เฮ่อโยวลิ้นจุกปากด้วยความตกใจ เขารีบพูดขึ้นว่า : “เฉินเสียนท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม กินพริกเยอะขนาดนี้ ท่านไปโดนอะไรกระตุ้นมาหรือ?”

เฉินเสียนเหลือบตามองเขา แสร้งทำเป็นสงบนิ่ง : “ใครบอกว่ากินเผ็ดเพราะถูกกระตุ้นมา? ตอนนี้อากาศชื้นขนาดนี้ ข้าจะไล่ความชื้นออกจากร่างกายไม่ได้หรือไง?”

เฉินเสียนยื่นพริกที่อยู่ในมือให้กับเฮ่อโยว พร้อมกับพูดขึ้นว่า : “เจ้าลองดูสิ รสชาติไม่เลวทีเดียว”

เฮ่อโยวรีบส่ายหน้าพร้อมกับพูดขึ้นว่า : “ข้าไม่ได้คิดสั้นขนาดนั้น”

“อร่อยขนาดนี้เจ้ายังจะไม่ยอมกิน ไม่เผ็ดเลย ไม่เชื่อเจ้าลองชิมดูสิ”

“ไม่เผ็ดท่านจะเหงื่อออกขนาดนี้หรือ”

“ข้ากำลังไล่ความชื้นออกจากร่างกายไง ความชื้นสูงก็เลยต้องออกเหงื่อน่ะสิ” เฉินเสียนพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย : “ข้ารู้วิชาการแพทย์ เจ้าเชื่อข้าหรือเปล่า ผู้ชายที่ร่างกายมีความชื้นสูงไม่ค่อยดีเท่าไหร่?”

“ไม่ดียังไง?”

เฉินเสียนจึงเริ่มแต่งเรื่องเป็นตุเป็นตะขึ้นมาว่า : “หากไม่ร้ายแรงมากก็แค่เมื่อยเอวปวดหลังและเหนื่อยง่าย แขนขาเย็นและขี้หนาว ไปที่ https://th.booktrk.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน!

เมื่อเฮ่อโยวได้ยินแล้ว แม่เจ้า นี่มันเรื่องใหญ่เลยนะ

เฮ่อโยวที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เขาหย่อนตัวนั่งลง พร้อมกับพูดขึ้นว่า : “มิน่าล่ะช่วงนี้ข้าถึงรู้สึกว่าไม่มีแรงเลย ที่แท้แล้วเป็นเพราะร่างกายมีความชื้นสูงนี่เอง”

เฉินเสียนลูบริมฝีปากอยู่ครู่หนึ่ง นึกขึ้นในใจว่าเขาคงยังจะทานข้าวไม่อิ่ม

เฉินเสียนจึงยื่นพริกออกไปพร้อมกับพูดขึ้นว่า : “มาเร็ว น้องข้า กินพริกสักเม็ด รับประกันว่าเจ้าจะฮึกเหิมประดุจมังกรและเสือที่ผงาดผาดโผน นี่เป็นวิธีขับไล่ความชื้นออกจากร่างกายที่มีประสิทธิภาพที่สุด”

ไปที่ https://th.booktrk.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! “สรุปแล้วเผ็ดหรือว่าไม่เผ็ดกันแน่? ข้าดูแล้วเหมือนมันจะเผ็ดออก”

เฉินเสียนพูดขึ้นว่า : “ไม่เผ็ดจริงๆ! ไม่เชื่อข้าจะกินให้เจ้าดูหนึ่งเม็ด” พูดจบเธอก็หยิบพริกมาเม็ดหนึ่งจิ้มซีอิ๊ว แล้วกัดไปหนึ่งคำ : “ไม่เผ็ดจริงๆ เจ้าลองกินดูสิ”

เฮ่อโยวเห็นสีหน้าเฉินเสียนไม่เปลี่ยนเลยแม้แต่นิดเดียว เขาจึงเชื่อเธอ แล้วจึงหยิบพริกเม็ดหนึ่งใส่เข้าไปในปากเคี้ยว

เคี้ยวไปแค่สองที สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที : “โอ้โห***!”

