ไม่เป็นแม่ทัพใหญ่แล้ว ฉินหรูเหลียงกลับรู้สึกเบาใจขึ้นเยอะ

เขาก็ไม่อยากเป็นขุนนางไร้ความภักดี แต่ยิ่งไม่อยากฝ่าฝืนเจตนารมณ์ของตนเอง

ฉะนั้นฉินหรูเหลียงน้อมรับคำบัญชาแต่โดยดี

จากนั้นจักรพรรดิก็สั่งให้คนนำของมาหนึ่งอย่าง ซึ่งใส่ไว้ในกล่องผ้าใยไหม โดยมีผ้าสีแดงชาดคลุมไว้ด้านบน

จากนั้นขันทีก็เปิดผ้าคลุมออกพลันเผยโสมหนึ่งชิ้น

จักรพรรดิกล่าว “นี่คือโสมร้อยปี เจ้ามีอาการบาดเจ็บ จิ้งเสียนก็เพิ่งเดินทางไกลกลับมา เวลานี้เหมาะให้พวกเจ้าสองสามีภรรยาบำรุงร่างกายโดยแท้”

จักรพรรดิส่งสายตาให้เฮ่อฟั่ง เฮ่อฟั่งรีบเดินเข้าใกล้ฉินหรูเหลียงพลันเอาโสมออกมาจากกล่องผ้าใยไหมให้ฉินหรูเหลียงดู คาดไม่ถึงว่าด้านในยังมีเครื่องสมุนไพรตัวอื่นอยู่ร่วมด้วย

เฮ่อฟั่งจงใจเอาให้ฉินหรูเหลียงดู พลางก่อนว่า “แม่ทัพฉินดูให้ละเอียดเถอะ ด้านบนคือโสม ด้านล่างคือหลีหลู ยามที่ท่านแม่ทัพต้มโสมให้องค์หญิงจิ้งเสียน ต้องเพิ่มหลีหลูเข้าไปด้วย”

ฉินหรูเหลียงเม้มปากไม่ได้กล่าวอันใด ทว่าในใจกลับคาดการณ์ได้แล้ว

เฮ่อฟั่งมองเขา พลางกล่าวอย่างเข้าใจถ่องแท้ “ท่านแม่ทัพเป็นผู้ทันคน น่าจะรู้ว่าหมายถึงสิ่งใด ครั้งนี้ฝ่าบาทไม่อาจออกหน้าได้ จึงมอบหมายให้ท่านแม่ทัพทำ ไปที่ https://th.booktrk.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! เช่นนั้นก็ไม่มีผู้ใดคาดเดาส่งเดชแล้ว”

ฉินหรูเหลียงเงียบเป็นเวลาเนิ่นนาน จากนั้นก็ถามจักรพรรดิอย่างจริงจัง “ฝ่าบาทจะให้กระหม่อมลอบสังหารองค์หญิงจิ้งเสียนหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

จักรพรรดิประทับบนบัลลังก์มังกร พลางมองลงมายังเบื้องล่าง ก่อนจะกล่าวว่า “ข้าไม่ได้ให้เจ้าลอบสังหารองค์หญิง ข้าแค่ให้องค์หญิงล้มป่วยตายในจวนเจ้าเท่านั้น เกิดแก่เจ็บตาย สรรพสิ่งบนโลกไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ กระทั่งองค์หญิงจิ้งเสียนก็เช่นกัน”

เป็นการลอบสังหารชัดๆ

ภรรยารองของเขาถูกขับไล่ออกจากจวน ซึ่งผู้อื่นให้ไม่รู้เลย ทว่าจักรพรรดิกลับรู้อย่างกระจ่าง

ยามที่ฉินหรูเหลียงกับเฉินเสียนไม่อยู่ในจวน ไม่รู้ว่าเขาจัดคนเข้าไปสอดแนมในจวนแม่ทัพเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่แล้ว

