีรบุรุษกําลังอําลาครั้งสุดท้ายโดยรู้ ว่า บ้านเกิดของเธอได้พินาศลงไปแล้ว เมื่อรวมกับน้ำตาครั้งสุดท้ายของเธอใน ตอนท้ายทําให้หัวใจของเฉินจินนั้นรู้สึก สะเทือนใจเป็นอย่างมาก

“เจ้านายเฉินเราควรตอบกลับยานอ วกาศสีน้ำเงินดีไหม จากระยะห่างระ หว่างเรากับยานอวกาศสีน้ำเงินเราจํา เป็นต้องสร้างเครื่องส่งคลื่นวิทยุขนาด ใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลาง 500 เมตร และส่งสัญญาณกําลังสูงโดยใช้การส่ง แบบทิศทางเพื่อให้พวกเขามีโอกาสได้ รับข้อความของเรา เราควรสร้างหอส่ง สัญญาณแบบนี้ไหม”

“นั่นไม่จําเป็น!” เฉินจินส่ายหัว “มนุษย์ ที่ถูกทิ้งไว้บนดาวไฮเออร์ฟาได้ตายจ นหมดแล้ว เราต้องไม่ตอบกลับพวกเขา ตอนนี้พวกเขาเป็นเพียงความหวังสุ ดท้ายของเผ่าพันธ์ และ ขอให้พวกเขา เดินทางอย่างสวัสดิภาพด้วยเถอะ”

“โอเคค่ะ เจ้านาย”

ในขณะนั้นการฉายภาพเสมือนจริง ปรากฏขึ้นที่ด้านข้าง ร่างของนูวาปรากฏ ขึ้น ด้วยความตื่นเต้นอย่างล้นหลามนูวา กล่าวว่า“เจ้านายฉันเพิ่งได้รับข้อความ มันเป็นข้อความอําลาจากยานอวกาศ สีน้ำเงินพวกเขาออกจากกาแลคซีและ เข้าสู่อวกาศที่ไม่มีใครรู้จัก! เจ้านาย ช่วยตอบกลับยานอวกาศสีน้ำเงิน บอก พวกเขาว่ายังมีผู้รอดชีวิตอยู่บนโลกของ พวกเขาและเรากําลังสร้างบ้านใหม่ให้ กับพวกเขา … หลังจากได้ยินสิ่งนี้พวก เขาจะต้องดีใจและตื่นเต้นสุด ๆแน่”

เฉินจินจ้องมองเธอ “นูวาเธอโง่หรือเป ล่า เธอพูอเช่นนี้ต่อหน้าเจ้านายเธอได้ อย่างไรกัน? เธออยากโดนกําจัดทิ้งหรือ ยังไงกัน”

“ขอโทษค่ะ เจ้านาย” นูวาถึงกับตกใจ มาก เธอมีสีหวากลัวขึ้นมาทันที

“ให้ความสําคัญกับแผนการเปลี่ยนแป ลงสิ่งแวดล้อมของเธอและไม่ต้องคิดสิ่ง อื่นๆ หากฉันพบว่าเธอกําลังทําสิ่ง ต่างๆตามใจลก็ฉันจะส่งเธอไปปรับปรุง โปรแกรมใหม่”

“รับทรายค่ะเจ้านาย” การฉายภาพของ นูวาจางหายไป

เฉินจินส่ายหัวเขาไม่รู้ว่านูวาปลุก ความประหม่าของเธอหรืออย่างอื่นเพื่อที่เธอจะพยายามวางแผนต่อต้านเขา จริงๆ หากสิ่งนี้เกิดขึ้นอีกไม่ว่านวาจะมีประโยชน์แค่ไหนเฉินจินก็จะไม่เก็บเธอ
ไว้

สําหรับการตอบกลับยานอวกาศสีน้ำเงิน … มีแต่คนโง่เท่านั้นที่จะทําเช่นนั้น! หากพวกเขามีความคิดว่ายังมีผู้รอดชีวิตอยู่บนดาวไฮเออร์แอลฟาและพวกเขากําลังสร้างบ้านใหม่จะเกิดอะไรขึ้นถ้ายานอวกาศสีน้ำเงินตัดสินใจเปลี่ยนแผน? จะเป็นอย่างไรหากพวกเขาละทิ้งการเดินทางสู่ดินแดนแห่งความหวังและหันหลังกลับ? แม้ว่ายานอวกาศสีน้ำจะไม่หันกลับมาและจากไปเพื่อสร้างอารยธรรมมนุษย์แห่งที่สองที่กาแล็กซีวอลฟ์ตามแผนของพวกเขาจะเกิดอะไรขึ้นถ้าใครสักคนบนยานเกิดคิดถึงบ้านและต้องการกลับมายังดาวไฮเออร์แอลฟาของพวกเขา? อาจจะมีคนกลับบ้านในอีกไม่เกิน 200 ปีแล้วแล้วอย่างนี้เฉินจินจะทําอย่างไร?เขาและลูกหลานอาจจะต้องพบกับสงครามอีกครั้ง?

เฉินจินส่ายหัวอย่างแน่วแน่ “ไม่มีใครพรากดาวเคราะห์ของฉันไปจากฉันได้!”เขาตระหนักได้ทันทีว่าเขาไม่ควรมุ่งเน้นไปที่ความพยายามในการพัฒนาบนโลกเพียงอย่างเดียวในไฮเออร์แอลฟาเช่นกันเขาไม่เพียงแต่สนใจเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงด้านสิ่งแวดล้อม“กําลังทางทหารฉันต้องมีกําลังทหารที่ยอดเยี่ยมในความเข้าใจเพื่อใช้เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองและปกป้องความปลอดภัยของตัวเองฉันต้องเตรียมตัวไว้ก่อนเพื่อหลีกเลี่ยงการโดนทําลายที่จะเกิดขึ้นในอนาคต”

ดังนั้นการสร้างกองทัพที่ทรงพลังจึงกลายเป็นสิ่งสําคัญอันดับต้น ๆ ในความคิดของเฉินจิน