เฉินเสียนคลายพริกออกมา แล้วรีบดื่มน้ำทันที เธอใช้มือพัดลมเข้าปาก พร้อมกับพูดขึ้นว่า : “บัดซบ เผ็ดมาก!”

“เฉินเสียนเป็นคนบอกข้าเอง”

“อืม ข้าเป็นคนบอกเขาเอง” เฉินเสียนพูดขึ้น

เฮ่อโยวจึงพูดขึ้นต่อว่า : “ท่านแม่ทัพฉิน ท่านจะลองพริกนี่ดูหน่อยไหม ยาขนานดีสำหรับการขจัดความชื้นออกจากร่างกาย ไม่เผ็ดและอร่อยด้วย”

ฉินหรูเหลียงมองเขาอย่างรังเกียจ

เฉินเสียนจึงพูดขึ้นว่า : “ไม่เผ็ดจริงๆ ท่านลองชิมดู”

พูดจบเฉินเสียนและเฮ่อโยวก็พากันกัดพริกคนละคำ

จากนั้นเฉินเสียนก็หยิบพริกจิ้มซีอิ๊วแล้วยื่นให้ฉินหรูเหลียง พร้อมกับพูดขึ้นว่า : “มาสิ ลองชิมดู”

เนื่องจากเฉินเสียนเป็นคนยื่นพริกให้ และเห็นเฮ่อโยวกับเฉินเสียนกินพริกเข้าไปโดยที่สีหน้าไม่เปลี่ยนเลย สุดท้ายฉินหรูเหลียงจึงเชื่อโดยปริยาย

อาจจะไม่เผ็ดมั้ง อีกอย่างเขาเองก็ไม่ได้เกลียดการกินเผ็ดเสียหน่อย

ฉินหรูเหลียงจึงหยิบพริกขึ้นมากัดไปหนึ่งคำ เคี้ยวไปสองสามที สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที

เฮ่อโยวหัวเราะโพรงออกมา เขาสนุกจนแทบอยากจะตั้งโต๊ะจัดฉลอง

ในที่สุดก็ได้เข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของเฉินเสียนตอนที่หลอกเขา และเพื่อจะได้หลอกฉินหรูเหลียง พริกเม็ดนั้นไม่ได้กินเสียเปล่า!

เฉินเสียนหัวเราะพร้อมกับพูดขึ้นว่า : “ยาดีขมปากมีคุณในการรักษาโรค พริกที่ดีก็คือพริกที่มีรสเผ็ด”

เฮ่อโยวจึงถามขึ้นว่า : “ท่านแม่ทัพฉิน อร่อยหรือเปล่า?”

ฉินหรูเหลียงจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา : “เชื่อหรือเปล่าว่าข้าจะยัดพริกเข้าไปในจมูกของเจ้า?”

ซูเจ๋อเดินผ่านมาพอดี

เฮ่อโยวจึงรีบพูดขึ้นว่า : “ท่านบัณฑิตมาแล้ว”

ฉินหรูเหลียงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที เขาหย่อนตัวนั่งลงข้างโต๊ะช้าๆ

เมื่อซูเจ๋อมาถึงแล้ว เขาก็มองพวกเขาทั้งสามคน พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยว่า : “อยู่กันครบเลยนี่”

เฮ่อโยวจึงรีบทักทายว่า : “ท่านบัณฑิตรีบมานั่งเร็ว”

ฉินหรูเหลียงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้มขรึมว่า : “ช่วงนี้ฝนตกตลอด ความชื้นค่อนข้างหนาแน่น ได้ยินมาว่าเฉินเสียนคิดค้นหาวิธีที่ดีเยี่ยมในการขจัดความชื้นออกจากร่างกายได้”