จักรพรรดิเขวี้ยงฎีกาใส่โต๊ะเบื้องหน้า เพื่อระบายโทสะของตน

เขามองฉินหรูเหลียงที่คุกเข้าอยู่ด้วยโทสะ กล่าวอีกว่า “ตอนนั้นเจ้าเกลี้ยกล่อมให้ข้าไว้ชีวิตจิ้งเสียนและทำให้ข้าเชื่อว่าเจ้าไม่มีใจต่อนาง ยามนั้นข้ายอมให้เจ้าแต่งงานกับนางก็เพราะให้สอดส่องนาง เจ้าช่วยนาง แต่งงานกับนาง ตอนนี้ยังตัดใจสังหารนางไม่ได้ ไม่ต้องทำให้ข้ารู้สึกว่าเพราะเจ้าต้องการหลบหลีกสายตาข้า จึงพยายามทำเรื่องพวกนี้”

ฉินหรูเหลียงกล่าวด้วยความหวาดหวั่น “ฝ่าบาทโปรดตรวจสอบ กระหม่อมไม่กล้าปิดบังฝ่าบาทหรอกพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดิกล่าวว่า “ฉินหรูเหลียง เจ้าอย่าลืมนะว่าเจ้าเป็นขุนนางผู้ใดกันแน่ เจ้าติดตามข้าทำศึกกับต่างแคว้นและยังนำชัยชนะกลับเมืองกับข้า เจ้าเคยเป็นผู้ช่วยตัวเอกของข้า ข้าดึงเจ้าขึ้นฟ้าได้ก็สามารถโยนเจ้าลงโคลนบึงได้เช่นกัน”

พระสุรเสียงจักรพรรดิกระท้อนอยู่ในท้องพระโรง ชวนให้อกสั่นขวัญหายยิ่งนัก

เฮ่อฟั่งเดินเข้าไปด้านหน้าหนึ่งก้าว ก่อนจะคำนับกล่าวว่า “ฝ่าบาทโปรดระงับโทสะ เหตุที่แม่ทัพฉินคิดเช่นนี้ คงยังผูกพันองค์หญิงจิ้งเสียนในฐานะคู่ชีวิต ซึ่งแสดงว่าท่านแม่ทัพเป็นผู้มีคุณธรรม ให้ความสำคัญกับความรัก”

เขากล่าวกับฉินหรูเลียงต่อว่า “แต่เพราะความภักดีมากกว่าความรัก ยามนั้นฝ่าบาทจึงส่งเสริมท่าน จึงได้เป็นแม่ทัพฉินอย่างเช่นทุกวันนี้ ดังนั้นแม่ทัพฉินไม่ควรละทิ้งความภักดีเพราะความรัก ข้าเชื่อว่าท่านแม่ทัพฉินจะเห็นแก่ส่วนรวม ถึงแม้จะตัดใจไม่ได้ แต่ก็ต้องทำ ใช่หรือไม่?

ฉินหรูเหลียงไม่ตอบ

จักรพรรดิเอ่ย “เรื่องนี้เจ้าไม่ทำ ข้าก็จะสั่งให้คนอื่นทำ ทว่าหากเจ้าไม่ทำตามราชโองการ อย่าว่าแต่ตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ที่ไม่ได้เลย เจ้ายังถูกจับเข้าคุกหลวงแบบไม่หลงเหลือสิ่งใด”

ร่างกายฉินหรูเหลียงสั่นสะท้าน ผ่านไปเนิ่นนาน เขาพลันกล่าวเสียงทุ้มต่ำ “กระหม่อมรับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”

หากเขาไม่รับหน้าที่นี้ จักรพรรดิก็มอบหมายให้ผู้อื่นทำ เมื่อเป็นเช่นนั้นคงไม่อาจควบคุมสถานการณ์ได้

จักรพรรดิคิดว่า เขาปล่อยวางตำแหน่งแม่ทัพใหญ่ไม่ได้ ปล่อยวางความมั่งคั่งไม่ได้

เป็นอย่างนี้ก็ดี ขอเพียงคนเราละโมบต่ออำนาจลาภยศก็จะควบคุมได้โดยง่าย